ΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

19/08/2019            ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net

Γράφει ο Χρήστος Χατζησάββας

Από την εποχή του ΕΝΕΚ της ΕΠΕΝ και της Εθνικής παράταξης μέχρι την εποχή του ΛΑΟΣ και των ΑΝΕΛ ο λεγόμενος Καραμανλισμός ισοπέδωνε και αφομοίωνε κάθε κίνηση δεξιά της ΝΔ.

Πως όμως το καταφέρνει αυτό;  Στελέχη των κομμάτων εξαγοράζονταν και «πουλούσαν» την παράταξη τους ακόμα και ως Δούρειοι Ίπποι την περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αναφορά που μου έκανε παλαιό στέλεχος της ΕΠΕΝ που στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση που έλαβε μέρος η παράταξη του, ήταν αυτόπτης μάρτυρας του υποψηφίου της ΕΠΕΝ να λέει σε ψηφοφόρους ότι θα πρέπει να στηρίξουν ΝΔ αυτήν την φορά.

Τα στελέχη αυτά που αποχωρούν, γίνονται οι μεγαλύτεροι και αισχρότεροι πολέμιοι του χώρου που άνηκαν μέχρι πρότινος. Αφομοιώνουν όλα τα επιχειρήματα λάσπης των αντιπάλων από την κεντροδεξιά μέχρι το ΚΚΕ αλλά και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά αλλά και τις ύβρεις αναρχικών γκρουπούσκουλων, τα διανθίζουν με ψήγματα πραγματικών γεγονότων και ονομάτων και τα παρουσιάζουν ως γεγονότα.

Το σύστημα τους ανταμείβει με διάφορους τρόπους ανά περίπτωση και η κυριότερη παροχή προς αυτούς είναι το πέρασμα από την πολιτική κολυμπήθρα του Σιλωάμ που ξεπλένει το «ακραίο» πολιτικό παρελθόν τους, ακόμα και αν αυτό περιλαμβάνει φωτογραφίες από περιπολία «ομάδας Ινδιάνων» με τσεκούρια Τόμαχοκ.

Φυσικά καμία σχέση δεν έχουν οι παλαιότεροι λιποτάκτες με τους νεότερους μιας και οι τελευταίοι είναι πολύ «λίγοι» για να συνεχίσουν πολιτική καριέρα μιας και η υπόσταση τους οφείλεται στο 100% στο ότι το Κόμμα τους ανέδειξε και φεύγοντας θα γυρίσουν στην ανυπαρξία.

Ο όρος λιποτάκτης όμως, χαρακτηρίζει αυτούς που εγκαταλείπουν την μάχη και υπό συνθήκες και ανάλογα την καταγωγή και την υπερηφάνεια του καθενός, μπορεί και να δικαιολογηθεί, αν και προκαλεί αναγούλα.

Αυτοί που αλλαξοπιστούν, περνάνε στο αντίπαλο στρατόπεδο και γίνονται μεγαλύτεροι πολέμιοι από τους πολιτικούς αντιπάλους μας είναι η επιτομή του Γενιτσαρισμού!
 
Ναι, Πολιτικοί Γενίτσαροι είναι, αυτήν την αντιμετώπιση πρέπει να έχουν και νομοτελειακά την ίδια κατάληξη.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με τωρινές καταστάσεις, ουδεμία σχέση έχει με σύμπτωση.