26 Δεκεμβρίου 1991: H πτώση της ΕΣΣΔ - Το λαομίσητο σφυροδρέπανο κατεβαίνει από το Κρεμλίνο

Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου 2019 | www.xrisiavgi.com

Η 26η Δεκεμβρίου δεν είναι μόνο μια ημερομηνία συνυφασμένη με την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, αλλά και με την ημέρα εκείνη που σημάδεψε την πτώση της πανούκλας του κομμουνισμού στην ίδια την μητρόπολή του, την Μόσχα.

Συγκεκριμένα, στις 26 Δεκεμβρίου 1991 η λαομίσητη σημαία με το εγκληματικό έμβλημα του σφυροδρέπανου κατέβηκε από το Κρεμλίνο, σημαίνοντας το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, ως ένας επίλογος στα όσα συνέβησαν την προηγούμενη διετία και την αντίστοιχη αποκαθήλωση των μπολσεβικικών συμβόλων σ’ όλη την Ανατολική Ευρώπη.

69 ολόκληρα χρόνια κράτησε η ερυθρή τυραννία στην Ρωσία (την μετέπειτα Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών-ΕΣΣΔ) καθώς η ΕΣΣΔ ιδρύθηκε με τη Συνθήκη της 30ης Δεκεμβρίου 1922 από τη συνένωση των Σοβιετικών Δημοκρατιών της Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Υπερκαυκασίας. Με έκταση (στην μεταπολεμική περίοδο) 22,4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα ήταν το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος της Υφηλίου ενώ το 1991 ο πληθυσμός ανερχόταν σε 293 εκατομμύρια καθιστώντας την το τρίτο πολυπληθέστερο κράτος της Γης.

Από πλευράς εσωτερικής δομής η ΕΣΣΔ υπήρξε ένα μονοκομματικό κράτος προσηλωμένο στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού με το κομμουνιστικό κόμμα της χώρας (ΚΚΣΕ) να έχει τον κυρίαρχο ρόλο όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και γενικότερα στην δημόσια ζωή. Με βάση την οργάνωσή της η ΕΣΣΔ ήταν μια πολυεθνική ομοσπονδιακή χώρα αποτελούμενη από 15 Σοβιετικές Δημοκρατίες συγκροτημένες πάνω σε εθνοτική βάση, καθώς και Αυτόνομες Δημοκρατίες οι οποίες υπάγονταν σε κάποιες από τις πρώτες.

Αν και τυπικά ως κράτος η ΕΣΣΔ θεωρείτο αποκεντρωμένη στην πράξη, ωστόσο η λειτουργία της ήταν άκρως συγκεντρωτική με τις πολιτικές αποφάσεις και τις κατευθυντήριες γραμμές να λαμβάνονται από την Μόσχα. Επίσης παρά το γεγονός ότι επίσημα ήταν μια πολυεθνική χώρα και αναγνωρίστηκαν κάποια δικαιώματα στις κατά τόπους εθνότητες, όπως η τοπική χρήση της γλώσσας, η ΕΣΣΔ παρέμεινε κατά βάση ένα ρωσικό κράτος το οποίο εξακολουθούσε να εκφράζει τα συμφέροντα των Ρώσων, οι οποίοι ήταν και η μεγαλύτερη εθνότητα αποτελώντας το 51,4%. Ο ρωσικός χαρακτήρας της ΕΣΣΔ παρέμενε σταθερός ακόμη και στην περίπτωση που στην ηγεσία της δεν βρισκόντουσαν ρωσικής καταγωγής ηγέτες, όπως ο Γεωργιανός Στάλιν ή ο Ουκρανός Χρουστσόφ.

Πολύ χειρότερα, η ιμπεριαλιστική φύση της ΕΣΣΔ φάνηκε στις ξεκάθαρες σχέσεις υποτέλειας που είχαν απέναντί της όλες οι χώρες-δορυφόροι με ανάλογο κομμουνιστικό προσανατολισμό στην διακυβέρνησή τους. Χώρες με ένδοξη ιστορία και υπερήφανους λαούς μετατράπηκαν για ολόκληρες δεκαετίες σε παραρτήματα του «ερυθρού παραδείσου» της «μαμάς-Μόσχας». Εφιαλτικές έννοιες-ορισμοί όπως ΝΚVD, Γκουλάγκ, Κολχόζ, κολεκτίβες, νόρμες κ.α. ταυτίστηκαν στην συνείδηση όχι μόνο των υπόδουλων λαών της Σοβιετικής Ένωσης και των κρατών-δορυφόρων της αλλά και στους ίδιους τους Ρώσους με τον τρόμο, τον φόβο, την ανελευθερία, την ανασφάλεια, το μίσος, την ανέχεια, την απόγνωση, το ρουφιανιλίκι.

Η τελευταία πράξη του εγκληματολογικού έργου της σαθρής κόκκινης αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε στις αρχές Δεκεμβρίου 1991. Συγκεκριμένα, στις 8 Δεκεμβρίου 1991 οι πρόεδροι της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας Μπόρις Γιέλτσιν, Λεονίντ Κραβτσούκ και Σεργκέι Σούσκεβιτς σε συνάντησή τους στο δρυμό Μπιελοβιέζα της Λευκορωσίας υπέγραψαν την Συμφωνία της Μπιελοβιέζα με την οποία κήρυξαν άκυρη την Συνθήκη Δημιουργίας της ΕΣΣΔ του 1922. Παρά τις αντιδράσεις του Κρεμλίνου, το οποίο θεωρούσε την Συμφωνία αντισυνταγματική, αυτή υπερψηφίστηκε από τα κοινοβούλια των τριών σλαβικών δημοκρατιών και στις 21 Δεκεμβρίου η Συμφωνία έγινε αποδεκτή σε συνάντηση στην Άλμα Άτα του Καζακστάν από τους 11 από τους 15 ηγέτες των Σοβιετικών Δημοκρατιών (με την εξαίρεση των 3 Βαλτικών χωρών και της Γεωργίας) όπου αποφασίστηκε η ίδρυση της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ).

Η τελευταία πράξη της αποσύνθεσης της ΕΣΣΔ έλαβε χώρα στις 25 Δεκεμβρίου 1991 όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ σε τηλεοπτικό του διάγγελμα ανακοίνωσε την παραίτησή από την θέση του Προέδρου της ΕΣΣΔ, την κατάργηση της θέσης του Προέδρου της ΕΣΣΔ και την εκχώρηση των αρμοδιοτήτων και των εξουσιών του στο Ρώσο Πρόεδρο θέτοντας και επίσημα τέλος στο εβδομηντάχρονο βίο της ΕΣΣΔ. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας η Σοβιετική σημαία υπεστάλη από ιστό του Κρεμλίνου για να αντικατασταθεί από την τρίχρωμη σημαία της Ρωσίας. Την επόμενη μέρα, 26 Δεκεμβρίου, το Συμβούλιο των Δημοκρατιών του Ανωτάτου Σοβιέτ αναγνώρισε την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτητοποίηση των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών.

Μπορεί ο μπολσεβικισμός στην Ρωσία να αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος, μπορεί τα αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν να βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο, τα σκουπίδια, αλλά ως μια τρομακτική εξαίρεση στην (όλη) Ιστορία, η Ελλάδα φαίνεται ότι αποτελεί το τελευταίο εναπομείναν σοβιέτ της Ευρώπης.

Όχι μόνο γιατί τα «ροζ» απολιθώματα του εγχώριου μπολσεβικισμού αποτέλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν το πολιτικό ανέκδοτο της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης και επειδή το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ) επιμένει σε νεκροφιλικές φιέστες υπέρ του μεγαλύτερου εγκληματία και δολοφόνου όλων των εποχών (του Στάλιν), αλλά κυρίως γιατί ενώ παντού το πτώμα του κομμουνισμού έχει ξεπεράσει και το επίπεδο της αποσύνθεσης, στην Ελλάδα η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς αποτελεί ακόμη μια κυρίαρχη κατάσταση, καθώς οι φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες «κουραμπιέδες» φροντίζουν να αποπατούν πάνω στην Ιστορική Αλήθεια, με φρικώδεις και αηδιαστικές δηλώσεις του τύπου «αναγνωρίζω, σέβομαι και εκτιμώ τους αγώνες της αριστεράς».

Το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι η μόνη Πολιτική Δύναμη της Χώρας που έμπρακτα αρνείται αυτή την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς και την πολεμά έντιμα και νόμιμα. Γι’ αυτό και δέχεται όλη την οργή και τον ύπουλο-ανέντιμο πόλεμο των «ορφανών» του Στάλιν και όλων των άλλων εγκληματικών μορφών του κομμουνισμού.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ