Σαν σήμερα, στις 28 Μαΐου του 1924, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ποιητής Ιωάννης Πολέμης

Σαν σήμερα, στις 28 Μαΐου του 1924, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλλην ποιητής Ιωάννης Πολέμης. Ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ποιητικής γενιάς του 1880 και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή του. Το 1888 μοιράστηκε με τον Κωστή Παλαμά το πρώτο βραβείο στον Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό ενώ τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών το 1918. Ως χαρακτήρ ήτο ευγενής, ευαίσθητος και ρομαντικός, “αιωνίως ερωτευμένος” όπως εύστοχα τον είχε χαρακτηρίσει ο Δημήτρης Χατζόπουλος που τον είχε επισκεφθεί στο σπίτι του για να του πάρει συνέντευξη. 

Τον αυθεντικό εθνικό προσανατολισμό του ποιητού και τα πηγαία πατριωτικά αισθήματα εκφράζει θαυμάσια το έξοχο και πασίγνωστο ποίημά του “Τί είναι η πατρίδα μας;” όπως και το “Σπασμένα Μάρμαρα” που αναδημοσιεύουμε κατωτέρω:

“Τι είναι η πατρίδα μας”;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;

Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα

αρχαία μνημεία της, χρυσή στολή

που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα

μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που ‘χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

 

“Σπασμένα Μάρμαρα”, Εστιάδες, 1917

Ὅποιος διαβαίνει στράτα εὐκολοπάτητη,
ὅσο βαθειὰ τὰ χνάρια του στὸ χῶμα κι’ ἂν αφήσῃ,
μόλις ἐκεῖ φυσήξῃ ὁ πρῶτος ἄνεμος,
σηκώνοντας τὸν κορνιαχτὸ τὰ χνάρια του θὰ σβύσῃ.

Μὰ ἐγὼ διαβαίνω τὰ τραχειὰ κατσάβραχα
κι’ ὅσο ἁπαλὰ τὰ χνάρια μου στὶς πέτρες των κι’ ἂν μείνουν,
μηδ’ ἄνεμοι μηδὲ κι’ ἀνεμοστρόβιλοι
δὲ θὰ τὰ σβύνουν.

ΠΗΓΗ