Το Νεκρονομικόν

2 Οκτωβρίου 2016

Το απαγορευμένο βιβλίο που διηγείται την ιστορία των Μεγάλων Παλαιών και φυσικά άλλες πολύ σκοτεινές γνώσεις, είναι το θρυλικό Necronomicon του Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ. Αυτό το απαγορευμένο βιβλίο (οι θρύλοι αναφέρουν ότι είναι 3 πρωτότυπα βιβλία – ένα στα αραβικά – ένα στα λατινικά – ένα στα ελληνικά) και όχι ένα λογοτεχνικό παιχνίδι του Λάβκραφτ που το επινόησε για τα διηγήματά του, είναι κάτι που έχει αποδειχτεί ότι πραγματικά υπάρχει και αντικατοπτρίζει αληθινά «απαγορευμένα» βιβλία και κείμενα τα οποία πιθανόν να είχε μελετήσει ο Λάβκραφτ.

Όλα ξεκίνησαν με το διήγημα του Λαβκράφτ «The Call of Cthulhu» (Το κάλεσμα του Κθούλου)…. η διήγηση περιστρέφεται γύρω από μία τιτάνια δαιμονική εξωγήινη οντότητα, που στην αρχαία γλώσσα έχει το όνομα «Κθούλου» και τους ακόλουθούς του, που μετανάστευσαν στην Γη πριν από εκατομμύρια χρόνια και έκτισαν την R’lyeh (Ρ’λυέ), μία μεγαλιθική μητρόπολη σε ένα νησί του Ειρηνικού Ωκεανού. Αυτά τα τιτάνια όντα,  μάχονταν σε έναν αιώνιο πόλεμο με άλλες εξωγήινες οντότητες που κατοίκησαν τον πλανήτη μας από την εποχή των δεινοσαύρων.

Κάποια άγνωστη κοσμογονική καταστροφή οδήγησε τον Κθούλου και τη γενιά του μέσα στους μεγαλιθικούς πύργους τους και  σύμφωνα πάντα με την διήγηση του Λάβκραφτ,  το νησί φρούριό τους τελικά βυθίστηκε κάτω από τα κύματα, φυλακίζοντας τους σε μία ημιναρκωμένη κατάσταση για αμέτρητους αιώνες.

Σύμφωνα με την Μυθολογία  Κθούλου, οι αρχαίοι θεοί ή «Μεγάλοι Παλαιοί», εξορίστηκαν στο διάστημα (πέρα από τα άστρα) από τους Πρεσβύτερους Θεούς, γιατί εξασκούσαν τη μαύρη μαγεία στο απαγορευμένο πεδίο της Γης. Η πύλη των Διαστάσεων έκλεισε πίσω τους και σφραγίστηκε για να μην επιστρέψουν ποτέ. Απ’ αυτούς μόνο ο Κθούλου παραμένει στην βυθισμένη Ρλυέ αιώνια όπου κοιμάται και ονειρεύεται έως ότου ξυπνήσει και να καλέσει πίσω στη Γη τους αδελφούς του.

Η μυθολογία επεκτείνεται σε όλους τους πιθανούς χώρους, σε άλλες διαστάσεις, στα άστρα, στη Γη, στο βυθό των θαλασσών, στην κούφια Γη,  και φυσικά μέσα στο χρόνο.
Το συγκεκριμένο παζλ δεν έχει ούτε τέλος ούτε λύση. Τα κυρίαρχα στοιχεία μπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας σημεία κλειδιά που βλέπουμε να μας απασχολούν ακόμη και σήμερα.

Ποιος ήταν ο συγγραφέας του;
Το Νεκρονομικόν γράφτηκε από από τον τρελό Άραβα ποιητή Αμπντούλ Αλχαζρέντ στη Δαμασκό της Συρίας περίπου το 730 την εποχή των ομμαιάδων  χαλιφών. Ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ είχε επισκεφτεί τα ερείπια της Βαβυλώνας και τις μυστικές κατακόμβες της Μέμφιδας, ενώ είχε περάσει δέκα χρόνια της ζωής του περιπλανώμενος στην απἐραντη αραβική έρημο που η αρχαία ονομασία της ήταν Ρόμπα Ελ-Χαλίγιε, που σημαίνει Κενός Χώρος και οι σύγχρονοι την ονομάζουν Ντάχμα, δηλαδή Πορφυρή Ερημιά.  Οι αραβικοί θρύλοι θέλουν την έρημο Ρόμπα Ελ-Χαλίγιε να κατοικείται από δαιμονικά πνεύματα και τέρατα του θανάτου, ενώ όσοι την έχουν διασχίσει λένε ότι στις απάτητες εκτάσεις της συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Στην έρημο Ρόμπα Ελ-Χαλίγιε ο Αλχαζρέντ επισκέφτηκε την μαγική πόλη Ιρέμ των Κιόνων και περιπλανήθηκε στα ερείπια μιας άγνωστης πόλης όπου ανακάλυψε τα χρονικά μιας προ ανθρώπινης ράτσας. Τα χρονικά αυτά κατέγραψε μαζί με όσα πίστεψε ότι είδε και άκουσε (ή πραγματικά είδε και άκουσε) μέσα στα ερείπια, σε έναν ογκώδη τόμο 900 περίπου σελίδων. Το βιβλίο αυτό είναι γνωστό σε εμάς ως Νεκρονομικόν.

Ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ πέθανε (ή μάλλον εξαφανίστηκε) το 738 στη Δαμασκό. Για τον θάνατο του λέγονται τρομερές ιστορίες. Ο διασημότερος θρύλος που αφορά τις τελευταίες του στιγμές καταγράφηκε το 12ο αιώνα από τον Εμπν Χαλικάν. Σύμφωνα με αυτόν ο Αμπντούλ καταβροχθίστηκε από ένα αόρατο τέρας στη μέση ενός πολυσύχναστου παζαριού, μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων παρευρισκομένων.

Τι είναι το Νεκρονομικόν;
Ο πρωτότυπος τίτλος του ήταν Αλ Αζίφ, όνομα που σημαίνει το νυχτερινό βόμβο των εντόμων και μεταφορικά των δαιμόνων, πράγμα που θα μπορούσε να αποδοθεί εντελώς ελεύθερα ως το ουρλιαχτό των Τζίνι. Ο τίτλος Νεκρονομικόν που σημαίνει ο νόμος των Νεκρών ή το Βιβλίο των Νεκρών Εικόνων, προέρχεται από την Ελληνική μετάφραση του Θεόδωρου Φιλέτα, η οποία έγινε γύρω στο 950 μ.Χ στην Κωνσταντινούπολη. Τα περισσότερα χειρόγραφα αντίτυπα της Ελληνικής αυτής μετάφρασης καταστράφηκαν στην πυρά το 1050, κατόπιν διαταγής του πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριου. Όσα διασώθηκαν φυγαδεύτηκαν και πιθανότατα το τελευταίο από αυτά να καταστράφηκε το 1892 σε μια πυρκαγιά της βιβλιοθήκης του Σάλεμ.

Η πρώτη λατινική μετάφραση που έγινε το 1228 από το Ελληνικό κείμενο αποδίδεται στον Ολάους Βόρμιους. Είχε τον τίτλο De Normis Necium και πρωτοεμφανίστηκε στην Μπολόνια. Τα περισσότερα αντίγραφα αυτής της μετάφρασης καταστράφηκαν το 1232, με διαταγή του πάπα Γρηγορίου Θ’, αν και έντονες φήμες λένε ότι κάποια αντίγραφα της φυλάσσονται μέχρι σήμερα στη βιβλιοθήκη του Βατικανού. Σχετικά με το μεταφραστή της έκδοσης αυτής έχουν κατά καιρούς εκφραστεί διάφορες επιφυλάξεις. Ο Ολάους Βόρμιους ήταν όντως υπαρκτό πρόσωπο, όμως δεν έζησε στις αρχές του 13ου αιώνα. 

Διάφορες ιστορικές πηγές μας δίνουν τη δυνατότητα να εντοπίσουμε δύο πρόσωπα με αυτό το όνομα. Ο ένας ήταν Δανός γιατρός και αποκρυφιστής που έζησε από το 1588 ως το 1654, ενώ ο άλλος έζησε στα τέλη του 15ου αιώνα και ήταν γραμματέας του Ισπανού πασίγνωστου ιεροεξεταστή Τορκουεμάντα (Tomas de Torquemada).

Την ίδια εποχή που κυκλοφόρησε η μετάφραση του Ολάους Βόρμιους, φημολογείται ότι το Νεκρονομικόν μεταφράστηκε στα Ιρλανδικά από άγνωστο μεταφραστή, με τον τίτλο Celtic Badb Nemain. Κανένα αντίγραφο αυτής της πιθανολογούμενης έκδοσης δεν έχει βρεθεί ποτέ. Υπάρχουν επίσης πληροφορίες για μια έκδοση που έγινε στη Γαλλία στα μέσα του 13ου αιώνα. Το μόνο που γνωρίζουμε για αυτήν είναι ότι η μετάφραση έγινε σ ένα μοναστήρι της Νότιας Γαλλίας.

Περίπου το 1440, η λατινική μετάφραση του Νεκρονονικόν κυκλοφόρησε στη Γερμανία, ενώ γύρω στο 1530 επανεκδόθηκε η ελληνική μετάφραση στην Ιταλία. Μεταξύ 1576 και 1579 εμφανίστηκε στην Ισπανία μια ισπανική μετάφραση του βιβλίου, με τίτλο El Libro de los Normos de los Perdidos Algiers. Μεταφραστής αυτής της έκδοσης φέρεται ο Miguel de Cervantes Saavedra, μολονότι είναι άγνωστο αν το βιβλίο κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μερικά χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην Ισπανία και μια ακόμη λατινική μετάφραση που αποδιδόταν στον Ολάους Βόρμιους. Ο τίτλος της ήταν De Nomine Necorum.

To 1985 το Νεκρονομικόν μεταφράστηκε από τον πασίγνωστο Τζον Ντι. Ο τίτλος της έκδοσης αυτής ήταν Ye Boke of Ye Arab. Πιστεύεται ότι η μετάφραση έγινε κατά την περίοδο που ο Τζον Ντι ήταν διευθυντής του Christ’s College στο Μάντσεστερ. το βιβλίο σε αυτή την μορφή δεν εκδόθηκε ποτέ. Το μοναδικό αντίτυπο πέρασε αργότερα στην κατοχή του συλλέκτη Ελίας Άσμολ και από αυτόν στην βιβλιοθήκη Bodlein της Οξφόρδης.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι το Νεκρονομικόν μεταφράστηκε το 1664 στα Εβραϊκά από τον Νάθαν στη Γάζα. Ο Νάθαν ήταν απολογητής του ψευδομεσσία Σαμπατάι Τσέβι. Η έκδοση αυτή ήταν χειρόγραφη και συνοδεύονταν από εκτενή σχόλια, όμως κανένα αντίγραφο της δε σώζεται. Ο τίτλος της εβραϊκής μετάφρασης ήταν Sepher ha -Shaare ha-Daath, που σημαίνει Βιβλίο των Πυλών της Γνώσης.

Η Ιρέμ των Κιόνων την οποία φέρεται να επισκέφτηκε ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ πριν καταγράψει τις απόκοσμες εμπειρίες του στο Αλ Αζίφ κατέχει εξέχουσα θέση στην αραβική μυστική παράδοση. Οι Άραβες πιστεύουν ότι η Ιρέμ των Κιόνων που την αποκαλούν «Irem Zhat al Imad» χτίστηκε από Τζινι, σύμφωνα με τις οδηγίες του Saddad, άρχοντα της φυλής Ad, πριν από την εποχή του Αδάμ. Οι Ad είναι για τους άραβες το αντίστοιχο των Νεφελείμ της εβραϊκής παράδοσης. Άλλωστε οι μάγοι Muqarribun της προ ισλαμικής παράδοσης πιστεύουν ότι η Ιρέμ των Κιόνων είναι μια πόλη που υπάρχει σε ένα άλλο επίπεδο πραγματικότητας και επίσης τη θεωρούν μια από τις μυστικές πύλες που οδηγούν στο κενό διάστημα, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με το Daath της καμπαλιστικής παράδοσης. Η διδασκαλία των Muqarribun λέει πως όποιος περάσει την πύλη της Ιρέμ των Κιόνων μπορεί να έρθει σε επαφή με θεϊκές οντότητες και να επιτύχει την «απόλυτη εκμηδένιση», κάτι που θεωρείται σημαντικότατο και από τους Σούφι. Κατά την διάρκεια της «εκμηδένισης» ο μύστης απορροφάται από το κενό του διαστήματος και ο εαυτός (ή αν θέλετε η ψυχή) παύει να υφίσταται. Έτσι λοιπόν οι αναφορές του Λαβκραφτ στους Μεγάλους Παλαιούς που καραδοκούν να καταβροχθίσουν ψυχές ως άλλοι φύλακες της πύλης αποκτούν άλλο νόημα.

Ο Cthulhu
Ακόμη και το όνομα Κθούλου που αποδίδεται σε έναν από τους Μεγάλους Παλαιούς μοιάζει και ακουστικά με την αραβική λέξη khadhulu ή qhadhulu που σημαίνει «εγκατάλειψη». Η λέξη αυτή που χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα γραπτά των Σούφι και των Muqarribun, αλλά τη συναντάμε και στον 29ο στίχο του 25ου κεφαλαίου του Κορανίου, εκφράζει τη δύναμη που κάνει εφικτή για τους Άραβες μυστικιστές την επίτευξη των τεχνικών Tajrid (απόσπαση από το εξωτερικό περιβάλλον)και Tafrid (εσωτερική απομόνωση).

Οι τεχνικές αυτές βοηθούν το μύστη να απελευθερωθεί από τον «προγραμματισμό» που του επιβάλλεται η μόρφωση και το πολιτιστικό του επιπέδο, κάτι που θεωρείται πρωταρχική προϋπόθεση για την πνευματική ανάπτυξη.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω λοιπόν, έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε το θρυλικό πλέον λαβκραφτικό τετράστιχο που αναφέρεται στον Κθούλου: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΜΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΠΑΡΑΞΕΝΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ…..

Το Νεκρονομικόν σήμερα 
Στην εποχή μας έχουν κυκλοφορήσει εκατοντάδες εκδόσεις που αυτοπροβάλλονται ως αληθινές, χωρίς βέβαια να έχουν ουδεμία σχέση με το πρωτότυπο. Οι μόνες αξιόλογες από αυτές είναι η έκδοση του 1956 που έγινε για λογαριασμό του Βρετανικού μουσείου σε περιορισμένα αντίτυπα με τίτλο The Necronomicon και η δίγλωσση (Λατινικά-Αγγλικά) έκδοση του 1962 που έγινε για λογαριασμό της Miscatonic Univercity Press με επιμέλεια του Philip Highghas.

Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το Νεκρονομικόν δεν υπήρξε ποτέ. Στηρίζουν την άποψη τους σε μια επιστολή του Λαβκραφτ προς τον Φρανκ Μπελκναπ Λονγκ, όπου αναφέρεται ότι ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ είναι φανταστικό πρόσωπο. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση όμως υπάρχει η πιθανότητα ένα υπαρκτό βιβλίο να αποδίδεται σε ανύπαρκτο συγγραφέα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Όσα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς σχετικά με το βιβλίο, το συγγραφέα και το περιεχόμενο του παρουσιάζουν άλλωστε εκπληκτικές ομοιότητες και αναφορές στην αραβική μαγεία και μυθολογία που πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα.

Για παράδειγμα ο τίτλος του τρελού ποιητή που αποδίδεται στον Αμπντούλ Αλχαζρέντ αποκτά άλλη διάσταση γνωρίζοντας ότι η αραβική λέξη majnum που σημαίνει «τρελός» μέχρι τον 8ο αιώνα χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει κάποιον που είχε καταληφθεί από τα Τζίνι. Κάποιον δηλαδή που βρισκόταν σε επικοινωνία με προανθρώπινες εξωδιαστατικές οντότητες, κάτι ανάλογο δηλαδή με τους Μεγάλους Παλαιούς. Έτσι ο τίτλος Αλ Αζίφ που υποδηλώνει το νυχτερινό ουρλιαχτό των δαιμόνων γίνεται πολύ πιο ουσιαστικός.

ΠΗΓΗ: www.xorisorianews.gr