Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΟΙΚΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ 

Άρθρο στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή»

Όσο υπάρχουν άνθρωποι και λαοί η ανθρωπότητα θα εξελίσσεται και θα μετακινείται. Η μετακίνηση ανθρώπων και λαών, η μαζική μετανάστευση, το τελευταίο διάστημα έχει λάβει αντιφατικό χαρακτήρα, καθώς από ορισμένους αξιολογείται ως δικαίωμα και από άλλους ως κατάχρηση. Ας εξετάσουμε αυτή την αμφιλεγόμενη πτυχή κάνοντας μια σύντομη ανασκόπηση για τα τελευταία 500 χρόνια ιστορίας μεταναστευτικών ροών στον πλανήτη. 

Πριν από 500 περίπου χρόνια ανακαλύφθηκε η Κεντρική και Νότια Αμερική με την εισβολή των Ισπανών και στην συνέχεια των Πορτογάλων, Γάλλων, Ολλανδών και Βρετανών. Η ιστορία αμετάκλητα έχει αξιολογήσει ως γενοκτονία την βίαιη καταστολή των τοπικών λαών και των πολιτισμών τους, ενώ η αντίσταση που προέβαλλαν οι τοπικοί λαοί στους εισβολείς αναγνωρίζεται από τους ιστορικούς ως δικαιολογημένη και απολύτως κατανοητή. 

Η εποχή του απικοισμού της Αμερικής, Αφρικής και Ασίας από τους λαούς και τα κράτη της Ευρώπης διήρκεσε περίπου 400 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα οι αποικιακές δυνάμεις αντιμετώπισαν τεράστια αντίσταση από τους τοπικούς πληθυσμούς, η περίπτωση Γκάντι στην Ινδία είναι χαρακτηριστική. Οι δε ιστορικοί αναγνωρίζουν ως αναφαίρετο δικαίωμα των αυτοχθόνων λαών την κάθε είδους αντίσταση στον απικοισμό τους, είτε αυτή η αντίσταση είναι βίαιη ή ένοπλη, χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίσταση των Αλγερινών στους Γάλλους. 

Το 1816 η έκρηξη ενός ηφαιστείου στην Ινδονησία και η επακόλουθη έκλειψη προκάλεσε έναν πολυετή λιμό στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα την απαρχή ενός κύματος μετανάστευσης προς την Αμερική που διήρκεσε έως το 1880. Οι Ευρωπαίοι έποικοι συγκρούσθηκαν με τους ιθαγενείς «Ινδιάνους», οι οποίοι δεν ήθελαν να αντέξουν την επίθεση των «Λευκών». Η επικρατούσα ιστοριογραφία παρέχει στους Ινδιάνους το ηθικό δικαίωμα της αντίστασης, κάτι που γίνεται ορατό ακόμη και σε ταινίες του Χόλυγουντ. Το 1887 η Γαλλία αποίκισε το σημερινό Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Λάος. Οι τοπικοί λαοί, κυρίως οι Βιετμίνχ, αντιστάθηκαν και ο αγώνας τους θεωρείται από όλους τους ιστορικούς ως ακατάλυτο δικαίωμα υπεράσπισης. 

Το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο απαίτησε εργατικό δυναμικό που δεν υπήρχε τότε στην Γερμανία. Έτσι πολλοί εργάτες από Ισπανία, Ιταλία, Τουρκία και Ελλάδα μετανάστευσαν στην Γερμανία κατόπιν αίτησης του γερμανικού κράτους προς τις αντίστοιχες κυβερνήσεις. Το γερμανικό κράτος όταν αξιολόγησε ότι αυτή η μετανάστευση είχε εκπληρώσει τα συμφέροντα της βιομηχανίας, σταμάτησε την μετακίνηση εργατικού δυναμικού από αυτές τις χώρες στο πλαίσιο των εθνικών συμφερόντων του (εποχή Καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ). Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ένα κύμα μεταναστών, κυρίως γερμανικής καταγωγής, ξεκίνησε από τις πρώην ανατολικές χώρες προς την Γερμανία. Η έκκληση για μετακίνηση έγινε από τον τότε Καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, ειδικά επειδή οι πληθυσμοί αυτοί προέρχονταν από παρόμοια κουλτούρα, είχαν καλή μόρφωση και ομιλούσαν την γερμανική γλώσσα. 

Ωστόσο από το 2015 έχει σημειωθεί μια μεταβολή στο μεταναστευτικό ζήτημα, μια μεταβολή που κορυφώθηκε με το Παγκόσμιο Σύμφωνο Μετανάστευσης του 2018. Το Σύμφωνο ορίζει πως η μετανάστευση κάθε πολίτη της γης για οποιοδήποτε λόγο θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα. Τουτέστιν οι μετανάστες έχουν το δικαίωμα να μεταναστεύσουν σε οποιαδήποτε χώρα της επιλογής τους. Δηλαδή το ιστορικό δικαίωμα των λαών να αμυνθούν εναντίον της μετανάστευσης ή της εισβολής εποίκων και αποίκων καταργείται και η μετανάστευση γίνεται πολιτικά επιθυμητή (εννοείται ότι ως νοήμονες γνωρίζουμε ποια συμφέροντα εξυπηρετεί αυτή η επιθυμία, καθώς το εν λόγω Σύμφωνο είναι έμπνευσης του διαβόητου Τζορτζ Σόρος). Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος: Αφού η μετανάστευση είναι πολιτικά επιθυμητή, αυτό προδιαγράφεται στο Σύμφωνο Μετανάστευσης του ΟΗΕ, τότε γιατί δεν ανοίξαμε τα σύνορα μας στους λαθρομετανάστες που συνωστίσθηκαν πρόσφατα στα Διαβατά για να φύγουν προς τις χώρες που επιθυμούν, χώρες όπως η Γερμανία και Γαλλία των σιωνιστών πρωθιερέων Μέρκελ και Μακρόν που ήταν κύριοι υποστηρικτές του Παγκόσμιου Συμφώνου Μετανάστευσης; 

Σήμερα όποιος στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επιτρέπει στον εαυτό του να αμφισβητεί, να επικρίνει ή να αρνείται τον εποικισμό από εκατομμύρια λαθρομετανάστες, κατηγορείται ως «λαϊκιστής», ως «ναζιστής» ή «ρατσιστής». Τα σιωνιστικών συμφερόντων μέσα ενημέρωσης και οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι έχουν λάβει εντολή να απεικονίζουν την μετανάστευση ως θετικό γεγονός, ο λαός υφίσταται μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου και λογοκρισία του αισχίστου είδους. Η σημερινή αλλά και μελλοντική μετανάστευση θεωρείται από το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο ως νόμιμη και ανθρώπινο δικαίωμα, ανεξαρτήτως αν αυτό το «δικαίωμα» μαθηματικά οδηγεί στην εξαφάνιση του ελληνικού πολιτισμού και λαού. Σύμφωνα με αυτή την λογική οι Ινδοί δεν θα έπρεπε να αντισταθούν στους Βρετανούς αποικιοκράτες, ούτε οι Βιετμίνχ στους Γάλλους και εννοείται ούτε οι Αφρικανοί στον ευρωπαϊκό αποικισμό. 

Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα των «ανοιχτών συνόρων» την τρέχουσα δεκαετία δέχεται ετησίως δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες από την Αφρική και Ασία. Οι πληθυσμοί της Αφρικής και Ασίας αυξάνονται κατά ένα εκατομμύριο εβδομαδιαίως (επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ). Για πόσο καιρό ακόμη πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε ως «λαϊκιστές», «ναζιστές», «ρατσιστές» να αντέξουμε υποκύπτοντας στα συμφέροντα των αφεντικών του συνταγματικού τόξου; 

Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ