Για την "επανάσταση" της 21ης Απριλίου 1967

  

Τα λάθη του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου

Λάθος 1ον) Το «είμαστε παρένθεση». Λάθος 2ον) Στην αντιμετώπιση των πολιτικάντηδων. Ο λαός ήθελε να τους βάλουν όλους σ’ ένα σαπιοκάραβο και να τους φουντάρουν στ’ ανοιχτά, για να γλιτώσει μία κι έξω από δαύτους. Αλλά εδώ η “Επανάσταση” δεν εφήρμοσε τη θέληση του λαού. Ούτε καν εκδόθηκε μια «μαύρη βίβλος» των πολιτικών, με κλεψιές, σκάνδαλα κλπ, για να τους σιχαθεί ο λαός και να μην ξανασηκώσουν κεφάλι, παρά το γεγονός ότι τα σχετικά στοιχεία περιήλθαν σε γνώση της Εθνικής κυβερνήσεως και προτάθηκε η δημοσιοποίησή τους. Λάθος 3ον) Δεν κρατικοποιήθηκε ο τύπος. Λάθος 4ον) Δεν έφτιαξαν οργάνωση νεολαίας, κατά τα πρότυπα της θρυλικής ΕΟΝ του Ιωάννου Μεταξά. Λάθος 5ον) Καλή η οικονομική ανάπτυξη, καλός ο εκσυγχρονισμός της χώρας, αλλά ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία θέλουν και ιδεολογική τροφή. Φτάσαμε στο σημείο, κάποιος εξυπνάκιας να ξεστομίσει το «ιδεολογία μας είναι ότι δεν έχουμε ιδεολογία». Ο τομέας αυτός παραμελήθηκε και το κενό έσπευσαν να το καλύψουν οι παλαιοκομματικοί και οι κομμουνιστές, με τα γνωστά αποτελέσματα. Λάθος 6ον) Δεν δημιουργήθηκε αξιόπιστη διάδοχος κατάσταση, με συνέπεια, μετά το 1974, ένας ολόκληρος κόσμος να μείνει χωρίς πολιτική έκφραση και να βρεθεί ανάμεσα στη Σκύλα του καραμανλισμού και στη Χάρυβδη του αριστερισμού. (Πηγή: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net)

O δικηγόρος και ιδρυτής του Κόμματος «4^η Αυγούστου», Κώστας Πλεύρης, μιλά για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο (απόσπασμα από μια συνέντευξή του):

«…Και για όλα αυτά, ποιός είναι ο πραγματικός υπεύθυνος; Δεν είναι οι πολιτικάντηδες. Ο πραγματικός υπεύθυνος είναι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Διότι, όταν κάνεις Δικτατορία, έχεις όλα τα δικαιώματα εκτός από ένα: Να αποτύχεις!.. Κι αν αποτύχεις, αυτοκτονείς. Δεν πηγαίνεις σε έναν ομοφυλόφιλο δικαστή (σ.σ.: τον χαριτόβρυτο Γιάννη Ντεγιάννη) να σού λέει… «Πώς λέγεστε;» και να λες Γεώργιος Παπαδόπουλος»… «Τι δουλειά κάνετε;» και να λες «Ταξίαρχος»… Αυτός φταίει, διότι δεν καθάρισε την κατάσταση και φαγώθηκε με τον Μαρκεζίνη να κάνει Εκλογές τον Φεβρουάριο του 1974. Κι ήρθε ο άλλος, ο ΕΒΡΑΙΟΣ ο Ιωαννίδης, ο πράκτορας των Αμερικανών, ο οποίος τον έριξε και δημιούργησε το Κυπριακό για να πέσει η 21^η Απριλίου… Ο Ιωαννίδης ήταν αφελής, διότι πίστευε αυτά που τούλεγε ο γαμπρός του ο Αλαζράκης ο επικεφαλής της «Μοσσάντ». Αυτά που του έλεγε η αδελφή του, αυτή που έκανε και το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Και κατέστρεψε την Κύπρο, κατέστρεψε την 21^η Απριλίου, και – το χειρότερο – εζημίωσε την Ελλάδα»…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ "Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠΕΤΥΧΕ" (1975)

 Ή νεολαία

"Ολα αυτά τά αντιφατικά αισθήμα­τα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένα στό λεπτότερο σημείο του "Εθνους: τήν Νεολαία. Πάντοτε επικεφαλής του αι­σθήματος της αλλαγής, τής προόδου τής ανησυχίας, είχε γίνει  θύμα τής πολυκομματικής προπαγάνδας. Προς  αυτήν, ακολουθήθηκε συγκεχυμένη πολιτικής Μέ σκοπό τήν κατασίγασι τών παθών κοι τήν άποπολιτικοποίησί της, αφέθηκε «ανε­πηρέαστη» θεωρητικά, ώστε νά άσχοληθη μέ τον ευατό της.

 Άλλά ή ε­ποχή μας δέν αφήνει τέτοιες ευκαιρίες χαμένες. Είναι βέβαιον ότι ή άποπο-λιτικοποίησις και  ό μή επηρεασμός της, δέν έφεραν τά ποθούμενα αποτε­λέσματα! Και πρόβλημα υπάρχει πάντα γιά τά «ξέφραγα αμπέλια». "Ας γίνη όμως τούτο αντιληπτό: 

«Ή Νεολαία είναι, έκ φύσεως, έστραμμένη πρός τό Μέλλον, τήν Πρόοδο, τό "Αγνωστο, τό κΰμα τής εποχής. Κάθε πλαισίωσις, καθοδήγησις διαφώτισις, πρέπει νά τό λάβη ύπ' ό­ψιν, δένοντας αρμονικά τό Ιστορικό αίσθημα υπερηφάνειας τοϋ παρελθόν­τος, τά Ιστορικά πεπρωμένα τοϋ μέλ­λοντος και τις σημερινές προκλήσεις του»...

Ή σύγχυσις

Δέν περιμένει κανείς άπό μιά κυβέρνησι, ένα καθεστώς μόνον επιτυ­χίες. Άλλά και είναι αδύνατον νά παραδεχθή τήν συστηματική σχεδόν πά­ρα γνώρισι βασικών διδαγμάτων τής Ιστορίας και τής Φιλοσοφίας. Στους τομείς αυτούς, ή υπήρξαν προσπάθει­ες πού απέτυχαν, ή αλλεπάλληλα σφάλματα, μέ ανυπολόγιστες ακόμη μελλοντικές συνέπειες...

Στην έλλειψι φιλοσοφικών, μή υλι­στικών σκοπών, έν πρώτοις. Μιά Έπανάστασις πρέπει νά έχη σκοπούς, ιδίως όταν είναι καθεστώς. Πρέπει νά δικαιολογή τήν υπαρξί της, όχι μό­νον μέ τήν "Αρνησι του Κομμουνι­σμού. Πρέπει νά έμπνέη τόν ενθουσι­ασμό και τήν συμμετοχή τών ψυχών όχι μόνο μέ τό φόβο τοΰ «"Υστερα τι θά γίνη;» Ή «οικονομική άνάπτυξις» δέν μπορεί νά άποτελή αύτοσκοπό.  Δέν πρέπει, γιατί καλλιεργεί ένα είδος Υλισμού και Μακαριότη­τας, πού σίγα σιγά φθάνει νά μή διαφέρη άπό Αδιαφορία και Ηθικό Α­φοπλισμό.

Η "Ελλάς ηθικά αφοπλισμέ­νη καΐ υλιστική, δέν μπορεί νά έπιζήση στό γεωπολιτικό της χώρο. Γιατί περιβάλλεται άπό Κράτη ιδεολογικά φανατισμένα, πού ουδέποτε — Ιστο­ρικά και πολιτικά —άπέκρυψαν τις βλέψεις τους πρός τόν Ελληνικό Χώ­ρο... Ό "Ελληνας του '40 και ό "Ελ­ληνας τοϋ 75, έχουν ήδη τεράστιες διαφορές αντιδράσεων, δικαιολογημέ­νες βέβαια. Άλλά και ή Βαλκανική του '40 δέν εγκυμονούσε τούς κινδύ­νους εξαφανίσεως τής ιδίας τής Φυ­λής μας, όπως σήμερα. Ό "Ελληνας του 1980 θά μπορή νά έπαναλάβη τό '40; Θά έχη τό ηθικό ανάστημα; Ού­τε ή «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», ούτε ή Επιστροφή τής Κοινοβουλευ­τικής Δημοκρατίας, ούτε ή (αναγ­καία) Μεταβολή Νοοτροπίας, είναι φιλοσοφικοί σκοποί. Ακόμη λιγότε­ρο μπορούν νά εμπνεύσουν τόν Εν­θουσιασμό και τήν Συμμετοχή. 

Κά­ποτε ένας εκπρόσωπος τής 21ης Απριλίου σέ συνέντευξι τύπου, πανηγυρική και σέ ξενοδοχείο, είχε πη τό άμίμητον ε­κείνο: 

«Ή Έπανάστασις έχει μιά ι­δεολογία: ότι δέν έχει ιδεολογία»! Και εξήγησε, ότι οι Ιδεολογίες απορ­ρίπτονται, γιατί λαμβάνουν ύπ' όψιν τους μόνον ότι χωράει στά συρτάρια τους! Υπονοούσε βέβαια ότι ή έλλειψις ιδεολογίας άνοιξε ευρύτερους ορίζοντες, άπηλλαγμένους άπό προ­καταλήψεις...

Αυτά δέν ήταν σοβαρά στήν πράξι! Γιατί καλή είναι ή έλλειψη προκαταλήψεων (ίσως), καλή είναι και ή έλλειψις «συρταριών», κά­κιστη όμως είναι ή έλλειψις και επί­πλων...

Άπ' αυτήν τήν βασική έλλειψι έ­πήγαζαν και οί περισσότερες λοιπές ελλείψεις και αποτυχίες.

Ή ψυχολογία τοϋ Υλισμού και τής Ευημερίας  πάση θυσία, σέ συνδυα­σμό μέ τήν έλλειψι αντισταθμίσμα­τος, άφησε- έρμαιο ιδεολογικά καί χέρσο ψυχικά τό μεγαλύτερο μέρος τοϋ "Εθνους και σχεδόν ολόκληρη τή Νεολαία. Και οί μέν μεγάλοι ασχο­λούνται μέ τήν ευημερία και προσωρι­νώς είναι ευχαριστημένοι. Ή Νεολαία όμως δέν αρκείται σ' αυτό. Ό Νέος τρέφεται άπό Ψυχικές Δυνάμεις... Και επιπλέον τις τρέφει, σάν ένα είδος α­μοιβαίας Μεταλήψεως...

Τό χέρσο αυτό χωράφι ανέλαβαν άλλοι, φυσικά, νά τό καλλιεργήσουν, αφού τους άνοιξαν τόν δρόμο, όχι μόνο μέ τήν έλλειψη Φιλοσοφικών Σκο­πών, άλλά και μέ τήν αρχική παρότρυνσι νά ασχολούνται οί νέοι μόνον μέ τά μαθήματα τους, πράγμα μή ρε­αλιστικό. Δέν έλλειψαν οί προειδο­ποιήσεις, χωρίς ήχώ και αποτέλεσμα όμως. Και  (τό σφάλμα αντιληπτό) παροτρύνονταν οί Νέοι «νά λάβουν θέσιν» τήν... έλαβαν άλλά δέν ήταν εκείνη πού έπερίμεναν οί αρμόδιοι.

Ή 21η Απριλίου άφησε τους Νέους έρμαίους καί άκαθοδηγήτους στά χέρια τών επιτηδείων του έσωτερικού (πού ανυπομονούσαν νά πάρουν πί­σω όσα έχασαν) καί του εξωτερικού (πού ανησυχούσαν γιά τό παράδει­γμά της στίς δικές τους παραπαίου­σες πολιτικά χώρες). Ή αναρχική φιλολογία καί τά μαρ­ξιστικά βιβλία γέμισαν προκλητικά τίς βιτρίνες γύρω άπό τά φροντιστή­ρια καί τά Ιδρύματα, δηλητηριάζον­τας ανεπανόρθωτα καί ανενόχλητα τήν ψυχή τών Νέων! "Εσπειραν τόν άνεμο. Θέρισαν τήν θύελλα...

Καί ή γενική διαπίστωσις επιβάλ­λεται: "Ολόκληρη ή πολιτική έναντι τής Νεολαίας απέτυχε, καί ή ανάγκη διατάγματος γιά τήν βιαία καταστο­λή τών διαδηλώσεων απετέλεσε τήν θλιβερώτερη άπόδειξι...