Δίκαιον και αρετή (Ο ενάρετος δικαστής)

01/11/2020

«Αγαθόν ου το μη αδικέειν,
αλλά το μηδέ εθέλειν.»
Δημόκριτος

Εις ελευθέραν, αλλ’ ορθοτομούσαν απόδοσιν το θείον τούτον απόφθεγμα, ο μέγας Έλλην φιλόσοφος διδάσκει τους ανθρώπους ότι: «Ενάρετος δεν είναι όστις δεν αδικεί, (σ.σ. Διότι ενδέχεται, να φοβήται τας συνεπείας του Νόμου, ή τα αντίποινα από την πλευράν εκείνου ή εκείνων που θέλει να αδικήση, ή την κοινωνικήν αποδοκιμασίαν, ή ο,τιδήποτε άλλον.) αλλ’ ενάρετος είναι εκείνος, όστις δεν θέλει να αδική ουδέποτε, ουδέναν και δι’ ουδέναν λόγον και αιτίαν.» Και ο Πλάτων διδάσκει ότι: «Το Δίκαιον πρέπει να λειτουργή εντός της σφαίρας της Αρετής, δια να δύναται η Αρετή να είναι λειτουργική, κατά την δικαιοδοτικήν διαδικασίαν.»
Η αδιάσπαστος συνύπαρξις και συλλειτουργία των δύο τούτων Ιδεωδών, Δικαίου και Αρετής, δέον όπως αποτελή τον σταθερόν Φάρον της δικαιοδοτικής λειτουργίας, ώστε η Δικαστική Εξουσία να παραμένη διακριτή, ανεξάρτητος, αδιάφθορος, αμερόληπτος και ανεπηρέαστος – έσωθέν τε και έξωθεν – όταν καλήται να κρίνη οιανδήποτε υπόθεσιν φερομένην προς εκδίκασιν ενώπιον αυτής.
Κατ’ ακολουθίαν των προεκτεθέντων και κατ’ εύλογον και αυτονόητον διασταλτικήν παραδοχήν, ο ενάρετος Δικαστής – «ο μη εθέλων αδικέειν» - αγνοεί, κατά τον σχηματισμόν δικαίας δικανικής πεποιθήσεως, πάντα έσω – εξωγενή παράγοντα, επιχειρούντα να τον εκτρέψη προς την οδόν του αδίκου. Ωσαύτως δε και αυτό τούτο το ένστικτον της αυτοσυντηρήσεως, το λειτουργούν συνεπεία φόβου, υπερβαίνει και θέτει εν αδρανεία.
Ο ενάρετος Δικαστής δεν αποφασίζει υπό το κράτος πολιτικών αντιλήψεων, ουδέ υποτάσσεται εις τας πιέσεις της Εκτελεστικής Εξουσίας. Δεν αποφασίζει υπό το κράτος απειλών και οχλοκρατικών εκβιάσεων, καθιστάμενος ούτω… εισαγγελεύς του οχλοδικείου, ουδέ υπό την επήρειαν του εκάστοτε κρατούντος κοινωνικοπολιτικού κλίματος. Δεν αποφασίζει με γνώμονα τα οικονομικά και επαγγελματικά του συμφέροντα. Δεν αποφασίζει χάριν οιουδήποτε αναταποδοτικού ωφέλους.
Τον ενάρετον Δικαστήν διακρίνει γενναιότης και υψηλοφροσύνη. Διακονεί ευόρκως και ευλαβώς το αυτώ ανατεθειμένον ιερόν Λειτούργημα, διότι καλείται εκάστοτε να αποφασίση δια την ζωήν και την ελευθερίαν των δικαζομένων συνανθρώπων του, υπό το βλέμμα του Υψίστου.
Εξ’ ετέρου, το ισχύον εις το δικαικόν μας σύστημα Δικονομικόν δίκαιον, αποδεχόμενον την Αρχήν της Ηθικής αποδείξεως, παρέχει εις τον Δικαστήν το δικαίωμα και τη δυνατότητα της κατά συνείδησιν κρίσεως, (σ.σ. εφ’ όσον βεβαίως κέκτηται Ηθικού συνειδότος) εκφεύγων ούτω από του «κλοιού» οιασδήποτε τυπικώς μεν νομίμου διατάξεως, αλλ’ ουσία δε αδίκου προς εφαρμογήν, εις συγκεκριμένην (in concreto) υπό κρίσιν υπόθεσιν.
Μόνον οι ενάρετοι Δικασταί και Εισαγγελείς έχουν την δυνατότητα, ενεργούντες ως διακριτή και ανεξάρτητος ΕΞΟΥΣΙΑ, να δημιουργήσουν ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, εν αντιθέσει προς τους φαύλους πολιτικούς, τους δημιουργούς του Κράτους αδίκου, κοινωνικοοικονομικής ασυδοσίας, ανηθικότητος, διαφθοράς, αθεμίτων συναλλαγών, δολοπλοκιών, ξενοδουλείας και Εθνικής καταισχύνης.
Δυστυχώς όμως δια τον Λαόν και το Έθνος, το κράτος αδίκου βασιλεύει και ευημερεί, υπό την ανοχήν και άμεσον ή έμμεσον συνέργειαν του Δικαστικού Σώματος, όπερ κατά το μάλλον ελέγχεται αντί να ελέγχη τας εκάστοτε κυβερνήσεις, δια τα πολλαπλά και κατ’ εξακολούθησιν τελούμενα εγκλήματα των, προφασιζόμεναι, ότι υπηρετούν την… δημοκρατικήν «νομιμότητα».
Οι ενάρετοι Δικασταί και Εισαγγελείς αποτελούν απειροελαχίστην μειονοψηφίαν, μη δυναμένην, υπό τας παρούσας συνθήκας, να αντιμετωπίση αποτελεσματικώς το κράτος αδίκου.
Η εξυγίανσις του Δικαστικού Σώματος δύναται να επιτευχθή και να ολοκληρωθή σταδιακώς, αρχής γενομένης από την Σχολήν Δικαστών και Εισαγγελέων, υπό τας εξής προϋποθέσεις:
α. Απόφασις αντισυστημικής Κυβερνήσεως αξιοκρατών.
β. Αδιάβλητοι εξετάσεις επί συγκεκριμένων τομέων απαραιτήτων γνώσεων εν οις, παρεκτός του Δικαίου, Ελληνικής Ιστορίας και βασικών διδαγμάτων της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.
γ. Έλεγχος υπό Επιτροπής εμπειρογνωμόνων, της ψυχοπνευματικής υγείας των υποψηφίων σπουδαστών – ανδρών τε και γυναικών – κυρίως των γυναικών, λόγω της sui generis ιδιοσυγκρασίας τούτων, αίτινες αποτελούσι δυσαναλόγως την πλειονοψηφίαν του Δικαστικού Σώματος.
Εις αυτάς τας επισημάνσεις εχώρησα, έχων ως γνώμονα και οδηγούς την ακλόνητον πίστιν μου εις τα Ιδεώδη του Δικαίου και της Αρετής, την Ιστορίαν της Ελληνικής μου Πατρίδος και την αποκτηθείσαν εμπειρίαν, μαχόμενος ως δικηγόρος και επί τι χρονικόν διάστημα ως Έλλην Εθνικιστής βουλευτής εν τω παρασκευαστηρίω Εθνικών εγκλημάτων και εκτροφείω αχρείων ελληνοφώνων πολιτικών.

Μιχάλης Αρβανίτης
Δικηγόρος

Υ.Γ.  Η εικών έξωθι του Εφετείου Αθηνών κατά την 7ην Οκτωβρίου του έτους 2020, ως και η αυθημερόν εκδοθείσα απόφασις του Τριμελούς Εφετείου κακουργημάτων, επί τω τέλει ικανοποιήσεως του υπό των πολιτικών οργανωθέντος και εκείσε… παραστάντος θηριώδους πολυκομματικού αλαλάζοντος όχλου, ως και της γνωστής αγωνιζομένης κατά του… ναζισμού, αποτελούν αψευδείς μάρτυρας του λόγου της Αληθείας του παρόντος σημειώματος.
Απευθυνόμενος δε, προς τους εκδόντας ομοφώνως την στερουμένην Δικαίου και Αρετής, ου μην αλλά και νομιμότητος απόφασιν ταύτην τρείς (3) δικαστάς, προς ικανοποίησιν ταπεινών και ανηθίκων επιδιώξεων, δηλώ, ως πολίτης, νομικός και υπ’ εκείνων καταδικασθείς, ότι διακατέχομαι υπό αισθημάτων θλίψεως, πικρίας και απεράντου ΑΗΔΙΑΣ, ατενίζων αφ’ υψηλού τους έρποντας αθλίους υπονομευτάς της κοινωνικής συνοχής μας, της Εθνικής υποστάσεώς μας και έργω υβριστάς του Δικαίου και της Αρετής.
Salom

ΠΗΓΗ: www.xrisiavgi.com