Μια Μάσκα στη σκηνή της Όπερας

Μια Μάσκα στη σκηνή της Όπερας

by Nyctophilia | 25 Ιουνίου 2019

Σε ένα παραθαλάσσιο γαλλικό θέρετρο, ένα ξανθό αγόρι πέφτει στο νερό για να σώσει το κόκκινο φουλάρι μίας μικρής νεράιδας από τον Βορρά, που όταν την  ακούει να τραγουδάει, γοητεύεται. 

Ο πατέρας της νεράιδας, Σουηδός,  φημισμένος πλέον, βιολιστής ο Gustave Daaé προσφέρει  απλόχερα τις ιστορίες του, στα δύο παιδιά που ζητάνε διαρκώς να ακούσουν καινούριες. Κι όταν εκείνος δουλεύει ή για άλλους λόγους δεν μπορεί να τους διηγηθεί, τα δύο όμορφα και αγνά πλάσματα,  βγαίνουν στον δρόμο και ζητιανεύουν ιστορίες από τους περαστικούς:

«Αγαπητέ κύριε, αγαπητή κυρία, έχετε, μήπως, να μας δώσετε μία ιστορία;»

Τα παιδιά αυτά ζουν την κάθε μέρα με την ανάγκη και την ελπίδα μίας νέας ιστορίας με μάγισσες και ξωτικά που ο πατέρας  Daaé τους βεβαιώνει ότι επισκέπτονται συχνά ένα συγκεκριμένο  ξέφωτο το οποίο  γίνεται ο τόπος συνάντησης τους,  προκειμένου να δουν τα ξωτικά να χορεύουν,  ακριβώς τη στιγμή που βγαίνει  το φεγγάρι. Ο  Raoul δεν τα έχει δει ποτέ. Η μικρή Lotte,  όμως, όπως  φωνάζει την παιδική του φίλη, ο νεαρός, εκείνη που τα σκεφτόταν όλα και τίποτα, εκείνη, ναι,  είναι σίγουρη πως τα έχει δει.  

 Όμως η αγαπημένη τους ιστορία, ειδικά της  κόρης του βιολιστή είναι η ιστορία του Αγγέλου της μουσικής που θα την επισκεφτεί,  όταν ο πατέρας της δεν θα βρίσκεται κοντά της.

«Παιδί μου», της λέει, «όταν θα είμαι στον ουρανό, θα στον στείλω».

Και η  Christine, γιατί αυτό είναι το πραγματικό όνομα της ηρωίδας του Leroux,  κρατάει μέσα της, σαν φυλαχτό, την υπόσχεση αυτή, πολλά χρόνια αφ’ ότου ο πατέρας της,  έχει εγκαταλείψει τη γη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ