"Βιβλιοθήκη του Τρόμου": η πιο “nasty” συλλογή των 80’s (Μέρος Α’)

"Βιβλιοθήκη του Τρόμου": η πιο “nasty” συλλογή των 80’s (Μέρος Α’)

του Γιώργου Σταγιάκου

H “Βιβλιοθήκη του Τρόμου” βγήκε στα περίπτερα το 1980 και τα βιβλία κυκλοφόρησαν σε δεκαπενθήμερη βάση. Τα εξώφυλλα είχαν ενιαία αισθητική, που, για την εποχή, προωθούσε το «σκοτεινό» περιεχόμενο που υπήρχε στις σελίδες τους. Ήταν αρκετά cult, τηρουμένων των αναλογιών και στην πλειονότητά τους ήταν παρμένα από τις αντίστοιχες paperback εκδόσεις του εξωτερικού. Σε μερικές περιπτώσεις, εάν το βιβλίο είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο, το εξώφυλλο ήταν κάποια random φωτογραφία από το φιλμ. Στο οπισθόφυλλο υπήρχε συνήθως ένα «τραγανό» απόσπασμα του βιβλίου ή μια υποτυπώδης περίληψη που –είτε το ένα είτε το άλλο– μάλλον είχε το αποτέλεσμα που θα ήθελε ο εκδοτικός οίκος. Υπήρχε, επίσης, ο αριθμός των σελίδων που ήταν ακατέβατος των 288 σελίδων και που μάλλον οφείλεται σε τυπογραφικούς λόγους, όπως επίσης τυπωμένη ήταν η τιμή και η προειδοποίηση που απαγόρευε την πώληση σε ανηλίκους. Αρχικά, στη ράχη δεν υπήρχε αρίθμηση, που εμφανίζεται από τον 15^ο τόμο.

Στο εσώφυλλο φιγουράριζε η ασπρόμαυρη μορφή ενός ερπετοειδούς υβριδίου, μιας γριάς μάγισσας βαμπίρ. Αργότερα –πολύ αργότερα–, ανακάλυψα ότι πρόκειται για δημιουργία του Paul Stinson και κοσμούσε το εξώφυλλο της αγγλικής έκδοσης, της σειράς του Jory Sherman Chill (NEL), σειρά που περιλαμβάνεται –κατά το μεγαλύτερο μέρος της– στη “Βιβλιοθήκη του Τρόμου”. 

Το χαρτί ήταν κακής ποιότητας, αλλά όχι χειρότερο από τις υπόλοιπες παρόμοιες εκδόσεις της εποχής. Το κιτρίνισμα και το «γάριασμα« είναι εμφανές σε όποιον κατέχει κάποιο αντίτυπο. Η επιμέλεια των κειμένων βρίσκεται μεταξύ του κακού και του ανύπαρκτου, ενώ οι μεταφράσεις, στην πλειονότητα των βιβλίων, δείχνουν ότι δεν υπήρχε καμιά εξοικείωση με το θέμα που πραγματεύονταν, με αποτέλεσμα να βρίσκεται μεταξύ «αμήχανου» και «ξεκαρδιστικού». 

Συνολικά, από τις εκδόσεις Σίμωσι και στη “Βιβλιοθήκη του Τρόμου” κυκλοφόρησαν 53 τίτλοι σε 54 τόμους, αφού Ο Δράκουλας του Σάλεμς Λοτ του Stephen King είναι δίτομο. Στους τίτλους που παρουσιάζονται εκτενώς υπάρχουν τρεις εμβόλιμες ιστορίες, που δημοσιεύονται σε συνέχειες μετά το τέλος της κύριας ιστορίας, που, δυστυχώς, δεν ήταν δυνατό να βρω κάποιο βιβλιογραφικό στοιχείο για αυτές τις ιστορίες, αφού δε δημοσιεύεται καν ο συγγραφέας.

Όπως και να έχει, στο σύνολό της, η συλλογή κατάφερε να συστήσει στο ελληνικό κοινό συγγραφείς, όπως ο Masterton, o King, o Levine και κρίνεται όσο πιο αντικειμενικά γίνεται –και τηρουμένων των αναλογιών– σαν μια πρώιμη αξιόλογη προσπάθεια. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ