Να γονατίσουμε ξανά το προδοτικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας

Κυριακή, 25 Αυγούστου 2019       www.xrisiavgi.com

Ήταν Μάιος του 2012 όταν για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά ένα αληθινά εθνικιστικό κίνημα κατάφερνε την είσοδο του στη βουλή. Για τα επόμενα επτά χρόνια η Χρυσή Αυγή έμελλε να απασχολήσει την πολιτική επικαιρότητα όσο κανένα άλλο κόμμα στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, δεδομένου του ότι πάντοτε αποτελούσε ένα κόμμα της αντιπολίτευσης με μικρό, σχετικά, αριθμό βουλευτών και με πενιχρά -έως ανύπαρκτα- μέσα για την οργάνωση και διεξαγωγή της πολιτικής του δράσης. Σε όλη την κοινοβουλευτική της διαδρομή η Χρυσή Αυγή πορεύτηκε συνειδητά στον δρόμο του απροσκύνητου αγώνα υιοθετώντας μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία από την στερεοτυπική του αστικού κοινοβουλευτισμού, γεγονός, όμως, που την ανέδειξε σε κίνδυνο για τα συμφέροντα του καθεστώτος, το οποίο με τίποτα δεν μπορούσε να ανεχτεί την παρουσία ενός πραγματικά ανεξέλεγκτου ιδεολογικού κινήματος σε μία χώρα όπου τα πάντα υποτάσσονται σε αυτό. Οι πολύχρονες προσπάθειες του να καταστήσει το κοινοβούλιο παντελώς ελεγχόμενο, αποτελούμενο μονάχα από κόμματα της αρεσκείας του είχαν τελικά αποτέλεσμα, αλλά γνωρίζει ότι ο κίνδυνος για μια ισχυρή Χρυσή Αυγή παραμένει ορατός και πως τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Σε αντίθεση με τους μισθοφόρους του λεγόμενου πατριωτικού χώρου οι οποίοι ως σύγχρονες μοιρολογίστρες προκαταβάλλουν το οριστικό τέλος της Χρυσής Αυγής το σύστημα έχει κάνει την αυτοκριτική του και έχει αναγνωρίσει τις αδυναμίες του. Γνωρίζει όμως τις αντοχές και την προοπτική ανόδου ενός κινήματος το οποίο αν και δοκιμάστηκε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ενεργό και δηλώνει το παρόν στον πολιτικό αγώνα. Αλλά δεν είναι μονάχα η επιβίωση της Χρυσής Αυγής από τις πρωτοφανείς διώξεις που τρομοκράτησαν το σύστημα, είναι οι πολιτικές εξελίξεις που δρομολόγησε με την απροσκύνητη στάση της, όταν στο απώγειο των πολιτικών διώξεων κατάφερε να φέρει κυριολεκτικά στα γόνατα ένα ολόκληρο σύστημα και να συντρίψει μία κυβέρνηση που βίωνε την πιο ταπεινωτική της ήττα.

Ήταν Δεκέμβριος του 2014 όταν ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής οδηγήθηκε από τις φυλακές Κορυδαλλού στην αίθουσα της ολομέλειας της βουλής για να λάβει μέρος στη ψηφοφορία για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Καίτοι Αρχηγός ενός κόμματος υπόδικου αποφάσισε να παραμείνει σταθερός στις ιδέες του και σε αντίθεση με τα ανδρείκελα που στην πρώτη δυσκολία σπεύδουν να δηλώσουν υποταγή στον ισχυρό, αυτός επέλεξε τον δρόμο της αντίστασης, δηλώνοντας τη μη στήριξη του τον εκλεκτό υποψήφιο της κυβέρνησης Σαμαρά, οδηγώντας με αυτόν τον τρόπο τη χώρα σε πρόωρες εκλογές τις οποίες τελικά έχασε η Νέα Δημοκρατία.

Αυτό το «λάθος» δε μας το συγχώρησαν ποτέ. Ξέρουν όμως ότι είμαστε αμετανόητοι και πως παραμένουμε διατεθειμένοι να κάνουμε τα ίδια «λάθη». Μπορεί ο διάδοχος του Σαμαρά να πανηγυρίζει για την μη είσοδο της Χρυσής Αυγής στη βουλή, κανείς όμως δε μπορεί να εγγυηθεί ότι μπορεί να μας «αποβάλλει» από την κοινωνία. Η μόνη εγγύηση που μπορεί να δοθεί είναι ο αγώνας της Χρυσής Αυγής για να ζήσουμε ένα νέο 2014, ώστε να φέρουμε ξανά στα γόνατα το προδοτικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και να καταφέρουμε ένα ακόμα καίριο χτύπημα στο σύστημα και τους υποτακτικούς του. Να δείξουμε στο σύστημα ότι η Πίστη μπορεί να κινήσει βουνά και πως οι δυσκολίες και οι μεθοδεύσεις όχι μόνο δε μας αποδυναμώνουν, αλλά μας κάνουν ακόμα πιο δυνατούς, ακόμα πιο αποφασισμένους, ακόμα πιο συνειδητοποιημένους για το πόσο αναγκαία είναι μια ισχυρή Χρυσή Αυγή σε ένα κόσμο γραικύλων και προσκηνυμένων.

ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ