Κόμματα εξουσίας και Χρυσή Αυγή

Τρίτη, 1 Ιανουαρίου 2019     http://www.xryshaygh.com/

Η προδοτική συμφωνία των Πρεσπών προστέθηκε κι αυτή στον όγκο των αποδεικτικών στοιχείων του ότι σύσσωμο το εγχώριο πολιτικό σύστημα του «Συνταγματικού τόξου» αδιαφορεί ουσιαστικά για τις διογκούμενες γεωπολιτικές απειλές σε βάρος της Ελλάδας, ενδιαφερόμενο μόνο για τα στενά συντηρητικά συμφέροντά του. Δηλαδή, για την αναπαραγωγή του και την διαιώνιση της ύπαρξής του σε βάρος της Πατρίδας και του Λαού.

Εδώ και αρκετό καιρό, ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό του «Συνταγματικού τόξου» έχει στρατευθεί στο πλευρό της παγκοσμιοποίησης. Έκανε δικά του συνθήματα εφαρμογής τους στόχους και την γλώσσα της, ενώ η ευρωπαϊκή εκδοχή της παγκοσμιοποίησης, η ΕΕ, με το πολιτικό της κέντρο στο Βερολίνο και το οικονομικό στις Βρυξέλλες, ήταν η κοιτίδα «της προόδου, της σύγκλισης και της ευημερίας». Ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ και των «χρήσιμων ηλιθίων» ΑΝΕΛ στην διακυβέρνηση της Χώρας συνετέλεσε και στο να καμφθεί και να εκμαυλιστεί το αντιμνημονιακό μένος, αλλά και στο να ενισχυθούν εξουσιαστικά όλες οι «δικαιωματικές» πλευρές της παγκοσμιοποίησης, με κομβική την προσπάθεια εμπέδωσης στον Ελληνικό Λαό της αίσθησης ότι η Εθνική Συνείδηση και η πρακτική εφαρμογή της αποτελούν επικίνδυνες μήτρες γέννησης «του φασισμού και του ρατσισμού».
Όταν οι «His Master voice» ΗΠΑ έδωσαν το σήμα ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, οι νυν εντολοδόχοι τους στο Μαξίμου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα υπολόγισαν όλα λάθος. Το Μέγιστο Εθνικό Ζήτημα της Μακεδονίας ΜΑΣ και ο «ετερόκλητος όχλος», όπως αποκαλούσαν οι κυβερνητικοί αλήτες το αναρίθμητο πλήθος των Ελλήνων που διαδήλωναν ενάντια στην παραχώρηση του ονόματος, είναι φανερό ότι ρυθμίζουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις και τον χρόνο τους, καθώς και τους συσχετισμούς τόσο ανάμεσα στα κόμματα όσο και ανάμεσα στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Αν και νόμιζαν ότι σχεδίαζαν και διηύθυναν νικηφόρα, στην ουσία είναι όλοι τους μπλεγμένοι σε ένα θέμα που τους ξεπερνά και τους οδηγεί σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, τις οποίες ελάχιστα μπορούν να ελέγξουν ή να αντιμετωπίσουν.
Κάποιοι πληρώνουν την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών. Πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ΝΔ να αναγκάζεται «να κάνει καθυστερήσεις», ελπίζοντας ότι δεν θα είναι στο τέλος αυτή που θα λάβει την «καυτή πατάτα» στα χέρια της, ενώ ΠΑΣΟΚ, Ένωση Κεντρώων και Ποτάμι τσουρουφλίζονται κι αυτοί, με τους ΑΝΕΛ να αποσυντίθενται σε ολοκληρωτικό βαθμό. Η πλήρης αποθράσυνση του Ζάεφ χάλασε το πανηγυρικό κλίμα της κωμικοτραγωδίας των Πρεσπών, η οποία στην πραγματικότητα (και με τις «ευλογίες» των ΗΠΑ και της ΕΕ) σημαίνει άνοιγμα του ασκού του Αιόλου στα Βαλκάνια, με μόνο αφελείς, ηλίθιους ή απλώς προδότες, να μην αντιλαμβάνονται τι ραγδαίες εξελίξεις φέρνει η αναγνώριση «μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας.
Παρότι το 80% του Ελληνικού Λαού έχει ταχθεί αρνητικά απέναντι στην συμφωνία των Πρεσπών, εν τούτοις, δεν υπήρξε καμιά διαδικασία (δημοψήφισμα) που να του επέτρεπε να εκφραστεί επί του θέματος. Βλέπετε, το προηγούμενο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 έχει δημιουργήσει τετελεσμένο… Εντελώς εμπρηστικά, χυδαία και θρασύδειλα ο Τσίπρας επιχείρησε συγκέντρωση δικαιολόγηση της προδοτικής συμφωνίας, με μια αφίσα της οποίας το περιεχόμενο για την «Μακεδονία της Δημοκρατίας» παραπέμπει ευθέως στην «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ενώ έφτασε στο ελεεινό σημείο να επιτεθεί ακόμη και στους μαθητές που έκαναν καταλήψεις για την Μακεδονία ΜΑΣ.
Είναι αναμφισβήτητο ότι και οι δύο άμεσοι διεκδικητές της εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ,ΝΔ) είναι ένθερμοι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης και δεν νοιάζονται για τις απειλές και τους κινδύνους που απειλούν το Έθνος μας. Στις βασικές θέσεις συμφωνούν και όπου υπάρχει διαφοροποίηση αυτό γίνεται σε δευτερεύουσας σημασίας θέματα και με εντελώς υπολογιστικούς εκλογικούς στόχους. Η ροή των πραγμάτων δείχνει σαφέστατα ότι και οι δύο τους θα αναγκαστούν να καταλάβουν ότι τα παιχνίδια τους με πολύ σημαντικά θέματα (Σκοπιανό, Κυπριακό, τουρκικός επεκτατισμός, αλβανικές προκλήσεις, λαθρομετανάστευση, υδρογονάνθρακες κ.τ.λ.) δεν είναι απλά ή εύκολα, ούτε βεβαίως προσφέρονται για τυχάρπαστες πολιτικάντικες λύσεις.
Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει και με την ψεύτικη αντιπαράθεση των δύο κομμάτων εξουσίας για τα «εντός των τειχών» ζητήματα. Με απύθμενο θράσος, τσακώνονται ποιος ασκεί πιο… φιλολαϊκή πολιτική, στο άνυδρο έδαφος πάντα που έχουν στρώσει οι μνημονιακές θύελλες. Η σκανδαλολογία (και) των τελευταίων ημερών γυρίζει μπούμερανγκ απέναντι σ’ όλο το «Συνταγματικό τόξο», καθώς δείχνει τον άρρηκτο δεσμό που αυτό έχει με την διαφθορά και την παραοικονομία. Σχετικά με το επίπεδο διαβίωσης, τις εργασιακές σχέσεις, τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, την τεράστια ανεργία που συνεχώς μεγαλώνει, ποιο από τα δύο κόμματα δεσμεύεται για έμπρακτες αλλαγές προς το καλύτερο;
Ποιο αμφισβητεί τα εξωπραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα ή κάνει λόγο για εφ’ όλης της ύλης «διαπραγμάτευση» ενός προγράμματος που δεν βγαίνει και αυτό το γνωρίζουν όλοι; Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, είναι εμφανές ότι η Ελληνική Κοινωνία είναι δύσπιστη απέναντι στο εγχώριο πολιτικό σύστημα, με το αίσθημα αυτό να διευρύνεται. Επομένως, η καταφατική απάντηση στο ερώτημα «θέλουμε να αλλάξει θετικά και με ευοίωνες προοπτικές αυτή η κατάσταση ενδοτισμού και μιζέριας;» θέτει ζητήματα ιδεολογικού φρονήματος, πολιτικής ποιότητας και στρατηγικού σχεδίου για τις μάχες που έρχονται, που μόνο το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ μπορεί να δημιουργήσει και να διαχειριστεί με επιτυχία, προς όφελος της Πατρίδας και του Λαού. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ