ΕΘΝΟΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

 (Από το βιβλίο του Guillaume Faye «Για ποιο λόγο αγωνιζόμαστε»)

«Ο εθνομαζοχισμός έχει να κάνει με την μετάνοια και το μίσος για το ίδιο σου το έθνος. Πρόκειται περί μιας συλλογικής ψυχοπαθολογίας που προκαλείται από την μακροχρόνια προπαγάνδα για μια υποτιθέμενη «συλλογική ενοχή» των ευρωπαϊκών λαών προς τους άλλους λαούς, των οποίων φέρονται να ήταν οι «καταπιεστές» στο παρελθόν και εξακολουθούν να είναι και σήμερα.
Ως εκ τούτου πρέπει οι ευρωπαϊκοί λαοί να «μετανοήσουμε» και να «διευθετήσουμε» τα χρέη μας. Αυτό το έργο εξιλέωσης, το οποίο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ιστορική απατεωνιά, πραγματοποιείται τόσο από τις καθιερωμένες εκκλησίες όσο και από τα ευρωπαϊκά κράτη (με ολίγες εξαιρέσεις στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα).

Ο εθνομαζοχισμός στηρίζει πολιτικές κατά των γεννήσεων, οι οποίες υποσυνείδητα αποσκοπούν στην παρεμπόδιση ή τον περιορισμό της αναπαραγωγής του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Ως εκ τούτου, πρόκειται εμμέσως για έναν «αντίστροφο ρατσισμό», έναν ρατσισμό κατά του εαυτού μας.
Ο Ευρωπαίος άνθρωπος πλήττεται από ένα είδος αρχικής αμαρτίας, από ένα εγγενές φυλετικό βάρος, εν ολίγοις, είναι ένοχος που είναι αυτό που είναι και συνεπώς καταδικασμένος να χαθεί με αυτή την ενοχή.

Φυσικά, ο εθνομαζοχισμός σχεδόν αναπόφευκτα συνεπάγεται την συστηματική εξύμνηση της μίξης και του κοσμοπολιτισμού. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αρνείται ή απαξιοί στους Ευρωπαίους κάθε προβληματισμό σχετικά με την εθνο-πολιτισμική τους ταυτότητα, αλλά όχι στους άλλους: Ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν το ιερό καθήκον να διαλυθούν, οι άλλοι, οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες αποκλείονται όχι ξεκάθαρα από αυτό το «καθήκον».

Ο εθνομαζοχισμός είναι αντίστοιχο της «ξενοφιλίας» (αγάπη για τους ξένους, υπερτίμηση του ξένου, του διαφορετικού). Ισοδυναμεί με «εθνοτική αυτοκτονία». Δεν είναι όμως κάτι νέο: Στην ιστορία ήταν πάντα το σύμπτωμα της γήρανσης, κουρασμένων από την ζωή λαών που αντί να ξαναφυτεύουν, προτίμησαν να περάσουν την σκυτάλη στους άλλους.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν τώρα πληγεί από αυτή την πανούκλα, από τον εθνομαζοχισμό. Αυτό εξηγεί, μεταξύ άλλων, την συμβατή χαλαρότητα προς τον αποικισμό της Ευρώπης από ξένες φυλές απ’ όλο τον κόσμο, καθώς και την γελοία άποψη ότι εμείς οι Ευρωπαίοι έχουμε το καθήκον και ακόμη και την ανάγκη (!) να καλωσορίσουμε τους νέους κατακτητές και να τους υποδεχθούμε».

Λ. Ιουστινιάνης

ΠΗΓΗ: istos.net.gr/