ΤΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΑΝΑΣΧΕΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ 

Γράφει ο Ευάγγελος Καρακώστας, βουλευτής Βοιωτίας

Με την χώρα να βρίσκεται σε μια μακράς διάρκειας προεκλογική περίοδο, τα πλήρως ελεγχόμενα από το πολιτικό σύστημα μέσα ενημέρωσης πασχίζουν να ισχυροποιήσουν το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, προοπτική που ευνοεί εξίσου τα εγχώρια οικονομικά συμφέροντα και τους ουσιαστικούς αφέντες του ελλαδικού προτεκτοράτου σε Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες.

Στα πλαίσια αυτά, η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται καθημερινά από ποταμούς προπαγάνδας οι οποίοι αποβλέπουν στην καλλιέργεια στους συμπατριώτες μας της ψευδαίσθησης πως υφίστανται δομικές, καίριες και ουσιώδεις διαφορές μεταξύ των οικονομικών προγραμμάτων κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην πραγματικότητα, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ έχουν οικοδομήσει τις οικονομικές τους προτάσεις πάνω στον πυλώνα της εφαρμογής των απαιτήσεων των δανειστών, οι οποίες σαφώς και καθορίζουν την οικονομική ζωή του τόπου παρά τις περί του αντιθέτου μεγαλόστομες διακηρύξεις των εν Ελλάδι υποτακτικών τους στην αριστερά και στη ψοφοδεξιά.

Επί της ουσίας, η οικονομία είτε υπό φιλελεύθερη είτε υπό μαρξιστική διοίκηση παραμένει σταθερά όμηρος του Κράτους και των συντεχνιών εκείνων που όντας κρατικοδίαιτες αγωνίζονται λυσσωδώς για την διαιώνισή του. Καθόλου συμπτωματικά, πρώτιστη έγνοια αριστερών και ψοφοδεξιών είναι η ικανοποίηση στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό των απαιτήσεων των βολεμένων του κομματικού Κράτους, διότι αυτοί αποτελούν και τον βασικό πυρήνα του πελατολογίου του μεταπολιτευτικού πολιτικαντισμού.

Δυστυχώς, έχει αποδειχθεί πως ο άξονας επί του οποίου περιστρέφεται η ελληνική οικονομία καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης είναι το πελατειακό Κράτος, του οποίου η συντήρηση και μεγέθυνση ακόμη απαιτεί τον διαρκή και υπέρμετρο δανεισμό ούτως ώστε να ικανοποιηθούν οι αλόγιστες δαπάνες του. Το ζήτημα ωστόσο ήταν, είναι και θα είναι το γεγονός ότι η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού συμβάλλει δια της πολιτικής του στάσης και των επιλογών του στη διατήρηση του φαινομένου αυτού το οποίο αναμφίβολα συνέβαλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση της υπάρχουσας δραματικής οικονομικής κατάστασης.

Όλοι γνωρίζουν ότι οι δανειστές επέδειξαν και επιδεικνύουν ιδιαίτερη σκληρότητα έναντι του Ελληνικού Λαού, απαιτώντας από τις ελληνικές κυβερνήσεις μέτρα φτωχοποίησης τα οποία έπληξαν καίρια τόσο τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα όσο και την περίφημη μεσαία τάξη. Οι κυβερνήσεις της χώρας από την πλευρά τους, δικαιολογούνται στον Λαό πως υποχρεώνονται από τους ξένους να λάβουν μέτρα αδιανόητης σκληρότητας και πολλές φορές άδικα με συνέπεια να έχει βαλτώσει η επιχειρηματικότητα και κατ΄επέκταση η παραγωγή ενώ σημαντική παράμετρος είναι η μαζική μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό σε αναζήτηση εργασίας. Αναρωτιέται λοιπόν εύλογα κάποιος πως είναι δυνατόν αντί άδικων μέτρων που ελήφθησαν και έπληξαν θανάσιμα την ιδιωτική πρωτοβουλία και τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, δεν προτάθηκε και δεν υλοποιήθηκε μια άλλη λύση, εκείνη του περιορισμού του δημόσιου τομέα τον οποίο διαμόρφωσαν δεκαετίες ρουσφετιών των κομμάτων του λεγόμενου «δημοκρατικού» τόξου. Η απάντηση είναι προφανής: τα κόμματα της διαφθοράς και της σαπίλας κατέστησαν σαφές στους επικυρίαρχους πως το κομματικό Κράτος στην Ελλάδα είναι ανέγγιχτο και έτσι πρέπει να παραμείνει, ως μια πάγια κόκκινη γραμμή την οποία κανείς δεν μπορεί να υπερβεί.

Αυτό το κομματικό Κράτος είναι που διατηρεί την αριστερά και την ψοφοδεξιά σε ρόλους πρωταγωνιστικούς στη πολιτική ζωή και επακόλουθα αποτελεί το μεγάλο και ανυπέρβλητο εμπόδιο για κάθε προοπτική υγιούς και παραγωγικής ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας. Όσοι συνεπώς ομιλούν για ανάπτυξη και ανάκαμψη της οικονομίας αποφεύγοντας να αναφερθούν στον ανασχετικό παράγοντα που καλείται πελατειακό Κράτος, ψεύδονται και απλώς επιδιώκουν να βρεθούν σε θέση εξουσίας προκειμένου να μεγαλώσουν κατά πως ορίζει το κομματικό τους συμφέρον αυτό το τερατούργημα. Για εμάς τους Εθνικιστές τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: το τέλος του Κράτους των άχρηστων κομματόσκυλων θα σημάνει και την απαρχή της μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας επί υγιών και ουσιαστικά παραγωγικών βάσεων.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net