Με γνώση και αποφασιστικότητα

Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2019    http://www.xryshaygh.com/

«Διάλογος και διαπραγματεύσεις περί του ορθού και του δικαίου γίνονται μόνον μεταξύ ισοδυνάμων, αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που του επιτρέπει η ισχύς του να επιβάλλει,  ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που τον αναγκάζει να αποδέχεται η αδυναμία του».

Θουκυδίδης

Η Τουρκία παριστά  μιαν αδιάκοπη  και ραγδαίως κλιμακουμένη αναθεωρητική απειλή πολλών δεκαετιών. Το τερατώδες νεο-οθωμανικό και αναθεωρητικό μόρφωμα, ισχυροποιούμενο συνεχώς, εκδηλώνει προκλητικό τις απειλητικές διαθέσεις του για τον  γεωπολιτικό κατακερματισμό της Ελλάδος και την οριστική εξάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξαρτήτου κρατικής οντότητος.
Αυτή η τουρκική απειλή (σφύζουσα ισχύος λόγω και της υπερπληθυσμιακής της δημογραφικής αναπτύξεως), είναι πράγματι «απέραντη», έχει δηλαδή  τελείως θολά και ακαθόριστα σύνορα, ενώ το ενδεχόμενον αποτέλεσμα εφόσον εκραγεί μια εκτεταμένη σύρραξη, ένας πόλεμος,  μεταξύ μας, θα ορίζεται κατά μείζονα λόγο από το όριον όπου θα σταματήσουν τα  νικηφόρα προελαύνοντα στρατεύματα του επιτιθεμένου. [Με όρους συγχρόνου ρεαλιστικής στρατηγικής αναλύσεως (βάσει των παγίων  καταξιωθεισών τυπολογιών της), προσδιορίζεται ως «απέραντη απειλή», επειδή οι αναθεωρητικές αξιώσεις της δεν έχουν σαφώς οριοθετημένους σκοπούς, είναι ρευστές και αυξανόμενες. Εκφράζονται δε με διαρκείς και θολές, πάντα διεκδικητικές διατυπώσεις και υπαινιγμούς.]

Υφίσταται πρόδηλη, μια ισχυρώς εδραιωμένη και άκρως επικίνδυνη για την εθνική μας ασφάλεια (όπως και για την ευρυτέρα περιφερειακή σταθερότητα) τουρκική αντίληψη, ότι η νυν Ελλάς είναι ένας πανεύκολος στόχος. Αυτή η «ελλάς» κατευνάζει κάθε εχθρό και αντίπαλόν της με ένα πνεύμα νοσηράς – αυτοκαταστροφικής ενδοτικότητος, στερείται πάσης ουσιώδους υποστηρικτικής συνοχής και διακατέχεται από γενικευμένη στρατηγική ανικανότητα των αναρμοδίων «αρμοδίων» οργάνων και προσώπων. Στον ελληνικό πληθυσμό (έναν Λαό που οχλοποιείται συστηματικώς, «εθνοαποδομούμενος»  επί 44 έτη), επιπολάζουν ευρύτατα διαδεδομένες αντεθνικές θέσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές, οι οποίες επιτρέπουν στο νεο-οθωμανικό τουρκικό κράτος να οραματίζεται δραστικώς μια ραγδαία αλλαγή στο ισχύον εδαφικό και κυριαρχικό καθεστώς, καθώς και την υπαγωγή της  Κύπρου υπό πλήρη τουρκικό έλεγχο.

Στα νέο-οθωμανικά κέντρα εξουσίας  έχει από καιρού εδραιωθεί (όχι αδικαιολογήτως) μια μύχια αντίληψη ότι η «διαρροϊκή» Ελλάς προσφέρεται για ανέξοδο επίδειξη δυνάμεως. Επίσης οι Τούρκοι ιθύνοντες θεωρούν  ότι μέσω της διαρκούς εκ μέρους τους επιδείξεως ισχύος σε πεδία απειλών «χαμηλής εντάσεως»  (ιδίως στο Αιγαίον Αρχιπέλαγος και στην Κατεχομένη Μεγαλόνησο Κύπρο), η «αυτοκρατορίζουσα» Άγκυρα εκπληρώνει ένα πλέγμα αλληλοδιαδόχων, βραχυχρονίων, μεσοπροθέσμων και μακροχρονίων σκοπών. Επιτυγχάνει ακόπως και ευχερώς αυτήν ακριβώς την κατάσταση  που θεωρείται ως η «υπερτάτη στρατηγική δεξιοτεχνία» : Εκπλήρωση των σκοπών του πολέμου χωρίς να μεσολαβήσει πραγματική ένοπλη ρήξη, με αλληλοδιάδοχα  διάσπαρτα καλοσχεδιασμένα επεισόδια «χαμηλής εντάσεως» που οδηγούν σε υποχώρηση και συρρίκνωση του αντιπάλου, σε τέτοιαν έκταση και βάθος, ώστε επιτυγχάνεται το πλείστον των αναθεωρητικών επιδιώξεων.

Αψευδής επιβεβαίωση  ανωτέρω είναι το γεγονός ότι, επί σειράν δεκαετιών η Ελλάς δεν ήσκησε τα κυριαρχικά δικαιώματά της στα θαλάσσια πεδία (όπως σαφώς προνοεί το «Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης»), πράγμα το οποίον θα εδιπλασίαζεν αυτομάτως και εμπράκτως την εθνική επικράτεια.

Είναι προφανές ότι, ένα Κράτος-Έθνος είναι όντως κυρίαρχο και πράγματι ασφαλές, εφ’ όσον  δεν είναι αναγκασμένο να θυσιάσει τα νόμιμα εθνικά του συμφέροντα ώστε να αποφύγει τον πόλεμο, αλλά συνάμα είναι ικανό, εφ’ όσον  απειληθεί, να τα υπερασπισθεί και διεξάγον πόλεμο.  Η φύση και η ιστορία ορίζουν αδιστάκτως πως  πρέπει να θεωρούμε ιδικό μας μόνον ό,τι δυνάμεθα  να υπερασπισθούμε.

Σημειωτέα εδώ η κρίσιμη άποψη του μεγάλου [Γερμανοεβραίου και κατόπιν (1937) Αμερικανού] διεθνολόγου και νομικού   Hans Joachim Morgenthau (1904 –1980) όπως την σημειώνει στο μνημειώδες έργο του «Πολιτική μεταξύ των εθνών. Ο αγών για την ισχύ και την ειρήνη» (1948) - που κυκλοφορεί και στην ελληνική- «….ένα κράτος είναι βιώσιμο όταν μπορεί να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά του !». Ο διάσημος κορυφαίος διεθνολόγος δεν έπασχε από υποκριτικές ευαισθησίες, καθωσπρεπικές αγκυλώσεις και  νομικίστικες παθολογίες, τουναντίον όριζε απροκαλύπτως  το «εθνικό συμφέρον» με όρους «Ισχύος».

Στον νυν υφιστάμενο υπό ανέλιξη «πολυπολικό» και  κρατο-κεντρικό κόσμο, το υπάρχον Διεθνές Δίκαιον εφαρμόζεται  κατά περίπτωση, συμφώνως προς έναν κατάλογο δυνητικών επιλογών που απορρέουν από την κρατικήν ισχύ εκάστης χώρας, ισχύν η οποία αποτελεί και το νόμισμά της χώρας στην διεθνή πολιτική διαδραστικότητα. Προφανώς δεν υπάρχει κάποια … «Διεθνής Διακρατική Αστυνομία» η οποία μεριμνά και φροντίζει για  την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, όπως οι αστυνομικές αρχές στο εσωτερικόν ενός κράτους επιβάλλουν την εφαρμογή και τήρηση των νόμων, συλλαμβάνουσες  τους παραβάτες. Δηλαδή κατ’ ουσίαν το Διεθνές Δίκαιον εφαρμόζεται αναλόγως προς την στρατιωτικήν ισχύ των εκάστοτε αντιτιθεμένων κρατών.

Η εμμονοϊδεακή και δίκην ψυχοπαθητικής μανιέρας, διαρκής επίκληση του Διεθνούς Δικαίου αποτελεί το αποτρόπαιον άλλοθι των διαφόρων ασπονδύλων, δειλών, φοβικών, αφελών ή αγοραίων ετεροπροσδιοριζομένων πολιτικών ηγεσιών, οι οποίες δεν θέλουν και δεν τολμούν  να αναλάβουν το έντιμο κόστος υπερασπίσεως των επιβιωτικών «Εσχάτων Εθνικών Συμφερόντων» μέσω της συστηματικής συνεχούς αναβαθμίσεως της πολιτικής, διπλωματικής, οικονομικής, κοινωνικής και στρατιωτικής ισχύος της Πατρίδος μας.

Κοιτάξτε γύρω σας το τραγελαφικό «στερέωμα» των καθεστωτικών πολιτικών νάνων  και  την …. κινουμένη άμμο της φερ’ ειπείν «διανόησης» : Δεν υπάρχει ίχνος προβληματισμού για  τα ανεκμετάλλευτα εθνικά μας δικαιώματα !

Οι συνέπειες της  επιδεινουμένης «εθνικής αναιμίας» (όσον και αν συγκαλύπτονται ή επισκιάζονται, λόγω της διαχύτου αδιαφορίας και του περιρρέοντος αντιπατριωτισμού της «Αριστεράντζας») είναι αισθητές και σαφώς οδυνηρές. Μεταξύ άλλων κακών, η Πατρίδα μας δεν ήσκησε τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αρχιπέλαγος με θλιβερόν αποτέλεσμα να μην απολαμβάνει τον υποθαλάσσιο πλούτο της (όπως συμβαίνει ακόμη και με ασήμαντα –«μικροσκοπικά» και αδύναμα κράτη). Έτσι εδραιώθηκε σε εχθρούς, αντιπάλους και «φίλους» μας, η αθλία εικόνα ενός αστείου, ανυπολήπτου κράτους, στρατηγικώς αναξιόπιστου και ευχερώς αναλωσίμου. Η Πατρίδα μας κυβερνωμένη από  αλλεπάλληλες εθνοφοβικές -και εν τέλει μειοδοτικές- κυβερνήσεις  κινδυνεύει να αποθρασύνει έως παροξυσμού όλα τα αναθεωρητικά κράτη, έτσι ώστε να αποπειραθούν να μας  επιτεθούν πολεμικά.

Καθώς οι ξενόδουλοι, δεξιοί ή αριστεροί, «καθεστωτικοί αφέντες» των Αθηνών εγκατέλειψαν ολομόναχη την Κατεχομένη Μεγαλόνησο Κύπρο, εάν η βουλιμική και αρπακτική Τουρκία (όπως δυστυχώς δείχνουν όλα τα ανθελληνικά δρώμενα) καταστεί ολοσχερώς επικυρίαρχη στην «νησιωτική μικρά Ελλάδα» της ανατολικής μεσογειακής εσχατιάς  (όπου πέραν των ανεκμεταλλεύτων πλουτοπαραγωγικών πόρων ζουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων) ο στρατηγικός στραγγαλισμός μας θα είναι άνευ προηγουμένου και πιθανότατα ανυπέρβλητος. Η τουρανική ορδή κατέχει, από το 1974, το 37,5% του εδάφους της Κύπρου μας  και επιδιώκει την γεωπολιτική επικυριαρχία της σε ολόκληρη την Μεγαλόνησο μέσω της συγκροτήσεως μιας Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δύο «ισοτίμων κυριάρχων κρατιδίων». Δεν αναγνωρίζει καν την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία και θεωρεί ως  «εκλιπούσα», κατά προφανή δε συνέπεια τούτου δεν αναγνωρίζει ούτε τα δικαιώματα της νυν Κυπριακής Δημοκρατίας  στην ΑΟΖ της, ως δικαιούχου ανεξαρτήτου κυριάρχου κράτους.

Ο  προσδιορισμός και η ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων, η αναγκαία κοινωνική συνηγορία για την υπεράσπιση και προαγωγή των συμφερόντων αυτών, καθώς και η ύπαρξη της καταλλήλου υποστηρικτικής πολιτιστικής υφής και λειτουργίας είναι κυρίαρχα ζητούμενα  του Εθνικιστικού Κινήματος και θεμέλια δομικά συστατικά του πολιτικού του προγράμματος.

Ποίο είναι το σύνολο των επιβεβλημένων αναληπτικών και  θεραπευτικών πρακτικών  στις οποίες  αποσκοπεί το Κίνημα: Η ψύχραιμη και ορθή μελέτη, κατανόηση και εφαρμογή των «έργω και λόγω» ανελεήτων «κρατοκεντρικών» λογικών και θεσμίων της συγχρόνου διεθνούς πολιτικής, η συστηματική αποφυγή και τελικώς η εξάλειψη κάθε είδους ανερματίστων και επιπολαίων τοποθετήσεων, ο αφανισμός οποιασδήποτε καλλιεργείας και προαγωγής ψευδαισθήσεων και ηλιθίων «ευσεβών πόθων» πανανθρωπίνης αδελφοποιήσεως, καθώς και η αποφυγή ή και αντίκρουση κάθε άλλης θέσεως ή αντιλήψεως που κατατρώγει την  ορθολογική αρτιότητα του κράτους και οδηγεί σε «εν τω γεννάσθαι» έκτρωση της εθνικής στρατηγικής.

Απαιτούμε ευρυτάτη και πολυεπίπεδη καλλιέργεια της φιλοπατρίας, παγίωση και προαγωγή της «εσχάτης λογικής» του εθνικού συμφέροντος της επιβιώσεως και της εθνικής ασφαλείας του Μείζονος Ελληνισμού. Δίχως αυτά τα αναγκαία δρώμενα,  τα πάντα είναι μάταια και «προγραμματικώς» αποτυχημένα. Η φθορά και απώλεια της Εθνικής Συνειδήσεως είναι το προοίμιον του αφανισμού.

Ενώ η μισελληνική γείτων Τουρκία πορεύεται «επί ξυρού ακμής» («επάνω στην κόψη του ξυραφιού») εν μέσω μυρίων, διαδραστικών εσωτερικών και εξωτερικών περιφερειακών αντιπαραθέσεων, η τρισδύσμοιρη Ελλάς  δίδει σε εχθρούς, αντιπάλους και «φίλους» εικόνα ανυπάρκτου κράτους. Αποτυπώνεται προδήλως μία  εικόνα μεγάλης διαστάσεως μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας και της καθεστωτικής εξουσίας [διαστάσεως τυπικόν δείγμα της οποίας αποτελούν οι ανθελληνικές δηλώσεις περί της Ελληνικής κοινωνίας νοουμένης από τους νυν κρατούντες  ως «όχλου» επειδή εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων διαμαρτυρήθηκαν (ατάραχα και ολότελα ειρηνικά) υπέρ των εθνικών δικαίων και συμφερόντων]. Αναλόγως είναι καταφανής και η αλγεινή κρατική και κοινωνική αδιαφορία για το μέλλον της κρισιμοτέρας γεωπολιτικής ζυμώσεως του πλανήτη, όπου «τυγχάνει» να εμπλέκεται 1, 5 εκατομμύριο  Έλληνες, της Κατεχομένης Μεγαλονήσου Κύπρου, καθώς επίσης και ο μειοδοτικός και ξενόδουλος ενδοτισμός  για το «Μακεδονικό Ζήτημα»!

Παρά τα τεράστια αυξομειούμενα προβλήματα της απειλητικής μισελληνικής Τουρκίας μία ζοφερά  πιθανότης διαγράφεται σαφέστατα: Εν μέσω τυχουσών καταιγιστικών εξελίξεων και διεθνοπολιτικών ανακατατάξεων, υφίσταται το παράδοξο και απευκταίον ενδεχόμενο γεωπολιτικής εκμηδενίσεως της Ελλάδος, με ταυτόχρονο αντιστροφοαντίθετο «δραματική» γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας.  Έχοντες κατά νουν τα ανωτέρω αληθή και πασίδηλα δεδομένα, συνειδητοποιούμε ότι συντρέχει ισχυρότατο ένα επιπλέον γεγονός : Ενώ η κυριοτέρα  αναθεωρητική απειλή εις βάρος μας είναι ασφαλώς η Τουρκική, οι ενδοτισμοί, οι κατευνασμοί και οι υποχωρήσεις σε όλο το περιφερειακό μας φάσμα, από τα Βαλκάνια (Αλβανία, Σκόπια, Θράκη) και το Αρχιπέλαγος, έως  την Κύπρο καθιστούν οξυτέρα και ιδιαζόντως επικίνδυνη την Τουρκική αναθεωρητική απειλή.

Ο κίνδυνος ενός ελληνοτουρκικού πολέμου δεν έχει εξαλειφθεί, (όπως βλακωδώς περιγράφει η ευχολογιακή προσέγγιση κάποιων αυτοϊκανοποιουμένων ειρηνοπαθών). Τουναντίον ο κίνδυνος είναι διαρκής και υπό τις τρέχουσες εθνοαποδομητικές περιστάσεις καθίσταται ολοέν και μεγαλύτερος. Ο Μείζων Ελληνισμός ευρίσκεται σε «Ψυχρό Πόλεμο» (επί του παρόντος) με την αρπακτική, νεοοθωμανική, αναθεωρητική Τουρκία, η οποία ήδη διεξάγει εναντίον μας υβριδικές επιχειρήσεις. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν εν τέλει υπάρξει πολεμική σύγκρουση  (περιορισμένη ή γενικευμένη) αλλά πότε θα συμβεί αυτή! Το αναπόφευκτον της ενόπλου συγκρούσεως απορρέει από την παροξυντική φιλοδοξία της Τουρκίας να καταστεί άξιος κληρονόμος της οθωμανικής αυτοκρατορίας ως μία ηγεμονική περιφερειακή δύναμη στην Μέση Ανατολή και στην «μεγάλη τουρκική γαλάζια πατρίδα»: Αιγαίον Πέλαγος και Ανατολική Μεσόγειο. [Υβριδικός πόλεμος είναι μία ενεργός και επιθετική στρατιωτική στρατηγική η οποία συνδυάζει στοιχεία συμβατικών επιχειρήσεων, στοιχεία μη συμβατικού - ανορθοδόξου πολέμου, όπως επίσης και κυβερνοπολέμου. Περιλαμβάνει τον εκφοβισμό των πολιτών, την παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα (λευκή, φαιά και μαύρη), καθώς και την χρήση ηλεκτρονικών μέσων για την διαμόρφωση – διαχείριση  της κοινής γνώμης].

Πρέπει να συνειδητοποιηθεί πλήρως : Εκτός της τρομεράς απειλής μέσω των  κρουνηδόν αυξανομένων τουρκικών στρατιωτικών εξοπλισμών, οι νεο-Οθωμανοί μισέλληνες γείτονές μας ήδη διεξάγουν επιχειρήσεις υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδος. Η πλέον σημαντική εξ αυτών είναι ο έλεγχος και η καθοδήγηση των μεταναστευτικών ροών. Η «ελληνική κυβέρνηση» αλλά και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι σαφώς «όμηροι» της τουρκικής δυνατότητος να αποστέλλονται κύματα παρατύπων μεταναστών και προσφύγων στις νήσους του Ανατολικού Αιγαίου. Η Τουρκία από πολλού καιρού χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές των Αφροασιανών πληθυσμών, αφ’ ενός για να αποκομίζει οικονομικά και πολιτικά οφέλη  και αφ’ ετέρου για να εκφοβίζει και τρομοκρατεί  την «ψοφοδεή» ελληνική πλευρά, ούσα παντελώς  ανίκανη να αντιμετωπίσει την απειλή, λόγω διεθνιστικών και φιλελευθέρων  ιδεοληψιών. Υπενθυμίζεται ότι η Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας, πέραν της Εθνικής Αμύνης καθ΄ εαυτήν, αποσκοπεί και αποβλέπει στην αντιμετώπιση όλων των εξωτερικών απειλών και των εσωτερικών τους παραφυάδων, οι οποίες διαβιβρώσκουν δημογραφικώς, κοινωνικώς και οικονομικώς  την εθνική συνοχή.

Ο τρέχων ελληνοτουρκικός συσχετισμός στρατιωτικής ισχύος θα καταστεί συνθλιπτικός για τον Ελληνισμό εντός της  επομένης πενταετίας. Η Πατρίδα μας ευρίσκεται σε σιωπηρά και μεθοδευμένη διαδικασία σταδιακού αφοπλισμού ώστε… να αποπληρώνει τους δανειστές και τις αγορές, που λειτουργούν ως εντολοδόχοι των ανθελλήνων Διεθνών Επικυριάρχων !  Εφ’ όσον υπάρχει μείζων ανισορροπία δυνάμεων και κυριαρχεί (ο «έξωθεν» και «άνωθεν» υποστηριζόμενος και προαγόμενος) γενικευμένος πολιτικός ανορθολογισμός, είναι απολύτως φυσικό παρελκόμενο να οδηγηθούμε σε κλιμακουμένη γεωπολιτική εμπλοκή έως και σε Πόλεμο. Καθώς οι πολιτικές «ηγεσίες» Ελλάδος και Κύπρου τελούν σε ξενόδουλη ναρκοληψία και ανακυκλώνουν τις αντεθνικές  ψευδαισθήσεις τους, απεμπολούσες  τα επείγοντα αναγκαία πολυεπίπεδα μέτρα,  ο Μείζων Ελληνισμός θα ευρεθεί ενώπιον ενός φρικώδους υπαρξιακού διλήμματος : Ή θα οδηγηθεί απροπαράσκευος σε μια πολεμική σύγκρουση, οιασδήποτε κλίμακος, με σαφώς προκαθορισμένο δραματικό-καταστροφικό αποτέλεσμα ή θα υποταχθεί στις προκλητικές τουρκικές απαιτήσεις ωσάν νέο-ραγιάς, προκειμένου να αποφύγει την επικειμένη αφανιστική στρατιωτική ήττα.

Σε αμφότερες τις εκδοχές οι αρπακτικοί Νεο-Οθωμανοί θα επιτύχουν τον σκοπό τους να καταστήσουν τους δύο κρατικούς πυλώνες του Ελληνισμού, την Ελλάδα και την Κύπρο, γεωπολιτικούς νάνους - δορυφόρους και βαστάζους τους. Καμιά αταραξία, νηφαλιότης και ψυχραιμία δεν χωρούν εν όψει των τουρκικών προκλήσεων. Οι «πολιτικά ορθές» και «καθώς πρέπει» θέσεις, στάσεις και συμπεριφορές των οιωνδήποτε «τουρκοπροσκυνημένων δουλοπριγκήπων»  είναι παντελώς ανίκανες να αποτρέψουν τον εξ’ ανατολών κίνδυνο. Πιθανότατα κάποιοι εξ αυτών των σιχαμερών αθλίων, εννοούν ότι η άνευ όρων παράδοση…. θα διενεργηθεί  με «νηφαλιότητα» και «ψυχραιμία». Ο τρόπος αντιμετωπίσεως της Εθνικής Αμύνης εκ μέρους των εθνοφοβικών κομμάτων του ψευτο «συνταγματικού τόξου» οδηγεί μετά βεβαιότητος σε θάνατο την Πατρίδα και τον Λαό μας!

Μόνο  μια ουσιαστική και ρηξικέλευθη πολιτική αλλαγή, επαγομένη από τους Εθνικιστές, μπορεί να οδηγήσει  σε εκδήλωση αποτελεσματικής στρατηγικής αποτροπής του, αποτρέπουσα συνάμα με δραστήριο και αποφασιστικό τρόπο την εκπλήρωση κάθε είδους απειλητικών παραστάσεων, πιθανών επιθέσεων «χαμηλής εντάσεως» και κάθε συναφούς τουρκικής δραστηριότητος που αποβλέπει στην εκπλήρωση των αναθεωρητικών επιδιώξεων στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στην Θράκη.
Μόνον η  συγκρότηση του Λαϊκού - Εθνικού Κράτους μπορεί να περιφρουρήσει τον Ελληνισμό και την ιερά γη του!

Χρυσή Αυγή για να σωθεί ο τόπος  κι’ οι άνθρωποί μας!

Α. Κωνσταντίνου