Η νύφη με το μούσι

16/01/2024

Παναγιώτης Λιάκος

Αν κάνει κάποιος το σφάλμα να ανοίξει τηλεοπτικό δέκτη, πέρα από το γεγονός ότι -κυριολεκτικά- θα σκοτώσει τον χρόνο του, θα γίνει και συνεργός στη δολοφονία της ελληνικής γλώσσας, της παράδοσης, του πολιτισμού μας, της αισθητικής και της κοινής λογικής. Τον τελευταίο καιρό, σχεδόν με κάθε κανάλι που θα τολμήσεις να συντονιστείς, οποιαδήποτε στιγμή του εικοσιτετραώρου θα πετύχεις εκπομπή όπου θα παρουσιάζεται με τα μελανότερα χρώματα η «καθυστερημένη» ελληνική κοινωνία και θα εκθειάζονται, μέχρι ακροτάτης αηδίας, οι εμπροσθοφύλακες της ομομανιακής προπαγάνδας που αγωνίζονται γενναία και ανιδιοτελώς για το δίκιο, κόντρα στο σύστημα, δίπλα στον Μπάιντεν και τον Σόρος.

Σκερτσάτοι παρουσιαστές και σχολιαστές, θα αναπέμπουν ύμνους και δοξαστικά για τους καρναβαλιστές (με ανδροθηλυκή αμφίεση και φάτσα μουσάτης Μανίνας) των παρελάσεων ομοφυλόφιλης «υπερηφανείας» και θα περιγράφουν την Ελλάδα σαν ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου κρατούνται και βασανίζονται οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι τραβεστί.

Ο βασικός κορμός της επιχειρηματολογίας τους θα είναι κορφολογημένος από τους τσουκνιδόκηπους της νεοταξικής προπαγάνδας και ο μεγάλος τους ο καημός η νομοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων, η οποία παρουσιάζεται σαν παλλαϊκό αίτημα, σαν την επιτομή της εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους, σαν πολιτισμικό άλμα (στο κενό βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα).

Αν τους ακούσεις προσεκτικά, αποφεύγοντας να αναγουλιάσεις με την επιθετικότητα, τον σνομπισμό, τα κάκιστα ελληνέζικα που μηρυκάζουν και τα αφόρητα νεοταξικά κλισέ που εκτοξεύουν κατά ριπάς, θα σχηματίσεις την εντύπωση ότι τα δημαρχεία, οι ιεροί ναοί, τα ΚΕΠ είναι γεμάτα με μυριάδες νταγλαράδες – Τίνκερμπελ, που περιμένουν με τις ανθοδέσμες στα χέρια για να παντρευτούν και στο φινάλε το κράτος να τους τρατάρει και μερικά παιδιά για να υιοθετήσουν – λες και το να αναλάβεις την ανατροφή ενός παιδιού που δεν είναι δικό σου αποτελεί… έπαθλο που απονέμει το κράτος ή δικαίωμα του καθενός, χωρίς προηγηθείσα αξιολόγηση.

Όμως, αν ψάξεις προσεκτικά στον κύκλο σου και ρωτήσεις το σύνολο των γνωστών σου αν γνωρίζουν κάποιον/αν που δεν επιθυμεί σύμφωνο συμβίωσης αλλά θέλει αμέτι μουχαμέτι να παντρευτεί άτομο του ιδίου φύλου, ίσως και να μη βρεις ούτε… μισή περίπτωση.

Το αίτημα για τον γάμο των ομοφυλοφίλων δεν είναι της κοινωνίας αλλά μιας σκοτεινής ελίτ, που συμπεριφέρεται και ρητορεύει λες και μισεί την πλειοψηφία.

ΠΗΓΗ: www.newsbreak.gr