Πού θα πάνε οι Ευρωπαίοι ισλαμοσυμμορίτες του ISIS που αιχμαλωτίστηκαν στην Συρία;

Τρίτη, 26 Φεβρουαρίου 2019     http://www.xryshaygh.com/

Η επιθυμίες των σιωνιστών ιμπεριαλιστών δεν έγιναν πραγματικότητα, ο Μπασάρ αλ Άσαντ δεν απομακρύνθηκε ούτε δολοφονήθηκε σε 3 έως 6 μήνες όπως προέβλεπαν το 2011, και σήμερα τα υποχείρια των Αμερικανοσιωνιστών στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα: Τι πρέπει να κάνουν με αυτούς που ευρωπαϊκές κρατικές οντότητες βοήθησαν να φτάσουν στην Συρία για να τρομοκρατήσουν, βιάσουν, αποκεφαλίσουν και τώρα είναι αιχμάλωτοι του συριακού στρατού και θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες των οποίων είναι υπήκοοι ή στις χώρες καταγωγής των.

Όλα αυτά τα ανθρώπινα απορρίμματα που εντάχθηκαν στους κανίβαλους του Ισλαμικού Κράτους, αυτούς που στην Ελλάδα τα τουρκοκάναλα εκθείαζαν ως «αγωνιστές της ελευθερίας», τώρα η Ευρώπη είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίσει και να λύσει το πρόβλημα αιχμαλωσίας τους. Θυμίζουμε ότι αυτά τα μίσθαρνα όργανα του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού κατάφεραν να φτάσουν στην Μέση Ανατολή από ευρωπαϊκές χώρες με την βοήθεια και χορηγία νατοϊκών μυστικών υπηρεσιών. Όλα αυτά τα κοινωνικά και φυλετικά αποβράσματα ταξίδεψαν στην Συρία (και στο Ιράκ) για να σκοτώσουν, να βρουν μια ή περισσότερες συζύγους και για να είναι μέλη της σουνιτικής-ουαχαμπιστικής κοινωνίας που αποδέχεται ως υπέρτατο νόμο αυτόν της Σαρία.

Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Γερμανία διευκόλυναν με τις μυστικές τους υπηρεσίες την μετανάστευση των τζιχαντιστών μέσω Τουρκίας στην Συρία, μάλιστα το αεροδρόμιο της Άγκυρας διέθετε ειδική αίθουσα αναμονής για να φιλοξενεί τους ισλαμιστές μισθοφόρους και για την προώθηση τους μέσω  πτήσεων τσάρτερ στα σύνορα με την Συρία. Χρειάστηκε η σθεναρή αντίσταση των Σύριων πατριωτών υπό τον Άσαντ και απαιτήθηκε η επέμβαση της Ρωσίας για να γλυτώσει η Μέση Ανατολή από αυτά τα κοπρόσκυλα του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού, αν και με το όρο «κοπρόσκυλα» αδικούμε αυτά τα συμπαθή ζώα.

Πολλοί τζιχαντιστές μετά την ήττα τους στα πεδία μάχης κατάφεραν να διαφύγουν και μέσω Ελλάδας (refuges welcome) να φτάσουν στις χώρες καταγωγής των. Χιλιάδες άλλοι είναι αιχμάλωτοι στην Συρία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (συγνώμη αν ο όρος «στρατόπεδο συγκέντρωσης» δεν είναι politically correct) και επιθυμούν να επιστρέψουν στην Ευρώπη, κάτι για το οποίο συναινεί η κυβέρνηση της Δαμασκού και ζητά από τις κυβερνήσεις των αιχμαλώτων να παραλάβουν τους υπηκόους τους.

Το δίλημμα της Μέρκελ, του Μακρόν και των άλλων ομογάλακτων των Αμερικανοσιωνιστών είναι πρώτον, ότι δεν υπάρχουν κατάλληλες φυλακές για να στοιβάξουν όλους αυτούς τους εγκληματίες. Δεύτερον, η φυλάκιση είναι σχεδόν ανέφικτη, αφού δεν θα υπάρχουν στα δικαστήρια προσωποποιημένα στοιχεία για την εγκληματική τους δράση στην Συρία. Τρίτον, αν δεν τους φυλακίσουν δεν υπάρχει ουδεμία εγγύηση ότι οι ισλαμιστές τρομοκράτες, που επιστρέφουν με πολεμική εμπειρία, δεν θα διαδώσουν την ιδεολογία τους και δεν θα συνεχίσουν το έργο τους στις ευρωπαϊκές πόλεις.

Το πιθανότερο είναι ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα προτιμήσουν με κάποιες δικαιολογίες να μην δεχθούν πίσω τα ανθρώπινα απορρίμματα τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την τύχη τους ως μισθοφόροι τρομοκράτες στα στρατόπεδα αιχμαλωσίας τους στην Συρία. Εξ άλλου ως «μαχητές του Αλλάχ», οι πύλες του μουσουλμανικού παραδείσου είναι για αυτούς ανοικτές, τα ουρί και τα πιλάφια τους αναμένουν.

Γ. Λιναρδής