2 κείμενα για την 21η Απριλίου 1967

ΓΙΑ ΤΗΝ 21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

του Αντίοχου

Γεννήθηκα σ’ ένα μικρό ορεινό χωριό της Πελοποννήσου, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Άλλες εποχές τότε. Ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε! Οπότε, ούτε φως μετά τη δύση του ηλίου, τηλεόραση, τηλέφωνο, πλυντήριο, κουζίνα, καλοριφέρ, θερμοσίφωνας κτλ. Κάποιες φορές που οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ κατεβάζουν τους διακόπτες, ξαναθυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και αναρωτιέμαι πώς ζούσαμε τότε. Κατά τα άλλα, ένας άθλιος χωματόδρομος που μας συνέδεε με την πρωτεύουσα του νομού (λεωφορείο δεν υπήρχε, μόνο ένα φορτηγό, με μια τέντα της συμφοράς που έμπαζε νερό όταν έβρεχε, ανοιχτό από πίσω, το θυμάμαι και ξυλιάζω κ.τ.λ.), μπαλωμένα ρούχα, ξυπόλητα παιδιά το καλοκαίρι, πλαστικό πέδιλο με χοντρή κάλτσα το χειμώνα, ένας σωρός από κουρέλια για μπάλα, πείνα και δυστυχία, κρέας Χριστού και Λαμπρή, για τουαλέτα μια υπαίθρια «τρύπα», κι άλλα ωραία, που όσοι αναγνώστες έχουν γεννηθεί μετά το ’70 και με διαβάζουν θα τα θεωρούν απίστευτα.

Η μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας
Ώσπου, ήρθε η 21η Απριλίου. Και ρεύμα μας φέρανε, καινούργιοι δρόμοι άνοιξαν παντού –ας είναι καλά η ΜΟΜΑ-, ο δικός μας ασφαλτοστρώθηκε, μπήκε και λεωφορείο της γραμμής, η Χωροφυλακή υποχρέωσε όλους να φτιάξουν κανονικές τουαλέτες, οι αγρότες απαλλάχτηκαν από τα χρέη –τα χάρισε η εθνική κυβέρνηση-, εργοστάσια άνοιξαν εκεί κοντά και δούλευε ο κόσμος, αρχίσαμε να τρώμε κρέας συχνότερα (μέχρι και μπανάνες – για την εποχή εκείνη ήταν κάτι αδιανόητο), να αγοράζουμε ρούχα και παπούτσια… Γίναμε άνθρωποι!

Το κολοσσιαίο έργο
Το έργο της 21ης Απριλίου ήταν τεράστιο. Χωρίς υπερβολή, τα έργα που έγιναν στα 7 αυτά χρόνια ήταν περισσότερα απ’ όσα είχαν γίνει από την απελευθέρωση της Ελλάδος μέχρι το 1967 (εξαιρούνται τα 4 χρόνια της 4ης Αυγούστου)! Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος και η οικονομική πρόοδος των Ελλήνων, ήταν πρωτοφανής. Η δραχμή κατέστη ένα από τα πιο σταθερά νομίσματα. Η εμπορική μας ναυτιλία πρώτη στον κόσμο! Άρχισε να πλακώνει και ο τουρισμός. Άνεργος ούτε για δείγμα! Δημόσιο χρέος; Τι εάν’ αυτό; Τρώγεται; Δεν υπήρχε δημόσιο χρέος, κυρίες και κύριοι, επί 21ης Απριλίου! Ούτε ελλείμματα βεβαίως. Αυτά είναι… καινούργια φρούτα, της «δημοκρατίας». Αντίθετα, λεφτά υπήρχαν! Και με επιστολή του στον Νίξον, στις 15/01/73, ο Γ. Παπαδόπουλος, του δηλώνει ότι για λόγους Εθνικής υπερηφάνειας και οικονομικής και στρατιωτικής επαρκείας, η Ελλάς δεν θα δεχόταν πλέον την δωρεάν στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ!

Διακυβέρνηση με καθαρά χέρια
Πώς πέτυχαν το οικονομικό θαύμα οι Αξιωματικοί, ενώ οικονομολόγοι δεν ήταν κι ούτε είχαν σπουδάσει στα London school of economics και στα Harvard; Είναι απλό: 1ον) Έπρατταν με γνώμονα τα συμφέροντα της πατρίδας κι όχι της αρρωστημένης κλίκας των αδηφάγων πλουτοκρατών και 2ον) Δεν έκλεβαν οι ίδιοι και δεν επέτρεπαν να κλέβει και κανένας άλλος, ούτε στα ψηλά, ούτε στα χαμηλά κλιμάκια. Μπήκαν στη διακυβέρνηση με καθαρά χέρια κι όπως μπήκαν έτσι και βγήκαν. Τους κατηγόρησαν για τα μύρια όσα, εκτός από ένα: κανένας δεν τόλμησε να τους πει κλέφτες και καταχραστές. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με το σήμερα; Πάρτε τον Στρατηγό Στυλιανό Παττακό. Ήταν αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Την ίδια θέση επί «δημοκρατίας» είχε και ο Τσοχατζόπουλος. Να μην πούμε πολλά, ο ένας έμενε στα Πατήσια, σ’ ένα σπίτι προπολεμικό, ο άλλος σ’ ένα παλάτι στη σκιά της Ακροπόλεως… Αυτά βλέπει σήμερα ο κοσμάκης και το «πού είσαι Παπαδόπουλε» βγαίνει περισσότερο από ποτέ από τα χείλη των απλών Ελλήνων.

Ξέφτισε σιγά-σιγά και ο μύθος του «αμερικανοκίνητου πραξικοπήματος».
Μόνο κάτι τελειωμένοι αριστεροί το πιστεύουν πλέον, αν το πιστεύουν κι αυτοί πραγματικά. Η αλήθεια, που αποκαλύπτεται –έστω και με το σταγονόμετρο- βεβαιώνει ότι το ξημέρωμα της 21/4/67, οι Επαναστάτες έπιασαν στον ύπνο αμερικανούς και λοιπούς. Κι όπως είπε πρόσφατα σε μια συζήτηση ένας απλός άνθρωπος: «θα πέθαινε στη φυλακή ο Παπαδόπουλος αν ήταν άνθρωπος των αμερικανών»;

Τα λάθη της 21ης Απριλίου
Θα μου πείτε: μα όλα ωραία και καλά τα βρίσκεις Αντίοχε στην 21η Απριλίου; Ασφαλώς όχι. Έγιναν και λάθη: 1ον) Το «είμαστε παρένθεση». 2ον) Στην αντιμετώπιση των πολιτικάντηδων. Ο λαός ήθελε να τους βάλουν όλους σ’ ένα σαπιοκάραβο και να τους φουντάρουν στ’ ανοιχτά, για να γλιτώσει μία κι έξω από δαύτους. Αλλά εδώ η Επανάσταση δεν εφήρμοσε τη θέληση του λαού. Ούτε καν εκδόθηκε μια «μαύρη βίβλος» των πολιτικών, με κλεψιές, σκάνδαλα κ.λπ., για να τους σιχαθεί ο λαός και να μην ξανασηκώσουν κεφάλι, παρά το γεγονός ότι τα σχετικά στοιχεία περιήλθαν σε γνώση της Εθνικής κυβερνήσεως και προτάθηκε η δημοσιοποίησή τους. 3ον) Δεν κρατικοποιήθηκε ο τύπος. 4ον) Δεν έφτιαξαν οργάνωση νεολαίας, κατά τα πρότυπα της θρυλικής ΕΟΝ του Ιωάννου Μεταξά. 5ον) Καλή η οικονομική ανάπτυξη, καλός ο εκσυγχρονισμός της χώρας, αλλά ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία θέλουν και ιδεολογική τροφή. Φτάσαμε στο σημείο, κάποιος εξυπνάκιας να ξεστομίσει το «ιδεολογία μας είναι ότι δεν έχουμε ιδεολογία». Ο τομέας αυτός παραμελήθηκε και το κενό έσπευσαν να το καλύψουν οι παλαιοκομματικοί και οι κομμουνιστές, με τα γνωστά αποτελέσματα. 6ον) Δεν δημιουργήθηκε αξιόπιστη διάδοχος κατάσταση, με συνέπεια, μετά το 1974, ένας ολόκληρος κόσμος να μείνει χωρίς πολιτική έκφραση και να βρεθεί ανάμεσα στη Σκύλα του καραμανλισμού και στη Χάρυβδη του αριστερισμού.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ "Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠΕΤΥΧΕ" (1975)

Ή νεολαία

"Ολα αυτά τά αντιφατικά αισθήμα­τα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένα στό λεπτότερο σημείο του "Εθνους: τήν Νεολαία. Πάντοτε επικεφαλής του αι­σθήματος της αλλαγής, τής προόδου τής ανησυχίας, είχε γίνει  θύμα τής πολυκομματικής προπαγάνδας. Προς  αυτήν, ακολουθήθηκε συγκεχυμένη πολιτικής Μέ σκοπό τήν κατασίγασι τών παθών κοι τήν άποπολιτικοποίησί της, αφέθηκε «ανε­πηρέαστη» θεωρητικά, ώστε νά άσχοληθη μέ τον ευατό της.

 Άλλά ή ε­ποχή μας δέν αφήνει τέτοιες ευκαιρίες χαμένες. Είναι βέβαιον ότι ή άποπο-λιτικοποίησις και  ό μή επηρεασμός της, δέν έφεραν τά ποθούμενα αποτε­λέσματα! Και πρόβλημα υπάρχει πάντα γιά τά «ξέφραγα αμπέλια». "Ας γίνη όμως τούτο αντιληπτό: 

«Ή Νεολαία είναι, έκ φύσεως, έστραμμένη πρός τό Μέλλον, τήν Πρόοδο, τό "Αγνωστο, τό κΰμα τής εποχής. Κάθε πλαισίωσις, καθοδήγησις διαφώτισις, πρέπει νά τό λάβη ύπ' ό­ψιν, δένοντας αρμονικά τό Ιστορικό αίσθημα υπερηφάνειας τοϋ παρελθόν­τος, τά Ιστορικά πεπρωμένα τοϋ μέλ­λοντος και τις σημερινές προκλήσεις του»...

Ή σύγχυσις

Δέν περιμένει κανείς άπό μιά κυβέρνησι, ένα καθεστώς μόνον επιτυ­χίες. Άλλά και είναι αδύνατον νά παραδεχθή τήν συστηματική σχεδόν πά­ρα γνώρισι βασικών διδαγμάτων τής Ιστορίας και τής Φιλοσοφίας. Στους τομείς αυτούς, ή υπήρξαν προσπάθει­ες πού απέτυχαν, ή αλλεπάλληλα σφάλματα, μέ ανυπολόγιστες ακόμη μελλοντικές συνέπειες...

Στην έλλειψι φιλοσοφικών, μή υλι­στικών σκοπών, έν πρώτοις. Μιά Έπανάστασις πρέπει νά έχη σκοπούς, ιδίως όταν είναι καθεστώς. Πρέπει νά δικαιολογή τήν υπαρξί της, όχι μό­νον μέ τήν "Αρνησι του Κομμουνι­σμού. Πρέπει νά έμπνέη τόν ενθουσι­ασμό και τήν συμμετοχή τών ψυχών όχι μόνο μέ τό φόβο τοΰ «"Υστερα τι θά γίνη;» Ή «οικονομική άνάπτυξις» δέν μπορεί νά άποτελή αύτοσκοπό.  Δέν πρέπει, γιατί καλλιεργεί ένα είδος Υλισμού και Μακαριότη­τας, πού σίγα σιγά φθάνει νά μή διαφέρη άπό Αδιαφορία και Ηθικό Α­φοπλισμό.

Η "Ελλάς ηθικά αφοπλισμέ­νη καΐ υλιστική, δέν μπορεί νά έπιζήση στό γεωπολιτικό της χώρο. Γιατί περιβάλλεται άπό Κράτη ιδεολογικά φανατισμένα, πού ουδέποτε — Ιστο­ρικά και πολιτικά —άπέκρυψαν τις βλέψεις τους πρός τόν Ελληνικό Χώ­ρο... Ό "Ελληνας του '40 και ό "Ελ­ληνας τοϋ 75, έχουν ήδη τεράστιες διαφορές αντιδράσεων, δικαιολογημέ­νες βέβαια. Άλλά και ή Βαλκανική του '40 δέν εγκυμονούσε τούς κινδύ­νους εξαφανίσεως τής ιδίας τής Φυ­λής μας, όπως σήμερα. Ό "Ελληνας του 1980 θά μπορή νά έπαναλάβη τό '40; Θά έχη τό ηθικό ανάστημα; Ού­τε ή «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», ούτε ή Επιστροφή τής Κοινοβουλευ­τικής Δημοκρατίας, ούτε ή (αναγ­καία) Μεταβολή Νοοτροπίας, είναι φιλοσοφικοί σκοποί. Ακόμη λιγότε­ρο μπορούν νά εμπνεύσουν τόν Εν­θουσιασμό και τήν Συμμετοχή. 

Κά­ποτε ένας εκπρόσωπος τής 21ης Απριλίου σέ συνέντευξι τύπου, πανηγυρική και σέ ξενοδοχείο, είχε πη τό άμίμητον ε­κείνο: 

«Ή Έπανάστασις έχει μιά ι­δεολογία: ότι δέν έχει ιδεολογία»! Και εξήγησε, ότι οι Ιδεολογίες απορ­ρίπτονται, γιατί λαμβάνουν ύπ' όψιν τους μόνον ότι χωράει στά συρτάρια τους! Υπονοούσε βέβαια ότι ή έλλειψις ιδεολογίας άνοιξε ευρύτερους ορίζοντες, άπηλλαγμένους άπό προ­καταλήψεις...

Αυτά δέν ήταν σοβαρά στήν πράξι! Γιατί καλή είναι ή έλλειψη προκαταλήψεων (ίσως), καλή είναι και ή έλλειψις «συρταριών», κά­κιστη όμως είναι ή έλλειψις και επί­πλων...

Άπ' αυτήν τήν βασική έλλειψι έ­πήγαζαν και οί περισσότερες λοιπές ελλείψεις και αποτυχίες.

Ή ψυχολογία τοϋ Υλισμού και τής Ευημερίας  πάση θυσία, σέ συνδυα­σμό μέ τήν έλλειψι αντισταθμίσμα­τος, άφησε- έρμαιο ιδεολογικά καί χέρσο ψυχικά τό μεγαλύτερο μέρος τοϋ "Εθνους και σχεδόν ολόκληρη τή Νεολαία. Και οί μέν μεγάλοι ασχο­λούνται μέ τήν ευημερία και προσωρι­νώς είναι ευχαριστημένοι. Ή Νεολαία όμως δέν αρκείται σ' αυτό. Ό Νέος τρέφεται άπό Ψυχικές Δυνάμεις... Και επιπλέον τις τρέφει, σάν ένα είδος α­μοιβαίας Μεταλήψεως...

Τό χέρσο αυτό χωράφι ανέλαβαν άλλοι, φυσικά, νά τό καλλιεργήσουν, αφού τους άνοιξαν τόν δρόμο, όχι μη νο μέ τήν έλλειψη Φιλοσοφικών Σκο­πών, άλλά και μέ τήν αρχική παρότρυνσι νά ασχολούνται οί νέοι μόνον μέ τά μαθήματα τους, πράγμα μή ρε­αλιστικό. Δέν έλλειψαν οί προειδο­ποιήσεις, χωρίς ήχώ και αποτέλεσμα όμως. Και  (τό σφάλμα αντιληπτό) παροτρύνονταν οί Νέοι «νά λάβουν θέσιν» τήν... έλαβαν άλλά δέν ήταν εκείνη πού έπερίμεναν οί αρμόδιοι.

Ή 21η Απριλίου άφησε τους Νέους έρμαίους καί άκαθοδηγήτους στά χέρια τών επιτηδείων του έσωτερικού (πού ανυπομονούσαν νά πάρουν πί­σω όσα έχασαν) καί του εξωτερικού (πού ανησυχούσαν γιά τό παράδει­γμα της στίς δικές τους παραπαίου­σες πολιτικά χώρες). Ή αναρχική φιλολογία καί τά μαρ­ξιστικά βιβλία γέμισαν προκλητικά τίς βιτρίνες γύρω άπό τά φροντιστή­ρια καί τά Ιδρύματα, δηλητηριάζον­τας ανεπανόρθωτα καί ανενόχλητα τήν ψυχή τών Νέων! "Εσπειραν τόν άνεμο. Θέρισαν τήν θύελλα...

Καί ή γενική διαπίστωσις επιβάλ­λεται: "Ολόκληρη ή πολιτική έναντι τής Νεολαίας απέτυχε, καί ή ανάγκη διατάγματος γιά τήν βιαία καταστο­λή τών διαδηλώσεων απετέλεσε τήν θλιβερώτερη άπόδειξι...