Κώστας Γρίβας
Στο προηγούμενο άρθρο στο SLpress.gr είχαμε αναφερθεί στους πολιτισμικούς παράγοντες που γέννησαν την Auftragstaktik στον πρωσικό και εν συνεχεία στον γερμανικό Στρατό. Μια αρχική της εφαρμογή έγινε στον γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 από τον στρατηγό Μόλτκε, με σαρωτική επιτυχία. Ωστόσο, ο συγκεντρωτισμός και η λατρεία του ελέγχου δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και μετά τη νίκη κατά των Γάλλων αντεπιτέθηκαν.
Συγκεκριμένα, μετά τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, η αποτελεσματική λιτότητα της Auftragstaktik θυσιάστηκε στον βωμό της ανάπτυξης της “στρατιωτικής επιστήμης”, κατά το κυρίαρχο πνεύμα της εποχής. Η ανυπαρξία κεντρικού σχεδιασμού και ο “λαμπρός οπορτουνισμός” της Auftragstaktik, η ελευθερία σκέψης και δράσης των κατώτερων διοικητών, η συνεχής προσαρμογή στην τριβή της μάχης και η αναζήτηση φευγαλέων ευκαιριών, κατά το πνεύμα του Κλαούζεβιτς, δεν μπορούσαν να γίνουν ανεκτά σε έναν βιομηχανικό πολιτισμό, ο οποίος βρισκόταν στην ακμή του και είχε θεοποιήσει την τυποποίηση, τον ασφυκτικό έλεγχο των ανώτερων κλιμακίων επί των κατώτερων και την κατά γράμμα εφαρμογή τυποποιημένων διαδικασιών. Η “αναρχική” Auftragstaktik δεν μπορούσε παρά να οδηγηθεί στο περιθώριο, ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.