Ταξίδι στο χρόνο. Ξεκλειδώνοντας την φαντασία!

Ταξίδι στο χρόνο. Ξεκλειδώνοντας την φαντασία! 

21 Ιουλίου 2019

Πόσες φορές όλοι μας δεν έχουμε πει "μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω", φέρνοντας στο μυαλό μας τις λαθεμένες επιλογές που κάναμε στο  παρελθόν. Λέμε ότι το παρελθόν δεν αλλάζει ή μήπως όχι; Αν ναι, ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις;

Τα ταξίδια στο χρόνο όχι μόνο δεν είναι φαντασία αλλά μπορούν να πραγματοποιηθούν καθώς υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα τα οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ένας χρονοταξιδιώτης σύμφωνα με την μελέτη με τίτλο "Many interacting worlds theory"των Howard Wiseman και Dr Michael Hall από το κέντρο κβαντικής δυναμικής του πανεπιστημίου Γκρίφιθ της Αυστραλίας.

Η θεωρία των παράλληλων συμπάντων αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1957 από τον Αμερικανό φυσικό Hugh Everett.

Την θεωρία των δύο επιστημόνων ανέπτυξε περαιτέρω ο Dr Dirk Andre Deckert του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Ο καθηγητής φυσικομαθηματικών του University of British Columbia, Ren Tippett και ο καθηγητής αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Maryland, David Tsang ανέπτυξαν έναν μαθηματικό τύπο που χρησιμοποιεί την θεωρία της σχετικότητας για να αποδείξουν ότι το ταξίδι στο χωροχρόνο είναι εφικτό.

Η έρευνα τους δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Κλασσική και Κβαντική Bαρύτητα.

Αναφέρουν την διαδικασία αυτή με το όνομα TARDIS (Traversable Acausal Retrograde Domain Domain in Space-time), σύμφωνα με την οποία η μηχανή του χρόνου χρησιμοποιεί την καμπύλωση του χωροχρόνου για να λυγίσει το χρόνο κυκλικά και όχι σε ευθεία γραμμή μιας και ο κύκλος θα μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο. Το συγκεκριμένο μοντέλο υποστηρίζει πως ο χρόνος θα μπορούσε να λυγίσει γύρω από αντικείμενα μεγάλης μάζας με τον ίδιο τρόπο που κάνει ο φυσικός χώρος στο σύμπαν.

Για τους δύο επιστήμονες η μηχανή TARDIS είναι μια φούσκα χωροχρόνου που ταξιδεύει πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός κατά μήκος μιας κυκλικής διαδρομής στο χωροχρόνο.

Όπως λένε οι επιστήμονες αν και μαθηματικά είναι εφικτό δεν είναι προς το παρόν εφικτή η κατασκευή μιας τέτοιας μηχανής καθώς δεν έχουμε βρει ακόμη τον τρόπο κατασκευής της και την απαραίτητη  ποσότητα "εξωτικής ύλης" για να μπορέσουμε να κάμψουμε το χωροχρόνο.

Σύμφωνα με τον Ισραηλινό καθηγητή Amos Ori του Τεχνολογικού Ιδρύματος του Ισραήλ το ταξίδι στο χρόνο θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Ο καθηγητής αναφέρει ότι έχει  βρει το θεωρητικό μοντέλο μιας χρονομηχανής βασισμένης στην θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν που δείχνει ότι ο χρόνος μπορεί να στρεβλώσει από την βαρυτική έλξη μεγάλων αντικειμένων.

Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες οι μαθηματικές εξισώσεις γνωστές ως κλειστές καμπύλες του χρόνου θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν στη δημιουργία μιας χρονομηχανής για την πραγματοποίηση ταξιδιού στον χωροχρόνο.

Οι μαθηματικές εξισώσεις δηλώνουν ότι στα μείγματα του χώρου και του χρόνου ,του χωροχρόνου ο χρόνος θα ήταν σε θέση να κάμθει στον εαυτό του, έτσι ο ταξιδιώτης που ταξιδεύει γύρω από το βρόχο να είναι σε θέση να πάει πίσω στον χρόνο με κάθε πλήρη στροφή.

Ο Νικολά Τέσλα φαίνεται ότι μεταξύ άλλων είχε προσπαθήσει να φτιάξει μια χρονομηχανή.

Όπως είχε πει:" Μπορούσα να ζω το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα".

Το 1895 συνέλαβε την ιδέα ότι ο χρόνος και χώρος μπορούν να επηρεαστούν από την χρήση φορτισμένων περιστρεφόμενων μαγνητικών πεδίων.

Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα New York Herald στις 13/3/1895 ανέφερε ότι θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί από μια έκρηξη ακτινοβολίας η οποία τον χτύπησε στον ώμο και ο βοηθός του πρόλαβε να κλείσει την μηχανή. Ανέφερε ότι μπορούσε να δει το παρελθόν και το μέλλον αλλά βρίσκονταν ακίνητος και παράλυτος.

Η θεωρία του Τέσλα εφαρμόστηκε στο πείραμα της Φιλαδέλφειας και στο Project Montauk.

Το 1949 ο Αμερικανός μαθηματικός Kurt Godel έδειξε ότι το ταξίδι στο παρελθόν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Το 1971 οι J.C. Hafele  και Richard E. Keating τοποθέτησαν 4 υψηλής ακρίβειας ατομικά ρολόγια σε ένα αεροσκάφος το οποίο κινούνταν με ταχύτητα 1000 χιλιομέτρων με κατεύθυνση προς τα ανατολικά.

Όταν το αεροσκάφος επέστρεψε τα ρολόγια συγκρίθηκαν με ατομικά ρολόγια του Αμερικανικού Ναυτικού Αστεροσκοπείου.Τα ρολόγια που είχαν ταξιδέψει ήταν ένα μικρό κλάσμα πίσω από τα ρολόγια που βρίσκονταν στο έδαφος.

Πρόσφατα έγινεμια διεθνής ερευνητική οµάδα επιστημόνων κατάφερε να αντιστρέψει το λεγόμενο «βέλος του χρόνου» σε ένα πείραµα µε κβαντικούς υπολογιστές. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στην Ρωσία. Οι επιστήµονες διερευνώντας τον «εξωτικό» κόσµο της κβαντικής µηχανικής, κατάφεραν να αντιστρέψουν τον δεύτερο θερµοδυναµικό νόµο, που περιγράφει τη σταθερή πορεία όσων συµβαίνουν στον φυσικό κόσµο από την τάξη προς το χάος. Με απλά λόγια, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αντέστρεψαν το περίφηµο «βέλος του χρόνου» που (θεωρητικά) έχει πάντοτε µία κατεύθυνση, αυτή από το παρελθόν προς το µέλλον.

Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Scientific Reports» οι ερευνητές του Εργαστηρίου της Φυσικής της Κβαντικής Πληροφορίας στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας, µε τη βοήθεια συναδέλφων τους από την Ελβετία και τις ΗΠΑ, αναφέρουν ότι κατάφεραν να τροποποιήσουν έναν κβαντικό υπολογιστή µε τρόπο τέτοιο ώστε αυτά που συµβαίνουν σε αυτόν να ακολουθούν πορεία από το χάος προς την τάξη. Έτσι όποιος βλέπει τι συµβαίνει στον υπολογιστή, βλέπει τα γεγονότα αντίθετα προς τη ροή του χρόνου, βλέπει δηλαδή ένα γεγονός σαν ο χρόνος να έχει γυρίσει πίσω. «Καταφέραµε µε τεχνητό τρόπο να δηµιουργήσουµε µια κατάσταση η οποία κινείται σε µια κατεύθυνση αντίθετη µε το θερµοδυναµικό βέλος του χρόνου» δήλωσε ο Γκόρντεϊ Λεσόβικ, επικεφαλής της ερευνητικής οµάδας.

Οι κβαντικοί υπολογιστές αξιοποιούν ιδιότητες της Υποατοµικής Φυσικής, που κυριολεκτικά αψηφούν τη λογική του κόσµου όπως εµείς τον γνωρίζουµε. Τα σηµερινά τσιπ αποθηκεύουν τα δεδοµένα σε τρανζίστορ, καθένα από τα οποία αποθηκεύει ένα bit πληροφορίας, που µπορεί να παίρνει τις τιµές «0» ή «1». Στα κβαντικά συστήµατα η αντίστοιχη µονάδα πληροφορίας είναι το qubit, το οποίο µε κάποιον άγνωστο τρόπο µπορεί να βρίσκεται στις καταστάσεις «0» και «1» ταυτόχρονα.

Οι ερευνητές οργάνωσαν ένα πείραµα στο οποίο σε έναν κβαντικό υπολογιστή χρησιµοποίησαν ηλεκτρόνια qubit που υποχρεώθηκαν να βγουν από την τάξη στην οποία βρίσκονταν και να διασκορπιστούν, αλλά στη συνέχεια εγκαθιστώντας στον υπολογιστή ένα νέο πρόγραµµα οδήγησαν τα ηλεκτρόνια πίσω στη θέση στην οποία βρίσκονταν αρχικά. Όταν η κβαντική κατάσταση ενέπλεκε δύο qubits το ποσοστό επιτυχίας ήταν 85% ενώ με τρία έπεφτε στο 50%.

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι με το πείραµα τους δεν σηµαίνει ότι ανοίγει ο δρόµος για την κατασκευή µιας χρονομηχανής, όπως πολλοί θα πίστευαν ή θα εύχονταν ενδεχοµένως, αλλά ότι αποτελεί ένα βήµα προς την κατασκευή κβαντικών υπολογιστών, η ύπαρξη των οποίων αναµένεται να φέρει επανάσταση σε πολλούς τοµείς της επιστήµης και όχι µόνο. Ισως βέβαια κάποια εξελιγµένη µορφή κβαντικού υπολογιστή στο μέλλον να οδηγήσει στη δηµιουργία και µιας χρονομηχανής. Είναι λοιπόν εφικτό ένα ταξίδι στον χρόνο; 

Από τα τέλη του 19ου αιώνα επιστήµονες, εφευρέτες και οραµατιστές προσπαθούν να ανακαλύψουν τον τρόπο µε τον οποίο θα µπορέσει ο άνθρωπος να ταξιδέψει είτε στο παρελθόν είτε στο µέλλον. Οι έρευνες που έχουν γίνει και οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί είναι πολλές και αντικρουόµενες. Κάποιοι επιστήµονες υποστηρίζουν ότι το ταξίδι στον χρόνο είναι εφικτό, ενω κάποιοι άλλοι ισχυρίζουν το αντίθετο.

Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν καταπιάστηκε µε τη θεωρία της σχετικότητας και µε το αν οι νόµοι της φύσης µπορούν να επιτρέψουν ένα ταξίδι στον χρόνο. Ο Αϊνστάιν µε τις εξισώσεις του έδειξε ότι µπορεί υπό προϋποθέσεις, να επιτευχθεί ένα ταξίδι στον χρόνο. Η βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί το ταξίδι στον χρόνο είναι η ταχύτητα που πρέπει να αναπτύξει ο ταξιδιώτης. Θα πρέπει η ταχύτητα αυτή να ξεπερνά ή έστω να αγγίζει την ταχύτητα του φωτός. Οι επιστήµονες διαφωνούν αν αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί. Κάποιες µελέτες οι οποίες αναφέρουν ότι τίποτε δεν µπορεί να ξεπεράσει ή ακόµη και να πλησιάσει αυτή του φωτός, συνεπώς ένα ταξίδι στον χρόνο δεν µπορεί να υπάρξει. Σε αλλες µελέτες αναφέρεται ότι µπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες µεγαλύτερες από εκείνες του φωτός και άρα το ταξίδι στο χρόνο θα μπορούσε να παραγματοποιηθεί. Εκείνοι που θεωρούν εφικτό το ταξίδι στον χρόνο είναι χωρισµένοι σε δύο στρατόπεδα.

Με την µία πλευρά να θεωρεί ότι µπορούµε να ταξιδέψουµε στον χρόνο, αλλά µόνο στο παρελθόν, άποψη την οποία συµµεριζόταν ο Αϊνστάιν. Στο ενδεχόµενο ενός ταξιδιού στο παρελθόν εγείρονται διάφορα ζητήµατα που είναι πιο γνωστά ως «παράδοξα του χρόνου». Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα ενός τέτοιο παραδόξου είναι τι θα συµβεί αν κάποιος επιστρέψει στο παρελθόν και σκοτώσει έναν προγονό του; Αυτό θεωρητικά σηµαίνει ότι το άτοµο αυτό δεν θα γεννηθεί ποτέ και άρα πώς είναι δυνατόν να έχει κάνει το ταξίδι στον χρόνο; Αλλα παραδείγµατα έχουν να κάνουν µε τη δράση του ταξιδιώτη του χρόνου, δράση που θα αλλοιώσει διαφόρων ειδών γεγονότα. Τι θα γινόταν, για παράδειγµα, αν κάποιος επέστρεφε στον χρόνο και απέτρεπε τη γέννηση του Χίτλερ; Ειδικοί που ασχολήθηκαν µε αυτό το ζήτηµα κατέληξαν στο συµπέρασµα ότι σε περίπτωση που είναι πράγµατι εφικτό ένα ταξίδι στο παρελθόν, το ταξίδι αυτό για να συµβεί θα είναι από την φύση του «κατασκευασµένο» έτσι ώστε να επιτρέπει σε κάποιον να βρεθεί µεν στο παρελθόν, αλλά να µην µπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε γεγονός και τελικά να µην µπορεί να αλλάξει την Ιστορία που έχει ήδη γραφτεί.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης υποστηρίζουν ότι αν είναι εφικτό ένα ταξίδι στο παρελθόν, θα υπάρχουν διάφοροι φυσικοί περιορισµοί που θα δρουν για να προστατεύσουν το παρόν από τις αλλαγές στο παρελθόν. Στον αντίποδα το άλλο επιστηµονικό στρατόπεδο υποστηρίζει ότι µπορούµε να ταξιδέψουµε µόνο προς το µέλλον και ότι το ταξίδι αυτό είναι χωρίς επιστροφή, ότι δηλαδή αν αποφασίσουµε να ταξιδέψουµε στον χρόνο, θα βρεθούµε κάποια στιγµή στο κοντινό ή απώτερο µέλλον, αλλά δεν θα µπορέσουµε ποτέ να επιστρέψουµε στο χρονικό σηµείο όπου ξεκινήσαµε. «Η απάντηση στο ερώτημα αν µπορούµε να φτιάξουµε µια µηχανή του χρόνου είναι "ναι µπορούµε". Υπάρχει µόνο ένα µικρό πρόβληµα: µπορούµε να ταξιδέψουµε µόνο στο µέλλον. ∆εν µπορούµε να επιστρέψουµε πίσω ή γενικότερα να ταξιδέψουµε στο παρελθόν» υποστηρίζει ο διάσηµος Βρετανός καθηγητής Σωµατιδιακής Φυσικής, Μπράιαν Κοξ, ο οποίος εδώ και χρόνια επιµελείται και παρουσιάζει πολύ επιτυχηµένα ντοκιµαντέρ και επιστημονικές σειρές στο BBC.

Ο Αϊνστάιν δεν σταµάτησε ποτέ να ερευνά τον τοµέα του χωροχρόνου. Είκοσι χρόνια µετά την παρουσίαση της Θεωρίας της Σχετικότητας, συνεργαζόµενος µε τον Αµερικανό φυσικό Νέιθαν Ρόζεν, πρότειναν µια νέα θεωρία, η οποία ονοµάστηκε «Γέφυρα Αϊνστάιν - Ρόζεν», αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή µε τον όρο «σκουληκότρυπα». Η γέφυρα αυτή αποτελεί, σύµφωνα µε τους δύο επιστήµονες, τον συντοµότερο δρόµο µέσω του χώρου και του χρόνου. Πρόκειται για κοσµικές τρύπες που ενεργούν σαν σήραγγες, συνδέοντας σηµεία του χώρου αποµακρυσµένα µεταξύ τους, όπως ένα σκουλήκι ανοίγει µια τρύπα σε ένα µήλο προκειµένου να φτάσει συντοµότερα στην άλλη πλευρά του φρούτου.

Αν και ακόµη δεν έχει επιστηµονικά αποδειχθεί η ύπαρξή τους, οι «σκουληκότρυπες» µπορούν θεωρητικά να λειτουργήσουν όχι µόνο ως σήραγγες για να ταξιδέψει κατι πολύ γρήγορα από ένα σηµείο του Σύµπαντος σε ένα άλλο αλλά και για να πραγµατοποιηθούν ταξίδια στον χρόνο. Ο κορυφαίος αστροφυσικός και κοσµολόγος του 20ου αιώνα Στίβεν Χόκινγκ, δεν πίστευε στα ταξίδια στον χρόνο. «∆εν µπορούµε να ταξιδέψουµε στον χρόνο, γιατί αν αυτό ήταν εφικτό, τότε θα είχαµε σήµερα στη Γη τουρίστες από το µέλλον» υποστήριζε για πολλά χρόνια ο Χόκινγκ, αλλά σε συνέντευξη του στο  τηλεοπτικό δίκτυο Discovery Channel ανέφερε ότι αν καταφέρουµε να βρούµε έναν τρόπο να πιάσουµε ταχύτητες φωτός, µπορούµε να πραγµατοποιήσουµε ταξίδια στον χρόνο µέσα από τις «σκουληκότρυπες».

Στους πανίσχυρους επιταχυντές σωµατιδίων στον Ευρωπαϊκό Οργανισµό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) πραγµατοποιούνται τα τελευταία χρόνια διαφόρων ειδών πειράµατα, στα οποία υπάρχουν ενδείξεις ότι σωµατίδια κινούµενα µε ταχύτητες κοντινές µε αυτές του φωτός ενδέχεται να ταξιδεύουν στον χρόνο. Υπάρχουν επιστήµονες που είναι πεπεισµένοι ότι αυτό θα συµβεί. Αναφέρουν όµως ότι είναι εξαιρετικά απίθανο , αν όχι αδύνατο να υπάρξει τρόπος το ταξίδι στον χρόνο να βγει από το επίπεδο των σωµατιδίων και να βρει εφαρµογές σε µεγαλύτερες δοµές, που να επιτρέψουν τελικά στον άνθρωπο να ταξιδέψει στο χρόνο.

Κατά καιρούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέπουμε αναφορές για χρονοταξιδιώτες, ο καθένας μας μπορεί να βγάλει τα συμπερασματά του. Αναφορές για χρονοταξιδιώτες βρίσκουμε όμως και στην αρχαιότητα. Στην Βίβλο με τον προφήτη Ιερεμία, στην Ιαπωνία ο θρύλος του Urlashinatano,στο ινδικό έπος Μαχαμπαράτα,μήπως και ο Εχέτλαιος ο πολεμιστής με το παράξενο όπλο που εμφανίστηκε στην μάχη του Μαραθώνα και συνέβαλε στην νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών ήταν ένας χρονοταξιδιώτης; 

Η ανθρωπότητα μόλις έχει περάσει το κατώφλι του "μαγικού κόσμου" της κβαντικής φυσικής. Μπροστά μας ανοίγεται ένας άγνωστος κόσμος που μας  περιμένει να τον ανακαλύψουμε.

ΠΗΓΗ: http://neohoraki.blogspot.com