Ο «αντιρατσισμός» ως νέο εκκλησιαστικό δόγμα

ΚΟ: Ο εθνικισμός συνδέεται σκόπιμα με τον «διαχωρισμό» και με το «μίσος». Ακόμα και από χείλη χριστιανών ακούς το ίδιο ποίημα. Ο σκοπός είναι προφανής. Τα κέντρα που προωθούν την παγκοσμιοποίηση αγωνιούν να κάνουν ειδικά τους χριστιανούς (που θεωρούνται ανάχωμα στα σχέδιά τους, λόγω των παραδοσιακών «συντηρητικών» απόψεών τους) να αισθάνονται «ένοχοι» και «αμαρτωλοί» εάν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το έθνος τους και την φυλή τους. Εθνικισμός είναι η ιδεολογία (όχι το συναίσθημα) που πρεσβεύει την ενεργητική κατάφαση της έννοιας του έθνους και τον αγώνα υπέρ της επιβίωσης του. Δεν έχει να κάνει με κανένα «μίσος». Ούτε ο «διαχωρισμός» είναι κάτι a priori καταδικαστέο. Διαχωρισμοί υπάρχουν παντού στην κοινωνία και από χριστιανικής απόψεως, ο χριστιανός πουθενά δεν ενοχοποιείται εάν ενδιαφέρεται για την ευημερία της δικής του «ξεχωριστής» ομάδας (είτε αυτή λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται πολυκατοικία που μένει, πόλη που κατοικεί, επαγγελματικός κλάδος που εργάζεται, χωριό από το οποίο κατάγεται, αθλητική ομάδα που υποστηρίζει, κόμμα που ψηφίζει κλπ). Όταν πει όμως, ότι ενδιαφέρεται για την ευημερία του δικού του έθνους και της δικής του φυλής (που είναι επέκταση της οικογένειας) και θέλει να αγωνιστεί για αυτήν, γίνεται «ρατσιστής» και φυσικά, «αμαρτωλός»! Το παρακάτω άρθρο αναλύει την «αντιρατσιστική» ρητορική που έχει κάνει την εμφάνισή της δυναμικά μέσα σε εκκλησιαστικούς κύκλους στην Αμερική. Προέρχεται από χριστιανό του προτεσταντικού χώρου, υποστηρικτή του λευκού εθνικισμού. Στην Αμερική, των πολλών εθνοτήτων και φυλών, ο λευκός εθνικισμός, όπως είναι λογικό, δεν επικεντρώνεται τόσο στην έννοια του έθνους, όσο στην έννοια της φυλής, επιδιώκοντας την επιβίωση των λευκών Αμερικάνων και την διατήρηση της πληθυσμιακής τους πλειοψηφίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ:

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ