Τα πιο ορατά προβλήματα στην επιστημονική έρευνα είναι κατά κάποιο τρόπο τα λιγότερο σημαντικά. Για παράδειγμα, τα «πειραγμένα» πειραματικά δεδομένα και η λογοκλοπή συνήθως αποκαλύπτονται και γίνονται πρωτοσέλιδα. Όμως υπάρχουν και οργανωμένες απάτες. Περιλαμβάνουν δίκτυα που πωλούν παραπομπές σε δημοσιεύσεις ψευδοεπιστημόνων που γράφονται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται εξελίσσονται συνεχώς και περιλαμβάνουν ακόμα και την αναφορά των «πελατών» τους από την Wikipedia. Αυτό συνέβαινε κυρίως στην Κίνα και την Ινδία, αλλά πλέον έχει εξαπλωθεί και στην Ευρώπη και την Αμερική. Πιθανότατα το φαινόμενο αυτό θα πολλαπλασιαστεί με την βελτίωση της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί οι άνθρωποι αγοράζουν συγγραφικά δικαιώματα και παραπομπές για να προσποιούνται ότι είναι επιστήμονες; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Γιατί είναι μια καλή επένδυση. Ξοδεύουν χρήματα σε πλαστές εργασίες με πλαστές αναφορές και στη συνέχεια μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα χρησιμοποιώντας αυτή την πλαστή έρευνα για να λάβουν επιχορηγήσεις ή να βρουν μια καλά αμειβόμενη δουλειά. Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ακόμα κι αν η έρευνα δεν είναι εντελώς πλαστή, τα κίνητρα εξακολουθούν να υπάρχουν και εξακολουθούν να ωθούν τους ερευνητές προς την λάθος κατεύθυνση. Υπάρχουν ερευνητές που γράφουν τις εργασίες τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν σημείο αναφοράς, κάτι που δεν έχει σχέση με την καλή επιστήμη. Ο ευκολότερος τρόπος για να δημοσιεύσετε εργασίες που «αναφέρονται» είναι να δημιουργήσετε άχρηστα σκουπίδια που το κοινό δεν καταλαβαίνει ή δεν ενδιαφέρεται και που οι άλλοι επιστήμονες δεν τις απορρίπτουν, και τελικά δεν ωφελούν κανέναν εκτός από τους ίδιους τους συγγραφείς.
Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά αν κανείς, εκτός από τους κριτές των επιστημονικών περιοδικών, δεν είναι αρμόδιος να κρίνει τι κάνουν. Όταν λέμε ότι αναπτύσσουν στρατηγικές, δεν εννοούμε ότι το κάνουν σκόπιμα. Δεν σημαίνει ότι αποφάσισαν να κάνουν μια άχρηστη έρευνα για το υπόλοιπο της ζωής τους απλώς και μόνο για να συνεχίσουν να πληρώνονται. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Αυτή είναι η στρατηγική που κερδίζει. Μια επιτυχημένη στρατηγική του να είσαι άχρηστος.
Όμως, δεν είναι επιτυχημένη στρατηγική το να κάνεις μια αληθινά επαναστατική ανακάλυψη; Προφανώς είναι. Αλλά για να το κάνεις αυτό, πρέπει να κάνεις αληθινή έρευνα εξαρχής. Ποιος όμως θα σε χρηματοδοτήσει για αυτό; Κι έτσι οι επιστήμονες αρχίζουν να σκέφτονται την παραγωγή άχρηστων papers ως ένα απαραίτητο κακό στο δρόμο για μια ανακάλυψη που δεν συμβαίνει ποτέ, επειδή στο τέλος το μόνο που κάνουν είναι να παράγουν αυτές τις ανούσιες εργασίες, κάτι που φυσικά δεν παραδέχονται ποτέ. Οι επιστήμονες θα υπερασπιστούν την άχρηστη έρευνά τους ως δήθεν φυσιολογική. Και για να είμαστε δίκαιοι, αυτό συμβαίνει για τόσο πολύ καιρό που πλέον φαίνεται απολύτως φυσιολογικό.
Παλιοί ερευνητές και supervisors συμβουλεύουν τους νεώτερους να ακολουθήσουν τομείς όπου εργάζονται οι περισσότεροι, για να έχουν ανταπόκριση με άφθονες αναφορές. Έτσι προκαλούνται οι επιστημονικές φούσκες. Οι επικεφαλής ερευνητικών κέντρων-πανεπιστημίων επιπλήττουν το προσωπικό όταν δεν δημοσιεύονται πολλές εργασίες. Κι αυτό οδηγεί στην φυσική επιλογή της κακής επιστήμης. Και βέβαια το πρόβλημα εντείνεται αφού η κακή επιστήμη είναι ευκολότερη από την πραγματική επιστήμη.
Σύμφωνα με την φυσικό Sabine Hossenfelder αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Επιδεινώνεται. Και πρέπει επιτέλους να κάνουμε κάτι γι’ αυτό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.