Πρόβλεψη Ε.Ε.: Ελλειψη ηγεσίας, νέες κρίσεις και άνοδος εξτρεμιστών

27 Νοεμβρίου 2019

Μπορεί οι Έλληνες πολιτικοί να αρέσκονται στα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”, η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως λέει ξεκάθαρα και επίσημα τι υπολογίζει πως θα πρέπει να περιμένουν οι Ευρωπαίοι αλλά και οι άλλοι λαοί από την παγκόσμια Οικονομία. Γιατί, ας μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις, ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα χρηματιστήρια, οι τράπεζες και κάποιοι άντρες με σκούρα κοστούμια αποφασίζουν για τα πάνω και τα κάτω του κόσμου. Όλα άλλωστε συνδέονται με όλα στην πραγματικότητα, τόσο στην φυσική όσο και στην ανθρώπινα κατασκευασμένη.

Σε πρόσφατη έκδοσή του, με τίτλο “Μια δεκαετία από την κρίση-Οι κύριες απαντήσεις και οι υπολειπόμενες προκλήσεις” (συγγραφέας Μαρσίν Ζεπάνσκι, Οκτώβριος 2019) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι η κρίση που “άλλαξε τον κόσμο” , “είχε καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομική ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την εργασία, και την χρηματοπιστωτική κατάσταση πολλών κρατών-μελών”.

Παραδέχεται δε ότι ενώ το 2014 υπήρχαν σημάδια ανάνηψης, η ανάπτυξη βάλτωσε λόγω “της απουσίας καθαρού και συμπεφωνημένου οράματος για το μέλλον της οικονομικής και νομισματικής ενώσεως”. Για αυτό τον λόγο, τα δείγματα για το κλείσιμο του 2019 δεν υπόσχονται πολλά στον τομέα αυτό.

Απουσία οράματος και ηγεσίας
Και δικαίως, διότι η απουσία οράματος και προγράμματος, η περιχαράκωση και η εσωστρέφεια, μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν. Η έκρηξη της κτηματαγοράς στις ΗΠΑ ακολουθήθηκε από την καταβαράθρωση των τιμών και οδήγησε στην απώλεια πλούτου εκ μέρους αυτών που τον παράγουν, και όχι βεβαίως αυτών που τον εκμεταλλεύονται, αν και παντού παραμονεύει μια Λήμαν Μπράδερς.

Εις ό,τι αφορά τα κράτη, η πολιτική της αυστηροποίησης και των περικοπών των δημοσίων δαπανών και της περικοπής των μισθών που επέβαλλε ο προτεσταντικής ηθικής βοράς, είχε αντίθετα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία, μειώνοντας την ζήτηση. Σε συνδυασμό με την αδυναμία υποτιμήσεως του νομίσματος, την απουσία στιβαρών και σοβαρών ηγεσιών, η Οικονομία της Ε.Ε. εξακολουθεί να παραμένει εύθραυστη.

Η μεγαλύτερη ύφεση που γνώρισε η παγκόσμια οικονομία τα τελευταία 60 χρόνια δεν φαίνεται να υποχωρεί καθώς η σταθεροποίηση της κοινής νομισματικής πολιτικής, εκτός από ανέφικτη , θα πούμε εμείς, είναι και αντικείμενο απόλυτης διαφωνίας, λέει η ΕΕ, αναμενόμενο, θα προσθέσουμε.

Το δημοσίευμα κάνει λόγο ακόμη και για “αμφιβολίες” για την επιβίωση των τραπεζών σε “μελλοντικές κρίσεις” (σημειώστε τον πληθυντικό) και “ασύμμετρες απειλές”, παρότι έως τώρα οι τράπεζες βγήκαν, παραδέχεται, ενισχυμένες.

Η ανεργία 
Εις ό,τι αφορά την ανεργία, οι προβλέψεις δεν είναι θετικές. Η υψηλή ανεργία μεταξύ των νέων, τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και κυρίως καταστροφικά μακροπρόθεσμα, παραμένει μείζον πρόβλημα. Ιδιαίτερα δυσοίωνη φαντάζει η κατάσταση στον Ευρωπαϊκό νότο. Η μείωση της παραγωγικότητος και των πραγματικών εισοδημάτων σε συνδυασμό με τα μέτρα λιτότητας συμβάλλουν στην αποδυνάμωση του πολιτικού κέντρου, και ευνοούν την άνοδο των λαϊκιστών, σημειώνει.

Τι θα γίνει τώρα; 
“Σύγκλιση προς τα άνω”, αυτή είναι η λύση, επισημαίνει η έκθεση, διευκρινίζει όμως ότι αυτή έχει πληγεί από την δεκαετή κρίση. Εως τώρα οικονομική συνοχή έχουν αποκτήσει μόνον τα νεώτερα κράτη-μέλη, δηλαδή αυτά του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ που απολαμβάνουν τώρα τα αγαθά της Δύσεως, ενώ η ψαλίδα ανοίγει για τα παλαιά κράτη-μέλη και απειλείται η κοινωνική συνοχή μεταξύ των περισσότερο και λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών.

Στροφή στον απλό ψηφοφόρο, είναι η πολιτική λύση που δίνει η έκθεση. Αναγνωρίζει την πίεση που ασκείται στις κοινωνίες από την παγκοσμιοποίηση, την λιτότητα και την μετανάστευση, και συστήνει επανεξέταση των κανόνων στην δημοσιονομική πολιτική ώστε να αντιμετωπιστούν οι αιτίες του “ανερχόμενου πολιτικού εξτρεμισμού”.

Εξελίξεις που θα βρουν την Ελλάδα πολλαπλά εκτεθειμένη, όσο δεν υπάρχει όραμα και σχέδιο για την κοινωνία και την οικονομία, από κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, που ενισχύουν αντί να επιλύουν τα προβλήματα , πιστεύοντας ότι θα κρύβονται επί μακρόν πίσω από το “διαίρει και βασίλευε”. Μια δεκαετία μετά την κρίση, η απομυθοποίηση των ιερών αγελάδων, δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολία. Μόνο οι “λαϊκιστές” μπορούν να παλέψουν το σύστημα τραπεζών, χρηματιστηρίων, κερδοσκόπων και να ξεπεράσουν τις αδυναμίες των πολιτικών του συρμού. Οι δομικές αδυναμίες και ο στενός εναγκαλισμός των συστημικών συνιστωσών, είναι ίσως η κερκόπορτα που μια νέα μικρή ή μεγάλη κρίση θα ανοίξει.

Ε. Δ.

ΠΗΓΗ: eirhnika.wordpress.com