ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΟΙ ΥΕΜΕΝΙΤΕΣ, ΠΟΤΑΠΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ

Με τρόπο που δεν διαφέρει από την κάλυψη προ ολίγων ετών των «Σύριων ανταρτών» (σχεδόν όλοι ήταν τζιχαντιστές τρομοκράτες), μια ρομαντική εικόνα των «Ουκρανών μαχητών» που αγωνίζονται γενναία εναντίον ενός στρατιωτικά ανώτερου εισβολέα έχει διαχυθεί μεταξύ των συστημικών μέσων ενημέρωσης, παράλληλα με τον καθαγιασμό του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι ως ένδοξου αρχιστράτηγου της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας».

Αυτή η μεταμόρφωση του ουκρανικού στρατού σε στυλ Χόλυγουντ από τα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου του χαζαρο-εβραϊκού τάγματος Αζόφ, μοιράζεται επίσης μια ισχυρή ομοιότητα με τους προαναφερθέντες «Σύριους αντάρτες», αυτή η ομοιότητα είναι η καθολική παρουσία της CIA στο παρασκήνιο.

Η εκπαίδευση του ουκρανικού στρατιωτικού προσωπικού από την CIA με σκοπό να εμπλακεί σε αντάρτικο των πόλεων εναντίον του ρωσικού στρατού έχει περιγραφεί σε πολλές ανταποκρίσεις δυτικών μέσων ενημέρωσης από την Ουκρανία, κάτι που υποδεικνύει ότι υπήρχε ένα σχέδιο για να συρθεί η Ρωσία σε ένα τέλμα στρατιωτικού πολέμου τύπου Ιράκ ή Αφγανιστάν. (Ίσως αυτό εξηγεί και την στρατηγική της Ρωσίας να μην εισβάλει με χερσαίες δυνάμεις σε Ουκρανικές πόλεις, πριν αυτές κονιορτοποιηθούν ή παραδοθούν οι υπερασπιστές τους).

Μια τέτοια τακτική έχει ιστορική χρήση κατά της Μόσχας, όταν το 1979 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Κάρτερ ξεκινούσε την «Επιχείρηση Κυκλώνας», ένα πρόγραμμα της CIA που προέβλεπε την εκπαίδευση, τον εξοπλισμό και την χρηματοδότηση των ανταρτών Μουτζαχεντίν (Ουαχαμπιστών) του Οσάμα μπιν Λάντεν. Οι Μουτζαχεντίν πολέμησαν κατά της κυβέρνησης του Αφγανιστάν, η οποία ευθυγραμμιζόταν με την Σοβιετική Ένωση, και κατά των ρωσικών δυνάμεων που είχαν σπεύσει να βοηθήσουν την κυβέρνηση της Καμπούλ.

Η σημερινή εξιδανικευμένη εικόνα των «Ουκρανών μαχητών της ελευθερίας» από τα μέσα ενημέρωσης, ωστόσο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κάλυψη των γεγονότων στην Υεμένη, όπου οι αντάρτες Χούθι διεξάγουν έναν πόλεμο εναντίον των Σαουδαράβων εισβολέων. Ένας επταετής πόλεμος που έχει οδηγήσει σε μαζική πείνα και εξαθλίωση τον Υεμενίτικο λαό, καθώς οι Σαουδάραβες βομβαρδίζουν αδιακρίτως πολιτικές υποδομές της χώρας και αμάχους.

Πριν από μερικές ημέρες οι Χούθι κατάφεραν να βομβαρδίσουν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη ένα σημαντικό διυλιστήριο στην σαουδαραβική πόλη Τζέντα, κανένα δυτικό συστημικό μέσο ενημέρωσης δεν «γιόρτασε» αυτή την ενέργεια αντίστασης εναντίον της υποστηριζόμενης από την Δύση βασιλικής δικτατορίας του Ριάντ. Τουναντίον όταν Ουκρανοί καταφέρνουν κάποια χτυπήματα εναντίον των Ρώσων, τα μέσα ενημέρωσης βγάζουν με «έκτακτα δελτία» την είδηση στον αέρα.

Για να κατανοήσουμε αυτή την αντίθετη προσέγγιση τόσο για την Υεμένη όσο και για την Ουκρανία από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, πρέπει να εξετάσουμε το ευρύτερο γεωπολιτικό και ιστορικό πλαίσιο στις σχέσεις της Δύσης με τις δυο χώρες.

Την ίδια χρονιά με την ρωσική επέμβαση στο Αφγανιστάν, το 1979, στο Ιράν ανέλαβε την εξουσία ο αντισιωνιστής-αντιδυτικός Αγιατολάχ Χομεϊνί, ανατρέποντας τον δυτικόφιλο Σάχη Ρεζά Παχλεβί. Ο Σάχης είχε έρθει στην εξουσία με την «Επιχείρηση Αίαντας», μια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος της CIA και MI6 που ξεκίνησε ως απάντηση στην απόφαση του τότε πρωθυπουργού Μοχάμεντ Μοσαντέκ να εθνικοποιήσει τα ενεργειακά αποθέματα του Ιράν.

Προκειμένου οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν την επιρροή του νεοσύστατου αντιδυτικού κράτους του Χομεϊνί στην Μέση Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο, υιοθέτησαν την στρατηγική της χρήσης της σουνιτικής-ουχαμπιστικής Σαουδικής Αραβίας ως πολιτικού και στρατιωτικού προπύργιου κατά του σιιτικού Ιράν.

Έτσι τέθηκε σε εφαρμογή η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης της σύγκρουσης στην Υεμένη, με την Τεχεράνη να κατηγορείται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια ότι υποστηρίζει τους αντάρτες Χούθι, οι οποίοι αντιτίθενται στην ηγεμονία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Αραβική Χερσόνησο. Αυτό εξηγεί γιατί δεν αποδίδεται από τα μέσα ενημέρωσης στους αντάρτες Χούθι καμία ηρωική περιγραφή όπως «μαχητές της ελευθερίας», σε πλήρη αντίθεση με την κάλυψη της αντίστασης των Ουκρανών που υποστηρίζονται από την Δύση.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι λυσσαλέα υποκριτικά, κάποιοι αποκαλούν αυτή την ιδιότητα ως «πολιτική ορθότητα», και ηθικοποιούν την «ελευθερία» και «δημοκρατία» κατά το δοκούν, ακόμη κι αν αυτή η δημοκρατία και ελευθερία σφάζει αμάχους όπως στην Υεμένη.

Λ. Ιουστινιάνης  

Πηγή