18/11/2022
Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Άλλη μία χρονιά με εορταστικές εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, άνευ νοήματος και ουσίας για την πλειονότητα του κόσμου. Οι μύθοι που κατασκευάστηκαν, οι καριέρες που χτίστηκαν από τους «ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο» είχαν τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που μερικοί επιθυμούσαν. Και έτσι το Πολυτεχνείο από σύμβολο έγινε ένα γεγονός που πιο πολύ εκνευρίζει παρά προκαλεί τον σεβασμό.
Η 17 Νοέμβρη, αφού έγινε τρομοκρατική οργάνωση, σήμερα είναι ημερομηνία που κανείς δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς εορτάζουμε και γιατί πρέπει να καταθέτουν στεφάνια στην κεφάλα του Σβορώνου, που δεν ήταν καν στο Πολυτεχνείο, ενώ ο ίδιος έγινε μνημείο όντας ακόμη ζωντανός.
Μία βόλτα από το Πολυτεχνείο θα δώσει απαντήσεις. Το Πολυτεχνείο είναι η γιορτή του ΚΚΕ. Σε τέτοιον βαθμό, που αναρωτιέμαι γιατί δεν την εορτάζουν κάθε χρόνο στον Περισσό, μπας και ησυχάσουμε. Να πάρουν και το κεφάλι του Σβορώνου στον προαύλιο χώρο του, τους το χαρίζουμε, να στήσουν εκεί το πανηγυράκι τους. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Όλη η πρόσοψη του Πολυτεχνείου είναι κατειλημμένη από τραπεζάκια του ΚΚΕ, ενώ κάθε 5 μέτρα πουλάνε τον «Ριζοσπάστη». Έχει και κάτι παρακλάδια Μ-Λ ΚΚΕ κ.τ.λ., ενώ οι τριτοτέταρτοι αριστεροαναρχικοί βρίσκονται στο πλάι ή μέσα στο Πολυτεχνείο. Εννοείται πως επί της προσόψεως πωλούνται και γαρύφαλλα, υποθέτω με την άδεια του κόμματος. Εντός του προαύλιου χώρου υπάρχουν διάσπαρτες καρεκλίτσες, ώστε η νεολαία και οι ινστρούχτορες να συζητούν πώς θα γκρεμίσουν τη χούντα, υπό τους ήχους διαφόρων επαναστατικών τραγουδιών.
Οι δημιουργοί και οι ερμηνευτές αυτών των ασμάτων κάποια στιγμή αποφάσισαν ότι καλή κι η επανάσταση, αλλά δεν τρώγεται. Οπότε έγιναν πιο συστημικοί και από το ίδιο το σύστημα, για να βγάλουν κι αυτοί το ψωμάκι τους, πουλώντας αντίσταση και πάλη, που στην Ελλάδα έχει μεγάλη πελατεία και πολλή πέραση.
Βλέποντας ως περαστικός αυτό το σκηνικό νομίζεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από το 1973. Πρόκειται για κάτι που δεν θα συναντήσεις πουθενά αλλού, παρά μόνο σε αυτήν τη χώρα, όπου ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει εκείνον τον Νοέμβριο. Παντού στον κόσμο η αριστερά εξελίχθηκε, άλλαξε ρούχα, ιδέες, προσαρμόστηκε. Στη Γαλλία δεν θα δεις κάτι να θυμίζει τον Μάη του ’68. Εδώ θα δεις έναν σωρό τύπους που έχουν μείνει κολλημένοι σε εκείνη την εποχή. Θα ήταν απλά αστείο, αν δεν ήταν τραγικό!
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
ΠΗΓΗ: www.newsbreak.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.