Περί … αντιφασιστών!

“…ἔστι δὲ πάσῃ γῇ τὸ βέλτιστον ἐναντίον τῇ δημοκρατίᾳ· ἐν γὰρ τοῖς βελτίστοις ἔνι ἀκολασία τε ὀλιγίστη καὶ ἀδικία, ἀκρίβεια δὲ πλείστη εἰς τὰ χρηστά, ἐν δὲ τῷ δήμῳ ἀμαθία τε πλείστη καὶ ἀταξία καὶ πονηρία·”

ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΛΑΧΟΥ: “Σε όλο τον κόσμο το καλύτερο τμήμα των πολιτικών είναι εναντίον της δημοκρατίας, γιατί μεταξύ τους βρίσκεται η λιγότερη αφροσύνη και αδικία και η μεγαλύτερη προσήλωση στην ορθή διαγωγή, ενώ στον λαό επικρατεί πολλή αμάθεια και απειθαρχία και διαφθορά” 

ΞΕΝΟΦΩΝ – ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Στην χώρα επικρατεί απόλυτη “ειρήνη”, παθητικότητα και παραίτηση, η οποία ίσως να είναι η νηνεμία πριν την καταιγίδα, αλλά ενδεχομένως και σημάδι μίας σήψεως που προχωρεί και προχωρεί μέχρι να σαπίσει κυριολεκτικά ολόκληρο το σώμα της Πατρίδας!

Μεγάλα τα προβλήματα και σημαντικά, προβλήματα, τα οποία είχε υποσχεθεί ότι θα λύσει η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά και τα οποία ούτε έχει επιτύχει να λύσει, ούτε φαίνεται ότι θα συμβεί αυτό στο μέλλον. 

Η κατάσταση όμως δεν θα σταματήσει εδώ, αφού και οι λαθρομετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται και να παραμένουν στην Ελλάδα και οι υποχωρήσεις απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις επίσης θα συνεχίζονται και όσο για την Μακεδονία κανείς δεν λέει πλέον λέξη για αυτήν. Αλήθεια, τα συλλαλητήρια και οι διαδηλώσεις για την Μακεδονία στις αρχές του 2019 έγιναν για την Μακεδονία ή για την Νέα Δημοκρατία; Γιατί τώρα, που κυβέρνηση είναι πλέον η Νέα Δημοκρατία, εξαφανίστηκαν και τα πλήθη των “Μακεδονομάχων” και απέμειναν οι πάντοτε λίγοι ορκισμένοι Πατριώτες και κανένας άλλος. Οι υπόλοιποι μάζεψαν τα σημαιάκια τους και στήθηκαν στις ουρές των κομματικών γραφείων της Ν.Δ., περιμένοντας τον διορισμό τους, την εξυπηρέτηση, το ρουσφέτι.

Τα όσα συμβαίνουν όμως ανησυχούν το σύστημα και έτσι διαβάσαμε σε μεγάλο ΜΜΕ τα παρακάτω:

“Ο φασίστας που κρύβεται μέσα μας … , Γιώργος Χελάκης, Πρώτο Θέμα: “Ο εκφασισμός μιας σημαντικής μερίδας της ελληνικής κοινωνίας είναι προ των πυλών. Η “Χρυσή Αυγή” βρίσκεται εκτός Βουλής αλλά οι απόψεις και η νοοτροπία της έχουν εισχωρήσει στο κοινωνικό σώμα. Ο φασίστας δεν είναι στη Βουλή αλλά μπορεί να κρύβεται μέσα μας.”

Αυτά λέει ο αρθρογράφος του Πρώτου Θέματος και μας δίνει την ευκαιρία να ρωτήσουμε: Τι συμβαίνει επιτέλους; Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ “τέλειωσε” και πώς είναι δυνατόν να “τέλειωσε”, όταν οι απόψεις της έχουν εισχωρήσει στο κοινωνικό σώμα; Και μήπως αυτό που αποκαλεί “φασίστα” ο εν λόγω αρθρογράφος, και δεν είναι ο μόνος, είναι ο Έλληνας, που ίσως επιτέλους αντισταθεί σε αυτούς που έχουν πάρει την Πατρίδα του, που έχουν λεηλατήσει τον εθνικό πλούτο; Μήπως είναι η Αντίσταση η Εθνική ενάντια σε όλους αυτούς που προδίδουν τα εθνικά Ιδανικά και είναι οι μεγάλοι ένοχοι της παρακμής; Μήπως αυτός ο “φασίστας” είναι και η μεγάλη ελπίδα και την επιβίωση και την Υπερηφάνεια του μεγάλου μας Έθνους;

Αξίζει, όμως, τον κόπο επί του προκειμένου για μία παρένθεση σχετικά με την χρήση του όρου αυτού, του όρου “φασίστας” και “φασισμός”. Ιστορικά η χρήση του όρου αυτού έγινε από τους μπολσεβίκους από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του 1920 ενάντια σε όποιον ήταν κατά του κομουνισμού. Για την Σοβιετική Ένωση και την προπαγάνδα της “φασίστες” ήταν και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, τους οποίους αποκαλούσαν με τον όρο “σοσιαλφασίστες”. Με δύο λόγια, “φασίστες” ήταν για την αριστερά οι πάντες πλην της αριστεράς!

Ποιοι τελικά όμως είναι οι “φασίστες” σύμφωνα με την σημασία, την οποίαν έχει σήμερα ο εν λόγω όρος;  Ας δούμε έναν ορισμό από το βιβλίο ενός έγκριτου αντιφασίστα ιστορικού και ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας:

«Στα τέλη του εικοστού αιώνα ο όρος ΦΑΣΙΣΜΟΣ παραμένει ίσως ο πιο ασαφής από τους σημαντικούς πολιτικούς όρους…  O όρος έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από τους αντιπάλους του παρά από τους υποστηρικτές του, και οι πρώτοι υπήρξαν υπεύθυνοι για τη γενίκευση του επιθέτου σε διεθνές επίπεδο ήδη από το 1923.  Η λέξη φασίστας είναι μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες υποτιμητικές πολιτικές εκφράσεις, και συνήθως υποδηλώνει «τον βίαιο», «τον κτηνώδη», «τον καταπιεστικό» ή «τον δικτατορικό». 

Αν όμως φασισμός δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο απ’ αυτό, τότε τα κομμουνιστικά καθεστώτα, για παράδειγμα, θα έπρεπε πιθανόν να ενταχθούν στην κατηγορία των πιο φασιστικών καθεστώτων, αποστερώντας έτσι τη λέξη από κάθε χρήσιμο προσδιορισμό». «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ», ΣΤΑΝΛΕΪ  ΠΕΪΝ, ΣΕΛ. 21, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΦΙΛΙΣΤΩΡ” – ΑΘΗΝΑ, 2000.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα παραπάνω ο όρος “φασίστας” και “φασισμός” δεν αφορά εις ουδεμία των περιπτώσεων την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αφού η σημασία που έχουν πάρει οι λέξεις είναι εντελώς διαφορετικές από τον προσδιορισμό μιας πολιτικής ταυτότητας και συγκεκριμένα της ταυτότητας των εθνικιστικών κινημάτων του μεσοπολέμου σε ολόκληρη την Ευρώπη, κινημάτων εμπνευσμένων από το κίνημα του Ρομαντισμού, από ένα πνεύμα ενάντια στην Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, ενάντια σε έναν κτηνώδη “εκσυγχρονισμό”, ο οποίος στέκεται ενάντια σε Παράδοση, Εθνική Ταυτότητα και Ιστορία.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως γνωστόν, υπέστη τα τελευταία δέκα έτη διώξεις και αποκλεισμούς αντιδημοκρατικούς και καταπιεστικούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σύμφωνα με την έννοια που έχει ο όρος σήμερα “φασιστικοί”. Γιατί τι άλλο από τυραννία είναι ένα καθεστώς, το οποίο απαγορεύει σε ένα πολιτικό κίνημα, σε ένα νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα και μάλιστα σε περίοδο προεκλογική να έχει δημόσιο βήμα, τι άλλο από “φασισμός” είναι με απειλές να αποκλείουν απ’ όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς ένα κόμμα, τι άλλο από συμπεριφορά καταπιεστική είναι να στήνουν αντισυγκεντρώσεις σε νόμιμες πολιτικές συγκεντρώσεις;

Δεν ήμασταν λοιπόν εμείς οι “φασίστες” σύμφωνα με αυτά τα ίδια τα γεγονότα, με όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην πολιτική ζωή της χώρας.

Φτάσαμε στο σημείο να προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε, πληρώνοντας σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, τηλεοπτικό χρόνο και να μη μας δίδει κανένας! Την ίδια ώρα οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι ανοικτοί για κάθε “χρήση”, για να πουλάς φάρμακα για τους κάλους και την καράφλα, τις δήθεν “επιστολές” του Χριστού, για συνοικέσια, για αστρολόγους, ακόμη και για αντικολλητικά τηγάνια … Για την Χρυσή Αυγή, όμως, δεν υπάρχει χρόνος, ούτε λεπτό! Αυτή είναι η “δημοκρατία” τους. 

Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος

ΠΗΓΗ: xrisiavgi.com