Timeo Danaos et dona ferentes

 Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2021

 

Η απάτη είναι συνυφασμένη με την ιστορία του ανθρώπου και κυρίως με την ιστορία ορισμένων φυλών στων οποίων τα βιολογικά χαρακτηριστικά, όπως αυτά διαμορφώθηκαν διά μέσου χιλιετιών εξελίξεως, έχει αποτυπωθεί η ροπή προς την εξαπάτηση. Διόλου τυχαίως, η εμφάνιση της απάτης ως πράξεως στον δυτικό πολιτισμό, είτε στο επίπεδο του ατομικού μικροκόσμου είτε στο επίπεδο ολοκλήρων κοινωνιών, απαντάται όλο και συχνότερα καθώς απομακρυνόμαστε χρονικώς από την εποχή της μεγάλης ακμής της Δύσεως, (πολύ) προ της ελεύσεως του Χριστιανισμού, εξαιρώντας κάποιες ιστορικές περιόδους αναλαμπής. Μάλιστα στην σύγχρονη εποχή, ιδίως μεταπολεμικώς, η πνευματική αλλά και βιολογική καταβαράθρωση της Δύσεως είναι τόσο ραγδαία ώστε δεν θα αποτελούσε υπερβολή η θεώρηση όλου του κατασκευασμένου προσωπείου της «πραγματικότητος» ως μιας κολοσσιαίων διαστάσεων ΑΠΑΤΗΣ.

Όπως γνωρίζουν κάλλιστα οι βασικοί φυλετικοί εκφραστές της εξαπατήσεως καθώς και οι άξιοι μιμητές τους (οι κατ’ ουσίαν θέσει ανήκοντες στην ίδια φυλή), για να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα η διαδικασία της εξαπατήσεως υπάρχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλης ή τεραστίου κλίμακος απάτη. Πέρα από την έλλειψη ηθικής ακεραιότητος και την απαραίτητη πονηριά που διακρίνει τον θύτη, καθώς και την αφέλεια/άγνοια/αδιαφορία που διακρίνει το θύμα, βασική προϋπόθεση αποτελεί και η τεχνική της αναμίξεως του ψεύδους με κάποια ψήγματα αληθείας, ώστε η απάτη να γίνει ευκολότερα πιστευτή και ευκολοχώνευτη χωρίς να κινδυνεύει να εκπέσει με την πρώτη κριτική αξιολόγηση.

Τα παραδείγματα είναι πολλά – θα αναφέρουμε μόνο σε κάποια από τα πιο τρανταχτά: Η γνωστή, εδώ και πολλά έτη παγιωμένη, αφήγηση περί των γεγονότων του Β’ Π.Π. εφευρέθηκε μερικά χρόνια μετά την λήξη του και όχι αμέσως μετά, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν. Η αφήγηση αυτή βασίστηκε σε πραγματικές τοποθεσίες, πραγματικά στρατόπεδα και πραγματικές αιχμαλωσίες. Όμως το φανταστικό στοιχείο, που έφθασε σε εξωφρενικές «επίσημες διηγήσεις» και στατιστικά, μπόλιασε την πραγματικότητα, την «εμπλούτισε», κυριάρχησε πάνω της και εν τέλει την ισοπέδωσε, κατασκευάζοντας την περιβόητη – κατά Norman Finkelstein – «Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος». Η «προσφυγική/μεταναστευτική» κρίση, επίσης βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, όπως τον πόλεμο στην Συρία, που όντως εκτόπισε πολλούς ανθρώπους από τις κατοικίες τους και ξεκλήρισε πολλές οικογένειες. Τάχιστα όμως, οι έννοιες και η πραγματικότητα διαστρεβλώθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε ο κάθε τριτοκοσμικός προερχόμενος από οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη, βαπτίστηκε «δυστυχής πρόσφυγας», τον οποίο η Ευρώπη οφείλει να περιθάλψει, ανοίγοντας τον δρόμο για τον μαζικό εποικισμό της «γηραιάς» (ή μάλλον ετοιμοθανάτου!) ηπείρου.

Οι αρνητικές συνέπειες της επεμβάσεως του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον είναι όντως υπαρκτές και σε πολλές περιπτώσεις καταστροφικές. Με βάση αυτό, κατασκευάστηκε το αναπαραγόμενο αφήγημα περί της «κλιματικής αλλαγής», διογκώνοντας την πραγματικότητα, εισάγοντας κραυγαλέες υπερβολές και ξεκάθαρα ψεύδη, ώστε να δημιουργηθεί η απατηλή εντύπωση στις μάζες περί μίας τάχα επερχόμενης συντέλειας του κόσμου εφ’ όσον δεν απαγορευθεί η χρήση του λιγνίτη ή του πετρελαίου! Οι μάζες, έχοντας εθιστεί στο να εξαπατώνται, έπεσαν εύκολα στην παγίδα. Εν τω μεταξύ, οι δράσεις «ενάντια στην κλιματική αλλαγή» έχουν ήδη ξεκινήσει να μετατρέπουν την πραγματικότητα σε εφιάλτη, όχι μόνο για τον άνθρωπο (κατά σύμπτωση για ειδικώς τον …δυτικό άνθρωπο) αλλά και για το ίδιο το περιβάλλον, το οποίο οι ζηλωτές των δράσεων αυτών υποτίθεται ότι προσπαθούν να διασώσουν (ας αναλογιστούμε φέρ’ ειπείν τις επιπτώσεις της εγκαταστάσεως ανεμογεννητριών σε παρθένα φυσικά τοπία).

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το πλέον επίκαιρο ζήτημα, αυτό της «πανδημίας» έχει οικοδομηθεί χρησιμοποιώντας ως υποστηρίγματα ψήγματα αληθείας. Ο διαβόητος νέος κορωνοϊός όντως υπάρχει και όντως ευθύνεται για πολλούς θανάτους, οι οποίοι βεβαίως στην συντριπτική τους πλειονότητα αφορούν ηλικιωμένους ή ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας. Όμως πάνω στο βασικό αφήγημα έχει κτιστεί ένα εποικοδόμημα από υπερβολές, ασάφειες, (δήθεν «επιστημονικές») ασυναρτησίες, κατάφωρα ψεύδη, εξόφθαλμες αντιφάσεις και αναρίθμητες παλινωδίες, καθιστώντας τελικώς αδύνατο, σε έναν άνθρωπο της μάζας, ακόμη κι αν διαθέτει κάποιες στοιχειώδεις δυνατότητες επαγωγικής σκέψεως, να καταφέρει να οργανώσει και να βάλει σε μια σειρά τον χείμαρρο πληροφοριών που τον κατακλύζει καθημερινώς, ώστε να φθάσει στην εξαγωγή λογικών συμπερασμάτων.

 

Στον πυρήνα όλων των παραπάνω, καθώς και πολλών άλλων απατηλών εννοιών και κινημάτων («Μάης του 68 και χίπικο κίνημα», «σεξουαλική απελευθέρωση», «πολιτική ορθότητα», «φεμινισμός», «κοινωνικό φύλο», κ.α.), κρύβεται μια κολοσσιαία απάτη εις βάρος της Δύσεως, που εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, κυρίως μετά την λήξη του Β’ Π.Π., η οποία είναι κατ’ ουσία ενιαία και αδιαίρετη. Ο στόχος ένας και μοναδικός: η εξόντωση των λευκών σε όλα τα επίπεδα της πραγματικότητος, η εξάλειψη των απανταχού της γης λευκών από την ιστορία, η υπονόμευση του πολιτισμού τους, του φυλετικού ψυχισμού τους ως και αυτής καθ’ αυτής της βιολογικής υπάρξεώς τους, που αποτελεί το τελικό στάδιο της διαδικασίας στο οποίο δυστυχώς έχουμε εισέλθει. Εν τούτοις, οι εμπνευστές αυτής της ΑΠΑΤΗΣ, με δόλιο τρόπο, αναλόγως της συγκεκριμένης εποχής και των ιδιαιτεροτήτων της, την εμφανίζουν επιμερισμένη σε φαινομενικώς ασύνδετες ιστορίες, επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό τον αποπροσανατολισμό, την σύγχυση, την αποσπασματική κατανόηση και τις σπασμωδικές αντιδράσεις των εξαπατώμενων, τουτέστιν, των απανταχού λευκών. Εφ’ όσον το θύμα είναι πάντα το ίδιο, εφ’ όσον τα μέσα διασποράς και επιβολής της απάτης στις μάζες είναι επίσης τα ίδια (Μ.Μ.Ε., δημοκράτες πολιτικοί, «αριστερά», «ανθρωπιστικές» οργανώνεις, άνθρωποι της «τέχνης», ακαδημαϊκοί, και πλέον και η «επίσημη επιστήμη»), το μόνο λογικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι και ο θύτης θα πρέπει να είναι πάντα ο ίδιος.

Ωστόσο, ο μεγάλος θρίαμβος των εμπνευστών μιας απάτης δεν συνδέεται μόνο με την «τέχνη» της επιβολής της απάτης στις μάζες. Αυτό που ξεχωρίζει τους μικροαπατεώνες από τους πραγματικούς «καλλιτέχνες» της εξαπατήσεως είναι αυτό που έπεται όταν οι μάγοι του ψεύδους εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι σε «σωτήρες», κομίζοντας «δώρα» προς την ανθρωπότητα. «Δώρα» που υποτίθεται ότι θα «διασώσουν» την ανθρωπότητα από τα δεινά των καταστάσεων και των γεγονότων – απατηλών ή πραγματικών – τα οποία όμως οι ίδιοι έχουν εμπνευσθεί ή υποκινήσει εκ των προτέρων!

Οι νικητές του Β’ Π.Π. υποσχέθηκαν την εξάλειψη τάχα της φρίκης των πολέμων, φέροντας το «δώρο» της καθολικής ισότητος στην Δύση. Όμως, πίσω από τους φαινομενικούς νικητές της κοσμοϊστορικής εκείνης συγκρούσεως, υπήρχαν οι αφανείς ιθύνουσες δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις έθεσαν το πλαίσιο λειτουργίας του μεταπολεμικής Ν.Π.Τ.Π. (Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων). Αυτοί ήταν οι πραγματικοί υποκινητές του πολέμου και οι πραγματικοί υπαίτιοι της καταστροφής της Ευρώπης. Το «δώρο» που έφεραν στην Δύση ήταν ένας σύγχρονος Δούρειος Ίππος που διάβρωσε και κατέστρεψε τον πολιτισμό και την ψυχή των λευκών, φθάνοντας στις φρικώδεις δυστοπικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα. Οι «πονόψυχοι» ηγέτες της Δύσεως, ο Ο.Η.Ε., οι αναρίθμητες Μ.Κ.Ο., αλλά κυρίως αυτοί που κινούν τα νήματά τους, έσπευσαν να «διασώσουν» τους «δυστυχείς πρόσφυγες/μετανάστες» ανοίγοντας τα σύνορα της Ευρώπης και φέροντας το «δώρο» της «πολυπολυτισμικότητος» στην Δύση. Οι ίδιοι ακριβώς ωθούν τριτοκοσμικές μάζες εποίκων προς την Ευρώπη, με προφανή στόχο την καταστροφή της. Το «δώρο» είναι, στην πραγματικότητα, ένα εισιτήριο άνευ επιστροφής προς τον όλεθρο! Οι μεγάλοι «ανθρωπιστές», που τόσο κόπτονται για την επιβίωση του πλανήτη, μας «δωρίζουν» τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την ολική στροφή προς έναν «οικολογικό», τάχα φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο ζωής. Υπόσχονται παράδεισο αλλά φέρνουν την κόλαση. Είναι οι φορείς και εκφραστές των ιδίων δυνάμεων που, κατά τους τελευταίους αιώνες, καταστρέφουν τον πλανήτη μέσω του άκρατου καταναλωτισμού.

Και τώρα θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η «παγκόσμια υγειονομική κρίση» της «πανδημίας» είναι κάτι διαφορετικό… Οι κυβερνήσεις των κρατών, με την καθολική υποστήριξη των Μ.Μ.Ε., της «αριστεράς» (όλων των αποχρώσεων) καθώς και της «θεόπνευστης» χριστιανικής Εκκλησίας, μας προφύλαξαν παροδικά επιβάλλοντας ειδεχθή μέτρα, καθυστερώντας όσο έπρεπε την επέλαση του «δολοφονικού» ιού, μέχρι να έρθει η επιστήμη, αυτή η νέα «θεότητα», για να μας αποκαλύψει το «θείο δώρο» του εμβολίου… Ο υποχρεωτικός περιοδικός εμβολιασμός αποτελεί πλέον το νέο, μεταμοντέρνο μέσο αποδείξεως της «πίστεως» και της αφέσεως αμαρτιών. Ποιος όμως κατασκεύασε τον ίδιο τον ιό; Σίγουρα όχι οι …νυχτερίδες. Ποιος είναι υπεύθυνος για την φίμωση και τις διώξεις (ακόμα και ποινικές) των αντιφρονούντων (ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται κορυφαίοι επιστήμονες); Σε τι διαφέρει η ποινικοποίηση της «αρνήσεως του Ολοκαυτώματος^®» και του «ρατσιστικού λόγου» από την ποινικοποίηση της «διασποράς ψευδών ειδήσεων» σχετικά με την «πανδημία»;

Γιατί όμως τόσοι πολλοί προσπερνούν αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα προσπαθώντας να πείσουν τους εαυτούς τους ότι η «υγειονομική κρίση» της «πανδημίας» αποτελεί εξαίρεση στην αλυσίδα της εξαπατήσεως; (Δεν αναφερόμαστε στην μάζα, που σε καμία στιγμή δεν καταλαβαίνει ότι εξαπατάται). Ο φόβος του θανάτου είναι μάλλον η βασική εξήγηση καθώς η απειλή προς την ζωή του συνόλου, που αναπόφευκτα συνεπάγεται και απειλή προς την ζωή του ατόμου, δεν γίνεται άμεσα κατανοητή, θεωρείται ήσσονος σημασίας, ή τουλάχιστον κάτι το μακρινό. Η απειλή όμως του αμέσου θανάτου, λόγω ενός «αόρατου εχθρού», εύκολα πανικοβάλει, αφήνοντας τους πάντες έρμαια στις διαθέσεις του διεστραμμένου Συστήματος.

Ουδείς βεβαίως ασχολείται με την επιβολή υποχρεωτικότητας εμβολιασμού στον Τρίτο Κόσμο, όπως ουδείς ενδιαφέρθηκε να χτίσει «μουσεία Ολοκαυτώματος» στη Μποτσουάνα και στο Μπαγκλαντές, ουδείς ασχολείται με το «ενεργειακό αποτύπωμα» της Ινδίας και της Νιγηρίας και ούτω καθ’  εξής. Αυτό δεν αποτελεί απόδειξη της σκληρότητας με την οποία αντιμετωπίζονται οι τριτοκοσμικές φυλές, όπως πολλοί αφελώς πιστεύουν, αντιθέτως αποτελεί δείγμα του απύθμενου μίσους των εξουσιαστών, ανεξαρτήτως χρώματος επιδερμίδος και φυλετικής καταγωγής, απέναντι στους λευκούς!

Στην Αινειάδα, ο Βιργίλιος βάζει τον Λαοκόωντα να πει: «Equo ne credite, Teucri. Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes». «Μην εμπιστεύεστε τον ίππο, Τρώες. Οτιδήποτε κι αν είναι, φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς καὶ δῶρα φέροντας». Οι Τρώες όμως, εξαντλημένοι από τον πολυετή πόλεμο, με τους μεγάλους τους ήρωες και καθοδηγητές νεκρούς, μεθυσμένοι με το κρασί της φαινομενικής τους νίκης, που θα σήμαινε, όπως νόμισαν, το τέλος των βασάνων τους, παραπλανημένοι από το εντυπωσιακό «δώρο», δεν έδωσαν σημασία στα λεγόμενα του ιερέως και υπέκυψαν στην απάτη του Οδυσσέως, σαν να ήταν έτοιμοι να πιστέψουν οτιδήποτε, αρκεί να φαινόταν ότι σηματοδοτεί την λύτρωση. Όσοι διατύπωσαν επιφυλάξεις λοιδορήθηκαν, παραμερίστηκαν, φιμώθηκαν. Και οι πιο επίμονοι εξ αυτών, όπως ο Λαοκόων, πλήρωσαν την αντίδραση με την ζωή τους. Οπότε, οι Τρώες υποδέχθηκαν το απατηλό «δώρο» με ανοικτές αγκάλες, παραδόθηκαν στις διασκεδάσεις, άφησαν τα τείχη αφύλακτα και, λίαν συντόμως, αντίκρισαν το τέλος τους.

ΠΗΓΗ: www.armahellas.com