29 Ιαμουαρίου 2019 http://panusis.blogspot.com/
Η ιταλική
τηλεοπτική σειρά "επιθεωρητής Κολιάντρο" παίζεται στο κανάλι Action
24, κάθε Κυριακή. Η συγκεκριμένη σειρά αντικατέστησε τη σχεδόν πανομοιότυπη
"επιθεωρητής Μονταλμπάνο", που επίσης παίζονταν τις Κυριακές και
μάλιστα με αρκετή επιτυχία για τα μέτρα ενός μικρού καναλιού τοπικής εμβέλειας,
όπως το Action 24.
Και οι δύο σειρές είναι παραγωγές της RAI, δηλαδή της ιταλικής κρατικής τηλεόρασης, που είναι το ακριβές ανάλογο της δικής μας ΕΡΤ, με την αριστερά βεβαίως να κυριαρχεί σε όλες τις βαθμίδες παραγωγής, δημιουργίας και προβολής τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο", που ξεκίνησε να προβάλλεται το 1999, έρχεται πρώτος σε τηλεθέαση [στο είδος του] αλλά και σε πωλήσεις των ομότιτλων βιβλίων του Αντρέα Καμιλέρι, στα οποία βασίζεται η σειρά.
Δεύτερος έρχεται ο "επιθεωρητής Κολιάντρο", που είναι σχετικά πιο πρόσφατη παραγωγή.
Και στις δύο σειρές συνεχίζεται ακόμα η παραγωγή νέων επεισοδίων [2ωρες τηλεταινίες, σε κύκλους] με αμείωτη επιτυχία.
Ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο" βρίσκεται πια στον 12ο κύκλο, ενώ ο επιθεωρητής Κολιάντρο έχει φτάσει στον 6ο κύκλο [με 4-6 επεισόδια ανά κύκλο]
Τώρα θα μου πεις, χεστήκαμε και η βάρκα γέρνει.
Το Χόλυγουντ αλλά και ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος είναι γεμάτα από σειρές, τηλεταινίες και κινηματογραφικές ταινίες, με θέμα τους τα κατορθώματα κάποιου ιδιωτικού ντετέκτιβ ή μπάτσου, που πάντα θα ενθουσιάζουν τις μεγάλες μάζες των θεατών, αφού τους προσφέρουν ένα υποκατάστατο της βίας, του σεξ, της περιπέτειας και της Δύναμης, που λείπουν δραματικά από τη μίζερη, τακτοποιημένη, ρουτινιάρικη, ασήμαντη και δίχως νόημα μικροαστική ζωή τους.
Κι αυτή η ταύτιση του μικροαστού φουκαρά, με τους πάσης φύσεως ηπερ-ήρωες της μικρής ή της μεγάλης οθόνης, λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα, είτε οι φαντασιακοί του ήρωες παρουσιάζονται ως υπερ-άνθρωποι, τύπου Σβαρτσενέγκερ, Σταλόνε, Μπρους Γουίλις κ.λπ., είτε του πλασάρονται ως αντι-ήρωες, τύπου Πωλ Νιούμαν, Στηβ Μακ Κουίν, επιθεωρητής Κολιάντρο και δεν συμμαζεύεται - αλλά πάντα νικητές και πάντα έτοιμοι να σώσουν [και να κερδίσουν] στο τέλος το κορίτσι...
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία όλες αυτές οι εικονοκατασκευές, δεν είναι παρά ένα είδος light παραισθησιογόνου, που εξασφαλίζει δύο ευχάριστες ώρες στον τηλεθεατή, ο οποίος χαλαρά και ημιξαπλωμένος στον καναπέ του, μπορεί να δέρνει και να γαμάει αβέρτα, δι' αντιπροσώπου και με απόλυτη ασφάλεια.
Χρήσιμη, ανώδυνη και ακίνδυνη τηλε-απόλαυση, που ίσως να είναι και απαραίτητη στη δύσκολη ζωή μας.
Ωστόσο υπάρχει ένας σοβαρότατος λόγος, που μετατρέπει σειρές τηλεταινιών όπως ο "επιθεωρητής Κολιάντρο" ή ο ομοιότυπος του "επιθεωρητής Μονταλμπάνο", σε αντικείμενο κοινωνιολογικής ανάλυσης.
Πρόκειται για την κεκαλυμμένη ή τη φανερή προσπάθεια, να ενδοβάλλουν στην εφησυχασμένη και ημι-ναρκωμένη συνείδηση του χαλαρωμένου τηλεθεατή, το πρώτιστο και σημαντικότερο πρόταγμα της νεοταξίτικης προπαγάνδας, την ασύνειδη αποδοχή της αντικατάστασης του λευκού ανθρώπου από αφροασιατικές μάζες.
Τόσο ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο" [λίγο πιο καλυμμένα] όσο και ο "επιθεωρητής Κολιάντρο" [εντελώς κραυγαλέα] είναι τηλεκήρυκες της μεταναστολαγνείας, του διαφυλετικού σεξ, της πολυπολιτισμικότητας και των ενοχών του λευκού ανθρώπου, απέναντι στις δήθεν καταπιεσμένες αφροασιατικές ράτσες.
Αξίζει μάλιστα να επισημάνω εδώ τον πολύ ευφυή και υπόγειο τρόπο, με τον οποίο οι μηχανικοί ελέγχου του νου στην παραγωγή του "επιθεωρητή Κολιάντρο", χειραγωγούν τους τηλεθεατές.
Ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αρκετό...
Στο 3ο λοιπόν επεισόδιο [με τη σειρά που παίζονται τα επεισόδια στο άκρως μεταναστολαγνικό κανάλι Action 24] και το οποίο περιστρέφεται συγκεκριμένα γύρω από το διαφυλετικό σεξ και τις διαφυλετικές σχέσεις λευκού με μαύρο, ο "ήρωας" της σειράς επιθεωρητής Κολιάντρο, θεωρεί πως όλες οι μαύρες είναι πουτάνες. Αυτή τη στρεβλή γνώμη θα φροντίσει να του την αλλάξει μια αφρικάνα καλλονή, με την οποία φυσικά θα καταλήξει και στο κρεβάτι.
Αφήνω κατά μέρος τις πολύ καλά γυρισμένες ερωτικές σκηνές αλλά και εν γένει την άριστη και ατμοσφαιρική σκηνοθεσία [όλα τα επεισόδια είναι καλογυρισμένα, με έξοχους ηθοποιούς και συναρπαστική κινηματογραφική αφήγηση] και παραμένω στο επίπεδο της κοινωνιολογικής ανάλυσης, που κυρίως μας ενδιαφέρει εδώ...
Οι μαύροι ή οι λευκοί ήρωες δεν παρουσιάζονται υπό τη μονόπλευρη οπτική του καλού-κακού αλλά αντιθέτως, υπό μια σύνθετη και καλά δουλεμένη ευρύτερη προοπτική της ανθρώπινης προσωπικότητας, που μπορεί να εμπεριέχει και το καλό και το κακό.
Σε αντιδιαστολή με τις φτηνές προπαγανδιστικές [και συνήθως κρατικοδίαιτες] ελληνόφωνες παραγωγές, όπου κυριαρχεί το δίπολο: "λαθρομετανάστης-καλό και Έλληνα-κακό", οι χαρακτήρες των δύο αυτών Ιταλικών σειρών, είναι πολυεπίπεδοι, γοητευτικοί, ανθρώπινοι και πάντα δουλεμένοι με την παραδοσιακή Ιταλική καλλιτεχνική ευαισθησία.
Ο επιθεωρητής Κολιάντρο για παράδειγμα εμφανίζεται αρχικά ως ένας συντηρητικός, ολίγον αντιπολυπολιτισμικός, λευκός μπάτσος, που ωστόσο είναι πάντα έτοιμος και ανοιχτός στο να αποδεχθεί το λάθος του, απέναντι στον αδικημένο λαθρομετανάστη και δη τον έγχρωμο λαθρέποικο.
Στο συγκεκριμένο 3ο επεισόδιο μάλιστα και αφού η Αφρικάνα ερωμένη του, τον πείθει ότι όλες οι μαύρες δεν είναι πουτάνες [η ίδια είναι μια πανέξυπνη γιατρίνα] του λέγει την εξής χαρακτηριστική φράση...
- Είσαι καλύτερος από αυτό που δείχνεις ότι είσαι ή από αυτό που νομίζεις ότι είσαι...
Ένα πολύ καλό μάθημα για όσους αντιτίθενται στη μεταναστολαγνεία και στην αντικατάσταση των ευρωπαϊκών λαών, από αφροασιατικές μάζες, ώστε να ενδοβάλλουν πλαγίως στη συνείδηση τους, πως όλα αυτά είναι μέρος του κακού, που φυσικά δεν τους αξίζει, γιατί "είναι καλύτεροι από τον φασίστα" που κατά λάθος τους βγαίνει...
Οι μαύροι λοιπόν δεν παρουσιάζονται ως οι οιωνεί καλοί του έργου, πράγμα που θα οδηγούσε ίσως κάποιους τηλεθεατές να κλείσουν την τηλεόραση, εκνευρισμένοι από τη φτήνεια της μεταναστολαγνικης προπαγάνδας. Αντιθέτως, ανάμεσα τους υπάρχουν και καλοί και κακοί.
Οι μηχανικοί ελέγχου του νου στη συγκεκριμένη παραγωγή, επιχειρούν να αναπαράγουν κινηματογραφικά, το βασικό "παραμυθι" της νεοταξίτικης προπαγάνδας, ότι η εγκληματικότητα στην Ευρώπη δεν αυξήθηκε κατακόρυφα εξαιτίας των λαθρομεταναστών [αν και δεν δίνουν καμία απάντηση στο γιατί αυξήθηκε όντως κατακόρυφα, μετά την ανεξέλεγκτη είσοδο των σλαβοαφροασιατών λαθρέποικων] αλλά αντιθέτως, ανάμεσα στους λαθρομετανάστες υπάρχουν και καλοί και κακοί, όπως ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις φυλές του κόσμου.
Και πολύ ύπουλα το περνάνε αυτό μέσα από την μεταμέλεια ενός συντηρητικού και αντιμεταναστολάγνου χαρακτήρα, που απλώς συνειδητοποιεί το λάθος του!
Πρόκειται για αριστοτεχνική προπαγάνδα, που ασφαλώς περνάει με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία τα κρυφά ή φανερά μηνύματα της, από την ωμή προπαγάνδα του άσπρου-μαύρου.
Όλα τα επεισόδια όλων των κύκλων, και των δύο Ιταλικών σειρών, είναι γεμάτα από τέτοια μεταναστολαγνικά μηνύματα, που πέφτουν σωρηδόν στους χαλαρωμένους τηλεθεατές.
Πρόκειται για την πιο αποδοτική και ύπουλη μορφή προπαγάνδας, η οποία εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι τα θύματα της, παρασυρμένα από την καλλιτεχνική αρτιότητα και την ασύνειδη ταύτιση τους με τους ήρωες της σειράς, έχουν λασκάρει την κρίση τους και την εγρήγορση τους, με συνέπεια να χάβουν τα προπαγανδιστικά μηνύματα, αμάσητα.
Κι αυτή η καλοστημένη και ύπουλη επιχείρηση "υπόγειας προπαγάνδας" ασκείται στους τηλεθεατές μιας χώρας, όπου φαίνεται ήδη ότι έχει ξεκινησει μια κάποια αφύπνιση των μαζών, αφού ο συνασπισμός Σαλβίνι - ντι Μάιο σαρώνει στις προτιμήσεις των Ιταλών ψηφοφόρων.
Κι όμως, ακόμα και στην σχεδόν αφυπνισμένη Ιταλία, η κρατικοδίαιτη τηλεόραση επιχειρεί παντοιοτρόπως και με λυσαλέα επιμονή, να περνάει τα κύρια μηνύματα των νεοταξιτών εργολάβων της Ευρωπαϊκής γενοκτονίας.
Σκεφθείτε τι μπορεί να γίνεται σε άλλες χώρες, όπου οι γηγενείς πληθυσμοί τους έχουν ρουφήξει μέχρι τον πάτο το νεοταξικό δηλητήριο και οδεύουν άδοντας προς την ολοκληρωτική εξαφάνιση τους. Σαν τη δικιά μας ας πούμε, όπου ουσιαστικά η κρατική τηλεόραση αλλά και σχεδόν το σύνολο των κινηματογραφικών ή τηλεοπτικών παραγωγών, δεν είναι τίποτε άλλο από χοντροκομμένη νεοταξίτικη προπαγάνδα.
Οι δύο τηλεοπτικές σειρές των "επιθεωρητών Μονταλμπάνο και Κολιάντρο" ανήκουν στην ευρωπαϊκή βιομηχανία του θεάματος και είναι τυπικά παραδείγματα, του πως αυτή η τερατώδης Λερναία Ύδρα της νεοταξικής προπαγάνδας, τα καταφέρνει να παραμένει ακμαία και πανταχού παρούσα, όσα κεφάλια και αν της κόβουν κάθε τόσο, οι πολιτικοί ηγέτες των αφυπνισμένων εθνών της Ευρώπης.Άλλωστε δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να διαπιστώσετε με τι λύσσα και με τι πάθος, οι νεοταξίτες μεγιστάνες του θεάματος, ασκούν την προπαγάνδα τους, διαθέτοντας ταυτόχρονα τρελά χρηματικά ποσά, για τις υπερπαραγωγές τους, ακόμα και αν αυτές είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες να πάνε στον πάτο [όπως το τερατούργημα για τον μαύρο Αχιλλέα]
Αρκεί να σκεφτείτε με πόση μανία πολεμάει τον Πρόεδρο Τραμπ, το Χόλυγουντ, από τον μεγαλύτερο μεγιστάνα των κινηματογραφικών κολοσσών, μέχρι τον τελευταίο κομπάρσο!
Και οι δύο σειρές είναι παραγωγές της RAI, δηλαδή της ιταλικής κρατικής τηλεόρασης, που είναι το ακριβές ανάλογο της δικής μας ΕΡΤ, με την αριστερά βεβαίως να κυριαρχεί σε όλες τις βαθμίδες παραγωγής, δημιουργίας και προβολής τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο", που ξεκίνησε να προβάλλεται το 1999, έρχεται πρώτος σε τηλεθέαση [στο είδος του] αλλά και σε πωλήσεις των ομότιτλων βιβλίων του Αντρέα Καμιλέρι, στα οποία βασίζεται η σειρά.
Δεύτερος έρχεται ο "επιθεωρητής Κολιάντρο", που είναι σχετικά πιο πρόσφατη παραγωγή.
Και στις δύο σειρές συνεχίζεται ακόμα η παραγωγή νέων επεισοδίων [2ωρες τηλεταινίες, σε κύκλους] με αμείωτη επιτυχία.
Ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο" βρίσκεται πια στον 12ο κύκλο, ενώ ο επιθεωρητής Κολιάντρο έχει φτάσει στον 6ο κύκλο [με 4-6 επεισόδια ανά κύκλο]
Τώρα θα μου πεις, χεστήκαμε και η βάρκα γέρνει.
Το Χόλυγουντ αλλά και ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος είναι γεμάτα από σειρές, τηλεταινίες και κινηματογραφικές ταινίες, με θέμα τους τα κατορθώματα κάποιου ιδιωτικού ντετέκτιβ ή μπάτσου, που πάντα θα ενθουσιάζουν τις μεγάλες μάζες των θεατών, αφού τους προσφέρουν ένα υποκατάστατο της βίας, του σεξ, της περιπέτειας και της Δύναμης, που λείπουν δραματικά από τη μίζερη, τακτοποιημένη, ρουτινιάρικη, ασήμαντη και δίχως νόημα μικροαστική ζωή τους.
Κι αυτή η ταύτιση του μικροαστού φουκαρά, με τους πάσης φύσεως ηπερ-ήρωες της μικρής ή της μεγάλης οθόνης, λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα, είτε οι φαντασιακοί του ήρωες παρουσιάζονται ως υπερ-άνθρωποι, τύπου Σβαρτσενέγκερ, Σταλόνε, Μπρους Γουίλις κ.λπ., είτε του πλασάρονται ως αντι-ήρωες, τύπου Πωλ Νιούμαν, Στηβ Μακ Κουίν, επιθεωρητής Κολιάντρο και δεν συμμαζεύεται - αλλά πάντα νικητές και πάντα έτοιμοι να σώσουν [και να κερδίσουν] στο τέλος το κορίτσι...
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία όλες αυτές οι εικονοκατασκευές, δεν είναι παρά ένα είδος light παραισθησιογόνου, που εξασφαλίζει δύο ευχάριστες ώρες στον τηλεθεατή, ο οποίος χαλαρά και ημιξαπλωμένος στον καναπέ του, μπορεί να δέρνει και να γαμάει αβέρτα, δι' αντιπροσώπου και με απόλυτη ασφάλεια.
Χρήσιμη, ανώδυνη και ακίνδυνη τηλε-απόλαυση, που ίσως να είναι και απαραίτητη στη δύσκολη ζωή μας.
Ωστόσο υπάρχει ένας σοβαρότατος λόγος, που μετατρέπει σειρές τηλεταινιών όπως ο "επιθεωρητής Κολιάντρο" ή ο ομοιότυπος του "επιθεωρητής Μονταλμπάνο", σε αντικείμενο κοινωνιολογικής ανάλυσης.
Πρόκειται για την κεκαλυμμένη ή τη φανερή προσπάθεια, να ενδοβάλλουν στην εφησυχασμένη και ημι-ναρκωμένη συνείδηση του χαλαρωμένου τηλεθεατή, το πρώτιστο και σημαντικότερο πρόταγμα της νεοταξίτικης προπαγάνδας, την ασύνειδη αποδοχή της αντικατάστασης του λευκού ανθρώπου από αφροασιατικές μάζες.
Τόσο ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο" [λίγο πιο καλυμμένα] όσο και ο "επιθεωρητής Κολιάντρο" [εντελώς κραυγαλέα] είναι τηλεκήρυκες της μεταναστολαγνείας, του διαφυλετικού σεξ, της πολυπολιτισμικότητας και των ενοχών του λευκού ανθρώπου, απέναντι στις δήθεν καταπιεσμένες αφροασιατικές ράτσες.
Αξίζει μάλιστα να επισημάνω εδώ τον πολύ ευφυή και υπόγειο τρόπο, με τον οποίο οι μηχανικοί ελέγχου του νου στην παραγωγή του "επιθεωρητή Κολιάντρο", χειραγωγούν τους τηλεθεατές.
Ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αρκετό...
Στο 3ο λοιπόν επεισόδιο [με τη σειρά που παίζονται τα επεισόδια στο άκρως μεταναστολαγνικό κανάλι Action 24] και το οποίο περιστρέφεται συγκεκριμένα γύρω από το διαφυλετικό σεξ και τις διαφυλετικές σχέσεις λευκού με μαύρο, ο "ήρωας" της σειράς επιθεωρητής Κολιάντρο, θεωρεί πως όλες οι μαύρες είναι πουτάνες. Αυτή τη στρεβλή γνώμη θα φροντίσει να του την αλλάξει μια αφρικάνα καλλονή, με την οποία φυσικά θα καταλήξει και στο κρεβάτι.
Αφήνω κατά μέρος τις πολύ καλά γυρισμένες ερωτικές σκηνές αλλά και εν γένει την άριστη και ατμοσφαιρική σκηνοθεσία [όλα τα επεισόδια είναι καλογυρισμένα, με έξοχους ηθοποιούς και συναρπαστική κινηματογραφική αφήγηση] και παραμένω στο επίπεδο της κοινωνιολογικής ανάλυσης, που κυρίως μας ενδιαφέρει εδώ...
Οι μαύροι ή οι λευκοί ήρωες δεν παρουσιάζονται υπό τη μονόπλευρη οπτική του καλού-κακού αλλά αντιθέτως, υπό μια σύνθετη και καλά δουλεμένη ευρύτερη προοπτική της ανθρώπινης προσωπικότητας, που μπορεί να εμπεριέχει και το καλό και το κακό.
Σε αντιδιαστολή με τις φτηνές προπαγανδιστικές [και συνήθως κρατικοδίαιτες] ελληνόφωνες παραγωγές, όπου κυριαρχεί το δίπολο: "λαθρομετανάστης-καλό και Έλληνα-κακό", οι χαρακτήρες των δύο αυτών Ιταλικών σειρών, είναι πολυεπίπεδοι, γοητευτικοί, ανθρώπινοι και πάντα δουλεμένοι με την παραδοσιακή Ιταλική καλλιτεχνική ευαισθησία.
Ο επιθεωρητής Κολιάντρο για παράδειγμα εμφανίζεται αρχικά ως ένας συντηρητικός, ολίγον αντιπολυπολιτισμικός, λευκός μπάτσος, που ωστόσο είναι πάντα έτοιμος και ανοιχτός στο να αποδεχθεί το λάθος του, απέναντι στον αδικημένο λαθρομετανάστη και δη τον έγχρωμο λαθρέποικο.
Στο συγκεκριμένο 3ο επεισόδιο μάλιστα και αφού η Αφρικάνα ερωμένη του, τον πείθει ότι όλες οι μαύρες δεν είναι πουτάνες [η ίδια είναι μια πανέξυπνη γιατρίνα] του λέγει την εξής χαρακτηριστική φράση...
- Είσαι καλύτερος από αυτό που δείχνεις ότι είσαι ή από αυτό που νομίζεις ότι είσαι...
Ένα πολύ καλό μάθημα για όσους αντιτίθενται στη μεταναστολαγνεία και στην αντικατάσταση των ευρωπαϊκών λαών, από αφροασιατικές μάζες, ώστε να ενδοβάλλουν πλαγίως στη συνείδηση τους, πως όλα αυτά είναι μέρος του κακού, που φυσικά δεν τους αξίζει, γιατί "είναι καλύτεροι από τον φασίστα" που κατά λάθος τους βγαίνει...
Οι μαύροι λοιπόν δεν παρουσιάζονται ως οι οιωνεί καλοί του έργου, πράγμα που θα οδηγούσε ίσως κάποιους τηλεθεατές να κλείσουν την τηλεόραση, εκνευρισμένοι από τη φτήνεια της μεταναστολαγνικης προπαγάνδας. Αντιθέτως, ανάμεσα τους υπάρχουν και καλοί και κακοί.
Οι μηχανικοί ελέγχου του νου στη συγκεκριμένη παραγωγή, επιχειρούν να αναπαράγουν κινηματογραφικά, το βασικό "παραμυθι" της νεοταξίτικης προπαγάνδας, ότι η εγκληματικότητα στην Ευρώπη δεν αυξήθηκε κατακόρυφα εξαιτίας των λαθρομεταναστών [αν και δεν δίνουν καμία απάντηση στο γιατί αυξήθηκε όντως κατακόρυφα, μετά την ανεξέλεγκτη είσοδο των σλαβοαφροασιατών λαθρέποικων] αλλά αντιθέτως, ανάμεσα στους λαθρομετανάστες υπάρχουν και καλοί και κακοί, όπως ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις φυλές του κόσμου.
Και πολύ ύπουλα το περνάνε αυτό μέσα από την μεταμέλεια ενός συντηρητικού και αντιμεταναστολάγνου χαρακτήρα, που απλώς συνειδητοποιεί το λάθος του!
Πρόκειται για αριστοτεχνική προπαγάνδα, που ασφαλώς περνάει με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία τα κρυφά ή φανερά μηνύματα της, από την ωμή προπαγάνδα του άσπρου-μαύρου.
Όλα τα επεισόδια όλων των κύκλων, και των δύο Ιταλικών σειρών, είναι γεμάτα από τέτοια μεταναστολαγνικά μηνύματα, που πέφτουν σωρηδόν στους χαλαρωμένους τηλεθεατές.
Πρόκειται για την πιο αποδοτική και ύπουλη μορφή προπαγάνδας, η οποία εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι τα θύματα της, παρασυρμένα από την καλλιτεχνική αρτιότητα και την ασύνειδη ταύτιση τους με τους ήρωες της σειράς, έχουν λασκάρει την κρίση τους και την εγρήγορση τους, με συνέπεια να χάβουν τα προπαγανδιστικά μηνύματα, αμάσητα.
Κι αυτή η καλοστημένη και ύπουλη επιχείρηση "υπόγειας προπαγάνδας" ασκείται στους τηλεθεατές μιας χώρας, όπου φαίνεται ήδη ότι έχει ξεκινησει μια κάποια αφύπνιση των μαζών, αφού ο συνασπισμός Σαλβίνι - ντι Μάιο σαρώνει στις προτιμήσεις των Ιταλών ψηφοφόρων.
Κι όμως, ακόμα και στην σχεδόν αφυπνισμένη Ιταλία, η κρατικοδίαιτη τηλεόραση επιχειρεί παντοιοτρόπως και με λυσαλέα επιμονή, να περνάει τα κύρια μηνύματα των νεοταξιτών εργολάβων της Ευρωπαϊκής γενοκτονίας.
Σκεφθείτε τι μπορεί να γίνεται σε άλλες χώρες, όπου οι γηγενείς πληθυσμοί τους έχουν ρουφήξει μέχρι τον πάτο το νεοταξικό δηλητήριο και οδεύουν άδοντας προς την ολοκληρωτική εξαφάνιση τους. Σαν τη δικιά μας ας πούμε, όπου ουσιαστικά η κρατική τηλεόραση αλλά και σχεδόν το σύνολο των κινηματογραφικών ή τηλεοπτικών παραγωγών, δεν είναι τίποτε άλλο από χοντροκομμένη νεοταξίτικη προπαγάνδα.
Οι δύο τηλεοπτικές σειρές των "επιθεωρητών Μονταλμπάνο και Κολιάντρο" ανήκουν στην ευρωπαϊκή βιομηχανία του θεάματος και είναι τυπικά παραδείγματα, του πως αυτή η τερατώδης Λερναία Ύδρα της νεοταξικής προπαγάνδας, τα καταφέρνει να παραμένει ακμαία και πανταχού παρούσα, όσα κεφάλια και αν της κόβουν κάθε τόσο, οι πολιτικοί ηγέτες των αφυπνισμένων εθνών της Ευρώπης.Άλλωστε δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να διαπιστώσετε με τι λύσσα και με τι πάθος, οι νεοταξίτες μεγιστάνες του θεάματος, ασκούν την προπαγάνδα τους, διαθέτοντας ταυτόχρονα τρελά χρηματικά ποσά, για τις υπερπαραγωγές τους, ακόμα και αν αυτές είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες να πάνε στον πάτο [όπως το τερατούργημα για τον μαύρο Αχιλλέα]
Αρκεί να σκεφτείτε με πόση μανία πολεμάει τον Πρόεδρο Τραμπ, το Χόλυγουντ, από τον μεγαλύτερο μεγιστάνα των κινηματογραφικών κολοσσών, μέχρι τον τελευταίο κομπάρσο!
Η βιομηχανία του θεάματος έχει ριχτεί με τα μούτρα στην εξυπηρέτηση των νεοταξίτικων στόχων και δεν σταματάει να ενδοβάλλει επίμονα στις συνειδήσεις των θεατών, τα βασικά προτάγματα της νεοταξιτικης προπαγάνδας, ασκώντας κάθε είδους ψυχοπνευματικής βίας, κρυφής, κεκαλυμμένης, προσχηματικής, ωμής, απροκάλυπτης ή ανοιχτής.
Μια τεράστια ΕΡΤ απλώνει τα πλοκάμια της σε όλες τις χώρες του λευκού ανθρώπου, ροκανίζοντας τα θεμέλια του Πολιτισμού του, ακόμα-ακόμα και σε χώρες όπου μια ισχυρή μειοψηφία [προς το παρόν] των πολιτών φαίνεται να αφυπνίζεται και να αντιστέκεται στην αντικατάσταση τους, από αφροασιατικές μάζες και στην εξαφάνιση όλων των συλλογικών τους ταυτοτήτων, μέχρι και της πιο αρχέγονης, αυτής του φύλου.
 |
|
Οι βασικοί πρωταγωνιστές της μεταναστολαγνικής σειράς:
"επιθεωρητής Μονταλμπάνο"
Τα νεοταξίτικα μηνύματα φυσικά περνάνε υπογείως και
πολύ έντεχνα καλυμμένα,
κάτω από τη γνωστή ιταλική καλλιτεχνική αρτιότητα και
ευαισθησία.
Ωστόσο και όπου κρίνεται απαραίτητο,
το μήνυμα της μεταναστολαγνείας και της αποδοχής της
αντικατάστασης του λευκού ανθρώπου
από αφροασιατικές μάζες, δίδεται ωμά,
Η σύντροφος παραδείγματος χάριν του επιθεωρητή
Μονταλμπάνο, Λίβυα,
έχει κάμει σκοπό της ζωής της να υιοθετήσει έναν μικρό
Αλγερίνο...
|
Γιατί όμως
η βιομηχανία του θεάματος σε όλο τον κόσμο του λευκού ανθρώπου κυριαρχείται από
την προπαγάνδα των παγκόσμιων νονών; Δεν υπάρχουν ανάμεσα τους και υγιείς
καλλιτέχνες;
Δεν υπάρχουν Σαλβίνι, Όρμπαν, Ταρκόφσκι, φον Τρίερς ή Σορεντίνο, στον χώρο του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, του θεάτρου ή της show biz;
Ασφαλώς και υπάρχουν!
Ωστόσο, υπάρχουν επίσης και δύο σοβαρότατοι λόγοι, ώστε αυτοί οι καλλιτέχνες "των εθνών και των λευκών συλλογικών ταυτοτήτων", να θάβονται και να φιμώνονται.
Πρώτος και ίσως βασικότερος λόγος, είναι η παντοκρατορία του σιωνιστικού κεφαλαίου, στο σύνολο σχεδόν των εταιρειών παραγωγής της βιομηχανίας του θεάματος.
Αν παραδείγματος χάριν αναζητήσουμε ποιες εταιρείες παραγωγής του Χόλυγουντ ελέγχονται από σιωνιστικά κεφάλαια, θα διαπιστώσουμε ότι είναι σχεδόν όλα τα μεγαθήρια της βιομηχανίας του θεάματος.
Ένας ενδεικτικός κατάλογος που τον ξεπατίκωσα από το XorisOriaNews.gr, αποδείχνει την πολύ στενή σχέση μεταξύ βιομηχανίας του θεάματος και σιωνιστών μεγιστάνων των ΜΜΕ.
Α, και κάτι άλλο, για να μην παρεξηγούμεθα...
Όταν μιλάμε για σιωνιστικά κεφάλαια και σιωνιστική διεθνή, δεν εννοούμε φυσικά τον πάσα έναν άνθρωπο Εβραϊκής καταγωγής, ούτε πολύ περισσότερο τους Εβραίους πολίτες του έθνους/κράτους Ισραήλ. Αυτοί μάλιστα μπορεί να είναι εξίσου θύματα των επιδιώξεων της σιωνιστικής διεθνούς, όπως και οι Ευρωπαίοι...
Με τον όρο "διεθνής σιωνισμός" εγώ τουλάχιστον εννοώ [και το έχω ξαναγράψει] τα υπερεθνικά κογκλάβια των παγκόσμιων νονών Εβραϊκής καταγωγής, που φιλοδοξούν να εγκαθιδρύσουν επί γης την Παγκόσμια Αυτοκρατορία του Εκλεκτού Λαού του Τζεχώβα.
Και πάμε τώρα στις εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών...
Εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, που ελέγχονται από σιωνιστές Εβραίους.
1. Η Walt Disney Pictures, που διευθύνεται από τον Michael Eisner που είναι Εβραίος.
2. Η Touchstone Pictures, που διευθύνεται από τον Joe Roth που είναι Εβραίος.
3. Η Miramax Pictures, που διευθύνεται από τους αδερφούς Weinstein που είναι ….Εβραίοι.
4. Η Viacom, που διευθύνεται από τον Murray Rothstein που είναι Εβραίος.
5. Η Paramount Pictures, που διευθύνεται από την Sherry Lansing που είναι Εβραία.
6. Η Time Warner, που διευθύνεται από τον Michael Levin που είναι Εβραίος.
7. Η DreamWorks, που δημιουργήθηκε από τους Εβραίους David Geffen, Leffreg Katzenberg και τον Εβραίο σκηνοθέτη Steven Spielberg.
8. Η Universal Pictures, που ελέγχεται από τον Edgar Bronfman που είναι Εβραίος και πρόε¬δρος του παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου.
9. Η Sony Pictures, που διοικείται από τον Εβραίο Alan Levin.
10. Η Twentieth Century Fox, που ελέγχεται από τον Peter Chermin που είναι Εβραίος.
Οι παραπάνω εταιρείες παράγουν ταινίες που παγκόσμια κόβουν περίπου 90% των εισιτηρίων. Περνούν δηλαδή όποιο μήνυμα θέλουν στους «πελάτες» των κινηματογράφων. Περνούν τρόπο σκέψης, τρόπο ένδυσης, τρόπο αντίδρασης σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, τρόπο διατροφής κ.τ.λ.
Εταιρείες τηλεοπτικών παραγωγών, δίκτυα και ειδησεογραφικά κανάλια
1. C.B.S. ελέγχεται από τον Eric Ober που είναι Εβραίος. (Αγοράστηκε από την Westing-house Electric Corp.)
2. N.B.C. ελέγχεται από τον Robert Sarnoff που είναι Εβραίος.
3. A.B.C. ελέγχεται από τον Leonard Golden-son (Εβραίος). Τα κορυφαία ειδησεογραφικά του προγράμματα έχουν Εβραίους διευθυντές παρα¬γωγής. To «World news tonight» με τον Rick Kapiam. To «Good Morning America» με τον Bob Reichbloom και το 20% με τον Victor Newfeld.4. C.N.N, δημιουργήθηκε από τον Εβραίο Ted Turner.
XorisOriaNews.gr
Κι ακόμα σας παραθέτω αποσπάσματα ενός πολύ ενδιαφέροντος άρθρου, που μεταφράστηκε κλαι δημοσιεύθηκε στον Κόκκινο Ουρανό, ώστε να λάβετε μιαν ιδέα για τον σφιχτό εναγκαλισμό της βιομηχανίας του θεάματος και της σιωνιστικής διεθνούς...
"...Πόσο βαθιά εβραϊκό είναι το Hollywood;
Όταν οι μεγάλοι των στούντιο έβγαλαν μια ολοσέλιδη διαφήμιση στην εφημερίδα Los Angeles Times πριν από λίγες εβδομάδες απαιτώντας το Screen Actors Guild (SAG), να διευθετήσει τη σύμβασή τους, η ανοιχτή επιστολή υπεγράφη από: τον Πρόεδρο της ‘News Corp.’ Peter Chernin (Εβραίος), τον πρόεδρο της ‘Paramount Pictures’ Brad Grey (Εβραίος), τον ανώτατο διευθυντή της ‘Walt Disney Co.’ Robert Iger (Εβραίος), τον πρόεδρο της ‘Sony Pictures’ Michael Lynton (έκπληξη!, Ολλανδό-εβραίος), τον πρόεδρο της ‘Warner Bros.’ Barry Meyer (Εβραίος), τον ανώτατο διευθυντή της ‘CBS Corp.’ Leslie Moonves (τόσο Εβραίος που ο μεγάλος θείος του ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ), τον πρόεδρο της ‘MGM’ Harry Sloan (εβραϊκής καταγωγής) και τον ανώτατο διευθυντή της ‘NBC Universal’ Jeff Zucker (mega- Εβραίος)
...Οι Εβραίοι έχουν τόσο πολύ κυριαρχήσει, ώστε έπρεπε ψάξω εξονυχιστικά για να ανακαλύψω τελικά, έξι ‘εθνικούς’ σε υψηλές θέσεις σε επιχειρήσεις ψυχαγωγίας. Όταν τους ζήτησα να μιλήσουν για την απίστευτη εξέλιξη τους, (δηλαδή πως και τα κατάφεραν!) πέντε από αυτούς αρνήθηκαν να μου μιλήσουν, προφανώς από το φόβο μήπως προσβάλλουν τους Εβραίους. Ο έκτος, ο πρόεδρος της AMC, Charlie Collier, αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν Εβραίος!"
Δεν υπάρχουν Σαλβίνι, Όρμπαν, Ταρκόφσκι, φον Τρίερς ή Σορεντίνο, στον χώρο του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, του θεάτρου ή της show biz;
Ασφαλώς και υπάρχουν!
Ωστόσο, υπάρχουν επίσης και δύο σοβαρότατοι λόγοι, ώστε αυτοί οι καλλιτέχνες "των εθνών και των λευκών συλλογικών ταυτοτήτων", να θάβονται και να φιμώνονται.
Πρώτος και ίσως βασικότερος λόγος, είναι η παντοκρατορία του σιωνιστικού κεφαλαίου, στο σύνολο σχεδόν των εταιρειών παραγωγής της βιομηχανίας του θεάματος.
Αν παραδείγματος χάριν αναζητήσουμε ποιες εταιρείες παραγωγής του Χόλυγουντ ελέγχονται από σιωνιστικά κεφάλαια, θα διαπιστώσουμε ότι είναι σχεδόν όλα τα μεγαθήρια της βιομηχανίας του θεάματος.
Ένας ενδεικτικός κατάλογος που τον ξεπατίκωσα από το XorisOriaNews.gr, αποδείχνει την πολύ στενή σχέση μεταξύ βιομηχανίας του θεάματος και σιωνιστών μεγιστάνων των ΜΜΕ.
Α, και κάτι άλλο, για να μην παρεξηγούμεθα...
Όταν μιλάμε για σιωνιστικά κεφάλαια και σιωνιστική διεθνή, δεν εννοούμε φυσικά τον πάσα έναν άνθρωπο Εβραϊκής καταγωγής, ούτε πολύ περισσότερο τους Εβραίους πολίτες του έθνους/κράτους Ισραήλ. Αυτοί μάλιστα μπορεί να είναι εξίσου θύματα των επιδιώξεων της σιωνιστικής διεθνούς, όπως και οι Ευρωπαίοι...
Με τον όρο "διεθνής σιωνισμός" εγώ τουλάχιστον εννοώ [και το έχω ξαναγράψει] τα υπερεθνικά κογκλάβια των παγκόσμιων νονών Εβραϊκής καταγωγής, που φιλοδοξούν να εγκαθιδρύσουν επί γης την Παγκόσμια Αυτοκρατορία του Εκλεκτού Λαού του Τζεχώβα.
Και πάμε τώρα στις εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών...
Εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, που ελέγχονται από σιωνιστές Εβραίους.
1. Η Walt Disney Pictures, που διευθύνεται από τον Michael Eisner που είναι Εβραίος.
2. Η Touchstone Pictures, που διευθύνεται από τον Joe Roth που είναι Εβραίος.
3. Η Miramax Pictures, που διευθύνεται από τους αδερφούς Weinstein που είναι ….Εβραίοι.
4. Η Viacom, που διευθύνεται από τον Murray Rothstein που είναι Εβραίος.
5. Η Paramount Pictures, που διευθύνεται από την Sherry Lansing που είναι Εβραία.
6. Η Time Warner, που διευθύνεται από τον Michael Levin που είναι Εβραίος.
7. Η DreamWorks, που δημιουργήθηκε από τους Εβραίους David Geffen, Leffreg Katzenberg και τον Εβραίο σκηνοθέτη Steven Spielberg.
8. Η Universal Pictures, που ελέγχεται από τον Edgar Bronfman που είναι Εβραίος και πρόε¬δρος του παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου.
9. Η Sony Pictures, που διοικείται από τον Εβραίο Alan Levin.
10. Η Twentieth Century Fox, που ελέγχεται από τον Peter Chermin που είναι Εβραίος.
Οι παραπάνω εταιρείες παράγουν ταινίες που παγκόσμια κόβουν περίπου 90% των εισιτηρίων. Περνούν δηλαδή όποιο μήνυμα θέλουν στους «πελάτες» των κινηματογράφων. Περνούν τρόπο σκέψης, τρόπο ένδυσης, τρόπο αντίδρασης σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, τρόπο διατροφής κ.τ.λ.
Εταιρείες τηλεοπτικών παραγωγών, δίκτυα και ειδησεογραφικά κανάλια
1. C.B.S. ελέγχεται από τον Eric Ober που είναι Εβραίος. (Αγοράστηκε από την Westing-house Electric Corp.)
2. N.B.C. ελέγχεται από τον Robert Sarnoff που είναι Εβραίος.
3. A.B.C. ελέγχεται από τον Leonard Golden-son (Εβραίος). Τα κορυφαία ειδησεογραφικά του προγράμματα έχουν Εβραίους διευθυντές παρα¬γωγής. To «World news tonight» με τον Rick Kapiam. To «Good Morning America» με τον Bob Reichbloom και το 20% με τον Victor Newfeld.4. C.N.N, δημιουργήθηκε από τον Εβραίο Ted Turner.
XorisOriaNews.gr
Κι ακόμα σας παραθέτω αποσπάσματα ενός πολύ ενδιαφέροντος άρθρου, που μεταφράστηκε κλαι δημοσιεύθηκε στον Κόκκινο Ουρανό, ώστε να λάβετε μιαν ιδέα για τον σφιχτό εναγκαλισμό της βιομηχανίας του θεάματος και της σιωνιστικής διεθνούς...
"...Πόσο βαθιά εβραϊκό είναι το Hollywood;
Όταν οι μεγάλοι των στούντιο έβγαλαν μια ολοσέλιδη διαφήμιση στην εφημερίδα Los Angeles Times πριν από λίγες εβδομάδες απαιτώντας το Screen Actors Guild (SAG), να διευθετήσει τη σύμβασή τους, η ανοιχτή επιστολή υπεγράφη από: τον Πρόεδρο της ‘News Corp.’ Peter Chernin (Εβραίος), τον πρόεδρο της ‘Paramount Pictures’ Brad Grey (Εβραίος), τον ανώτατο διευθυντή της ‘Walt Disney Co.’ Robert Iger (Εβραίος), τον πρόεδρο της ‘Sony Pictures’ Michael Lynton (έκπληξη!, Ολλανδό-εβραίος), τον πρόεδρο της ‘Warner Bros.’ Barry Meyer (Εβραίος), τον ανώτατο διευθυντή της ‘CBS Corp.’ Leslie Moonves (τόσο Εβραίος που ο μεγάλος θείος του ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ), τον πρόεδρο της ‘MGM’ Harry Sloan (εβραϊκής καταγωγής) και τον ανώτατο διευθυντή της ‘NBC Universal’ Jeff Zucker (mega- Εβραίος)
...Οι Εβραίοι έχουν τόσο πολύ κυριαρχήσει, ώστε έπρεπε ψάξω εξονυχιστικά για να ανακαλύψω τελικά, έξι ‘εθνικούς’ σε υψηλές θέσεις σε επιχειρήσεις ψυχαγωγίας. Όταν τους ζήτησα να μιλήσουν για την απίστευτη εξέλιξη τους, (δηλαδή πως και τα κατάφεραν!) πέντε από αυτούς αρνήθηκαν να μου μιλήσουν, προφανώς από το φόβο μήπως προσβάλλουν τους Εβραίους. Ο έκτος, ο πρόεδρος της AMC, Charlie Collier, αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν Εβραίος!"
(Από άρθρο του Εβραίου δημοσιογράφου Ioe Stein, που μεταφράστηκε και
δημοσιεύθηκε στο εξαιρετικό μπλογκ: Κόκκινος
Ουρανός )
 |
|
Αν αναζητήσουμε ποιες εταιρείες παραγωγής του Χόλυγουντ
ελέγχονται από σιωνιστικά κεφάλαια,
θα διαπιστώσουμε ότι είναι σχεδόν όλα τα μεγαθήρια της
βιομηχανίας του θεάματος.
Οι ηπερήρωες τύπου "Γαμάω και Δέρνω" του
Χόλυγουντ, αμείβονται αδρά
από τους σιωνιστές χρηματοδότες τους, για να περνάνε
στις μάζες μηνύματα διαφυλετικης αλληλεγγύης
και τις λοιπές προπαγανδιστικές κορώνες της Νέας
Τάξεως...
|
Τα ίδια
πάνου-κάτου που συμβαίνουν στο Χόλυγουντ, συμβαίνουν και στην Ευρωπαϊκή
βιομηχανία του θεάματος. Τα Εβραϊκά-σιωνιστικά κεφάλαια βρίσκονται παντού
χωμένα στον κινηματογράφο, και στα μέσα.
Και φυσικά αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο.
Δεν χρειάζεται ρώτημα ότι η παραγωγή μιας κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής ταινίας, για το ευρύ κοινό, που θέλει να ανταγωνιστεί τις ομοειδείς της, στη ζούγκλα του ψυχαγωγικού θεάματος, απαιτεί τεράστια κεφάλαια.
Όπως δεν βάφονται αυγά με πορδές, έτσι και δεν γίνεται εμπορικός κινηματογράφος με πενταροδεκάρες. Τα κεφάλαια που απαιτούνται είναι πολύ μεγάλα.
Ως εκ τούτου, οι πόρτες της βιομηχανίας του θεάματος είναι ανοιχτές στους πάσης φύσεως μεγιστάνες του χρήματος, που όλοι ξέρουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό τους είναι άνθρωποι Εβραϊκής καταγωγής.
Απ' την άλλη, τα παγκόσμια σιωνιστικά δίκτυα πάντοτε ενδιαφερόντουσαν για τα μέσα, με τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάζουν τις μάζες, ανάλογα φυσικά με τις τεχνολογικές δυνατότητες κάθε εποχής. Στον 19ο αιώνα φερειπείν, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του έντυπου τύπου ελέγχονταν από Εβραϊκά κεφάλαια, ενώ σχεδόν το σύνολο της "μοντέρνας" ή της ανατρεπτικής αρθρογραφίας, δημοσιογραφίας, κοινωνιολογίας ή ψυχολογίας, επίσης ελέγχονταν από εβραϊκά κογκλάβια, τα οποία φρόντιζαν να προωθούν και να διαδίδουν τα έργα των προστατευομένων τους, στον χώρο της τέχνης και της διανόησης.
Κάπως έτσι διαδόθηκαν ταχύτατα τα έργα των κομμουνιστών καλλιτεχνών και διανοούμενων, ακόμα και αν οι δημιουργοί τους δεν ήσαν όλοι Εβραίοι.
Όταν ήρθαν τα μέσα της "κινούμενης εικόνας", κινηματογράφος και ύστερα τηλεόραση, οι πρώτοι που κατάλαβαν την τεράστια δύναμη τους στην επιρροή και στη χειραγώγηση των μαζών, ήσαν οι Εβραίοι, οι οποίοι έσπευσαν να στηρίξουν και να διευρύνουν τη νεοσύστατη βιομηχανία της εικόνας.
Και φυσικά δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ τη σχέση του διεθνούς Σιωνισμού, με την ανάδυση της Παγκόσμιας Σέχτας της Νέας Τάξεως, η οποία έκαμε τα πρώτα της βήματα απάνω στα ερείπια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, επιχειρώντας να διεισδύσει στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες και να αντικαταστήσει τις παλιές, θνήσκουσες αυτοκρατορίες.
Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μάλιστα και την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, που κανονικά θα έπρεπε να είχε δώσει τέλος στις φιλοδοξίες του αρχικού Σιωνιστικού κινήματος, ο Παγκόσμιος Σιωνισμός ξέφυγε εντελώς από τα πλαίσια του θεμιτού οράματος του, της δημιουργίας δηλαδή ενός έθνους/κράτους των Ιουδαίων στα πατρογονικά τους εδάφη και αναδείχθηκε στον κατεξοχήν κινητήριο Άξονα της Νέας Τάξεως, για μια Πλανητική Αυτοκρατορία.
Είναι συνεπώς εύλογο να συνδέουμε άμεσα τη βιομηχανία του θεάματος με την νεοταξική προπαγάνδα, εφόσον πίσω της βρίσκονται μεγιστάνες της σιωνιστικής διεθνούς, που δεν θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να διαλύσουν τα έθνη/κράτη, να αντικαταστήσουν τους Ευρωπαϊκούς λαούς με αφροασιατικές μάζες, να συντρίψουν όλους τους παραδοσιακούς κώδικες συλλογικών αξιών και να εγκαθιδρύσουν επί γης την πλανητική Αυτοκρατορία, στην οποία οι πάντες [και οι απλοί Εβραίοι πολίτες] θα καταντήσουν μισθωτοί σκλάβοι, χωρίς ιστορία, χωρίς συλλογική ταυτότητα, χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον.
Ο δεύτερος πολύ σοβαρός λόγος, για τον οποίο η βιομηχανία του θεάματος έχει ταχθεί πιστά στην υπηρεσία της Νέας Τάξεως, έχει να κάνει με την τερατώδη ανάπτυξη των κρατικών μηχανισμών, σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία και γι’ αυτό μας αφορά εμάς τους ρωμιούς, πιο άμεσα.
Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω εδώ ότι μία σειρά από χώρες, στην περιφέρεια της Ευρώπης [και όχι τυχαία αυτές που απειλούνται σήμερα με διαρκή χρεωκοπία] διαστρέβλωσαν εντελώς την έννοια του κράτους προνοίας, που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Στην ουσία αντί για ένα λογικά διαρθρωμένο κράτος πρόνοιας, που θα πρόσφερε στον εργαζόμενο ασφάλεια και στήριξη, σε αυστηρά καθορισμένα πλαίσια όμως, που δεν θα έθεταν σε κίνδυνο τον παραγωγικό ιστό της χώρας, κράτη-οπερέττες όπως λόγου χάριν η Ελλάδα κατάφεραν να δημιουργήσουν μεταπολεμικά ένα κρατικίστικο και γραφειοκρατικό τέρας.
Αντί για κράτος προνοίας, σαν αυτό που είχε ξεκινήσει να οικοδομεί ο Ιωάννης Μεταξάς [και προσπάθησε να συνεχίσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος] κατασκευάστηκε ένα δημοσιοϋπαλληλικό πελατειακό τερατούργημα, που στηρίζονταν σε σχέσεις κομματάρχη και ψηφοθηρίας.
Το κράτος έχωσε τα νύχια του παντού. Προπαντός στις δομές εκείνες που οι διαχειριστές του αντιλαμβανόντουσαν ότι ήσαν καίριες για τη διατήρηση της εξουσίας τους.
Προφανώς, ο χώρος της τέχνης, της διανόησης, της πληροφορίας και του θεάματος, ήσαν μέσα στους βασικούς στόχους, όπου θα έπρεπε να βάνουν πόδι οι διαχειριστές της εξουσίας, είτε μιλάμε για τη φανερή εξουσία των κυβερνητικών πολιτικών συμμοριών, είτε μιλάμε για την αφανή εξουσία των αριστερών πολιτικών συμμοριών, που διείδαν αμέσως τα πλεονεκτήματα του ελέγχου της βιομηχανίας του θεάματος και φρόντισαν, υπόγεια, να τον καταχτήσουν.
Πράγμα που εν τέλει το κατάφεραν, επιβάλλοντας μια παράλληλη εξουσία, ισχυρότερη από την εκτελεστική εξουσία, μέσα από την σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία της αριστεράς, στην τέχνη, στη διανόηση, στο θέαμα και στη διάδοση [ή την κατασκευή] της πληροφορίας.
Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι συντηρητικές κυβερνήσεις ουδέποτε κατάφεραν να αποκτήσουν τον έλεγχο της ΕΡΤ, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να της ρίξουν μαύρο προκειμένου να την κλείσουν, με αποτέλεσμα να κάμουν ήρωες τους πάσης φύσεως αριστερούς καρεκλοκένταυρους.
Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν στον χώρο της παραγωγής τηλεοπτικών ή κινηματογραφικών εκπομπών και ταινιών.
Μετά το τέλος του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου στη δεκαετία του 1970, η βιομηχανία του θεάματος στην Ελλάδα, έγινε σχεδόν αποκλειστικά υπόθεση της αριστεράς. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τις ένδοξες ημέρες των κρατικών δομών παραγωγής, που χρηματοδοτούσαν ταινίες με κύριο κριτήριο την κομματική ταυτότητα των συντελεστών τους.
Ε, κάτι αντίστοιχο με την αριστερή παντοκρατορία της ΕΡΤ [που συνεχίζεται μέχρι σήμερα] συνέβη και με την επίσης κρατική RAI στην Ιταλία αλλά και με άλλες κρατικοδίαιτες δομές σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες [το BBC ανήκει σ' αυτές]
Εξ' ου και τηλεσειρές όπως ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο" ή το ανάλογο του: "επιθεωρητής Κολιάντρο"
Εν ολίγοις, είτε χάρη στα σιωνιστικά κεφάλαια, είτε χάρη σε αριστεροκρατούμενες κρατικές δομές, η βιομηχανία του θεάματος στον κόσμο του λευκού ανθρώπου, πέρασε σχεδόν ολοκληρωτικά στη υπηρεσία της Νέας Τάξεως, ώστε να εξαφανίσει τον ίδιο και τον πολιτισμό του, μίαν ώρα αρχύτερα...
Και φυσικά αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο.
Δεν χρειάζεται ρώτημα ότι η παραγωγή μιας κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής ταινίας, για το ευρύ κοινό, που θέλει να ανταγωνιστεί τις ομοειδείς της, στη ζούγκλα του ψυχαγωγικού θεάματος, απαιτεί τεράστια κεφάλαια.
Όπως δεν βάφονται αυγά με πορδές, έτσι και δεν γίνεται εμπορικός κινηματογράφος με πενταροδεκάρες. Τα κεφάλαια που απαιτούνται είναι πολύ μεγάλα.
Ως εκ τούτου, οι πόρτες της βιομηχανίας του θεάματος είναι ανοιχτές στους πάσης φύσεως μεγιστάνες του χρήματος, που όλοι ξέρουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό τους είναι άνθρωποι Εβραϊκής καταγωγής.
Απ' την άλλη, τα παγκόσμια σιωνιστικά δίκτυα πάντοτε ενδιαφερόντουσαν για τα μέσα, με τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάζουν τις μάζες, ανάλογα φυσικά με τις τεχνολογικές δυνατότητες κάθε εποχής. Στον 19ο αιώνα φερειπείν, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του έντυπου τύπου ελέγχονταν από Εβραϊκά κεφάλαια, ενώ σχεδόν το σύνολο της "μοντέρνας" ή της ανατρεπτικής αρθρογραφίας, δημοσιογραφίας, κοινωνιολογίας ή ψυχολογίας, επίσης ελέγχονταν από εβραϊκά κογκλάβια, τα οποία φρόντιζαν να προωθούν και να διαδίδουν τα έργα των προστατευομένων τους, στον χώρο της τέχνης και της διανόησης.
Κάπως έτσι διαδόθηκαν ταχύτατα τα έργα των κομμουνιστών καλλιτεχνών και διανοούμενων, ακόμα και αν οι δημιουργοί τους δεν ήσαν όλοι Εβραίοι.
Όταν ήρθαν τα μέσα της "κινούμενης εικόνας", κινηματογράφος και ύστερα τηλεόραση, οι πρώτοι που κατάλαβαν την τεράστια δύναμη τους στην επιρροή και στη χειραγώγηση των μαζών, ήσαν οι Εβραίοι, οι οποίοι έσπευσαν να στηρίξουν και να διευρύνουν τη νεοσύστατη βιομηχανία της εικόνας.
Και φυσικά δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ τη σχέση του διεθνούς Σιωνισμού, με την ανάδυση της Παγκόσμιας Σέχτας της Νέας Τάξεως, η οποία έκαμε τα πρώτα της βήματα απάνω στα ερείπια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, επιχειρώντας να διεισδύσει στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες και να αντικαταστήσει τις παλιές, θνήσκουσες αυτοκρατορίες.
Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μάλιστα και την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, που κανονικά θα έπρεπε να είχε δώσει τέλος στις φιλοδοξίες του αρχικού Σιωνιστικού κινήματος, ο Παγκόσμιος Σιωνισμός ξέφυγε εντελώς από τα πλαίσια του θεμιτού οράματος του, της δημιουργίας δηλαδή ενός έθνους/κράτους των Ιουδαίων στα πατρογονικά τους εδάφη και αναδείχθηκε στον κατεξοχήν κινητήριο Άξονα της Νέας Τάξεως, για μια Πλανητική Αυτοκρατορία.
Είναι συνεπώς εύλογο να συνδέουμε άμεσα τη βιομηχανία του θεάματος με την νεοταξική προπαγάνδα, εφόσον πίσω της βρίσκονται μεγιστάνες της σιωνιστικής διεθνούς, που δεν θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να διαλύσουν τα έθνη/κράτη, να αντικαταστήσουν τους Ευρωπαϊκούς λαούς με αφροασιατικές μάζες, να συντρίψουν όλους τους παραδοσιακούς κώδικες συλλογικών αξιών και να εγκαθιδρύσουν επί γης την πλανητική Αυτοκρατορία, στην οποία οι πάντες [και οι απλοί Εβραίοι πολίτες] θα καταντήσουν μισθωτοί σκλάβοι, χωρίς ιστορία, χωρίς συλλογική ταυτότητα, χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον.
Ο δεύτερος πολύ σοβαρός λόγος, για τον οποίο η βιομηχανία του θεάματος έχει ταχθεί πιστά στην υπηρεσία της Νέας Τάξεως, έχει να κάνει με την τερατώδη ανάπτυξη των κρατικών μηχανισμών, σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία και γι’ αυτό μας αφορά εμάς τους ρωμιούς, πιο άμεσα.
Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω εδώ ότι μία σειρά από χώρες, στην περιφέρεια της Ευρώπης [και όχι τυχαία αυτές που απειλούνται σήμερα με διαρκή χρεωκοπία] διαστρέβλωσαν εντελώς την έννοια του κράτους προνοίας, που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Στην ουσία αντί για ένα λογικά διαρθρωμένο κράτος πρόνοιας, που θα πρόσφερε στον εργαζόμενο ασφάλεια και στήριξη, σε αυστηρά καθορισμένα πλαίσια όμως, που δεν θα έθεταν σε κίνδυνο τον παραγωγικό ιστό της χώρας, κράτη-οπερέττες όπως λόγου χάριν η Ελλάδα κατάφεραν να δημιουργήσουν μεταπολεμικά ένα κρατικίστικο και γραφειοκρατικό τέρας.
Αντί για κράτος προνοίας, σαν αυτό που είχε ξεκινήσει να οικοδομεί ο Ιωάννης Μεταξάς [και προσπάθησε να συνεχίσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος] κατασκευάστηκε ένα δημοσιοϋπαλληλικό πελατειακό τερατούργημα, που στηρίζονταν σε σχέσεις κομματάρχη και ψηφοθηρίας.
Το κράτος έχωσε τα νύχια του παντού. Προπαντός στις δομές εκείνες που οι διαχειριστές του αντιλαμβανόντουσαν ότι ήσαν καίριες για τη διατήρηση της εξουσίας τους.
Προφανώς, ο χώρος της τέχνης, της διανόησης, της πληροφορίας και του θεάματος, ήσαν μέσα στους βασικούς στόχους, όπου θα έπρεπε να βάνουν πόδι οι διαχειριστές της εξουσίας, είτε μιλάμε για τη φανερή εξουσία των κυβερνητικών πολιτικών συμμοριών, είτε μιλάμε για την αφανή εξουσία των αριστερών πολιτικών συμμοριών, που διείδαν αμέσως τα πλεονεκτήματα του ελέγχου της βιομηχανίας του θεάματος και φρόντισαν, υπόγεια, να τον καταχτήσουν.
Πράγμα που εν τέλει το κατάφεραν, επιβάλλοντας μια παράλληλη εξουσία, ισχυρότερη από την εκτελεστική εξουσία, μέσα από την σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία της αριστεράς, στην τέχνη, στη διανόηση, στο θέαμα και στη διάδοση [ή την κατασκευή] της πληροφορίας.
Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι συντηρητικές κυβερνήσεις ουδέποτε κατάφεραν να αποκτήσουν τον έλεγχο της ΕΡΤ, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να της ρίξουν μαύρο προκειμένου να την κλείσουν, με αποτέλεσμα να κάμουν ήρωες τους πάσης φύσεως αριστερούς καρεκλοκένταυρους.
Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν στον χώρο της παραγωγής τηλεοπτικών ή κινηματογραφικών εκπομπών και ταινιών.
Μετά το τέλος του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου στη δεκαετία του 1970, η βιομηχανία του θεάματος στην Ελλάδα, έγινε σχεδόν αποκλειστικά υπόθεση της αριστεράς. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τις ένδοξες ημέρες των κρατικών δομών παραγωγής, που χρηματοδοτούσαν ταινίες με κύριο κριτήριο την κομματική ταυτότητα των συντελεστών τους.
Ε, κάτι αντίστοιχο με την αριστερή παντοκρατορία της ΕΡΤ [που συνεχίζεται μέχρι σήμερα] συνέβη και με την επίσης κρατική RAI στην Ιταλία αλλά και με άλλες κρατικοδίαιτες δομές σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες [το BBC ανήκει σ' αυτές]
Εξ' ου και τηλεσειρές όπως ο "επιθεωρητής Μονταλμπάνο" ή το ανάλογο του: "επιθεωρητής Κολιάντρο"
Εν ολίγοις, είτε χάρη στα σιωνιστικά κεφάλαια, είτε χάρη σε αριστεροκρατούμενες κρατικές δομές, η βιομηχανία του θεάματος στον κόσμο του λευκού ανθρώπου, πέρασε σχεδόν ολοκληρωτικά στη υπηρεσία της Νέας Τάξεως, ώστε να εξαφανίσει τον ίδιο και τον πολιτισμό του, μίαν ώρα αρχύτερα...
 |
|
Ο, κατά το Χόλυγουντ, μαύρος Αχιλλέας
Η προπαγάνδα συχνά συμβαδίζει με τη γελοιότητα
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.