Ανάλυση: Ρωγμές και εντάσεις στον σιωνιστικό καπιταλισμό

Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2019 | www.xrisiavgi.com

Υπάρχουν εμφανή σημάδια ότι από το καλοκαίρι του 2019 η νεοφιλελεύθερη παγκόσμια αγορά καταρρέει, ουδείς δε από τους διαπρύσιους υποστηρικτές της δύναται να το αρνηθεί. Οι αρνητικές συνέπειες της κατάρρευσης θα πλήξουν μεγάλες οικονομίες, εκ παραλλήλου θα σημάνουν την παρακμή του ηγεμονικού σιωνιστικού καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού.

Ο νεοφιλελεύθερος σιωνιστικός καπιταλισμός άρχισε να αποσυντίθεται και να σαπίζει, η πτώση είναι προ των πυλών. Το ποιοτικό άλμα της κατάρρευσης του γίνεται ορατό από τους τελωνειακούς και συναλλαγματικούς πολέμους μεταξύ μεγάλων οικονομιών, ακόμη και από την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στους αντιπάλους του. Η διαφθορά και επιθετικότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, του οποίου κεντρικός εγγυητής είναι ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός, ανάγκασε και οδήγησε την Ρωσία και την Κίνα να επιλέξουν τον δρόμο του κρατικού καπιταλισμού με αποτέλεσμα μετά την κρίση του 2008/2009 να μετατοπίζεται αργά και σταθερά η υλική ισορροπία ισχύος υπέρ των δυο αυτών χωρών.

Από το 2008 με την εκδήλωση της μεγάλης κρίσης στην χρηματοπιστωτική αγορά και στις τράπεζες, η νεοφιλελεύθερη πολιτική γίνεται ολοένα και πιο επισφαλής. Υπό αυτό το πρίσμα συσσώρευσε δυναμική ο ρωσικός και κινεζικός κρατικός καπιταλισμός, ο οποίος μέχρι εκείνης της στιγμής δεν αποτελούσε πρόβλημα για τον σιωνιστικό καπιταλισμό που ηγεμόνευε την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την νεοφιλελεύθερη παγκόσμια αγορά. Η έκρηξη της κρίσης το 2008 άλλαξε άρδην την διεθνή ισορροπία της εξουσίας, δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το διάστημα ξεκίνησαν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική με προμετωπίδα την «αραβική άνοιξη». Ο σιωνιστικός καπιταλισμός στο τέλος της δεκαετίας 2000 αρχίζει να χάνει την ανταγωνιστικότητα του, η διεθνής οικονομική εξουσία μετατοπίζεται προς Ρωσία και Κίνα. Ο ρωσικός και κινεζικός κρατικός καπιταλισμός αναγνωρίζοντας την αδυναμία του σιωνιστικού καπιταλισμού συγκέντρωσε τις δυνάμεις του συνεργαζόμενος στενά και μη υποχωρώντας στις πιέσεις και προβοκάτσιες των δυτικών οικονομικών κέντρων εξουσίας, δημιουργώντας νέα ισορροπία δυνάμεων. Η νέα ισορροπία δυνάμεων υλοποιήθηκε στον πόλεμο της Συρίας, στον πόλεμο της Ουκρανίας (Κριμαία), στις εντάσεις στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, στην Βόρεια Κορέα, στην Βενεζουέλα. Το ξέσπασμα της Ρωσίας και Κίνας αν και ήταν διστακτικό στην αρχή, το τελευταίο διάστημα έγινε πολύ πιο σαφές προς την κατεύθυνση της πολυπολικής παγκόσμιας αγοράς που θα εξυπηρετεί πρωτίστως τα εθνικά συμφέροντα των συμμετεχόντων, έχοντας ως βασικό χαρακτηριστικό την παγκόσμια πολυπολική τάξη.

Το 2009 οι οικονομικές μητροπόλεις της Δύσης υπό την ηγεσία του σιωνιστικού καπιταλισμού συμφώνησαν σε κοινή δράση και κοινά μέτρα κατά της μεγάλης κρίσης. Αλλά με την λήξη αυτών των ειδικών μέτρων, η κρίση επανέρχεται δριμύτερη, καθώς όλες οι μεγάλες οικονομίες της Δύσης έχουν εξαντλήσει τους υλικούς πόρους που τροφοδοτούσαν στο σύστημα από το 2009. Εξάντληση των πόρων σημαίνει ότι ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός χάνει την ηγεμονία του και το αμερικανικό δολάριο παύει να είναι παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό νόμισμα. Η Δύση δεν έχει πλέον διαθέσιμα κεφάλαια και ο σιωνιστικός καπιταλισμός δεν μπορεί να αποτρέψει την άνοδο του ρωσικού και κινεζικού κρατικού καπιταλισμού. Χωρίς την ένταξη της Ρωσίας και Κίνας στην νεοφιλελεύθερη παγκόσμια αγορά, δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία για τον σιωνιστικό καπιταλισμό.

Η κατάρρευση της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας αγοράς εκδηλώνεται με την άνοδο της τιμής του χρυσού. Οι κεντρικές τράπεζες της Ρωσίας και Κίνας αυξάνουν με ταχείς ρυθμούς τα αποθέματα τους σε χρυσό, θέτοντας το δολάριο υπό πίεση και αποσυνδέοντας τις εθνικές τους οικονομίες από τον έλεγχο του σιωνιστικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η Ρωσία και η Κίνα δημιούργησαν το πετρο-γιουάν ως απάντηση στο πετροδολάριο, αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμη και η Σαουδική Αραβία αρχίζει να τιμολογεί το πετρέλαιο της σε αυτό το νόμισμα. Το Ιράν εδώ και αρκετά μεγάλο διάστημα δεν τιμολογεί το πετρέλαιο του σε δολάρια, ενώ η Ρωσία για να βοηθήσει την Τεχεράνη στην αντιμετώπιση των αμερικανικών κυρώσεων προσφέρεται να παραδίδει το ιρανικό πετρέλαιο στην Μαύρη Θάλασσα μέσω υποθαλάσσιου αγωγού από την Κασπία Θάλασσα. Έτσι το ιρανικό πετρέλαιο θα φτάνει στις αγορές μαζί με το ρωσικό, κάτι που δεν μπορεί να εμποδίσει ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός.

Εν τω μεταξύ ο πόλεμος στην Υεμένη προωθεί την αναδιοργάνωση της Μέσης Ανατολής, κάτι που ξεκίνησε με την αποτυχία της «αραβικής άνοιξης» στην Συρία, η αναδιοργάνωση σαφώς και θα έχει επιπτώσεις στο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Η Σαουδική Αραβία απέτυχε να υποτάξει την πάμφτωχη Υεμένη, το αποτέλεσμα του πολέμου πιθανόν να αποσταθεροποιήσει την ίδια την Σαουδική Αραβία, η οποία σε αυτό τον πόλεμο είχε την πλήρη υποστήριξη του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού. Οι ΗΠΑ ως εκτελεστικός βραχίονας του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού γνωρίζουν ότι ο σύμμαχος της Υεμένης, το Ιράν, δεν μπορεί να περιοριστεί γεωστρατηγικά με οικονομικές κυρώσεις. Σε άλλες εποχές ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ θα είχε αποτολμήσει τον πόλεμο, όμως σήμερα δεν το αποτολμά. Αυτό από μόνο του δείχνει την απώλεια επιρροής των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή.

Ο σιωνιστικός καπιταλισμός προσπαθεί να αντιδράσει στην επερχόμενη μεγάλη κρίση μειώνοντας στο ελάχιστο ή σε αρνητικό πρόσημο τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών Fed και ΕΚΤ. Οι περικοπές των επιτοκίων οδηγούν σε περαιτέρω άνοδο της τιμής του χρυσού επειδή υπάρχει κίνδυνος υποτίμησης. Ο χρυσός γίνεται ανταγωνιστικό νόμισμα και η κίνηση της τιμής του δείχνει τον βαθμό αποσύνθεσης και κατάρρευσης του αμερικανικού δολαρίου ως πρώην παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας αγοράς. Το πόσο απελπιστική είναι η κατάσταση για τον σιωνιστικο καπιταλισμό το δείχνει η πρόταση της Βρετανικής Κεντρικής Τράπεζας για την αντικατάσταση του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος με ένα ψηφιακό παγκόσμιο νόμισμα, το οποίο θα ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες. Η πρόταση αυτή μαρτυρά την προσπάθεια διάσωσης του δολαρίου ως παγκόσμιο νόμισμα, αλλά και την προσπάθεια να μην επιλεγεί ο χρυσός ως αντικαταστάτης του.

Ο χρυσός ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση πλέον να πληρώσουν τα τεράστια χρέη που έχουν συσσωρεύσει και που αντικατοπτρίζονται στα αμερικανικά ομόλογα του Δημοσίου. Η Ρωσία ήδη έχει πωλήσει τα περισσότερα αμερικανικά ομόλογα, ενώ η Κίνα πρέπει να βιαστεί αν θέλει να αποφύγει το κούρεμα χρέους των ΗΠΑ με δικά της έξοδα. Το αμερικανικό κούρεμα είναι το ισχυρότερο όπλο του σιωνιστικού καπιταλισμού στον οικονομικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει να μειώσει το επιτόκιο της Fed σε αρνητικό επίπεδο, μειωμένο επιτόκιο σημαίνει χαμηλό αμερικανικό δολάριο και περιορισμός του υψηλού χρέους του αμερικανικού Δημοσίου αφού έτσι θα μειωθεί η αξία των αμερικανικών ομολόγων. Θυμίζουμε ότι ο μεγαλύτερος πιστωτής του αμερικανικού χρέους είναι η Κίνα, η οποία παρακρατεί τεράστιας αξίας αμερικανικά ομόλογα. Όλα αυτά δείχνουν την απελπιστική κατάσταση του σιωνιστικού καπιταλισμού, αλλά δείχνουν επίσης ότι αυτός ο τοκογλυφικός καπιταλισμός είναι σε θέση να παρασύρει ολόκληρο τον κόσμο στην άβυσσο της χρεωκοπίας ή του παγκόσμιου πολέμου.

Η σημερινή υστερία για την «κλιματική αλλαγή» είναι μια από τις διεξόδους που αναζητεί ο σιωνιστικός καπιταλισμός για να σωθεί από την συντριβή. Η κλιματική-περιβαντολογική προπαγάνδα θα χρησιμεύσει στην επιβολή φόρων κατανάλωσης και στην αύξηση της τιμής χρεογράφων CO2 (διοξειδίου του άνθρακα) στα διεθνή χρηματιστήρια προς όφελος της συγκέντρωσης τοκογλυφικού σιωνιστικού κεφαλαίου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρηθεί το status quo στην νεοφιλελεύθερη παγκόσμια αγορά. Η συζήτηση για το κλίμα γίνεται φαινομενικά για το περιβάλλον, στην πραγματικότητα γίνεται για το σιωνιστικό κεφάλαιο ως τελευταία σανίδα σωτηρίας του. Η πολιτική που θέλει να επιβάλλει στην παγκόσμια αγορά ο σιωνιστικός καπιταλισμός έχει αυτή την φορά οικολογικό-κοινωνικό ένδυμα, αποτελεί την κεντρική πολιτική για την διάσωση-αναμόρφωση της φιλελεύθερης παγκόσμιας αγοράς. Χρησιμοποιείται για να επαναπροσδιορίσει την επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική και ως εκ τούτου ως υλική βάση για τον σιωνιστικό καπιταλισμό.

Εν κατακλείδι, η κρίση του σιωνιστικού καπιταλισμού αυξάνεται, μπορεί ίσως να αναβληθεί αλλά όχι να καταργηθεί. Ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός χάνει την ηγεμονία του ως αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης εστίασης του σε αντεθνικές πολιτικές και όχι στην πορεία μιας μακροπρόθεσμης φιλολαϊκής πολιτικής. Οι πρώην σύμμαχοι γίνονται εχθροί, οι αντιφάσεις εντός του ΝΑΤΟ, το BREXIT, η ενδοαμερικανική πολιτική κρίση είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Η πορεία της ιστορίας προς μια πολυπολική αγορά και παγκόσμια τάξη δεν μπορεί να αντιστραφεί, ο σιωνιστικός τοκογλυφικός καπιταλισμός είναι παρελθόν.

Γ. Λιναρδής