Ημέρα μνήμης θυμάτων του κομμουνισμού

  

Παναγιώτης Λιάκος

«Μόνον εις την πρωτεύουσα και το επίνειον αυτής εσφαγιάσθησαν 15.685 άτομα και συνελήφθησαν περί τους 9.800 ανδρών και γυναικών, πάσης τάξεως και ηλικίας, οίτινες πάντες εν μέσω χειμώνι απήγοντο νύκτωρ εκ των οικιών των και πεζή, νήστεις και ρακένδυτοι διά μέσου των χιόνων και των χαραδρών, ωδηγούντο ως όμηροι. Εκ τούτων οι μη δυνάμενοι να βαδίσωσι ή υπέκυπτον εις τας κακουχίας ή εξετελούντο καθ’ οδόν, του αριθμού τούτων υπερβάντος τας 2.000».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Απελεύθερωσις της Ελλάδος και τα μετά Ταύτην Γεγονότα» (εκδόσεις Αρχηγείου Στρατού – Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, κεφ. 4. σελ. 247-248)

Ο μήνας Δεκέμβριος ξεχωρίζει κυρίως επειδή οδηγεί στην απαστράπτουσα γιορτή της Γέννησης του Χριστού. Ταυτόχρονα, όμως, φέρνει στον νου την ανθρωποσφαγή που οργάνωσε και εξετέλεσε με δολοφονική μανία το ΚΚΕ στην Αθήνα που μόλις είχε προλάβει να λυτρωθεί από τα δεσμά της γερμανικής Κατοχής.

Τα Δεκεμβριανά είναι ένα από τα πολλά μαζικά εγκλήματα του ΚΚΕ, που έχει μείνει ιστορικά και πολιτικά ατιμώρητο αλλά και αδικαίωτο για τα θύματα, τους σφαγιασθέντες και βασανισθέντες Έλληνες που μαρτύρησαν στα χέρια αποκτηνωμένων συμμοριτών. Το βιβλίο της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού παραθέτει μια εμπεριστατωμένη καταγραφή των τραγικών στιγμών που πέρασε η πρωτεύουσα.

Από τις σφαίρες και τις λεπίδες των συμμοριτών έπεσαν νεκροί 15.685 άνθρωποι! Ο αριθμός είναι συνταρακτικός διότι είναι περίπου οι διπλάσιοι απ’ όσους σκοτώθηκαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο!

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι τα γεγονότα δεν προέκυψαν κατά… τύχη. Οι βασικοί σχεδιασμοί είχαν γίνει και αναμένετο η ευκαιρία. Αυτή δόθηκε στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα που είχε οργανώσει το ΚΚΕ για την 4η Δεκεμβρίου 1944.

Πριν από τη συγκέντρωση είχε προηγηθεί ένοπλη επίθεση στην οικία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και το πρωτοσέλιδο άρθρο της 3ης Δεκεμβρίου 1944 του «Ριζοσπάστη» (βλ εικ. 2), το οποίο έδινε το σύνθημα της επίθεσης, έκλεινε με τα ακόλουθα λόγια: «Τώρα το λόγο έχει ο ελληνικός λαός. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ, που τους ζητούν να παραδώσουν τα τιμημένα και κερδισμένα σε μάχες όπλα τους. […] Ο ελληνικός λαός θα σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας».

Από τα παραπάνω έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η χρήση του όρου «εμφύλιος πόλεμος» από τον «Ριζοσπάστη» – πριν αυτός προκύψει! Επρόκειτο για μια αυτοεκπληρούμενη «προφητεία».

Εδώ και δεκαετίες αποσιωπάται το δράμα της πατρίδας και του λαού μας, που βασανίστηκε από το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας. Δεν μιλούν στα σχολεία για τις πορείες θανάτου που οργάνωσε το ΚΚΕ, για τα βασανιστήρια και τις σφαγές αμάχων, για τα πλιάτσικα και τις δολοφονίες γυναικοπαίδων, για τις απαγωγές και για τους βιασμούς που διέπραξαν οι… οραματιζόμενοι μια «δίκαιη» κοινωνία. Δεν γυρίζονται ταινίες, δεν κυκλοφορούν τραγούδια που να αφηγούνται όσα συνέβησαν τη μαύρη περίοδο της κομμουνιστικής ανταρσίας.

Οι πολιτικοί, είτε από τη συστημική Κεντροδεξιά είτε από τη Σοσιαλδημοκρατία και την Αριστερά, φτύνουν στους τάφους των σφαγιασθέντων αποκαλώντας «γιορτές μίσους» τα μνημόσυνα που γίνονται υπέρ της ανάπαυσης των ψυχών τους. Από την άλλη πλευρά, χορήγησαν συντάξεις και ασφαλιστικά προνόμια σε σφαγείς που διέπραξαν φρικτές κακουργίες σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει έτσι. Ο κ. Ιωάννης Μπουγάς, συγγραφέας και δεινός ιστορικός ερευνητής της περιόδου της Κατοχής μέχρι και το πέρας του συμμοριτοπολέμου, έχει προτείνει να οριστεί από τη Βουλή μία «Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Κόκκινης Τρομοκρατίας». Η πρόταση του κ. Μπουγά θα έπρεπε να έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή και να έχει εγκριθεί από το σύνολο των κομμάτων, τα οποία διαφωνούν με τις σταλινικές πρακτικές της εγκληματικής οργάνωσης, που σήκωσε τα όπλα εναντίον της πατρίδας και επιδίωκε την «αυτοδιάθεση» τμήματος της επικράτειας, της Μακεδονίας μας. Άλλωστε, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη καθιερωθεί η 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα υπέρ της μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού.
Ο καιρός είναι ώριμος και στην Ελλάδα να οριστεί μια ημέρα για τη μνήμη των θυμάτων του ΚΚΕ.

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία» 8/12/2024