ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ο Πούτιν αναμφίβολα είναι εμβριθής μελετητής του Κινέζου φιλόσοφου Σουν Τζου:
«Τα σχέδια σου θα είναι σκοτεινά και αδιαπέραστα όπως η νύχτα, και όταν ενεργήσεις, θα είναι σαν κεραυνός εν αιθρία» (Η Τέχνη του Πολέμου).

Ο πόλεμος ομοιάζει με ένα «σκοτεινό δωμάτιο» γιατί είναι δύσκολο να ξέρεις ακριβώς τι συμβαίνει, ενώ συμβαίνουν τόσο πολλά πράγματα στην πολύπλοκη αρένα της μάχης. Για να το εκφράσουμε με άλλο τρόπο, σχεδόν όλα όσα βλέπουμε ή ακούμε για τις πρώτες φάσεις ενός πολέμου είναι λάθος. Εν τούτοις υπάρχουν μερικά βασικά που έχουν σημασία, πράγματα που μας βοηθούν να σχηματίσουμε γνώμη, τουλάχιστον σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά του πολέμου στην Ουκρανία.

Υπάρχουν βεβαίως αναφορές για ρωσικούς πυραύλους cruise και αεροσκάφη, άρματα μάχης, ειδικές δυνάμεις, για ηλεκτρονικό πόλεμο, κυβερνοπόλεμο και άλλα πολλά. Όλα αυτά είναι τακτικές λεπτομέρειες, η ουσία είναι σε αυτό που ονομάζεται «επιχειρησιακή προετοιμασία». Η πραγματικότητα είναι ότι η Ρωσία προετοίμαζε το πεδίο της μάχης από το 2014, όταν έγινε το πραξικόπημα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εναντίον της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης του Γιανουκόβιτς. Δηλαδή, ο ρωσικός στρατός είχε κάνει σχέδια από τότε για το πως θα πολεμήσει στην Ουκρανία, σχέδια τα οποία βασίστηκαν σε στρατιωτική ιστορία 300 ετών και πλέον και που είναι ριζωμένα βαθιά στο στρατιωτικό DNA της Ρωσίας. Εξηγούμεθα.

Η Μεγάλη Αικατερίνη την δεκαετία 1770-1780 έδιωξε τους Τούρκους από τα εδάφη που σήμερα χαρακτηρίζονται ως Ουκρανία και κατέλαβε την Κριμαία. Πιο πρόσφατα, η Ουκρανία ήταν θέατρο μεγάλων συγκρούσεων κατά την διάρκεια του Α΄ Π.Π., της Μπολσεβίκικης Επανάστασης και του Β΄ Π.Π. Μετά το 1945 η Ουκρανία ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του σοβιετικού κράτους, κατάσπαρτη με αμυντικές βιομηχανίες και πλήρως καλυμμένη με σοβιετικά αμυντικά δόγματα και σχέδια.

Το συμπέρασμα εξ αυτών είναι ότι το Γενικό Επιτελείο της Ρωσίας είναι εξόχως καλά πληροφορημένο για να σχεδιάσει πολεμικές επιχειρήσεις, μέσα και γύρω από την Ουκρανία. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τους ρωσικούς στρατιωτικούς χάρτες, οι οποίοι είναι έργα τέχνης, καθώς έχουν κληρονομιά από τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Στρατηγοί, συνταγματάρχες, διοικητές γνωρίζουν κάθε σπιθαμή εδάφους, κάθε στρατιωτική υποδομή, κάθε γέφυρα με την φέρουσα ικανότητα της, κάθε εργοστάσιο με τον εξοπλισμό του, κάθε υπόγειο πετρελαιαγωγό και πολλά άλλα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να επιτεθούν με απόλυτη ακρίβεια στους ουκρανικούς στόχους που πρέπει να τεθούν εκτός μάχης.

Η Ρωσία ξεκίνησε την επίθεση της με αστραπιαίες, ακριβείς πυραυλικές επιθέσεις σε ουκρανικά αεροδρόμια, συστήματα αεράμυνας, εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού, κόμβους επικοινωνίας, στρατιωτικά κεντρικά επιτελεία και άλλους σημαντικούς στόχους. Επιπλέον, αλεξιπτωτιστές και ειδικές δυνάμεις προσγειώθηκαν πίσω από τις γραμμές του εχθρού, σε συνδυασμό με βολές πυροβολικού και βομβαρδισμούς από μαχητικά αεροσκάφη. Τα ρωσικά χτυπήματα εξουδετέρωσαν εντός ολίγων ωρών σχεδόν το σύνολο της ουκρανικής στρατιωτικής διοίκησης, με αποτέλεσμα τα ουκρανικά στρατεύματα στο πεδίο μάχης να μην έχουν ηγεσία ή συντονισμό τακτικού επιπέδου, ενώ είχε καταστραφεί όλη η ουκρανική πολεμική αεροπορία (συμπεριλαμβανομένων των τουρκικών drones) και οι βάσεις της.

Ο πόλεμος προφανώς έχει τελειώσει, ίσως υπάρξουν ακόμη μερικές ώρες σποραδικών μαχών, αυτό που αναμένεται είναι μια γενική παράδοση άνευ όρων των πραξικοπηματιών του 2014 που σφετερίστηκαν την θέληση του ουκρανικού λαού, φέρνοντας στην εξουσία ολιγάρχες-αρουραίους της Δύσης.

Η στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία αντικατοπτρίζει την επιδίωξη της Ρωσίας για μακροχρόνια εθνικά συμφέροντα, κάνοντας σαφές ότι αντιτίθεται στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα της, με τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους ηγέτες χάραξης πολιτικής εδώ και 31 χρόνια από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης να έχουν ξεχάσει τις συμβουλές του Otto von Bismarck, ο οποίος είχε πει: «Το μυστικό της πολιτικής; Κάντε μια καλή συμφωνία με την Ρωσία».

Ο πόλεμος στην Ουκρανία απεικονίζει επίσης τον ανυπέρβλητο γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ των δυνάμεων της θάλασσας και της ξηράς, με επιτιθέμενους τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και αμυνόμενη την Ρωσία. Η ατελείωτη επέκταση του ΝΑΤΟ έχει ως στόχο την Ρωσία, μια επέκταση που τα τελευταία χρόνια έχει συνδυαστεί με μια παρέλαση πρόσθετων απειλών εναντίον της Ρωσικής Οικονομίας υπό τον μανδύα των «φιλελεύθερων αξιών». Οικονομικές απειλές βασισμένες στην ιδεολογική βλακεία της σημερινής συμμορίας των Βρυξελλών (Στόλτενμπεργκ, φον ντερ Λάιεν ως πιστοποιημένα μηδενικά) και του βαθέος κράτους της Ουάσιγκτον, καθώς αυτές οι ηγεσίες ουδόλως κατανοούν τα βασικά οικονομικά πλαίσια. Μεταξύ άλλων δεν κατανοούν ότι η ΕΕ θα πληρώσει βαρύτατο οικονομικό τίμημα αν απεξαρτηθεί από την ρωσική ενέργεια, ενώ αντιθέτως η Ρωσία έχει την πολυτέλεια να τα σπάσει με την Ευρώπη (βλ. επ’ αυτού «Το ενεργειακό τρίλημμα μεταξύ Ρωσίας-Κίνας-Ευρώπης»).

Εάν η Ρωσία δεν εξασφαλίσει μια νέα μακροπρόθεσμη αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη, μια αρχιτεκτονική που θα κατοχυρώνει τα ζωτικά της συμφέροντα, τότε θα θέσει επί τάπητος χωρίς αργοπορίες «στρατιωτικοτεχνικά μέτρα», μέτρα τα οποία οι ΗΠΑ θεωρούν δεδομένα για την δική τους ζώνη επιρροής αλλά αρνούνται στην Ρωσία, μέτρα που ήδη χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους εναντίον της Ρωσίας (βλ. επ’ αυτού «Η Γεωπολιτική είναι ένα αληθινό και βάναυσο γεγονός»). Αυτά τα «μέτρα» θα μπορούσαν να εφαρμοστούν οπουδήποτε, από την Μέση Ανατολή έως την Λατινική Αμερική.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ μετά την κατάρρευση των σχεδίων τους στην Ουκρανία ομοιάζουν με μια συγκέντρωση ακέφαλων κοτόπουλων μεταμφιεσμένων σε αετούς, ενώ η Ρωσία γεωπολιτικά από ευρασιατικής άποψης κατοχυρώνει όχι μόνο στρατηγική εταιρική σχέση με την Κίνα (το Πεκίνο τάχθηκε στο πλευρό της Μόσχας στο θέμα της εισβολής στην Ουκρανία), αλλά θέτει και τις βασικές αρχές του πολυπολικού κόσμου.

Το τσίρκο της Δύσης μπορεί να συνεχίσει τον χορό του με τις οικονομικές κυρώσεις και τις απειλές. Εξ άλλου έχουμε αποκριές και όλα επιτρέπονται, αλλά οι μάσκες θα πέσουν και το γεωπολιτικό δράμα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σύντομα θα γίνει ορατό, με πρώτη επίπτωση την συστημική κρίση σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ.

Γ. Λιναρδής

ΠΗΓΗ: istos.net.gr