Έχεις μια γεύση μακαρονάδας στα χείλη

30 Ιανουαρίου 2019    http://panusis.blogspot.com/

Θέλω να μου προσέξετε ιδιαιτέρως αυτή την ιστορική φωτογραφία [από το Τραπεζούντα.gr] όπου μια γλυκύτατη κι αλαφρώς στρουμπουλή κυριούλα, καταβροχθίζει με αξιοζήλευτη απόλαυση, ένα γερό κομμάτι πίτα, προφανώς σε κάποια ομιλία ή εκδήλωση ή πανηγύρι, στο οποίο μάλιστα της έχουνε δώκει και πρώτο τραπέζι-πίστα.
Προσέξτε το λοιπόν ότι, ουδείς άλλος φαίνεται να έχει όρεξη για μάσες, αντιθέτως οι παρόντες φαίνονται κάπως κουμπωμένοι και μερικοί θα έλεγα, πολύ ζωχαδιασμένοι.

Και προπαντός, παρατηρήστε ότι δυο-τρεις κυρίες, από τις πισινές της, στρέφουν μάλλον έκπληκτες το κεφάλι τους προς τα πίσω, σαν κάτι να τις έχει παραξενέψει...

Αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα, ποια είναι η εν λόγω κυριούλα, τι είδους πίτα χαρδαμπουκώνει, τι σόι εκδήλωση είναι τούτη και κυρίως, γιατί οι πισινές της στρέφονται να κοιτάξουν πανικόβλητες προς τη γαλαρία, να σας τα αποκαλύψω αμέσως εγώ...
Πρόκειται για την κυρία συντρόφισσα Χαρά Καφαντάρη, η οποία είναι [κρατηθείτε]:
- βουλευτίνα του συριζα

- προεδρίνα της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου  

- μέλος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος

- μέλος της Υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων της  Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος 

- μέλος της Επιτροπής Δημοσίων Επιχειρήσεων, Τραπεζών, Οργανισμών Κοινής Ωφελείας και Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης

- εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις τέσσερις τελευταίες Διεθνείς Συνδιασκέψεις για το κλίμα του ΟΗΕ: στη Ντόχα, τη Βαρσοβία , τη Λίμα και το Μαρακές.

- μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Γεωλόγων, του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και των Τμημάτων Ενέργειας, Περιβάλλοντος, Σωμάτων Ασφαλείας και Φεμινιστικής Πολιτικής [σ.σ. της ροζοκόκκινης πολιτικής συμμορίας, εννοείται...]

Χαρά Καφαντάρη.gr

Η συγκεκριμένη εκδήλωση, στην οποία η συντρόφισσα Χαρά Καφαντάρη προσκλήθηκε να παραστεί μετά τιμών και επαίνων και μάλιστα να λάβει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα, είναι η κοπή της πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας του συλλόγου των Ποντίων, στο Περιστέρι.
Όσον αφορά δε τις πισινές της κυρίες, αυτές στρέφονται πανικόβλητες για να ιδούν με τα ματάκια τους, το τι συμβαίνει εκεί πίσω στη γαλαρία και πέφτουνε τα καντήλια βροχή.

Καθότι κυρίες και κύριοι, είτε θέλετε να το πιστέψετε, είτε όχι, σας διαβεβαιώνω ότι η κυρά συντρόφισσα Καφαντάρη, χλαπακιάζει τη βασιλόπιτα, ενώ από πίσω κάποιοι από τους παρισταμένους Ποντίους, την ξεχέζουν κανονικά! Κι όχι μόνον αυτό αλλά απέξω-απέξω την κατηγορούν για την προδοσία της Μακεδονίας και της φωνάζουν να πάρει την πίτα της και να σηκωθεί να φύγει από την εκδήλωση, γιατί δεν έχει καμία δουλειά αυτή η μακεδονοδότισα, ανάμεσα σε περήφανους Μακεδόνες Ποντίους.
Ναι, γεια!
Κι ενώ γίνεται το έλα να δεις από το κράξιμο κι από τα μπινελίκια, η κυρά συντρόφισσα, συνεχίζει να απολαμβάνει την πίτα της, σαν να μην τρέχει τίποτα.

Δηλαδή, αν υπήρχε Νόμπελ παχυδερμισμού, η συντρόφισσα Καφαντάρη θα έφερνε στους συριζαίους το δεύτερο Νόμπελ τους, μέσα στον ίδιο χρόνο [το πρώτο φαίνεται ότι θα το μοιραστούν οι Τσίπρας-Ζάεφ]

Γελάτε;
Να μην γελάτε διόλου.
Καθότι αδέρφια μου πριν από την πίτα, οι ροζοκόκκινοι πολιτικοί συμμορίτες [με το διακριτικό σεκόντο της γαλάζιας πολιτικής συμμορίας] καταβροχθίσανε τη Μακεδονία και τώρα απολαμβάνουν τη χώνεψη.
Για να μην σας πω ότι τη ρεύονται, κιόλας...

Τώρα θα μου πεις, με τόσες θέσεις, θεσάρες, θεσούλες, αξιώματα, προεδρίες και υποπροεδρίες, είναι δυνατόν ρε παιδί μου, μια τόσο συμπαθητική κυριούλα, να εμφανίζει τέτοιου είδους και τέτοιας εντάσεως παχυδερμισμό, ώστε να συνεχίζει τις χαρδαμπούκες, ενώ από πίσω, το πόπολο της σέρνει τα εξ' αμάξης;

Έλεος. 

Και πεινασμένη να ήτανε που λέει ο λόγος, μπορούσε τέλος πάντων να καταχωνιάσει την πίτα στην τσαντούλα της και να τη φάει με την ησυχία της, λίγο αργότερα, όταν θα πλάκωναν οι μπάτσοι της πρώτης φορά αριστερά και τα καντήλια θα τελείωναν στο αριστερό αυτόφωρο.

Αμ δε...

Διότι αδέρφια μου, ο πάσα ένας συριζαίος είναι ένα εκ γενετής βουλιμιαίο πλάσμα, που μπορεί να καταβροχθίσει ανα-mixed: κοκορέτσια, πίτες, διορισμούς, επιδόματα, προνόμια, επιχορηγήσεις, εισηγήσεις, παρεξηγήσεις, μακαρονάδες, έθνη, πολιτισμούς και συνειδήσεις, προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη πείνα του. 

- Δεν τους είδατε πως χυμήξανε απάνου στον κρατικό κορβανά και πατάει ο εις επί των πτωμάτων των άλλων, για έναν διορισμό σε θέση κλητήρα, στο δημόσιο;

- Δεν τους πήρατε είδηση όταν πλακώθηκαν στις χορηγήσεις και στις επιχορηγήσεις και στα διευθυντιλίκια των ΔΕΚΟ, ενώ έχουν φτάσει να διορίσουν μέχρι και τους εξαδέλφους των φιλενάδων τους;

Για να μην σας θυμίσω με τι λύσσα πέσανε απάνω στην πίτα των ΜΚΟ και στις λαθρολοβιτούρες με τις τροφοδοσίες των hot spots και στις προμήθειες των προμηθειών των πάσης φύσεως ημετέρων και όλα τα άλλα ανατριχιαστικά που διαδίδουν οι κακές γλώσσες.

Αμή, ξεχνιέται μωρέ, εκείνος ο Καρανίκας ή ο άλλος - ο σύντροφος λέει της κυρίας Κλεοκάφτρας ή η κυρία του κυρία Πρωθυπουργού [και η επίσημη και οι ανεπίσημες] ή... ή... ή...

Αμή εκείνος ο Πετζίκης, ο Τζατζίκης ή ο πως διάολο τόνε λένε; Ο κολλητός του κολλητού, καλέ; Που διακοσαπλασίασε τα καζάντια του μέσα σε έναν χρόνο;

Ξεχνιώνται μωρέ αυτά;

Δηλαδή, μιλάμε για τέτοια αριστερά βουλιμία που ακόμα και οι κατ' επάγγελμα σπερμολόγοι, ολίγα λέγουν.

Ας μην ήτανε ο συνέταιρος Κούλης στην αντιπολίτευση και σου λέω μετά, τι θα έβγαινε στη φόρα...  

Ο συριζαίος αδέρφια μου δεν μαζεύεται όταν του βάνουν την πίτα κάτω από τη γλώσσα.

Θα την καταπιεί κι ας είναι να βγαίνουν να τον ξεχέζουν μέχρι και οι πάπιες του εθνικού κήπου.

Και δεν αναφέρομαι μοναχά στους βολευτές τους ή στα στελέχη τους ή στους γραμματείς τους ή στους φαρισαίους τους.

Αναφέρομαι στον πάσα ένα συριζαίο, ακόμα και τον απλό ψηφοφόρο τους.

Τέτοια λιγούρια είναι όλοι και όλες τους, παιδιά. Και σας το λέω από προσωπική πείρα, διότι τους είχα συναναστραφεί ένα φεγγάρι [όλοι έχουμε τα βίτσια μας - ναι;]

 Δηλαδή και με το συμπάθειο που λένε... 

Αν η Μακεδονία ήταν μακαρονάδα ουδείς συριζαίος δεν θα διανοούνταν καν, να τη μοιραστεί - ούτε με τον άγγελο του. Όχι να τηνε δώκει πεσκέσι στους Αλβανόσλαβους της παλιάς Βαρδαρίας.

Όπως λόγου χάριν η κυρά συντρόφισσα Χαρά Καφαντάρη. Η οποία κρατούσε την πίτα στα δόντια της, όπως κρατούσε άλλοτε ο Κυναίγειρος, ο αδερφός του Αισχύλου, το καράβι των Περσών [φρικαλέες οι συγκρίσεις με τη σημερινή μας κατάντια, ρε πούστη μου...]   

Αλλά βλέπεις, η κακόμοιρη η Μακεδονία μας, δεν είναι ούτε μακαρονάδα, ούτε κοκορέτσι, ούτε πίτα.

Η Μακεδονία είναι Ιστορία, είναι Πολιτισμός, είναι Ιδέα, είναι Αξία, είναι Συλλογική Μνήμη, είναι Ελληνισμός. Και για κάτι τέτοια οι συριζαίοι όχι μόνο δεν γνοιάζονται, αλλά κοιτάνε πως και πως να τα ξεπουλήσουν, μπας και λάβουν ως αντάλλαγμα μερικές μακαρονάδες ακόμα, από το πλούσιο τραπέζι της εξουσίας.

Τι να πει λοιπόν κι ο ποιητής, σε τέτοιον αιώνα που έζησε; 

Ούτε για έρωτες, ούτε για Μαρίνες των Βράχων έχουν κέφι πια, να κάμουν λόγο οι ποιητές.

Και πως ρε γαμώτο, να γυρίσεις να κοιτάξεις γύρω σου, ετούτες εδώ τις σκατόφατσες, που χλαπακιάζουν τα κόκκαλα της Ελλάδος και να τραγουδήσεις...

  

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –Μα πού γύριζες

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους

Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο

Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας

Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!

Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου

Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω

Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών

Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

–Μα πού γύριζες;

[Οδυσσέα Ελύτη - Η Μαρίνα των βράχων]

Θα το ξαναπώ ρε παιδιά - δεν αντέχω... 

Φρικαλέες οι συγκρίσεις του χτες του Ελληνισμού, με το σήμερα που βιώνουμε...

Ποια γεύση τρικυμίας και ποια δυοσμαρίνια, καλέ μου Ποιητή;

Εσύ δεν ήσουν που είπες...

- Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου λέγε τι βλέπεις;

Ε, το πολύ να γυρίσω και να πω - έχεις μια γεύση μακαρονάδας στα χείλη

Και πάλι θα προσεύχομαι αυτή η μακαρονάδα, να μην έχει γεύση αίματος. Μακεδονίτικου αίματος...

Πόσο Προφητικός ήσουν Ποιητή μου... Καλή σου ωρα εκεί που είσαι...

…εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

- Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.

- Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.

- Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.

- Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν…

[Οδυσσέα Ελύτη - Προφητικόν, από το Άξιον Εστί]