ΝΕΑ HOTSPOTS ΣΕ ΣΑΜΟ, ΛΕΡΟ ΚΑΙ ΚΩ – ΜΗΝΥΜΑ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!  

31/05/2020

Να μην ξεγελιόμαστε… Οι σχεδόν μηδενικές «ροές» νέων λαθρομεταναστών, είναι γιατί υπάρχει συμφωνία Κούλη-Ερντογάν για μια μικρή ανάπαυλα, ώστε να μην προκληθεί χάος στα νησιά λόγω κορωνοϊού, κι όχι επειδή το… ηρωικό Λιμενικό «αποκρούει» τις βάρκες – μία τη βδομάδα, με κάτι λίγους «σκαστούς» από την Τουρκιά λαθρομετανάστες.

Άλλωστε, το έχει πει και ο Τσαβούς Πασάς, πως αυτή την εποχή «τα σύνορά μας είναι κλειστά λόγω κορωνοϊού, αλλά όταν θα αρθούν τα μέτρα οι πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Τουρκία θα είναι ελεύθεροι να πάνε στην Ευρώπη».

Επειδή, λοιπόν, πλησιάζει η ώρα άρσης των μέτρων, η χούντα Μητσοτάκη φρόντισε να στείλει το «πράσινο φως» στους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στις απέναντι ακτές και αδημονούν να περάσουν στην Ελλάδα!

Έτσι, με μια αιφνιδιαστική κοινή απόφαση των υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εσωτερικών και (Λαθρο)Μετανάστευσης και Ασύλου, ανακοινώνεται το στήσιμο τριών νέων hotspots λαθρομεταναστών σε Σάμο, Κω και Λέρο!

Τα νέα hotspots στήνονται στην περιοχή «Ζερβού» του δήμου Ανατολικής Σάμου, στην περιοχή «Μεσοβούνι» του δήμου Κω και στη θέση «Όρμος Λακκί» του δήμου Λέρου.

Δηλαδή, «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»!

Ελληνίδες και Έλληνες, υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε;

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net

Το ΒΙΝΤΕΟ του αιώνα! «Αναρχικοί» ζητούν από τον Σόρος τα λεφτά που τους χρωστάει (ΒΙΝΤΕΟ)

30/05/2020

Θα το δείτε ξανά και ξανά!!!

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Russia Today, η δεξιά μελαμψή πολιτική ακτιβίστρια, Candace Owens, ξεκίνησε αντιπαράθεση με το Ίδρυμα «Open Society» του Τζορτζ Σόρος, κατηγορώντας πως ο παγκοσμιοποιητής χρηματοδότησε ΜΚΟ για να αναζωπυρώσουν την εξέγερση στην Μινεάπολη, με αφορμή τον θάνατο του Αφροαμερικανού Floyd.

H Owens ισχυρίζεται πως οι φωτιές και οι λεηλασίες στην Μινεάπολη έλαβαν χώρα από ακτιβιστές, οι οποίοι συνδέονται με τον Σόρος, μετά από την αποκάλυψη του Διοικητή της Αστυνομίας, Medaria Arradondo, πως η εγκληματική δραστηριότητα οφείλεται σε άτομα που δεν μένουν στην πόλη.

«Να μαντέψω; Όπως έκανε με τους αριστεριστές, ο Δημοκράτης Τζορτζ Σόρος πληρώνει αυτούς τους κακοποιούς. Χρηματοδοτεί το χάος μέσω του ιδρύματός ‘Open Society’», έγραψε η ακτιβίστρια στο Twitter.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

«Φυσικά» ρομπότ

17/05/2020

Έμπνευση από τις κινήσεις ζώων, πτηνών και ερπετών παίρνουν οι ερευνητές για να δώσουν ξεχωριστές δεξιότητες στη νέα γενιά ρομπότ

Πάνος Τσιμπούκης

Πριν από λίγα χρόνια ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ το οποίο είχε την ικανότητα να κάνει άγαρμπες κινήσεις μιμούμενο αυτές του ανθρώπου ήταν η κυρίαρχη εικόνα η οποία μας ερχόταν στο μυαλό όταν αναφερόμασταν στη ρομποτική. Πλέον, αυτή η εικόνα τείνει να παρέλθει: οι επιστήμονες μελετώντας την κίνηση πολλών και διαφορετικών οργανισμών έχουν καταφέρει να την ενσωματώσουν σε ρομποτικές κατασκευές. Μαζί με την εκλέπτυνση των κινήσεων των ρομπότ, μεταβάλλεται και η αντίληψη που έχει ο άνθρωπος για αυτά: ήδη έχουν αναδυθεί επιστημονικά πεδία όπως αυτό της Κοινωνικής Ρομποτικής, το οποίο μελετά την εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τα ρομπότ και την αλληλεπίδρασή του με αυτά. Σε αυτό το αφιέρωμα σας παρουσιάζουμε ρομπότ ικανά να εκτελούν επιδέξιες κινήσεις, οιωνοί ενός μέλλοντος όπου τα ρομπότ θα μιμούνται σε τέτοιον βαθμό της κινήσεις ζωντανών οργανισμών, που ίσως να δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε ότι δεν πρόκειται για έμβιο οργανισμό.

PigeonBot
Από τότε που ο άνθρωπος κατάφερε να πετάξει παρατεταμένα πάνω από το έδαφος, δεν σταμάτησε να αναζητεί λύσεις για να καταστήσει την πτήση πιο αποδοτική και ασφαλή. Και φυσικά, ένας από τους αποδοτικότερους τρόπους για να πάρει ιδέες ήταν η μελέτη της ανατομίας των πτηνών. Η πτέρυγα ενός πουλιού έχει δεκάδες φτερά, των οποίων η συντονισμένη κίνηση προσφέρει στο πτηνό μια εξαιρετική ευελιξία. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει να μιμηθούν αυτή τη λεπτή κίνηση – όλα τα τεχνητά πτερύγια, όσο και αεροδυναμικά να είναι, παραμένουν μονοκόμματα και καθόλου πρόσφορα για εκλεπτυσμένες κινήσεις. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ μελέτησαν την κίνηση των φτερών περιστεριών χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς δύο σημεία άρθρωσης των φτερών – και αφού χαρτογράφησαν την κίνηση, κατασκεύασαν το «PigeonBot», ένα ιπτάμενο ρομπότ το οποίο διαθέτει πτερύγια τα οποία δεν έχουν σχεδόν τίποτα να ζηλέψουν από αυτά των περιστεριών. Το ρομπότ αυτό έχει την ικανότητα να απλώνει και να διπλώνει τα πτερύγιά του κατά τη διάρκεια της πτήσης, ικανότητα η οποία του επιτρέπει να εκτελεί ευέλικτες κινήσεις. Μάλιστα, στο πλαίσιο της έρευνας με σκοπό την κατασκευή τού εν λόγω ιπτάμενου ρομπότ, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην επιστημονική δημοσίευση «Science Robotics», οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα περιστέρια ενδέχεται να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες αρθρώσεις για να ελέγξουν την κίνηση των φτερών, γνώση η οποία μέχρι σήμερα δεν ήταν γνωστή. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα συγκεκριμένα φτερά μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση για νέας γενιάς φτερά στα αεροπλάνα ή στα μη επανδρωμένα αεροπλάνα (drones), των οποίων η ευελιξία θα καταστήσει την πτήση πιο ευέλικτη και τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα ικανότερα να αποφεύγουν συγκρούσεις.

Ο σαλταδόρος
Μπορεί αυτό το συμπαθητικό ρομποτάκι να δείχνει ανίσχυρο όμως, όπως υποδηλώνει και το όνομά του, μπορεί να γίνει πολύ «άτακτο» χοροπηδώντας και φτάνοντας σε απόσταση από το έδαφος όσο τέσσερις φορές το ύψος του. Οι μηχανικοί «τένοντες» του μικρού αυτού ρομπότ μιμούνται αυτούς των Γαλάγος, ημιπιθήκων που ενδημούν στην Αφρική και των οποίων η ανατομία τόσο των τενόντων όσο και των μυών τούς επιτρέπει να κάνουν πολλαπλά πηδήματα καθώς μετακινούνται. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο «Salto» μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αποστολές οι οποίες απαιτούν πρόσβαση σε στενά περάσματα, όπως στην περίπτωση αναζήτησης ανθρώπων κάτω από συντρίμμια ή εξερεύνησης σε βραχώδεις περιοχές. Παρ’ όλο που ο «Salto» κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 2016 από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, οι βελτιώσεις στις κινήσεις του ρομπότ συνεχίζονται, με την τελευταία έκδοση να παρουσιάζεται μόλις πριν από λίγους μήνες. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι και η πιο εξελιγμένη, οι τεχνικές προδιαγραφές της οποίας επιτρέπουν στο μικρό ρομπότ να χοροπηδάει για σχεδόν δέκα λεπτά με ικανοποιητική σταθερότητα ακόμη και σε ελαφρώς ανώμαλα εδάφη. Ωστόσο, μένουν αρκετά να γίνουν: το συμπαθητικό ρομποτάκι δεν έχει επαρκή αντίληψη του χώρου ώστε να μπορεί να χοροπηδάει σε μη συνηθισμένες επιφάνειες, όπως παραδείγματος χάριν σε σκάλες, ούτε να αποφεύγει εμπόδια τα οποία βρίσκει στον δρόμο του.

Κορμί φιδίσιο
Ανάμεσα στη λίστα με τα ρομπότ με τις πιο επιδέξιες κινήσεις δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει το ρομπότ το οποίο μιμείται την κίνηση του φιδιού. Όχι επειδή το φίδι είναι ιδιαίτερα επιδέξιο στις κινήσεις του, αλλά επειδή παραμένει μια πρόκληση για τον άνθρωπο να κατασκευάσει ένα ρομπότ του οποίου το σώμα να είναι εξίσου μαλακό και ευλύγιστο με αυτό ενός φιδιού. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ηλεκτροεπικοινωνιών στο Τσόφου της Ιαπωνίας παρουσίασαν πριν από λίγους μήνες ένα ρομπότ το οποίο χάριν στα διάκενα τα οποία υπάρχουν μεταξύ των τεχνητών τμημάτων του σώματός του, μπορεί να συρθεί μέχρι και σε κάθετες επιφάνειες χωρίς να αποκολληθεί από αυτές. Μια ιδιαίτερα απαιτητική δοκιμασία στην οποία υποβάλλεται η πλειονότητα των ρομπότ είναι το σκαρφάλωμα μιας σκάλας. Το ρομπότ-φίδι έδειξε ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε αυτού του είδους τη δοκιμή, αφού κατάφερε να ανέβει τις σκάλες, με το σώμα του να «μοιράζεται» στα σκαλοπάτια διατηρώντας στο πέρασμά του στενή επαφή με την επιφάνειά τους, όπως ακριβώς θα έκανε ένα ερπετό. Μάλιστα, οι ερευνητές έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόσουν στο «κεφάλι» του ηλεκτρονικού φιδιού δαγκάνες οι οποίες μπορούν να μεταφέρουν αντικείμενα, ικανότητα η οποία είναι πολύτιμη για περιπτώσεις όπου υπάρχει η ανάγκη μεταφοράς υλικών μέσω πολύ στενών περασμάτων.

Ήρεμη δύναμη
Ένα από τα εντυπωσιακότερα ρομπότ από άποψη κινησιολογίας είναι το «Mini cheetah», ένα ρομπότ του οποίου το σώμα έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τον σωματότυπο του γατόπαρδου. Τον περασμένο Νοέμβριο ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης έκαναν μια επίδειξη των τελευταίων δυνατοτήτων του τεχνητού αυτού γατόπαρδου, κατά την οποία τα ρομπότ κατάφεραν να παίξουν μέχρι και… ποδόσφαιρο – υποτυπωδώς μεν, αλλά κάνοντας κινήσεις οι οποίες είναι ήδη εντυπωσιακές για ένα ρομπότ. Το σώμα τους είναι ευλύγιστο σε τέτοιον βαθμό ώστε ακόμη κι όταν συγκρουστούν με ένα εμπόδιο έχουν την ικανότητα να επανέρχονται σε τετράποδη στάση. Το βάρος τους είναι μόνο δέκα κιλά, κάτι το οποίο αφήνει το περιθώριο για πολύ ευέλικτες κινήσεις, όπως το να κάνει… κωλοτούμπα 360 μοιρών, με το σώμα του να επανέρχεται έπειτα στην αρχική του θέση. Ενα από τα βασικά πλεονεκτήματα του συγκεκριμένου ρομπότ είναι ότι ακόμη κι αν κάποια εξαρτήματα φθαρούν κατά τη λειτουργία του, μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν, αφού αυτά κουμπώνουν μεταξύ τους σαν τουβλάκια λέγκο. Οι ερευνητές έχουν αναπτύξει σε τέτοιον βαθμό το εν λόγω ρομπότ, ώστε δοκιμάζουν λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης τα οποία θα δώσουν τη δυνατότητα στους τεχνητούς γατόπαρδους να προσανατολιστούν με ευκολία στον χώρο αλλά και να κάνουν «έξυπνες» κινήσεις, όπως να αποφεύγουν εμπόδια τα οποία συναντούν στον δρόμο τους.

Τελειοποιώντας τις μανούβρες
Το κολιμπρί είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα πουλιά, τόσο λόγω των φανταχτερών χρωμάτων του τα οποία του δίνουν μια εξωτική εμφάνιση όσο και λόγω των κινήσεών του. Μια εντυπωσιακή ικανότητα του κολιμπρί είναι ότι μπορεί να αρπάζει την τροφή του παραμένοντας στον αέρα, χωρίς να προσγειωθεί σε παρακείμενη επιφάνεια: κάνοντας επιδέξιες μανούβρες, μπορεί να κινηθεί δεξιά-αριστερά, προς τα πίσω, ή να κάνει στροφή 180 μοιρών γύρω από έναν νοητό άξονα μέχρι να προσεγγίσει με ακρίβεια τον στόχο του και να αρπάξει την τροφή. Η ικανότητα αυτή του πτηνού προσέλκυσε το ενδιαφέρον των ερευνητών, οι οποίοι επιχείρησαν να κατασκευάσουν ένα ρομπότ το οποίο να εκτελεί με την ίδια επιδεξιότητα μανούβρες. Και καθώς φαίνεται, τα κατάφεραν. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Περντιού στην Ιντιάνα των ΗΠΑ κατασκεύασαν ένα ρομπότ-κολιμπρί μόλις δώδεκα γραμμαρίων, το οποίο μπορεί να κάνει ανάλογες κινήσεις υποστηριζόμενο από το τίναγμα των φτερών του το οποίο μιμείται αυτό του κολιμπρί. Αυτές οι κινήσεις εκτελούνται με ακρίβεια χάριν σε ένα λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης το οποίο είναι ενσωματωμένο στο τεχνητό πτηνό και το οποίο του επιτρέπει να μαθαίνει ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται τους ελιγμούς τους οποίους πρέπει να εκτελέσει ώστε να προσεγγίσει τον στόχο του. Το εν λόγω ρομπότ βρίσκεται ακόμη σε φάση ανάπτυξης, ενώ στόχος των ερευνητών είναι να μπορεί να σηκώνει βάρη, ικανότητα η οποία, συνδυασμένη με την ακρίβεια κινήσεων, ενδέχεται να αποδειχθεί πολύτιμη για ιπτάμενες συσκευές οι οποίες θα κινούνται με ακρίβεια στον ιστό της πόλης μεταφέροντας φορτία.

«Αρχαίο» ρομπότ
Τα ρομπότ μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των ερευνητών ώστε να μελετήσουν το… παρελθόν. Ο λόγος για το OroBOT, ένα ρομπότ-κροκόδειλο το οποίο κατασκευάστηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Χούμπλοτ στο Βερολίνο με σκοπό να διερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν ερπετά του γένους Orobate, ένας αντιπροσωπευτικός σκελετός του οποίου βρέθηκε το 2004 και ο οποίος εκτιμάται ότι ανήκει σε ένα ερπετό το οποίο έζησε κατά την Πέρμια Περίοδο, δηλαδή τουλάχιστον 248 εκατομμύρια χρόνια πριν. Όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, τα ζώα αυτά είναι πρόγονοι των σύγχρονων πτηνών, θηλαστικών και ερπετών, ως εκ τούτου το ερευνητικό ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Τρία χρόνια μετά την ανακάλυψη του σκελετού ερευνητές βρήκαν απολιθωμένα ίχνη τα οποία εκτιμούν ότι ανήκουν σε άτομο του γένους αυτού. Αξιοποιώντας τα απολιθώματα αυτά αλλά και τον σκελετό, οι ερευνητές κατασκεύασαν υπολογιστικά μοντέλα τα οποία τους βοηθούν να διερευνήσουν τα διαφορετικά ενδεχόμενα κίνησης του ζώου. Ωστόσο, θέλοντας να κατανοήσουν με ποιον τρόπο αντιδρούν τα μοντέλα αυτά σε φυσικές συνθήκες, δημιούργησαν το ρομπότ στου οποίου την κίνηση αποτυπώνεται η εικόνα της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με το βάδισμα των εν λόγω ζώων και τον τρόπο με τον οποίο αυτά λύγιζαν το σώμα τους. Με το μοντέλο αυτό οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα αναπαραστήσουν με ακρίβεια τις κινήσεις εξαφανισμένων ειδών ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα ζώα, αλλά και με το περιβάλλον.

RoboFly, για όλες τις επιφάνειες
Ένα μικροσκοπικό ρομποτάκι το οποίο μπορεί να πετάει, να κινείται σε υδάτινο περιβάλλον και να περπατάει στο έδαφος – αυτό είναι το RoboFly, ένα ρομπότ το οποίο είχε παρουσιαστεί το 2018, έπειτα όμως από προσαρμογές, οι οποίες ανακοινώθηκαν πρόσφατα από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, μετατράπηκε σε κάτι παραπάνω από μια ιπτάμενη τεχνητή μέλισσα. Το μικρό αυτό ρομπότ βάρους μόλις 74 γραμμαρίων μπορεί να μεταφέρεται με άνεση από την επιφάνεια ενός υγρού στον αέρα καθώς και να προσγειώνεται χωρίς φθορές στο έδαφος. Η ιδιότητα αυτή το καθιστά ιδιαίτερα ικανό να ανταποκρίνεται σε διάφορες συνθήκες του περιβάλλοντος, κάτι το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί σε αποστολές διάσωσης ή σε εξερευνήσεις όπου το υγρό στοιχείο εναλλάσσεται με το στερεό. Οπως και η προηγούμενη έκδοση του ρομπότ, έτσι και αυτό μπορεί να προμηθεύεται ενέργεια ασύρματα από μια πηγή λέιζερ, ενώ στόχος των ερευνητών είναι να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές ώστε αυτό να μπορεί να φορτίζει και από άλλες πηγές ενέργειας, όπως το ασύρματο δίκτυο ή ακόμη και το φως μιας λάμπας.

Φυτό επιστημονικής φαντασίας
Ένα ξεχωριστό είδος ρομπότ είναι αυτά τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν με τον, μέχρι πρότινος, όρο της επιστημονικής φαντασίας «σάιμποργκ» (cyborg): ένας τεχνητός οργανισμός ο οποίος συνδυάζει τις φυσικές λειτουργίες ενός φυσικού οργανισμού με αυτοματοποιημένες λειτουργίες τις οποίες συναντούμε συνήθως σε ένα ρομπότ. Ένα παράδειγμα τέτοιας τεχνολογίας είναι τα ρομποτικά φυτά, φυτά δηλαδή τα οποία μεγαλώνουν με φυσικό τρόπο, πλην όμως η κίνησή τους μπορεί να ρυθμιστεί σε μεγάλο βαθμό με τη χρήση αλγορίθμων. Ερευνητές από το Τεχνολογικό Ιδρυμα Μασαχουσέτης μετέτρεψαν διάφορα είδη φυτών σε σάιμποργκ, εμφυτεύοντας στον βλαστό τους ηλεκτρόδια τα οποία επιτρέπουν τον έλεγχο της κίνησης του φυτού από τον υπολογιστή αλλά και αισθητήρες οι οποίοι μπορούν να δεχθούν διάφορα ερεθίσματα από το περιβάλλον και να στέλνουν ειδοποιήσεις μέσω ενός υπολογιστή. Οι προσαρμογές αυτές σε έναν οργανισμό όπως το φυτό γίνεται στο πλαίσιο της προσπάθειας των ερευνητών να δοκιμάσουν τη συνδεσιμότητα των ηλεκτρονικών συσκευών με το φυσικό περιβάλλον, καθώς και να αξιοποιήσουν την ευαισθησία των φυτών να ανταποκρίνονται σε ερεθίσματα του περιβάλλοντος.

ΠΗΓΗ: www.tovima.gr

Πολιτική ενθάρρυνση υπέρ του εγκλήματος!

18/05/2020

Η υπόθεση του αποτρόπαιου βιασμού και της δολοφονίας της άτυχης Ελένης Τοπαλούδη από δύο δίποδα κτήνη στη Ρόδο προκάλεσε τις ανθρώπινες και ευαίσθητες δηλώσεις της εισαγγελέως της δίκης, που τιμούν την ίδια και το λειτούργημά της.

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*

Στον αντίποδα, οι αντίστοιχες δηλώσεις ενός συμβούλου (ή παρασυμβούλου) του πρωθυπουργού δεν αναδεικνύουν μόνο το ειδεχθές πρόσωπο της εξουσίας (ή της παραεξουσίας), αλλά κυρίως αποκαλύπτουν την κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής στάσης στα απεχθή εγκλήματα. Δυστυχώς, όμως, το φαινόμενο της ενθάρρυνσης του εγκλήματος δεν ευδοκιμεί μόνο στη Ελλάδα, όπου παιδόφιλοι και βιαστές με 400 χρόνια συνολικής ποινής αποφυλακίζονται σε 8 χρόνια, αλλά συνιστά μία πανευρωπαϊκή πανδημία, πολύ πιο επικίνδυνη από αυτή του κορονοϊού.

Στις ευρωπαϊκές χώρες οι συστηματικοί βιασμοί των λευκών παιδιών από τις διάφορες τριτοκοσμικές εθνοτικές συμμορίες μεταναστών όχι μόνο δεν καταλήγουν στο ακροατήριο, αντιθέτως συγκαλύπτεται πολιτικά η ενδημική φύση του φαινομένου.

Πράγματι, η εφημερίδα «The Independent» τον Δεκέμβριο του 2019 αποκάλυψε ότι το ίδιο έτος 19.000 παιδιά και έφηβοι βιάστηκαν από οργανωμένες συμμορίες μεταναστών στη Βρετανία. Η εφημερίδα αναφέρει ότι η κυβέρνηση συστηματικά αγνοεί το γεγονός ότι αυτά τα εγκλήματα έχουν ρατσιστικά και θρησκευτικά κίνητρα και για αυτόν τον λόγο οι αστυνομικές και εισαγγελικές έρευνες καθώς και η προστασία των θυμάτων είναι ατελείς.

Τον Ιούλιο του 2018 ο υπουργός Εσωτερικών Σαχίντ Τζαβίντ διέταξε έρευνα για την ενδημική φύση του φαινομένου. Μετά το τέλος της έρευνας δήλωσε ότι «η αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών αποτελεί τη μεγαλύτερη αποτυχία του πολιτικού συστήματος στη Βρετανία, επειδή η κυβέρνηση διστάζει να παραδώσει τα συμπεράσματα της έρευνας στη δημοσιότητα.

«Δεν θα με εμποδίσουν οι εθνοτικές και θρησκευτικές παράμετροι του ζητήματος να αποκαλύψω ότι οι πλέον οργανωμένες και αδυσώπητες συμμορίες αποτελούνται από Βρετανούς που προέρχονται από το Πακιστάν» δήλωσε ο τότε υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας, πακιστανικής καταγωγής και ο ίδιος, στον «Independent».

Η έρευνα επίσης αποκάλυψε ότι το 2015 ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον είχε δηλώσει στο BBC ότι «η σεξουαλική κακοποίηση μικρών κοριτσιών στη Βρετανία πραγματοποιείται πλέον σε βιομηχανική κλίμακα.

Τα θύματα παραδίδονται από τη μία συμμορία στην άλλη με σκοπό να επαναλάβουν τα ίδια». Μια άλλη έρευνα σεξουαλικής κακοποίησης μικρών κοριτσιών έγινε από τις Αρχές του Ρόδεραμ με επικεφαλής τον καθηγητή Αλέξις Τζέι. Αυτή αποκάλυψε ότι το 2014 περίπου 1.400 κορίτσια, ηλικίας ακόμα και 11 ετών, κακοποιήθηκαν κυρίως από πακιστανικές συμμορίες στην περιοχή (https://www.rotherham.gov.uk/downloads/download/31/independent-inquiry-into-child-sexual-exploitation-in-rotherham-1997—2013).

Η κίνηση των Βρετανών γονέων κατά της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών απεκάλυψε επίσης στο BBC ότι το 2017 στο Νιούκασλ 17 άτομα καταδικάστηκαν για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και ότι όλοι οι εγκληματίες ήταν από το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν, την Ινδία, το Ιράν, το Ιράκ και την Τουρκία, παρότι πολλοί από αυτούς είχαν γεννηθεί στη Βρετανία. Αγνοώντας τα συγκλονιστικά στοιχεία της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από μη ευρωπαϊκές εθνοτικές ομάδες στη Βρετανία, η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον δήλωσε ότι «δεν θα δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα της έρευνας, αλλά θα τα χρησιμοποιήσει μόνο για εσωτερική αστυνομική χρήση». 

Η πολιτική δικαιολογία βασίστηκε στο ψευδοεπιχείρημα ότι «η δημοσίευση της έκθεσης θα μπορούσε να ερμηνευθεί λανθασμένα από το κοινό… επειδή το αποτέλεσμα της έρευνας δεν ενδιαφέρει τους πολίτες», παραγνωρίζοντας ότι «η ιδιότυπη ασυλία που παρέχουν οι βρετανικές κυβερνήσεις στις μη ευρωπαϊκές εθνοτικές συμμορίες έχει αυξήσει τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών κατά 1.086% την τελευταία πενταετία». Επειδή όμως η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα και επειδή οι Βρετανοί πολίτες δεν είναι Ελληνες, η συλλογή 120.000 υπογραφών ανάγκασε τη βρετανική κυβέρνηση να δώσει στη δημοσιότητα την έρευνα.

Το συμπέρασμα ήταν ότι η κυβέρνηση αγνοεί, αφενός, ότι «οι συμμορίες ενεργούν ως τρομοκρατικές ομάδες και, αφετέρου, ότι παραγνωρίζεται η εθνοτική και θρησκευτική συνιστώσα του φαινομένου». Η έρευνα τονίζει επίσης τη σιωπή των φεμινιστικών οργανώσεων στο φαινόμενο, καθώς και της οργάνωσης «me too», που μάλλον δραστηριοποιείται στις περιπτώσεις «της πολιτικά ορθής σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από τους γηγενείς Ευρωπαίους».

Μπορεί εύκολα λοιπόν να γίνει κατανοητό το μέγεθος της συγκάλυψης του εγκλήματος και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όταν αυτά τα απίστευτα γεγονότα συμβαίνουν στη φιλελεύθερη Βρετανία. Αυτές λοιπόν που φαίνεται να κυριαρχούν πολιτικά στην Ευρώπη είναι η απόκρυψη, η ασυλία και η ενθάρρυνση των εθνοτικών εγκλημάτων, επειδή το έγκλημα αποτελεί αναπόφευκτο συνοδευτικό στοιχείο του εποικισμού της Ευρώπης και συνεπώς ενθαρρύνεται πολιτικά ως αναγκαίο κακό της ισλαμοποίησης της ηπείρου.

*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

ΠΗΓΗ: www.newsbreak.gr

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΩΡΑ!

«Che fece per viltade il gran rifiuto» («Ποιος την μεγάλην άρνηση έκανε με δειλία»)

18/05/2020

Η Θεία Κωμωδία («La Divina Commedia»), είναι ένα επικόν, αφηγηματικόν ποίημα του Φλωρεντινού (από αρχοντική γενεά) Δάντη Αλιγκέρι (Dante Alighieri, 1265-1321). Εγράφη στο χρονικόν διάστημα 1308-1321 και θεωρείται δικαίως ως ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορίαν της παγκοσμίου λογοτεχνίας, έχον χαρακτηρισθεί ως αληθής «Επιτομή» του Μεσαιωνικού Ευρωπαϊκου Κόσμου. Το ποίημα χωρίζεται σε τρία κύρια μέρη : «Κόλαση», «Καθαρτήριον» και «Παράδεισος», αφηγείται δε το φανταστικόν ταξίδι του Δάντη στον Άδη, με οδηγούς τον περιβόητον αρχαίο Ρωμαίο ποιητή Πόπλιο Βιργίλιο Μάρονα και την Βεατρίκη  (πιθανότατα την αρχόντισσα Beatrice di Folco Portinari, μούσα του μεγάλου ποιητή) . Ο αρχικός τίτλος του έργου ήταν απλώς «Κωμωδία» (Commedia). Ο όρος «Θεία» προσετέθη μεταγενεστέρως από τον αναγεννησιακόν ανθρωπιστή συγγραφέα Ιωάννη Βοκάκιο. Μέχρι σήμερον, το έργον έχει αποτελέσει αντικείμενον λίαν εκτεταμένης κριτικής αναλύσεως και πολυεπιπέδων ερμηνειών.

Η ανυπέρβλητος δαντική «Θεία Κωμωδία» ερμηνεύεται από ηθικοπνευματικής και εσωτεριστικής σκοπιάς ως η επίπονη πορεία του ανθρώπου να υποτάξει όλες τις αμαρτίες και τα πάθη του στον δρόμο της τελειοποιήσεώς του. Αλλά το εξαίρετον έργο  χαρακτηρίζεται κυρίως ως αλληγορία και εν γένει προτείνονται διάφορες  ερμηνείες αυτής. Κάθε επεισόδιον και κάθε χαρακτήρ θεωρείται πως έχει ιδιαιτέραν συμβολικήν έννοιαν, οπότε εν τέλει στο σύνολον του έργου ενσωματώνεται όλη η σοφία και τα πάθη του κλασικού μεσαιωνικού κόσμου (και του μετέπειτα πολιτισμένου ευρωπαϊκού κόσμου). Διακρίνονται περισσότερον σαφώς η ηθική και βεβαίως η πολιτική αλληγορία.

Είναι ευρύτατα παραδεκτόν, πως ο Δάντης προβαίνει σε σαφεστάτη αναφορά στην πολιτική κατάσταση της συνόλου Ιταλίας, γεμάτης από διαφθορά, συνωμοσίες, προδοσίες και αλληλοσπαραγμούς (οι ποικίλες «αμαρτίες» του έργου), εκφράζων μία μεταφορικήν αλλά και συγκεκριμμένην  πολεμική, άλλοτε ειρωνική και άλλοτε σφοδρά και οξύαιχμο.

Εξ άλλου, ο Δάντης έγραψεν την «Θεία Κωμωδία» ων εξόριστος και αναμένων την λύση των προσωπικών και συλλογικών προβλημάτων από έναν δίκαιον Αυτοκρατορικό θεσμό (καθώς ήταν αντι-παπικός, φιλοαυτοκρατορικός Γιβελλίνος), που μετά από τιμωρία και δοκιμασίες («Κόλαση» και «Καθαρτήριον»), θα οδηγήσει τους ανθρώπους στην επίγειον ευτυχία («Παράδεισος»).

«Αυτός που προέβη στην μεγάλην άρνηση λόγω δειλίας», ευρίσκεται στον 60ον  στίχο του τρίτου άσματος (canto)  της Κολάσεως, από την Θεία Κωμωδία του Δάντη Αλιγκιέρι.

Ο Δάντης  μόλις επέρασεν την πύλη της Κολάσεως με τον Βιργίλιον και έφθασε στον «Προθάλαμον» της Κολάσεως, τον τόπον όπου είναι οι ψυχές των ουδετέρων και οκνηρών, ανιδέων, αναποφασίστων, εκείνων που «έζησαν χωρίς ατίμωση και δίχως έπαινον», δεν έπραξαν ούτε το καλό αλλά ούτε καν έπραξαν σωστά το κακό, έτσι ώστε τόσον το θείον έλεος να τους απομακρύνει από την Κόλαση, καθώς η δικαιοσύνη τους απέκλεισεν  από τον Παράδεισον.

Ο Δάντης γράφει ότι μεταξύ «τόσον μακράς συναθροίσεως ανθρώπων», «Είδα και γνώρισα από  την σκιά του Αυτόν που την μεγάλη άρνηση έκανε με δειλία.»

Στο Τρίτον Άσμα της «Κολάσεως», ο Δάντης συγκροτεί και αποσαφηνίζει την πνευματικήν δομή της. Η Κόλαση είναι μέρος για εκείνους που σκοπίμως, διανοητικώς και ενσυνειδήτως επέλεξαν έναν «πονηρόν», ένα «κακόν» τρόπον ζωής, ενώ ο Παράδεισος είναι ένας τόπος ανταμοιβής για εκείνους που ενσυνειδήτως επέλεξαν έναν ορθόν τρόπο ζωής. Επομένως, εάν η Κόλαση είναι το μέρος για ανθρώπους που έκαναν σκόπιμες και εσκεμμένες λανθασμένες επιλογές, πρέπει επίσης να υπάρχει και χώρος για εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι ηρνήθησαν να επιλέξουν είτε κακό είτε καλό. Η είσοδος της Κολάσεως, ο «Προθάλαμός»  της (Vestibolo),  είναι το κατάλληλον μέρος για εκείνους τους ανθρώπους που ηρνήθησαν να προβούν σε μιαν επιλογή (είτε καλή είτε κακή). Οι άνθρωποι που κατά την δαντικήν άποψη κατοικούν στον προθάλαμον της Κολάσεως είναι οι ευτελείς και χυδαίοι, εγωπαθείς «ασυνείδητοι του κόσμου», οι οποίοι υπήρξαν αναποφάσιστοι και στην ζωή - δηλαδή, δεν προέβησαν ποτέ  σε καμίαν επιλογή που να αφορά στον εαυτό τους - συνεχώς εμπεπλεγμένοι  σε μιαν ατέρμονα κίνηση συμφέροντος ή και βολικής ανευθύνου τροχιάς και βεβαίας προσωπικής ανταμοιβής.

Το προαναφερθέν εδάφιον του άσματος από την «Κόλαση», παρατίθεται με όλη την δύναμη των εικόνων και των μεταφορών του, αποδιδομένων από τον μαγευτικό λόγο του μεγάλου Φλωρντινού, που ήταν εξόχως έμμετρος (βεβαίως  το ποίημα έχει ταλαιπωρηθεί ευλόγως από την κακοποιητική δράση της μεταφράσεως)

«Γλώσσες λαών παντοδαπών, φρικώδεις ομιλίες, οδύνης λόγοι γοεροί, οργής φωνές οξείες, κραυγές μεγάλες και βραχνές, χτύποι χεριών μαζί τους. Γενούσαν θόρυβο άπαυτο, στρεφόμενον στον σκοτεινό και άχρονο αγέρα, σαν άμμος όταν στρόβιλος ανέμου περιπνέει.

Κι' εγώ τριγύρω έχοντας την φρίκη στο κεφάλι «Δάσκαλε», είπα, «τί ν' αύτό π' ακούω; και ποιοί ειν’ οι  άνθρωποι αυτοί με πόνο εξαντλημένοι;»

Κι’ εκείνος μ΄ αποκρίθηκε : «Αυτή την τύχη την οικτρή φέρνουν οι θλιβερές ψυχές, αυτών που έζησαν δίχως ατίμωση μα κι έπαινο χωρίς.Ανάμικτοι με τον δειλό χορό εκείνων των Αγγέλων, π΄ ούτε αντάρτες ήσανε,ούτε Θεού πιστοί, αλλά σταθήκαν χώρια. Τους έξωσε ο Ουρανός να μη τον ασχημίσουν κι ούτε  κι η κόλαση η βαθιά τους δέχεται καθόλου, μήπως μια δόξα και  γι’ αυτούς καυχώνται οι κακούργοι.»

Είπα κι' εγώ : «Δάσκαλε τ΄είναι γι αυτούς τόσο βαρύ  που έτσι πικροθρηνούνε;» Κι’ εκείνος μ΄ αποκρίθηκε: «Με λίγα λόγια θα σου ειπώ».

«Αυτοί δεν έχουν ελπίδα θανάτου, και τόσο είναι ασήμαντη η αφανής ζωή τους, ώστε φθονούν από καρδιάς την κάθε άλλη τύχη.Την μνήμη τους δεν συγχωρεί ο κόσμος να υπάρχει. Κι’ ο οίκτος τους περιφρονεί και η δικαιοσύνη. Ας μη τους αναφέρουμε, μα κοίτα και προχώρει» 

Κι’ εγώ σημαία στροβιλιστή επρόσεξα και είδα, γρήγορα κι ασταμάτητα πολύ να τριγυρνά, σαν και στην πιο παραμικρή να δυσφορούσε στάση. Και πίσω της ερχότανε μακρά σειρά ανθρώπων, που απίστευτο μου φαίνονταν πως τόσους πήρε ο χάρος.

Κι αφού από κείνους άρχισα λίγους ν' αναγνωρίζω, εκύτταξα, και γνώρισα τον ίσκιο εκείνου, που την μεγάλη άρνηση έπραξε με δειλία.Αυτοστιγμής ενόησα και πείσθηκα βαθιά, πως τούτος ήταν ο εσμός εκείνων των τιποτένιων, που αποστρέφεται ο Θεός  και οι πολέμιοί του.

Αυτοί οι φαύλοι, που ποτέ δεν ήσαν ζωντανοί, ήσαν γυμνοί κι άφθονες σφήγκες και χοντρόμυγες, συνέχεια τους κεντούσαν.Συνέχεια πλημμύριζε το πρόσωπο τους αίμα, που έπεφτε στα πόδια τους ανάμεικτο με δάκρυα κι ύστερα το μαζεύανε τυραννικά σκουλήκια.»  

Εδώ ανακαλούνται στον νούν οι φοβεροί λόγοι της Αποκαλύψεως, εκφερόμενοι προς τον Επίσκοπον της Εκκλησίας της Λαοδικείας: «Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός• όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»( «Αποκάλυψις Ιωάννου» γ´ 15-16 ). «Δηλαδή, ξέρω καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός! Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός, αλλά χλιαρός, γι᾽ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου.»

Η παρουσίαση του  τρίτου άσματος της κωμωδιακής κολάσεως αποτελεί το πρώτον παράδειγμα του νόμου της τιμωρίας, όπως εκφράζεται από τον Δάντη : Eκεί όπου διαγράφεται η διαρκής, ατελείωτη περιφορά των «αδεσμεύτων», των «χλιαρών», οπίσω από μία ταλαντευομένη (και εν τέλει κενή) σημαία.Ένα λάβαρον το οποίον ακολουθούν για να δείχνουν πως έχουν λάβαρο και είναι «ταγμένοι» σε αυτό. Επειδή ήσαν απρόθυμοι, επειδή δεν ήθελαν πράγματι να διακινδυνεύσουν, φοβούμενοι «δι’ εαυτούς» δεν απεφάσισαν να χύσουν  το αίμα τους για οποιανδήποτε αξιόλογο και υψηλόφρονα Ιδέα, για οτιδήποτε έξω από αυτούς τους ιδίους, (δηλαδή δίχως πραγματική και αληθινή εκτός του εαυτού τους αιτία στην ζωή), το αίμα τους μετά θάνατον χύνεται πάλιν απροθύμως, αλλά ασταμάτητον, πίπτον στο έδαφος ως τροφή για σιχαμερά σκουλήκια.

Μεταξύ των αμαρτωλών ευρίσκονται και οι «εκπεσόντες άγγελοι» που ηρνήθησαν να δεσμευθούν είτε με τον Θεόν είτε με τον Εωσφόρο και παρέμειναν ουδέτεροι κατά την αρχέγονον μεγάλη κοσμική μάχη. Ωστόσον, η «άρνηση επιλογής» είναι και αυτή μια επιλογή, μια ιδέα που παρουσιάζει στην «Θεία Κωμωδία» ο Δάντης και έκτοτε κατέστη κεντρική στον προβληματισμό της υπαρξιακής φιλοσοφίας, αλλά και του ευτελεστέρου, εγωιστικού και εγωπαθούς μικροπολιτικού υπολογισμού των συμφεροντολόγων θεσιθήρων της πολιτικής πρακτικής και γενικότερον της δημοσίας ζωής.

Είναι η ελεεινή «παραφιλοσοφία» που καλλιεργούν οι εαυτούληδες ζηλωτές της εξουσίας, εκπεφρασμένη στην κοινωνική καθημερινότητα με την θλιβερή τυπολογία του κόλακος υπαλλήλου «ότι πεις εσύ αφεντικό» [όπως στην εμπορική διαφήμιση αλλαντικών το 1987, με τον αξέχαστο μπολσεβίκο κωμικό Βασίλη Τριανταφυλλίδη / Χάρρυ Κλυνν]. Πρόθυμοι για κάθε μεγάλη κατάφαση προς τους κρατούντες και ισχυρούς, αλλά μονίμως συναινεσίες και απρόθυμοι προς οιανδήποτε άρνηση αυτών των ιδίων, παραμένοντες ευχέτες και συνεργοί της οιασδήπτε «προσφόρου προς αυτούς» αρνήσεως των άλλων (όσον μεγαλυτέρας τόσον καλύτερον).

Ο Δάντης εστιάζει στον Πάπα Κελεστίνο τον Ε’ ο οποίος «έκανε τη μεγάλη άρνηση», «ηρνήθη το μέγα αξίωμα»,  απεφάσισε να παραιτηθεί από την έδρα του Αγίου Πέτρου μετά από μόλις πέντε μήνες (!)  αρχιιερωσύνης, διανοίγων έτσι τον δρόμον στον ικανό μεν αλλά αδίστακτο και κομπορήμονα Βονιφάτιο τον Η’ (του οποίου ο πιστός Γιβελίνος Δάντης υπήρξεν αφοσιωμένος  εχθρός). Ο Κελεστίνος επροτίμησε να επιστρέψει στην αφάνεια της μη - δεσμεύσεως, στην ευκολία της απεμπλοκής, στην προσωπική του κατ’ αυτόν «σωτηρία» και γαλήνη,  παρά να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του παπισμού, των αρκετών εκ των οποίων ήταν συνδημιουργός.

Έτσι εν τέλει «έκανε την μεγάλη άρνηση με δειλία», δειλία γύρω από την ευθύνη, ενδιαφερόμενος «για τον εαυτόν του». Κατ΄αυτόν τον τρόπον υπήρξε το κατοπτρικόν είδωλο του δολίου Βονιφατίου, ο οποίος  είχεν  απόλυτο πρωτεύον ενδιαφέρον «για τον εαυτόν του». Αυτός εδολίευσεν ο άλλος παρητήθη, με αποτέλεσμα όμως την εκτροπήν και φθοράν της Πίστεως. Ατυχώς κατά την περίοδον της ευτελούς τους κατατριβής δεν εθριάμβευσαν οι Αυτοκρατορικοί Γιβελλίνοι, πράγμα που θα διέσωζεν  τους Ευρωπαίους από μύρια κακά.

Πέραν της δαντικής αποδόσεως η Ιστορία θυμάται και αποκαλύπτει : Ο Πάπας Κελεστίνος (Ουράνιος) ο Ε΄ (1209 - 1296, που εγεννήθη ως Πέτρος Ανγκελάριο), ήταν Ποντίφηξ από τις 5 Ιουλίου 1294, αλλά παρητήθη στις 13 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους (εξεδήλωσεν, έπραξεν την μεγάλην άρνηση, «το μεγα αξίωμα ηρνήθη εκ δειλίας»). Ήταν άνθρωπος καλών προθέσεων, μοναχός και ερημίτης, ο ιδρυτής του Τάγματος των Κελεστίνων, κλάδου των Βενεδικτίνων.Εξελέγη έπειτα από δύο έτη αδιεξόδων προσπαθειών εκλογής Πάπα και ήταν ο τελευταίος που δεν εξελέγη από τον «Σύλλογο των καρδιναλίων» (το διαβόητο και συνωμοτικό Conclavium). Απεδέχθη την εκλογή του ως «καθήκον προς την Εκκλησία και τον Θεόν», δίχως ίχνος φιλοδοξίας.

Τα διατάγματά του («έδικτα») ακυρώθηκαν όλα από τον διάδοχόν του Βονιφάτιο Η΄, εκτός από ένα: αυτό του δικαιώματος του Πάπα να παραιτείται. Μίαν εβδομάδα μετά την έκδοση του διατάγματος αυτού παρητήθη, επιθυμών να επιστρέψει στην προτέρα ταπεινή μοναστική ζωή του. Ο Βονιφάτιος Η΄ όμως, για να αποτρέψει την πιθανή ανακήρυξη του Κελεστίνου Ε΄ ως «αντίπαπα», τον εφυλάκισε στο τρομερό κάστρο του Φουμόνε της Καμπανίας, ώσπου εκείνος απεβίωσεν 81 ετών εγκάθειρκτος (και πιθανώς δηλητηριασθείς). Ο Κελεστίνος αρχιεράτευσε μόνον 5 μήνες και 8 ημέρες. Το 1313 ο Πάπας Κλήμης Ε΄ τον ανεκήρυξεν «άγιο» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Ο Πάπας Βονιφάτιος (Ευτύχιος) ο Η΄ (1230 - 1303), γεννημένος ως Βενέδικτος Καετάνι, ήταν Πάπας από τις 24 Δεκεμβρίου του 1294 έως τον θάνατόν του το 1303. Οργάνωσε το πρώτο Καθολικόν έτος «Ιωβηλαίου» (εκτενών λαϊκοθρησκευτικών εορτασμών) που έλαβεν χώρα στη Ρώμη και εδήλωσεν ότι τόσον η πνευματική όσον και η κοσμική εξουσία ευρίσκοντο υπό την δικαιοδοσίαν του Πάπα και ότι οι βασιλείς ήσαν υποτεταγμένοι στην εξουσία του Ρωμαίου  μεγίστου Ποντίφηκος!

Ο Βονιφάτιος εγεννήθη το 1230 στην Ανάνι, καταγόμενος από πολύ πλουσίαν οικογένεια. Εσπούδασεν στο Παρίσι, Νομικά και Εκκλησιαστικό Δίκαιο, προσόντα με τα οποία κατέλαβε κατόπιν σπουδαία θέση στην Παπική Αυλή. Επέδειξε μεγάλη κλίση στα γράμματα και στις επιστήμες, κολακεία στον εκάστοτε Πάπα,  ήταν δε ιδιαιτέρως επιτήδειος και συγκροτούσε παντού κύκλους φίλων και υποστηρικτών του. Το 1281 εξελέγη Καρδινάλιος και διεξήγαγε σπουδαίες διπλωματικές διαπραγματεύσεις στην Γαλλία και στην Ισπανία.

Εκατηγορήθη ότι εδηλητηρίασεν τον προκάτοχό του Κελεστίνο Ε΄, (που είχε πεθάνει γέρων στην φυλακή), ερχόμενος σε οξυτάτη ρήξη με τους δύο αντιπάλους του Καρδιναλίους αδελφούς Κολόνα της ισχυρής ρωμαϊκής οικογενείας. Η ρήξη αυτή απέληξεν σε ένοπλον συμπλοκή στην οποίαν τελικώς επεκράτησεν ο Βονιφάτιος. Ως Πάπας, στις 18 Νοεμβρίου του 1302 εξέδωσεν την Παπική Βούλα «Unam sanctam» («Εις μίαν Αγίαν»), όπου υπεστήριζεν ότι ο εκάστοτε Πάπας είναι ο μοναδικός «εκπρόσωπος του Χριστού» (Vicarius Cristi) επί της Γης ! Οι ιστορικοί θεωρούν την θρασεία δήλωσή του ως μία από τις πλέον ακραίες δηλώσεις που έκανε ποτέ Πάπας.

Στην εξωτερικήν πολιτικήν ηθέλησε να επέμβει και στα εσωτερικά δρώμενα της Γαλλίας, οπότε προεκάλεσεν την άμεσον οργισμένη απάντηση του Γάλλου βασιλέως Φιλίππου του Δ', ο οποίος αμέσως απέστειλεν στρατόν εναντίον του και τον συνέλαβεν ως αιχμάλωτον. Μετά από εντολήν του βασιλέως της Γαλλίας απηλευθερώθη από τα δεσμά του,  αλλά ολίγον αργότερον απέθανεν από θλίψη για την ήττα του, (στις 11 Οκτωβρίου 1303). Ο αποφασιστικός και περιφρονητής του κληρικαλισμού Φίλιππος υπήρξεν η Νέμεση  του αδιστάκτου, ευφυούς, τολμηρού μέχρις θρασύτητος και υπερφιάλου βουλιμικού Πάπα.

Στον επίλογο του παρόντος κειμένου, «συγγραφική αδεία», θα αλλάξω τα χωροχρονικά συστατικά της τρεχούσης αναζητήσεως. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν νοερώς στην πρώτην δεκαετία του Μεσοπολέμου : Ο τολμητίας κριτής Έλλην, Κωστής Καρυωτάκης αυτοχειριάζεται και η απώλειά του πολώνει την ελληνική διανόηση, ενώ ο Πρωτογέρων της Καλλιόπης, ο μέγας Εθνικός μας Ποιητής Κωστής Παλαμάς βυθίζεται ολοέν και βαθύτερον στις αξημέρωτες «Νύχτες του Φήμιου». Επί ικανόν διάστημα απέμενεν ο Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης, μόνος και ορθός «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος», για να συνεχίσει ακλόνητος τον δημιουργικόν δρόμον του της βαθυτάτης εθνικής ιστορικής συναισθήσεως, δρόμον ο οποίος τότε (όπως και τώρα πολύ περισσότερον) ήταν κεκρυμμένος από τους οφθαλμούς των Ελλήνων στοχαστών (κυρίως βεβαίως των πολλών Ελλαδιτών), μόνον ελάχιστοι των οποίων, μέσω εργώδους διανοητικής αφαιρέσεως, ημπορούσαν να συλλάβουν την διαχρονικήν ουσία του Ελληνισμού όπως ο σπουδαίος Ομογενής.

Όμως, η αλλαγή της ιχνηλατήσεώς μας καθίσταται πλέον προφανής : Είναι πολύ πιθανόν ότι σε κάποιους από τους φίλους αναγνώστες ο τίτλος υπενθυμίζει ένα από τα γνωστότερα ποιήματα του μεγάλου Αλεξανδρινού. Είναι ένα μικρόν ποίημα με μόλις οκτώ στίχους, μάλιστα το μοναδικόν από τα 154 αναγνωρισμένα ποιήματα του,  το οποιον έχει ξενόγλωσσον  τίτλο: «Che fece … il gran rifiuto». Ο τίτλος, σημαίνει  όπως προανεφέρθη, «που έκανε … την μεγάλη άρνηση». Τα παρεμβαλλόμενα αποσιωπητικά δηλούν ότι κάτι λείπει, κάτι έχει παραλείψει σκοπίμως ο πολύς Καβάφης.

Εσκεμμένως παρέλειψεν τις δυο λέξεις, όχι όμως επειδή ήσαν πασίγνωστες ή κοινότυπες, άρα ευκόλως εννοούμενες, αλλά επειδή ηθέλησεν να προσδώσει ένα άλλο νόημα στο ιδικόν του ποίημα. Ενώ, δηλαδή, ο στίχος του Δάντη αποτελεί το αρχικόν έναυσμα για το καβαφικόν ποίημα, ο Καβάφης απεμακρύνθη από την σκέψη του Δάντη (για εκείνον που από δειλία έκανε την μεγάλην άρνηση) και επαρουσίασεν ένα ποίημα για να τιμήσει τους «Μεγάλους Αρνητές», τους ανθρώπους εκείνους που έχουν το θάρρος και την δύναμη να ειπούν όχι στην τρέχουσα ηθική, στις κοινωνικές συμβάσεις, στις ξεπερασμένες μικροπολιτικές πρακτικές και σε ό,τι άλλο επιχειρεί να επιβάλλει στους ανθρώπους η καθεστωτική κοινωνία. Λέγει ο ίδιος ο  Καβάφης: «Το “per viltate” βγήκε διότι ακριβώς το ποίημα πραγματεύεται ή υπονοεί την έλλειψιν του viltate». Ήτοι ο Καβάφης έλαβεν μεν τον γνωστόν στίχο του Δάντη και τον εχρησιμοποίησεν ως τίτλον, όμως στο ιδιάζον βραχύ ιδικόν του ποίημα, ο ιδικός του «Αρνητής» της «Μεγάλης Αρνήσεως»  δεν είναι δειλός, όπως ο προηγηθείς δαντικός. Ιδού λοιπόν αυτούσιον το καβαφικόν στιχούργημα:

«Che fece … il gran rifiuto»

«Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό —  εις όλην την ζωή του.»

Συναφώς υφίσταται το ιδιόχειρον σχόλιο του ποιητή για τον στερούμενον δειλίας ιδικόν του «Αρνητή» [όπως μας μετεφέρθη από τον εξαίρετον μελετητή του έργου του, αείμνηστον καθηγητή της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης, Γεώργιο Πάνου Σαββίδη (1929-1995) στο κείμενό του «Ψύλλοι στ’ άχερα του “Mεγάλου Nαι”» (Ιούλιος 1973)]:

«Αρνήθηκε, γιατί σκέφτηκε ευσυνείδητα ή πως είναι ακατάλληλος για το έργο ή πως το έργο είναι ανάξιό του ή πως το έργο δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί ή κάποια παρόμοια λογικήν αιτία. Όμως κάποιος άλλος ανέλαβε το έργο και επέτυχε — πιθανότατα επειδή ήταν ο κατάλληλος για τούτο το ειδικό έργο, ή είχε στην διάθεσή του ορισμένα ειδικά μέσα, τα οποία αλλοίωσαν ή διευκόλυναν ή βελτίωσαν το έργο είτε τα αποτελέσματά του. Η επιτυχία αυτού του κάποιου άλλου αντανακλά εις βάρος του Αρνηθέντος, και αυτός είναι ο λόγος που, αν και ο Αρνηθείς εγνώρισε πως το Όχι του ήταν σωστό, μολαταύτα τούτο το Όχι τον βαραίνει σε όλη την ζωή του — το κάνουν να τον βαραίνει οι υποψίες και οι φλυαρίες και οι επιτιμήσεις και οι παρανοήσεις των πολλών.»

Τούτος, ο καβαφικός «Αρνητής», είναι ο «λόγω και έργω» συμβατός με το ακτινοβόλον αριστοκρατικόν ήθος που  επιβάλλει ο Εθνικισμός, όσην ανομολόγητο θλίψη και αυτοκαταστροφικήν πικρία και αν εγκλείει η επιλογή του.

Αθανάσιος Κωνσταντίνου

ΠΗΓΗ: www.xrisiavgi.com

Current 93 - When the May Rain Comes

Η άλωση της Πόλης και το δίδαγμά της

29/05/2020

Η Ιστορία κάνει κύκλους. Ταυτόχρονα προσφέρει διδάγματα. Η σημερινή επέτειος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης αποτελεί μια κορυφαία ευκαιρία για να συνδέσουμε -εν μέσω καταιγιστικών εξελίξεων- το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον…
Αν και έχουν περάσει σχεδόν έξι αιώνες, είναι αρκετές οι αναλογίες που καταγράφονται ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. Όπως και παρόμοιοι οι κίνδυνοι που απειλούν το έθνος και την πατρίδα.

Συνηθίζουμε κάθε φορά -και σωστά- να ανασύρουμε στη μνήμη την ιστορική και ένδοξη αυτοθυσία του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ του Παλαιολόγου και των υπερασπιστών της «θεοφυλάκτου Πόλεως». Μπορεί μάλιστα ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς» που περιμένει τη στιγμή να ανακτήσει την Πόλη και την αυτοκρατορία του να αποτελεί έναν θρύλο -ο οποίος πάντως παραμένει ζωντανός μέχρι σήμερα-, αλλά υπάρχουν και τα αδιαμφισβήτητα, καταγεγραμμένα, γεγονότα που διδάσκουν.

Η άρνηση του αυτοκράτορα να συνθηκολογήσει και να αποδεχθεί την πρόταση του σουλτάνου να τον αναγνωρίσει ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου, προτιμώντας να πολεμήσει ως απλός στρατιώτης και να πέσει στη μάχη, είναι το πιο ηχηρό ιστορικό μήνυμα που έρχεται προς τους σημερινούς ταγούς μας.

Η Ελλάδα βρίσκεται και τώρα κυκλωμένη από εχθρούς. Τους ίδιους εχθρούς που δεν ονειρεύονται απλώς αλλά και διακηρύσσουν προκλητικά τα σχέδιά τους για ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διόλου τυχαία και σήμερα ο Ερντογάν αρέσκεται να αποκαλείται «σουλτάνος» και ως τέτοιος συμπεριφέρεται. Κι εκτός των άλλων επιθετικών ενεργειών του, οι ορδές των παράνομων μεταναστών που συγκεντρώνει και μετακινεί από το έδαφός του είναι το εργαλείο για την ύπουλη και σταδιακή επανάληψη της «άλωσης».

Το πρώτιστο καθήκον όλων μας σήμερα είναι να κλείσουμε κάθε κερκόπορτα και δυστυχώς είναι πολλές αυτές οι πιθανές εστίες. Η παρακμή και η εξασθένηση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι ανάλογες με εκείνες που προηγήθηκαν της 29ης Μαΐου 1453. Οι έριδες και η σήψη, το ίδιο. Όπως επίσης είναι πολλοί και εκείνοι που -στο όνομα ενός δήθεν «ρεαλισμού»- διαβρώνουν την εθνική συνείδηση ανακυκλώνοντας αυταπάτες, όπως και τότε, περί βοήθειας από διάφορους «συμμάχους». Όμως εν τέλει καλλιεργούν το έδαφος για να παραδώσουμε τα όπλα μέσω μιας σύγχρονης συνθηκολόγησης με τη μορφή είτε της συνεκμετάλλευσης είτε της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Με φόντο τον διαμελισμό…

ΠΗΓΗ: www.dimokratianews.gr

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΝΑΟΜΙ

 Jonathan Aycliffe

Δεν είναι μια κλασική ιστορία με φαντάσματα. ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΝΑΟΜΙ, από τη σειρά ΟΞΥ- ΚΟΛΑΣΗ, βρίθει από τρόμο και φρίκη και συγκλονίζει μέχρι την τελευταία παράγραφο.

Ο Τσαρλς και η Λόρα είναι νέοι, έχουν έναν ευτυχισμένο γάμο και κατοικούν στον προνομιούχο ακαδημαϊκό κόσμο του Κέιμπριτζ. Μια παραμονή Χριστουγέννων, ο Τσαρλς ξεκινάει γεμάτος ενθουσιασμό με την κόρη του, Ναόμι, για ψώνια στο Λονδίνο. Όμως στο τέλος της ημέρας το μόνο που απομένει στον Τσαρλς και τη σύζυγό του είναι μερικά φλιτζάνια τσάι και η συμπόνια των αστυνομικών. Επειδή η Ναόμι, το όμορφο αγγελούδι και μοναχοπαίδι τους, έχει εξαφανιστεί. Και λίγες μέρες αργότερα βρίσκεται το δολοφονημένο πτώμα της.

Είναι όμως στ’ αλήθεια νεκρή;

Με μια ζοφερή εξιστόρηση μιας παρελθοντικής και τωρινής κόλασης, το ανατριχιαστικό ψυχολογικό αριστούργημα του Τζόναθαν Έικλιφ εγγυάται πως θα σας κάνει να βυθιστείτε σε ανείπωτα βάθη εφιαλτικού τρόμου.

Μια ανατριχιαστική ιστορία που διαψεύδει οποιαδήποτε αντίληψη πως ο υπερφυσικός τρόμος είναι έστω και στο ελάχιστο θεραπευτικός. Η γραφή του Έικλιφ είναι αριστοτεχνική. – Independent

 
Το "Δωμάτιο της Ναόμι" πρέπει να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στις καλύτερες ιστορίες με φαντάσματα της Αγγλίας… Αποκλείεται να βρει κανείς κάτι περισσότερο ζοφερό και τρομακτικό. – Newcastle Evening Chronicle

ISBN: 978-960-436-600-2
Συγγραφέας: ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΕΪΚΛΙΦ
Εκδοτικός οίκος: ΟΞΥ

Μετάφραση: ΟΛΓΑ ΓΚΑΡΤΖΟΝΙΚΑ
Σελίδες: 240
Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2020

ΕΤΣΙ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΗΣ Η «ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ» ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ: ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟ HOT SPOT ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΕΓΙΝΕ… ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ!  

25/05/2020

Πρώτα και καλύτερα είναι τα ανά την Ελλάδα κομματόσκυλα της Νουδούλας , στις διαμαρτυρίες κατά της ίδρυσης hotspots από την… κυβέρνησή τους!

Διόλου τυχαία! Τους στέλνουν εκεί, για να καπελώσουν τις εύλογες διαμαρτυρίες του κόσμου και να τις οδηγήσουν σε… ασφαλή μονοπάτια. 

Έτσι έγινε και με τον Βασίλη Νικηφόρου, πρόεδρο της κοινότητας Ανατολής και μέλος της παράταξης του δημάρχου Σιντικής Σερρών, Φώτη Δομουχτσίδη. Ο λεγάμενος, πρωταγωνιστούσε τον Μάρτιο στην εκδήλωση διαμαρτυρίας των κατοίκων κατά της ίδρυσης του hot spot – το οποίο θα ήταν υποτίθεται «κλειστή δομή» και θα λειτουργούσε το πολύ έναν μήνα, μέχρι που «να απελαθούν στις χώρες προέλευσής τους οι λαθρομετανάστες», που είχαν μπει στη χώρα τον Μάρτιο, όπου η κυβέρνηση είχε αναστείλει το δικαίωμα υποβολής αίτησης ασύλου. Αλλά, κατόπιν… ωρίμου σκέψεως, η κυβέρνηση έδωσε το δικαίωμα υποβολής ασύλου και στα «προσφυγάκια» αυτά και μετέτρεψε την «κλειστή δομή» σε… ορθάνοιχτη!

Με διοικητή της, τον… διαμαρτυρόμενο Νικηφόρου, ο οποίος θα τσεπώνει πλέον τρία χιλιάρικα το μήνα, κανονικά και με το νόμο!

Καταλάβατε τώρα «κοροϊδάκια» ψηφοφόροι, πως γίνονται οι καλές οι δουλειές, από την παράταξη των «εθνικοφρόνων»;

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net

Το μποζόνιο Higgs εξετάστηκε ως πηγή σκοτεινής ύλης στον LHC

Ένα μοντέλο σύγκρουσης πρωτονίων-πρωτονίων στο LHC το οποίο παράγει ένα μποζόνιο Higgs

Έχει υπολογιστεί ότι η σκοτεινή ύλη είναι πενταπλάσια από την κανονική ύλη στο σύμπαν – και όμως, δεν την έχουμε εντοπίσει άμεσα. Πολλοί διαφορετικοί τύποι πειραμάτων προσπαθούν να την βρουν, αλλά τώρα το CERN έχει συμμετάσχει στο κυνήγι της, εξετάζοντας εάν το διάσημο μποζόνιο Higgs θα μπορούσε να αποσυντεθεί σε σκοτεινή ύλη.

Ο επιταχυντής LHC διερευνά τα μυστικά του σύμπαντος συνθλίβοντας μαζί διάφορα σωματίδια σε απίστευτες ταχύτητες. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται συχνά νέοι και εξωτικοί τύποι σωματιδίων, δίνοντας στους επιστήμονες μια προσωρινή ευκαιρία να μελετήσουν πράγματα που θα ήταν σχεδόν αδύνατο να συναντηθούν φυσικά.

Μία από τις πιο πρωτοποριακές ανακαλύψεις που πραγματοποιήθηκαν από τον LHC είναι το μποζόνιο Higgs το 2012. Αυτό το σωματίδιο που το υπέθεταν από το 1964, ήταν το τελευταίο κομμάτι του παζλ που είχε απομείνει στο πρότυπο μοντέλο της φυσικής των σωματιδίων, το οποίο πιστεύεται ότι δημιουργεί τα μέσα με τα οποία άλλα στοιχειώδη σωματίδια κερδίζουν μάζα.

Από την ανακάλυψή του, οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει το μποζόνιο Higgs ως εργαλείο για τη διερεύνηση κι άλλων μυστηρίων φυσικής σωματιδίων. Το μποζόνιο αποσυντίθεται γρήγορα σε άλλα σωματίδια και προβλέπεται ότι ορισμένα ενδέχεται να μην είναι άμεσα ανιχνεύσιμα από τους ανιχνευτές. 

Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, μία μη ανίχνευση είναι πιο συναρπαστική από μια ανίχνευση. Ορισμένοι τύποι σωματιδίων δεν αλληλεπιδρούν πολύ με την κανονική ύλη, οπότε αν το Higgs παράγει τέτοια σωματίδια, θα μπορούσαν να “επιπλέουν”, αγνοώντας τα τοιχώματα του επιταχυντή. Οι επιστήμονες θα παρατηρούσαν τότε κάποια ενέργεια που θα λείπει από τα κατάλοιπα – συντρίμμια και θα μπορούσαν να συμπεράνουν κάποια πράγματα για τα «αόρατα» σωματίδια. 

Μόνο ένα αόρατο προϊόν διάσπασης ταιριάζει στο πρότυπο μοντέλο – εάν το Higgs αποσυντίθεται σε τέσσερα νετρίνα – αλλά αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο, με πιθανότητα περίπου 0,1 τοις εκατό. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι μη ανιχνεύσεις συμβούν με οποιαδήποτε κανονικότητα, θα μπορούσαμε να σκοντάψουμε σε νέα σωματίδια. 

Και ένα από αυτά τα αόρατα σωματίδια θα μπορούσε να είναι η σκοτεινή ύλη. Αυτό το περίεργο πράγμα λέγεται ότι διαπερνά σε όλο το σύμπαν, συγκρατώντας αποτελεσματικά σαν κόλλα την ορατή ύλη – και όμως παραμένει αόριστη και αόρατη. Η βαρυτική της επίδραση είναι σαφής, αλλά φαίνεται να μην αντανακλά ή να εκπέμπει οποιοδήποτε είδος ακτινοβολίας. 

Δεδομένου του ρόλου του μποζονίου Higgs ως το σωματίδιο που «δίνει» τη μάζα, και αφού η σκοτεινή ύλη είναι ανιχνεύσιμη μόνο μέσω της μάζας του, αυτά τα δύο πρέπει να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Έτσι, σε μια νέα μελέτη, οι επιστήμονες στη συνεργασία ATLAS στο CERN ξεκίνησαν να ελέγξουν αν το μποζόνιο Higgs μπορεί να εξαϋλώνεται – διασπάται σε σκοτεινή ύλη. 

Η ομάδα εξέτασε ολόκληρο το σύνολο δεδομένων από τη δεύτερη εκτέλεση στον επιταχυντή LHC, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 2015 και του 2018. Σε αυτήν έγιναν περίπου 100 x 10 ^15 συγκρούσεις. Όμως σε όλα αυτά τα δεδομένα, οι ερευνητές δεν βρήκαν καμία περίσσεια αόρατων σωματιδίων πάνω από τον αριθμό του background (φόντου) που θα περίμενε κανείς από τις γνωστές διαδικασίες στο Πρότυπο Μοντέλο. 

Από αυτό, η ομάδα μπόρεσε να περιορίσει το ανώτατο όριο για το πόσο συχνά το μποζόνιο Higgs αποσυντίθεται σε αόρατα σωματίδια – όχι περισσότερο από 13 % του χρόνου. Αυτό μπορεί να ακούγεται πολύ, αλλά προέρχεται από προηγούμενα μοντέλα που υποδηλώνουν ότι θα μπορούσε να συμβεί τόσο συχνά όσο το 30% του χρόνου. 

Οι ερευνητές λένε ότι παρόλο που δεν βρήκαν σημάδια σκοτεινής ύλης αυτή τη φορά, η δουλειά εξακολουθεί να βοηθάει να θέσουμε περιορισμούς στις ιδιότητες του υλικού. Μεταξύ αυτού του πειράματος και των πολλών άλλων που προσπαθούν να την εντοπίσουν, η σκοτεινή ύλη μπορεί να ξεφεύγει σε κάποια μέρη οπότε αποκρύβεται. Ή ίσως, πλησιάζουμε στο να συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει αυτή η σκοτεινή ύλη και τα μοντέλα μας πρέπει να τροποποιηθούν. Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση της συνεχίζεται. 

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε σεμινάριο του LHC και δημοσιεύθηκε στο Διαδίκτυο.

Πηγές: CERN , ATLAS, physics4u

Η Παγκοσμιοποίηση και οι “Βάρβαροι”

24/05/2020

«…Η συνήθεια στη φρίκη θα πνίξει τον οίχτο!
Και του Καίσαρα ο ίσκιος τριγυρνώντας
Και ζητώντας εκδίκηση,
Με την Άτη, ολοπόρφυρη από του Άδη
Τις φωτιές, στο πλευρό του, θα φωνάξει
Σε όλες τούτες τις χώρες με κυρίαρχη
Κραυγή: Καταστροφή! –και θα αμολήσει
Τα σκυλιά του πολέμου:
Έτσι που ετούτη η κατάρατη πράξη
Θα γεμίσει: τη γη με δυσωδία από πτώματα
Που θα γυρεύουν τάφο.»

Ο Αντώνιος ομιλών προς τους Ρωμαίους ενώπιον του σώματος του νεκρού Ιούλιου Καίσαρα - Από τον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ – Mετάφραση Κ. Καρθαίου

Εφιαλτικός και αποτρόπαιος ο κόσμος που έρχεται, ο κόσμος στον οποίον ήδη ζούμε. Τα σύνορα έχουν πέσει. «Ουτοπίες φανατικών» φαντάζουν οι εθνικοί πόθοι καθώς τα τρωκτικά του παγκόσμιου κεφαλαίου, οι χαρτοπόντικες των χρηματιστηρίων κρατούν γερά στα χέρια τους την Πατρίδα μας, την Τιμή μας, τον Πολιτισμό μας, την Αξιοπρέπειά μας.

Χαρακτηριστικό δείγμα των όσων συμβαίνουν εις βάρος του Ελληνισμού, οι εξελίξεις στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις με την καθοδήγηση ή εάν θέλετε την εντολή του πανίσχυρου αμερικανικού παράγοντα. Ζούμε πλέον στην εποχή της επιστροφής των Οθωμανών, που θέλουν δικαιώματα στο Αιγαίο μας, που θέλουν να ελέγχουν κατ’ ουσίαν στρατιωτικά ολόκληρη την Κύπρο, που μιλούν ανοικτά για τουρκική μειονότητα στην Θράκη! Την ίδια στιγμή ο πόθος και το καθήκον απέναντι στην Ιστορία του Ελληνισμού προδίδεται από το πολιτικό κατεστημένο, που ήδη έχει αποδεχθεί ονομασία για τα Σκόπια που περιέχει τον όρο «Μακεδονία»! Οι αμερικάνοι από την πλευρά τους για πρώτη φορά αναγνωρίζουν ένα φάντασμα της Ιστορίας, το λεγόμενο «μακεδονικό έθνος» και την «μακεδονική» γλώσσα.

Σε παγκόσμιο επίπεδο ζούμε το προοίμιο της εποχής μιας παγκόσμιας τυραννίας. Η Ρωσσία από την πλευρά της παραμένει σιωπηλή, ενώ οι προκλήσεις γύρω της πυκνώνουν και κράτη, που βρισκόντουσαν υπό την επιρροή της, με πραξικοπήματα, που χρηματοδοτούνται από σκοτεινά κέντρα και ονομάζονται «λαϊκές εξεγέρσεις», πέφτουν στις αγκάλες της αμερικανικής επιρροής. 

Είναι σαφές ότι ζούμε την εποχή της «παγκοσμιοποίησης». Αυτοί που σήμερα επιδιώκουν να κατευθύνουν τις τύχες των λαών θέλουν ολόκληρο τον κόσμο ένα τεράστιο κοπάδι άβουλων πλασμάτων, που θα υπακούει στις προσταγές τους και δεν θα αντιδρά κανένας μπροστά σε αυτήν την πανίσχυρη πνοή του θανάτου, του θανάτου των Εθνών, του θανάτου των Πολιτισμών.

Μοιάζει η παγκόσμια κατάσταση των ημερών μας ίδια και απαράλλακτη με αυτήν των χρόνων της παρακμής της περίφημης PAX ROMANA. Το σύγχρονο διάταγμα του Καρακάλα λέγεται πολυπολιτισμική κοινωνία, πανσπερμία, καταστροφή κάθε εθνικής και φυλετικής ταυτότητος. Το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη, που μοιράστηκε τότε σε όλους ανεξαρτήτως φυλής, καταγωγής και θρησκείας σήμερα λέγεται "πολίτης του κόσμου".

Η PAX ROMANA διελύθη τελικά από τις ορδές των βαρβάρων, που κατέκλυσαν τον τότε πολιτισμένο κόσμο ξεκινώντας είτε από τις στέπες της Ασίας, είτε από τα δάση της Βοημίας. Σήμερα υπάρχουν "βάρβαροι"; Υπάρχει περίπτωση να γεννηθεί μια δύναμη τόσο ανατρεπτική που θα πλήξει το παγκόσμιο κατεστημένο;

Πεποίθησή μου, πως η ιστορία κινείται με ρυθμούς παράλογους για την λογική των ανθρώπων, υπακούει σε μια δική της υπερβατική λογική στο "αείζωον πυρ", στην αιωνία κίνηση του Ηρακλείτου. Πεποίθησή μου, πως αυτοί που σήμερα κατευθύνουν τον κόσμο κτίζουν επάνω στην άμμο. Είτε το θέλουν, είτε όχι, οι "βάρβαροι" θα έλθουν. 

Μέσα στα επόμενα χρόνια θα ξεσπάσει (εάν δεν έχει ήδη ξεσπάσει…) ένας πόλεμος και οι "βάρβαροι" των ημερών μας, αυτοί που θα ξεσηκώσουν τους σύγχρονους σκλάβους του καιρού της «Παγκοσμιοποίησης», δεν μπορεί να είναι άλλοι από τους απόλυτους αρνητές της, είτε αυτοί είναι οι τελευταίοι Πιστοί των Ιδεών.

Ποιος θα σημάνει την έναρξη αυτού του πολέμου; Αρκεί μια σπίθα για να απλωθεί η καθαρτήρια φλόγα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδού ο νεκρός Καίσαρ βρίσκεται ενώπιόν μας. Οι πληγές του ανοικτές ξερνούνε αίμα, ταπείνωση, λάσπη και αναξιοπρέπεια. Ο "νεκρός Καίσαρ" δεν είναι τίποτε άλλο από τη ζωή μας που χάνεται, από τον Πολιτισμό μας που σβήνει! Αναζητείται ο «νέος Αντώνιος», αυτός που με τον πύρινο λόγο του στο Ρωμαϊκό φόρουμ θα ξεσηκώσει τα πλήθη και θα ζητήσει για μια ακόμη φορά "από αυτές εδώ τις ανοικτές πληγές να ξεχυθούν τα σκυλιά του πολέμου σε ολόκληρο τον κόσμο".

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ

ΠΗΓΗ: www.xrisiavgi.com