Εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια οργανωμένη, σε διεθνές επίπεδο, απόπειρα φίμωσης της κριτικής της πολιτικής του Ισραήλ, ταυτίζοντας την καταδίκη του ρατσιστικού αυτού κράτος με τον «αντισημιτισμό». Σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες προωθείται η προσπάθεια ποινικοποίησης της κριτικής και η τιμωρία, με διάφορους τρόπους, όσων την ασκούν.
Η απόπειρα αυτή ενορχηστρώνεται από μια διακυβερνητική οργάνωση με τον τίτλο «Παγκόσμια Συμμαχία Μνήμης Ολοκαυτώματος» (IHRA), η οποία απαιτεί από κράτη, κόμματα, συνδικάτα να συμμορφωθούν με τον δικό της ορισμό του «αντισημιτισμού». Ας δούμε ένα πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ο Σκοτσέζος Πίτερ Γκρέγκσον, μέλος του Εργατικού Κόμματος, υπέβαλε στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 μια αίτηση στο κόμμα του, με την οποία ζητούσε να πληροφορηθεί εάν η δημόσια διατυπωμένη τοποθέτησή του, ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ένα «ρατσιστικό εγχείρημα», εμπίπτει στην κατηγορία του αντισημιτισμού. Σε αντίθετη περίπτωση, το Εργατικό Κόμμα θα πρέπει να απορρίψει τον ορισμό του «αντισημιτισμού» που υιοθέτησε αυτούσιο από την IHRA και να επιστρέψει στον προηγούμενο ορισμό του, από το λεξικό της Οξφόρδης. Εν τω μεταξύ, ο Γκρέγκσον κλήθηκε σε απολογία(!) και από το συνδικάτο του, το GMB, με την κατηγορία του… «αντισημιτισμού». Στις 19 Δεκεμβρίου έγινε η ακρόαση της υπόθεσής του, ενώ δεν επετράπη στον ραβίνο Ααρών Κοέν, που ήλθε προς υπεράσπισή του, να μιλήσει.
Τι είναι, όμως, η IHRA και πώς αυτή ορίζει την έννοια του αντισημιτισμού; Η IHRA ιδρύθηκε το 1998 από τον Σουηδό πρώην πρωθυπουργό Γιόραν Πέρσον και «είναι μια διακυβερνητική επιτροπή που συνενώνει κυβερνήσεις και ειδικούς προκείμενου να ενδυναμώσει και να προωθήσει την εκπαίδευση, την έρευνα και την μνήμη του Ολοκαυτώματος και να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις του παγκόσμιου φόρουμ της Στοκχόλμης για το Ολοκαύτωμα». Σε αυτήν συμμετέχουν 31 χώρες (ανάμεσά τους και η Ελλάδα), ενώ άλλες 11 χώρες συνεργάζονται.
Ο ορισμός της IHRA για τον «αντισημιτισμό» είναι μια παραλλαγή αυτού που υιοθέτησε το 2005 η «Επιτροπή Παρακολούθησης Ρατσισμού και Ξενοφοβίας της ΕΕ». Τον ορισμό της IHRA έχουν αποδεχθεί 31 χώρες, ενώ στην Βρετανία τον έχουν υιοθετήσει περισσότερα από 130 τοπικά συμβούλια, συνδικάτα, η Αστυνομία, η Εισαγγελία και το δικαστικό σώμα. 8 χώρες τον έχουν ήδη ενσωματώσει την νομοθεσία τους. Ο ορισμός της IHRA παρουσιάζει 11 «σύγχρονα παραδείγματα αντισημιτισμού», διευκρινίζοντας ότι μπορούν να υπάρχουν πολλά άλλα… Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και τα εξής:
«Παράδειγμα 6. Να κατηγορεί τους Εβραίους πολίτες ότι είναι περισσότερο νομιμόφρονες στο Ισραήλ ή στις υποτιθέμενες προτεραιότητες του παγκόσμιου Ιουδαϊσμού, από τα συμφέροντα του ίδιου του του έθνους. Παράδειγμα 7. Να αρνείται στον Εβραϊκό λαό το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, υποστηρίζοντας, για παράδειγμα, ότι η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ είναι ρατσιστικό εγχείρημα. Παράδειγμα 10. Να συγκρίνει τις σύγχρονες Ισραηλινές πολιτικές με αυτές των Ναζί».
Το Εργατικό Κόμμα είχε υιοθετήσει μια περιορισμένη εκδοχή του παραπάνω ορισμού, ήδη τον Ιούνιο του 2017. Η εκδοχή των Εργατικών είτε παρέλειπε κάποια άρθρα είτε όριζε με διαφορετικό τρόπο κάποια άλλα. Έτσι, παρέλειψε το παράδειγμα 6 περί της διπλής νομιμοφροσύνης, ενώ αποφάσισαν να παραλείψουν δύο ακόμη παραδείγματα περί του πώς η κριτική στο Ισραήλ μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αντισημιτισμός», τα παραδείγματα 7 και 10. Μετά απ’ αυτές τις «περικοπές», κλιμακώθηκε η αντίδραση της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας και του φιλικού ή ελεγχόμενου Τύπου.
68 ραβίνοι υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή, προτρέποντας την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος «να υιοθετήσει τον πλήρη ορισμό του αντισημιτισμού της IHRA». Επίσης, ο βρετανικός εβραϊκός Τύπος αποφάσισε να τυπώσει την 25η Ιουλίου τις τρεις εφημερίδες τους με τον ίδιο τίτλο «United we stand». Στο κοινό τους editorial οι εκδότες τόνιζαν:
«Το κάνουμε αυτό λόγω της υπαρξιακής απειλής για την ζωή των Εβραίων σε αυτή την χώρα, που θα προκύψει από μια κυβέρνηση υπό τον Κόρμπιν. Το κάνουμε γιατί το κόμμα, που μέχρι πρόσφατα υπήρξε το φυσικό σπίτι της κοινότητάς μας, είδε τις αρχές του και την ακεραιότητά του να διαβρώνονται από την περιφρόνηση του Κόρμπιν προς τους Εβραίους και το Ισραήλ».
Δεν προξένησε, επομένως καμία εντύπωση το γεγονός ότι ο Κόρμπιν και η υπόλοιπη ηγεσία των Εργατικών υπέκυψαν στην συντονισμένη επίθεση του εγχώριου εβραϊσμού και στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 το κόμμα δέχτηκε τον ορισμό της IHRA. Η υποχώρηση αυτή του Κόρμπιν ίσως σημαίνει πολλά για το πολιτικό του μέλλον. Στο μεταξύ, η απόφαση του συνδικάτου στο οποίο ανήκε ο Γκρέγκσον του ανακοινώθηκε με γράμμα στις 28 Δεκεμβρίου και ήταν καταδικαστική γι’ αυτόν: Διαγραφή από το συνδικάτο, με την κατηγορία του… αντισημίτη, συν του ότι «εκθέτει το συνδικάτο σε ανυποληψία»!
Από την άλλη, η εξέταση της υπόθεσής του από το Εργατικό Κόμμα εκκρεμεί. Ο ίδιος ο Γκρέγκσον επιδιώκει ο αγώνας του να συνεχιστεί στα βρετανικά δικαστήρια. Η περίπτωσή του, πάντως, έχει ήδη κατορθώσει να ξεσηκώσει αρκετό θόρυβο, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το Εργατικό κόμμα, και απ’ ό,τι φαίνεται, αποκάλυψε την φανερή πλέον ατζέντα του διεθνούς σιωνιστικού λόμπι: η κριτική στις ρατσιστικές τακτικές του Ισραήλ όχι μόνο απαγορεύεται, αλλά εάν χρειαστεί να διώκονται και ποινικά. Ζοφερές εικόνες, τις οποίες δεν αποκλείεται να δούμε και στην Ελλάδα πολύ πιο σύντομα απ’ όσο φανταζόμαστε. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.