Μια επιστολή ως σαφής απόφαση μιας προεξαγγελμένης καταδίκης

Κυριακή, 2 Δεκεμβρίου 2018 - 09:00       http://www.xryshaygh.com/

ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΣΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ

Η επιστολή αυτή, γραμμένη μετά την ισχυρή σοβιετική επέμβαση στον πόλεμο, δεν είναι περιστασιακή, ειδικά καθώς γράφηκε μετά την κοινή δήλωση Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ (1941), η οποία είναι η βάση του «Χάρτη των Ατλαντικού». Μπορούμε να ιδούμε  την αμείλικτη μετεξέλιξη της στην συνέχεια, όπως βλέπουμε σήμερα να εφαρμόζονται στην πράξη οι παραδοχές - αρχές που περιελάμβανε.

Στις αρχές του 1943 — συγκεκριμμένα στις 20 Φεβρουαρίου — ο Ρούζβελτ έγραψε μια μυστική επιστολή στον Στάλιν, στην οποία του εξηγούσε το σχέδιό του για την «τετραρχία του σύμπαντος» (αυτά ήσαν ακριβώς  τα λόγια του Ρούζβελτ). Η επιστολή μεταφέρθηκε στην Μόσχα από δύο μέλη του «Εθνικού Συμβουλίου του Νέου Ισραήλ», τους Ζαμπρούσκυ και Βάϊς, κατ’ ουσίαν ιδιωτικούς εκπροσώπους του Ρούζβελτ, παράλληλη αποστολή των οποίων ήταν να πείσουν τον Στάλιν  να  υποστηρίξει την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

[Το «Εθνικό Συμβούλιο του Νέου Ισραήλ» (National Council of Young Israel - NCYI) ή απλά «Νέο Ισραήλ» («Γισραέλ  Χατζαΐρ») είναι μια οργάνωση Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού στις Ηνωμένες Πολιτείες,  βασισμένη σε ένα δίκτυο συνεργαζόμενων συναγωγών. Το Νέο Ισραήλ, στην πρώτη του μορφή, ιδρύθηκε το 1912 από μια ομάδα 15 νεαρών Εβραίων στο Lower East Side του Μανχάταν. Στόχος τους ήταν να κάνουν τον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό θελκτικότερο στους νέους αμερικανοποιημένους Ιουδαίους, σε μια εποχή που ήταν σπάνια μια σημαντική εβραϊκή εκπαίδευση και τα περισσότερα ορθόδοξα ιδρύματα μιλούσαν γίντις και ήσαν προσανατολισμένα σε ένα παλαιότερο, ευρωπαϊκό ιουδαϊκό δημογραφικό ακροατήριο. Σήμερα, το Νέο Ισραήλ συνεχίζει να προωθεί την συμμετοχή των σύγχρονων Αμερικανών Ιουδαίων  στον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό, ενώ επίσης εμπλέκεται σε ζητήματα που σχετίζονται με τα μέλη της, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης του Ισραήλ, του «θρησκευτικού Σιωνισμού» και της συμπαράστασης στους Ιουδαίους αιχμαλώτους ή κρατουμένους.] 

Το μήνυμα στον ….  «κοινό μας  φίλο Στάλιν» γράφει  επακριβώς:

20 -2- 1943

Αγαπητέ μου Κύριε Ζαμπρούσκυ,

Όπως είπα ήδη προσωπικά σ’ εσάς και στον κύριο Βάϊς , είμαι βαθιά συγκινημένος από το γεγονός ότι το Εθνικό Συμβούλιο του Νέου Ισραήλ είχε την ακραία ευγένεια να προσφερθεί ως ενδιάμεσος ανάμεσα σε μένα και τον κοινό μας φίλο τον Στάλιν και μάλιστα σε μια στιγμή  τόσον ευαίσθητη ώστε οποιοσδήποτε κίνδυνος προστριβών στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, που δημιουργήθηκαν με κόστος τόσες πολλές θυσίες, θα έχει μοιραίες συνέπειες για όλους και ειδικότερα για την Σοβιετική Ένωση.

Ως εκ τούτου, είναι προς το συμφέρον σας και το δικό μας να λειάνουμε τις τραχιές γωνίες, πράγμα το οποίο θα είναι δύσκολο με τον Λιτβίνωφ στον οποίον είχα, με μεγάλη μου λύπη, δώσει την προειδοποίηση ότι όποιος μπερδεύεται με τον Θείο Σαμ καταλήγει υποφέροντας  γι’ αυτό, μια προειδοποίηση που ισχύει για αμφότερες τις εξωτερικές υποθέσεις και τις εσωτερικών υποθέσεων.

Οι Σοβιετικές αξιώσεις, όσον αφορά στις κομμουνιστικές δραστηριότητες στα κράτη της  Αμερικανικής Ένωσης, είναι στην πραγματικότητα, διπλά ανυπόφορες.

Ο Τιμοσένκο έχει αποδειχθεί πολύ πιο λογικός κατά την σύντομη αλλά γόνιμη παραμονή του εδώ και ελπίζω ότι μια νέα συνέντευξη με τον στρατάρχη θα είναι ένα γρήγορο βήμα προς εκείνη την ανταλλαγή απόψεων με τον Στάλιν, την οποία θεωρώ ένα από τα πιο επείγοντα, ειδικά όταν σκέπτομαι όλα τα καλά που προέκυψαν από τη συνάντηση Στάλιν-Τσώρτσιλ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία είναι πρόθυμες - και αυτό χωρίς καμία ηθική δέσμευση - να δώσουν απόλυτη ισοτιμία ψήφου στην ΕΣΣΔ στην μελλοντική  οργάνωση του μεταπολεμικού κόσμου.

Αυτή θα είναι μέλος, όπως ο Βρετανός πρωθυπουργός τον ενημέρωσε (τον Στάλιν) από τα Άδανα, στέλνοντάς του τα προσχέδιά του - της διευθύνουσας ομάδας στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Συμβουλίου της Ασίας, τα οποία του παρέχουν όχι μόνον το δικαίωμα της εκτεταμένης διηπειρωτικής εξάπλωσης της ΕΣΣΔ, αλλά επίσης, και κυρίως, τον έπαινο των ιστορικών, που της αξίζει λόγω του εξαιρετικού της αγώνα κατά του ναζισμού.

Ελπίζουμε να δούμε αυτά τα Ηπειρωτικά Συμβούλια (και μιλώ εξ ονόματος της μεγάλης μας χώρας και της σημαντικής  Βρετανικής Αυτοκρατορίας) αποτελούμενα από όλα τα αντίστοιχα ανεξάρτητα κράτη, αλλά με μια δίκαιη αναλογική εκπροσώπηση.

Και μπορείτε να διαβεβαιώσετε τον Στάλιν, αγαπητέ μου κύριε Ζαμπρούσκυ, ότι η ΕΣΣΔ θα λειτουργήσει στο Διευθυντήριο των Συμβουλίων (Ευρώπης και Ασίας) επί ίσοις όροις και με ισότιμη φωνή με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία, και ότι θα αποτελέσει μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου που πρέπει να δημιουργηθεί για να επιλύσει τις υφιστάμενες διαφορές μεταξύ των διαφόρων εθνών. Παρομοίως θα συμμετέχει στην επιλογή και προπαρασκευή των διεθνών δυνάμεων, στον εξοπλισμό και στην διοίκηση  των δυνάμεων αυτών, οι οποίες κατά διαταγή του Ηπειρωτικού Συμβουλίου, θα δρουν μέσα σε κάθε κράτος, έτσι ώστε να μην παραβιαστούν και πάλι οι κανόνες, που τόσο έξυπνα αναπτύχθηκαν για την διατήρηση της ειρήνης στο πνεύμα της πρώην Κοινωνίας των Εθνών.

Αυτές οι οντότητες μεταξύ των κρατών και οι στρατοί τους θα μπορούν να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους και να εξαναγκάζουν σε υπακοή.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η κατάσταση αυτή ανεβασμένη τόσο  προς την κατεύθυνση της τετραρχίας του σύμπαντος πρέπει να ικανοποιεί τον  Στάλιν και να τον εξωθεί να μην ανανεώσει αξιώσεις που δημιουργούν άλυτα προβλήματα. Η Γραμματεία, ωστόσο, είναι προορισμένη για την Γαλλία, με συμβουλευτική αλλά όχι διαβουλευτική φωνή, ως ανταμοιβή για την αντίστασή της και ως τιμωρία για την προηγηθείσα αναποφασιστικότητά της.

Έτσι, η αμερικανική ήπειρος θα παραμένει εκτός οποιασδήποτε σοβιετικής προπαγάνδας και υπό την αποκλειστική επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως έχουμε υποσχεθεί στις χώρες της ηπείρου μας. Η Γαλλία πρέπει να παραμείνει στην αγγλική τροχιά, αν και με σημαντική αυτονομία και δικαίωμα στην γραμματεία της τετραρχίας.

Υπό την προστασία της Αγγλίας, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα θα εξελιχθούν προς έναν σύγχρονο πολιτισμό, που θα τις τραβήξει από τον παραδοσιακό λήθαργό τους. (Ειδικότερα εμείς τον είδαμε για τα καλά αυτόν τον …. μεταπολεμικό  σύγχρονο πολιτισμό)

Επιπλέον  θα δοθεί στην Ρωσία ένα λιμάνι στην Μεσόγειο.

Συναινούμε στις επιθυμίες της σε ότι αφορά  στην Φινλανδία και στην Βαλτική γενικά. Θα απαιτήσουμε  από την Πολωνία μια λογική στάση κατανόησης και συμβιβασμού.

Παραμένει εκεί για τον Στάλιν ένα τεράστιο πεδίο επέκτασης στις μικρές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Φυσικά πρέπει να λάβουμε υπόψη τα δικαιώματα εκείνων των δύο πιστών εθνών, της Γιουγκοσλαβίας και της Τσεχοσλοβακίας, χωρίς να παραλείπουμε την ολική ανάκτηση των εδαφών που αποσπάστηκαν προσωρινά από την μεγάλη Ρωσία.

Αφού θα έχουμε διαμελίσει το Ράϊχ και θα έχουμε επανασυνδέσει διάφορες ζώνες του σε άλλες χώρες, δημιουργώντας έτσι νέες εθνικότητες, ο γερμανικός κίνδυνος θα απομακρυνθεί από την ΕΣΣΔ, από την Ευρώπη και από όλο τον κόσμο.

Όσον αφορά στην Τουρκία Στάλιν πρέπει να κατανοήσει τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις που έδωσε ο Τσώρτσιλ προς τον Πρόεδρο Ινονού, εξ ονόματός του και εξ ονόματός μου. (Αγνοούμε βεβαίως μέχρι σήμερα τι αφορούσαν αυτές οι διαβεβαιώσεις στους Τούρκους)

Το λιμάνι στη Μεσόγειο που θα δοθεί στον Στάλιν πρέπει να του είναι αρκετό.

Για την Ασία, συμφωνούμε με τις απαιτήσεις του, διατηρώντας επιφύλαξη για περαιτέρω επιπλοκές.

Όσο για την Αφρική, τι μπορούμε να κάνουμε;

Θα είναι απαραίτητο να δώσουμε κάτι στη Γαλλία για να αντισταθμίσουμε τις ζημίες της στην Ασία και επίσης κάτι για την Αίγυπτο, όπως έχει υποσχεθεί στους Γουαφντιστές (* τους οπαδούς του φιλελεύθερου «εθνικιστικού» κόμματος Γουάφντ / «Αντιπροσωπεία»). Θα πρέπει επίσης να δοθεί κάτι στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, ως αποζημίωση για τις θυσίες τους και για να επιτύχουμε μια καλύτερη παγκόσμια ισορροπία.

Επίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες, με το δικαίωμα της κατάκτησης, θα ασχοληθούν εξ ίσου  και αναπόφευκτα θα απαιτήσουν κάποιο ζωτικό σημείο ως ζώνη τους. Και αυτό θα είναι δικαιοσύνη.

Τέλος, πρέπει να παραχωρήσουμε στην Βραζιλία την μικρή αποικιακή εξάπλωση που της έχουμε υποσχεθεί.

Παρακαλώ να διαβιβάσετε στον Στάλιν, αγαπητέ μου κύριε Ζαμπρούσκυ ότι, για το γενικό καλό και για την ταχεία εκμηδένιση του Ράϊχ - όλα αυτά είναι γενικές ιδέες που υποβλήθηκαν για μελέτη - θα πρέπει να υπαναχωρήσει σχετικά με τον αποικισμό της Αφρικής και ότι πρέπει να σταματήσει την προπαγάνδα του στην Αμερική και να θέσει ένα τέλος στην παρέμβαση του μέσα στα εργατικά περιβάλλοντα.

Διαβιβάστε του επίσης την διαβεβαίωση για την πλήρη κατανόηση μου, την συμπάθειά μου και την επιθυμία μου να επιταχύνω  την επίλυση αυτών των προβλημάτων.

Για αυτόν τον λόγο, η συνέντευξη που προτείνω θα  παρουσίαζε πρακτικό ενδιαφέρον.

Διάβασα με μεγίστη χαρά, όπως ήδη είπα και πριν, τους  γενναιόδωρους όρους του μηνύματος που μου ανεκοίνωσε την απόφασή σας να μου προσφέρετε στο όνομα του Εθνικού Συμβουλίου, ένα αντίγραφο αυτού που είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός του Ισραήλ: έναν κύλινδρο της Τορά. Η επιστολή αυτή σας αποδεικνύει την αποδοχή μου. Στην αφοσίωσή σας αποκρίνομαι  με την μέγιστη εμπιστοσύνη.

Παρακαλώ, επιθυμώ να μεταφέρετε στην ιδιαίτερα ισχυρή οργάνωση στην οποία προεδρεύετε, την έκφραση της ευγνωμοσύνης μου σε σχέση με το συμπόσιο που παρατέθηκε με την ευκαιρία των τριακοστών πρώτων γενεθλίων της.

Σας εύχομαι την μέγιστη επιτυχία.

Λίαν ειλικρινώς υμέτερος

Φραγκλίνος Ρούζβελτ 

Ξεπερνώντας τον απίστευτο κυνισμό και την προφητική (κυριολεκτικώς) εξαγγελία του νέου μεταπολεμικού κόσμου στην σαφεστάτη παρούσα επιστολή, (που κοινοποιήθηκε στην Ευρώπη στην εφημερίδα «Le Figaro», στις 7 Φεβρουαρίου 1951) ο μασόνος πανίσχυρος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούζβελτ προβαίνει απλώς σε μετεγγραφή και  «μετάφραση» παραδεδεγμένων συναρχικών - παγκοσμιοποιητικών αντιλήψεων,  καθώς στην τότε Νέα Υόρκη - και αυτό είναι σημαντικό – ξεδιπλώθηκε απροκάλυπτα και κλιμακωτά έγινε πραγματικότητα το ίδιο παγκόσμιο συναρχικό πρόγραμμα των μυστικών εταιρειών, που έδρασαν στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και του οποίου τα στοιχεία έχουν αποτυπωθεί στο ευρωπαϊκό  «Συναρχικό Σύμφωνο» του 1935. Επισημαίνουμε ότι ορισμένα χωρία του συμφώνου απετέλεσαν στην συνέχεια τις διατάξεις αναγκαστικού διεθνούς δικαίου που εκτελούνται σήμερα, ενώ όσα δεν υλοποιήθηκαν επιδιώκεται να εφαρμοσθούν σύντομα. Η παρούσα επιστολή Ρούζβελτ και η μεταπολεμική ικανή εφαρμογή της με κάθε τρόπο και μέσον καταδεικνύει, όπως  και πολλά άλλα δρώμενα, τον κυρίαρχο εξουσιαστικό στόχο της «Αντι-Εκκλησίας» και σηματοδοτεί μια καθολική και αδιαμφισβήτητη συνέχεια στην εφαρμογή του : την «Παγκόσμια Κυβέρνηση».

Α. Κωνσταντίνου