Ο ΔΙΠΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας «Εμπρός», Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη «Εγέρθητι»

Διπλός είναι ο δρόμος τον οποίον καλείται να διαμορφώσει το Ελληνικό Εθνικιστικό Κίνημα.
Ο ένας προορισμός είναι η ανάταξη του Έθνους σύμφωνα με την Ιστορία του και την Εθνικιστική βιβλιοθήκη αξιών και παραδειγμάτων. Επειδή όμως δεν ζούμε ανάμεσα στις σελίδες των βιβλίων αλλά η επιτυχία μας εξαρτάται από την αλληλεπίδρασή μας με την κοινωνία και μέσα στο ευρύτερο πλέγμα ισορροπιών, αναγκαία είναι η συνεννόηση και η συνεργασία με τις δυνάμεις με τις οποίες πολιτικά συγκλίνουμε στα διεθνή φόρα, ιδιαιτέρως δε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας, με όποιες αντιρρήσεις και αν έχει κανείς, είμαστε κράτος μέλος.

Πρέπει εδώ να κάνουμε μια επισήμανση προς υπόμνηση όλων. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος με το 2ο Συνέδριό του το 1992, καθόρισε την απόφασή του να στραφεί στον ενεργό πολιτικό αγώνα, όχι βεβαίως απορρίπτοντας την ιδεολογική δουλειά, αλλά αντιλαμβανόμενος την ανάγκη της ενεργητικής πολιτικής παρέμβασης.  Οι καρποί αυτής της πολιτικής απόφασης ήρθαν 20 χρόνια αργότερα, και, όπως κάποιοι από εμάς μάθαμε, πληρώνοντας πολύ ακριβό τίμημα, με μεγαλύτερο όλων αυτό των δολοφονημένων Γιώργου και Μάνου.
Η πολιτική διαδρομή της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής, με αδιαμφισβήτητο ηγέτη και μοναδικό υπεύθυνο της πρωτοφανούς πορείας της, τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο, έχει ως αποτέλεσμα οι έννοιες και οι Αξίες που πρεσβεύει το Κίνημα να έχουν σήμερα απήχηση στην Ελληνική Κοινωνία, όχι μόνο  αυτή που αντικατοπτρίζεται στις ψήφους που λαμβάνει το κόμμα στις εκλογές, αλλά και ως πλειοψηφικό, πατριωτικό ρεύμα. Και εάν αυτό το ρεύμα για κάποιους δεν είναι άξιο λόγου γιατί δήθεν δεν είναι «καθαρό» «εθνικιστικό», ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, μαθητεύσατε πάντας!
Στο διπλό στοίχημα, το Εθνικιστικό Κίνημα έχει καθήκον να προτάξει το παράδειγμά του. Απέναντι στον εσμό των ανεπάγγελτων μπαμπουίνων που καταβαράθρωσαν την Ελλάδα πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και αισθητικά, να προάγουμε την Ελλάδα της Εργασίας, της Αξιοκρατίας και της Αριστείας.
Πάνω από όλες τις πατρίδες, η Πατρίδα μας. Πάνω από κάθε πίστη, η Πίστη μας.
Αυτά όλα δεν διδάσκονται με λόγια, αλλά με το παράδειγμα.
Καμία ναρκισσιστική αλληλοσυγχαιρόμενη αυτοδικαίωση δεν δικαιολογεί την οκνηρία. Ναι, αυτός ο λαός δεν σοκάρεται πλέον από τίποτε, γιατί καταθλίβεται κατ’ εξακολούθηση. Για αυτό και εμείς οι Εθνικιστές, η Νιότη του Κόσμου, βάζουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία του γείτονα, του συμπολίτη, του συναδέλφου. Μόνον έτσι θα πείσουμε για την αγαθότητα των προθέσεών μας, για τις οποίες είμαι βέβαιη ότι μιλώ εξ ονόματος της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων αυτοχαρακτηρίζονται Εθνικιστές.
Για αυτό είναι αναγκαίο τα λόγια να γίνονται έργα.
Δεν μας λείπουν οι ιστορικές γνώσεις για να αποδείξουμε πως η Μακεδονία είναι ελληνική. Λείπουν οι κατάλληλοι άνθρωποι από τις κατάλληλες θέσεις. Λείπουν oι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα, την θέληση και την ευθυκρισία να φέρουν εις πέρας το έργο της Εθνικής ανασυγκρότησης, κλείνοντας τα αυτά στις φωνές της μεμψιμοιρίας και της ηττοπάθειας. Λείπει, με δυο λόγια, η εξουσία. Αυτήν την εξουσία που είναι αναγκαίο να αναλάβουν οι Εθνικιστές όπως συμβαίνει σε πλείστες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, ώστε να σταματήσει η ισοπέδωση του Έθνους μας.
Η εξουσία αυτή δεν μπορεί βεβαίως να προέλθει από κανένα δημοψήφισμα. Ποιος ανόητος ισχυρίζεται πως αυτά που αποκτήθηκαν με κόπο και αίμα, από ήρωες και ηρωίδες Εθνομάρτυρες, είναι στο χέρι κάποιας μπαρόβιας ή κάποιου λιμοκοντόρου να αποφασίσουν αν θα δοθούν στους Σκοπιανούς σήμερα, στους Τούρκους αύριο;
Εξουσία χρειάζεται, λοιπόν,  και χρήση αυτής που ήδη έχουμε και μπορούμε άμεσα να έχουμε στους Δήμους και στις Περιφέρειες. Εξουσία που θα κάνει τα αναγκαία ώστε να μην κοιμούνται σε σκηνές οι Έλληνες που κατέστρεψε η κρατική ανικανότητα και αδιαφορία στο Μάτι. Να μην γεννούν χωρίς θέρμανση στα νοσοκομεία μας οι γυναίκες. Να μην πέφτουν οι σοβάδες και πλακώνουν τα παιδιά στα σχολεία μας.
Κυρίως χρειάζεται αναπροσανατολισμός όλων μας στην κρισιμότητα αυτού του πολιτικού εγχειρήματος. Το πολιτικό μας μήνυμα να διαδοθεί και να είναι καίριο. Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε.
Ο Τσίπρας, όσο και αν τον κοροϊδέψεις, αγαπητέ αναγνώστη, όπως κορόιδευες κάποτε τον ΓΑΠ, είναι πολύ μάγκας για να λάβει υπόψιν του την δική σου απαξίωση. Έχει την εξουσία και όσο την έχει, θα σε χορεύουν στο ταψί, όσο κάθε ένας και κάθε μια δεν βάζει κάτω ένα σχέδιο που θα υλοποιήσει με μετρήσιμα αποτελέσματα.
Ο Τσίπρας, η Μέρκελ και οι δικοί τους, κάνουν την δουλειά τους. Εμείς πρέπει να κοιτάξουμε την δική μας.