Οι συκοφάνται

Σάββατο, 18 Ιανουαρίου 2020 | www.xrisiavgi.com

Όταν κάποτε (Ελληνιστικοί χρόνοι) ρώτησαν τον ποιητή Θεόκριτον, ποιο, κατά τη γνώμη του, είναι το αγριότερο θηρίο στον κόσμο, αυτός απάντησε: «Εν μεν τοις όρεσιν, άρκτοι και λέοντες εν δε ταις πόλεσιν τελώναι και συκοφάνται». Η άποψη αυτή του Θεόκριτου απεδείχθη διαχρονικής αξίας και ισχύος, μέχρι των ημερών μας.

Οι σύγχρονοι «τελώνες» - πολιτικοί εξουσιαστές και οικονομικοί ολιγάρχες – καταληστεύουν «νομίμως» και παρανόμως το λαό και κατατρώγουν το Έθνος και την Πατρίδα.

Η πληγή, που προκαλούν οι συκοφάντες – ιδίως οι κατ’ επάγγελμα – στο θύμα τους, αιμορραγεί αδιάκοπα, όσον η συκοφαντία αιωρείται και μάλιστα όταν συντηρείται και διαδίδεται συνεχώς και συστηματικώς επαναλαμβανόμενη, υπό των συκοφαντών και των φερεφώνων τους συνοδοιπόρων. Συνεπώς, το έγκλημα των συκοφαντών, ως διαρκές πλέον και όχι στιγμιαίον, πλήττει βαρύτατα την Τιμή και την υπόληψη του θύματος ή των θυμάτων τους και προκαλεί ανυπολόγιστον ηθικήν βλάβην.

Στην περίπτωση των Εθνικιστών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, οι κατ’ αυτών συκοφαντίες, τώρα που η Δίκη πλησιάζει στο τέλος της, συντηρούνται με τη μέγιστη δυνατή ένταση του λυσσασμένου μίσους των μπράβων του συστήματος, εν όψει μάλιστα και της απαλλακτικής εισαγγελικής προτάσεως.

Η μη οφειλομένη, κατ’ ουδένα λόγον, εις το δικάζον την υπόθεση Δικαστήριο, καθυστέρηση ολοκληρώσεως της δίκης, εμεθοδεύθη και ωφέλησε τα μέγιστα τη συντήρηση των συκοφαντιών από τους συκοφάντες της κομματικής κοινοπραξίας. Μόνο αυτούς συνέφερε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, να επιβραδύνουν την διαδικασίαν, με τα μέσα που ανέκαθεν διέθεταν και διαθέτουν.

Εάν το Δικαστήριο συνεδρίαζεν καθημερινώς – όπερ ηδύνατο να επιτευχθή – και οι δικασταί θα επεδίδοντο απερίσπαστοι εις την άσκηση του λειτουργήματός τους και θα απέφευγον τις συνεχείς, κοπιώδεις και χρονοβόρες μεταβάσεις εις τον Κορυδαλλό και η Δίκη θα είχε περατωθεί, εντός ευλόγου χρόνου, και ίσως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα ευρίσκετο εντός Κοινοβουλίου, εξακολουθούσα να ασκεί κοινοβουλευτικόν έλεγχον υπέρ του λαού και του Έθνους, τις εξόχως κρίσιμες και επικίνδυνες στιγμές που βιώνουμε και απειλούνται αντιστοίχως.

Οι Εθνικισταί δεν στηρίζονται σε ελπίδες, ούτε αρκούνται σε ευχολόγια. Διατηρούν ακλόνητη την Πίστη τους εις τον Θεόν και την προσήλωσίν τους εις τα Ιδεώδη του Ελληνισμού, εν οις, η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Μιχάλης Αρβανίτης