Ο Χ.Φ. Λάβκραφτ για την καθαρότητα της φυλής

Έχουν γίνει πανταχόθεν ποικίλες προσπάθειες σκιαγράφησης του πορτρέτου του Χ. Φ. Λάβκραφτ ως σκοτεινού και άχρωμου ανθρώπου και τεχνηέντως τον συνέδεσαν με τα μαγικά τάγματα και τη μαγεία. Ο Λάβκραφτ στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση με αυτού του είδους την θεματολογία και τις πρακτικές της. Το έργο του ήταν ξεκάθαρα εμποτισμένο με την πιο ρεαλιστική οπτική και απόδοση του κοσμικού τρόμου. Για τον Λάβκραφτ η ανθρωπότητα είναι παγιδευμένη από τις δυνάμεις των αρχέγονων οντοτήτων και συνθλίβεται από αυτές.

Ο Λάβκραφτ ήταν ρατσιστής, (σύμφωνα με τον μοντέρνο όρο των δυσλειτουργικών μη τηλεπαθητικών μαϊμούδων) αναγνώριζε την ποικιλία και την διαφορετικότητα μεταξύ των λαών, αλλά και την διαφορετική παραγωγή έργου του κάθε λαού, ως προϊόν της διαφορετικότητας από την οποία χαρακτηρίζεται ο κάθε λαός. Δεν μπορούσε να αποδώσει ίση τιμή σε έναν λαό που το μόνο πολιτιστικό προϊόν του και η συμβολή του στην ανθρωπότητα είναι το Βουντού.

Γι’ αυτό και θεωρούσε ότι η «πολυπολιτισμικότητα» ήταν (και είναι) στοιχείο ερεβώδους αντεξέλιξης, παρακμής και διαστροφής. 

Δεν υπάρχει ούτε ένας φιλόσοφος νέγρος, ποιητής, μαθηματικός, συγγραφέας του φανταστικού και δεν διαπρέπουν σε καμία επιστήμη που απαιτείται ανώτερη νοητική στοχαστικότητα και διαύγεια.

Όταν αναγκάστηκε να ζήσει στη Νέα Υόρκη, το μίσος, η απέχθεια και ο φόβος άρχισαν να παίρνουν διαφορετικές διαστάσεις, με αποτέλεσμα τα εφιαλτικά πλάσματα των ιστοριών του, να είναι η απόδοση των «αισχρών, σιχαμερών και εφιαλτικών μεταναστών».

Ένιωθε ότι οι «λιγδεροί και χαζοχαρούμενοι μιγάδες, οι απαίσιοι νέγροι σαν πελώριοι χιμπατζήδες» τον ποδοπατούσαν και του έκλεβαν ζωτικό χώρο στο μετρό και σε όποιο χώρο αυτής της πόλης και αν βρισκόταν. Όταν ζήτησε εργασία κατάλαβε πως η καλλιέργεια και η μόρφωση του δεν είχαν καμία αξία, αν δεν συγκαταλέγονταν με τους «ποντικομούρηδες» Εβραίους και «τερατόμορφους μιγάδες».

Αυτή η αίσθηση τον έκανε να νιώθει σαν παγιδευμένο ζώο μέσα σε ένα κλουβί που είναι αναγκασμένο να το μοιραστεί με άλλα είδη ζώων, βγάζοντας αναγκαστικά ωμή βία για να επιβιώσει. Όπως λένε οι άνθρωποι του κοντινού του περιβάλλοντος, όταν ο Λάβκραφτ συναντούσε άτομα άλλων φυλών, έτριζε τα δόντια του και χλόμιαζε ελαφρά, αλλά διατηρούσε την ψυχραιμία του. Η οργή του ξεσπούσε μέσα στις επιστολές του – πριν ξεσπάσει σαν χείμαρρος μέσα στα αφηγήματά του. Μια επίσκεψη στο Λόουερ Ηστ Σάιντ μέσα από την αφήγησή του στον Μπέλκναπ Λονγκ:

«Τα οργανικά –ιταλο-σημιτο-μογγολοειδή- συστατικά τούτου του αηδιαστικού οχετού δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ανθρώπινα, όσο ευφάνταστος κι αν είναι κανείς. Ήταν τερατοειδή και ακαθόριστα προπλάσματα πιθηκανθρώπου και αμοιβάδας, φτιαγμένα πρόχειρα από το δυσώδες και γλοιώδες υλικό της σαπισμένης γης. Σέρνονταν και ίδρωναν στους βρωμερούς δρόμους, έβγαιναν κι έμπαιναν από πόρτες και παράθυρα μ’ έναν τρόπο που σε έκανε να σκέφτεσαι επιδρομές σκουληκιών ή αποκρουστικά πλάσματα ξεβρασμένα από τα βάθη των ωκεανών.

Τούτα τα πράγματα –σαπρά όντα πλασμένα με κολλώδη ζύμωση- έδιναν την εντύπωση ότι ίδρωναν, στάλαζαν και χύνονταν μέσα από τα ορθάνοιχτα χάσματα των τρομακτικών σπιτιών τους… και μου θύμιζαν κυκλώπειους και ανθυγιεινούς κάδους βαλμένους στη σειρά, που καθώς ξεχείλιζαν από γαγγραινικά απεκκρίματα, σκέπαζαν όλον τον κόσμο με τη βρωμερή πλημμύρα της παχύρρευστης σήψης τους. Απ’ όλον τούτο τον εφιάλτη της νοσηρής ακαθαρσίας δεν μπόρεσα να συγκρατήσω ούτε ένα ζωντανό πρόσωπο. Το αλλόκοτο που είχε το κάθε άτομο ξεχωριστά χανόταν μέσα στη συλλογική παράκρουση.

Κι έτσι, πάνω στον αμφιβληστροειδή έμεινε μόνο το αραιό και φασματικό περίγραμμα της αποσύνθεσης και της παρακμής, μια ωχρή μάσκα, που καθώς μορφάζει, χύνει από τα μάτια, τα αυτιά, τη μύτη, το στόμα, ένα οξύ, κολλώδες πύο, αφήνοντας να ακουστεί ο θόρυβος που προκαλούν με τον αφύσικο αναβρασμό τους τερατώδη και αδιανόητα έλκη»

Στον ίδιο είχε γράψει το 1926 πως:

«Δεν είμαι έτοιμος να παραδεχθώ ότι η ουσιαστικά εξωτερική και ανατολίτικη πολιτιστική εβραϊκή παράδοση μπορεί να έχει νόμιμη θέση στο Δυτικό και Άρειο πολιτισμό».

Ο φυλετισμός διαμορφώνει στον Λάβκραφτ μια ποιητική μεταρσίωση μέσα στην οποία θα ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό, σφυροκοπώντας ρυθμικά και ξέφρενα τις καταραμένες απόκοσμες του φράσεις. Ο ίδιος αναφέρει:

«Είναι αδύνατον να μιλήσει κανείς ψύχραιμα για το πρόβλημα των μογγολοειδών που αντιμετωπίζει η Νέα Υόρκη. Ελπίζω να καταλήξουμε σε πόλεμο – όχι όμως πριν τα πνεύματά μας αποδεσμευτούν εντελώς από τα ανθρωπιστικά δεσμά της συριακής προκατάληψης που μας επέβαλε ο Κωνσταντίνος (Ιουδαιοχριστιανισμός). Ας δείξουμε λοιπόν τη σωματική μας δύναμη ως άνδρες και ως Άριοι, ας προχωρήσουμε σε μια μαζική επιστημονική εκτόπιση απ’ την οποία δεν θα ξεφύγει και δεν θα μπορέσει να επιστρέψει κανείς».

Ο Φρανσί Λακασσέν λέει για τον φυλετισμό του Λάβκραφτ: «Οι μύθοι του Κθούλου αντλούν την παγερή τους δύναμη από τη σαδιστική ηδονή με την οποία ο Λάβκραφτ παραδίδει τους ανθρώπους έρμαιο στην καταδιωκτική μανία εξωγήινων όντων, μόνο και μόνο επειδή αυτοί μοιάζουν με τα νεοϋορκέζικα αποβράσματα».

O Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (Howard Phillips Lovecraft) γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1890 στο Πρόβιντενς του Ροντ Αιλαντ των Η.Π.Α. και πέθανε στις 15 Μαρτίου 1937…

Όσο ζούσε, ήταν ένας άσημος συγγραφέας, στοχαστής και επιστολογράφος, αλλά και ένας πολύ σεμνός άνθρωπος. Δε γνωρίζουμε στ’ αλήθεια τίποτε άλλο γι’ αυτόν… Το ίδιο ισχύει και για όλους τους ανθρώπους που έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο: δεν ξέρουμε στ’ αλήθεια τίποτε γι’ αυτούς. Είμαστε όλοι καταδικασμένοι η μόνη αληθινή καταγραφή της ιστορίας της ζωής μας να περιοριστεί σε μια λακωνική επιγραφή πάνω σ’ έναν τάφο. Τα νεκροταφεία μας δεν είναι παρά ατέλειωτες πέτρινες βιβλιοθήκες, και πάνω στις λιγοστές σειρές που είναι γραμμένες στην κάθε πέτρα, μπορείς να διαβάσεις τη μικροσκοπική ιστορία κάθε ανθρώπου που δεν υπάρχει πια. Όλοι φεύγουν παίρνοντας το μυστικό τους μαζί τους, κι αφήνουν πίσω τους μια ψυχρή περίληψη, που είναι σχεδόν ίδια από μάρμαρο σε μάρμαρο. Μερικές φορές, σαν φαντάσματα ενός έρημου σπιτιού, μένουν και κάποια μηνύματα που άφησε πίσω του κάποιος άνθρωπος, για να δώσει μια απόμακρη μαρτυρία για κάποια από τα πράγματα που είδε και για κάποια από τα πράγματα που ένιωσε. Είναι, συνήθως, μηνύματα που ο κάθε αποδέκτης τα μεταφράζει όπως θέλει.

Η επιρροή του έργου του Λάβκραφτ άρχισε να γίνεται ορατή στα ‘60s και τα ‘70s, μέσα από τις ταινίες τρόμου της εποχής. Σταδιακά κέρδιζε ένα ολοένα και ευρύτερο κοινό, μέχρι που τελικά έγινε συστατικό κομμάτι της σύγχρονης κουλτούρας. Ο Στίβεν Κινγκ έχει αποκαλέσει τον Λαβκραφτ τον μεγαλύτερο δημιουργό της κλασικής ιστορίας τρόμου στον 20ο αιώνα. Ο Τζον Κάρπεντερ δημιούργησε τη δική του ωδή στον συγγραφέα μέσα από τις ταινίες «Η απειλή» και «Στο στόμα της τρέλας». Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο έχει ενσωματώσει στα έργα του ένα σωρό λαβκραφτιανές αναφορές, από τις ταινίες «Hellboy» μέχρι τη σειρά «The strain».

Ο Νιλ Γκέιμαν, ο Κλάιβ Μπάρκερ και ο Άλαν Μουρ έχουν αναγνωρίσει δημοσίως ότι χρωστούν στο έργο του συγγραφέα από το Πρόβιντενς. Μέχρι το 2015, το αγαλματίδιο του World Fantasy Awards (των βραβείων που αποδίδονται ετησίως στους συγγραφείς και καλλιτέχνες που διαπρέπουν στον χώρο του fantasy), ήταν μία προτομή του Χάουαρντ. Αχά … όχι πλέον. Κατηγόρησε τον Λάβκραφτ για ρατσιστή (SIC!) η σπορά των Αβυσσαίων και απαίτησε να αλλάξει το βραβείο από την προτομή του, σε κάτι πιο Κθούλιο (πλοκάμια που αγκαλιάζουν το Φωτεινό Κίτρινο Σύμπαν) για να ταιριάζει στην μιαρή γενεαλογική βιολογία τους. Η αλήθεια είναι ότι θα έτριζαν τα κόκαλα του σεμνού συγγραφέα στον τάφο του, να βλέπει να πιάνουν την προτομή του, τα βέβηλα και μολυσμένα χέρια των φρικαλέων υπηρετών του Σουμπ-Νιγκουράθ.

Είναι γεγονός αξιοπρόσεκτο ότι κανένας από την μαύρη φυλή δεν έγινε συγγραφέας του φανταστικού, ούτε φιλόσοφος, ούτε μαθηματικός τίποτε δηλ. που να απαιτεί καλλιέργεια ανώτερης συνείδησης. Ούτε ένας φιλόσοφος ειδικά την τελευταία πεντηκονταετία που η πρόσβαση στη γνώση «έγινε γιαούρτι» και μπορεί σχετικά εύκολα ο μελετητής να εμπνευστεί; ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ; Και αναφέρω την ιδιότητα του φιλόσοφου γιατί κάποιος γίνεται φιλόσοφος στα δύσκολα και στον κατατρεγμό. Εξαιρετικά αξιοπρόσεκτο που λέει πολλά !!!

Όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή, ειδικά η σπορά των Αβυσσαίων, σε μια πολυπολιτισμική τουρλού – τουρλού μανιφατούρα !!!

@Ιων Μάγγος /miastala.com

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ

Πρὶν ἀρκετὰ χρόνια κάποιος συνάδελφος μὲ ἀποκάλεσε ρατσιστὴ καὶ μερικὰ ἄλλα ποὺ ἀργότερα ἔγιναν ἡ κυρίως μόδα τοῦ πολιτισμικοῦ μαρξισμοῦ ποὺ βιώνουμε σήμερα. Ἔτσι λοιπὸν (ἐπειδὴ ὑπῆρξε καὶ μαθητὴς μου στὸ παρελθόν), τοῦ ἀπάντησα μὲ μία ἐπιστολὴ 94 σελίδων, τὴν ὁποῖα τελικὰ μοῦ εἶπε ὁτι δὲν τὴν διάβασε κἂν γιατὶ τὸν κουράζουν τὰ πολλὰ λογια. Τέλος πάντων ἐπειδὴ εἶχα ἀναφερθεῖ στὴν λαθρομετανάστευση καὶ τὴν ὑστέρηση τῆς νέγρικης φυλῆς, ἀπὸ ὅπου καὶ ξεκίνησε τὸ θέμα ἀνάμεσα σὲ ὅλα τὰ ἄλλα προσέφερα τὰ ἐπιχειρήματα καὶ αὐθεντίες μου, μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα παραθέτω ἐδῶ καὶ μάλιστα δὲν εἶναι ὅλα α᾽πὸ αὐτὰ ποὺ ἔγραψα. Ἐννοεῖται ὁτι οἱ πληροφορίες αὐτὲς εἶναι πλέον δυσεύρετες καὶ μπορεῖ νὰ ἔχουν ἀποσυρθεῖ ἀπὸ τὸ διαδίκτυο ἢ νὰ βρίσκονται παντελῶς στὴν ἀφάνεια.

Ἂς σημειωθεῖ, ὅτι ἡ ἔρευνα τῆς Dr. Audrey M Shuey ἐπεσήμανε γενικά, πὼς τὸ IQ τῶν Νέγρων βρίσκεται 12 βαθμοὺς περίπου κάτω τῶν Λευκῶν στὴν προσχολικὴ ἠλικία, 14,5 βαθμοὺς περίπου στὴν σχολικὴ ἠλικία καὶ 15 βαθμοὺς στὶς ἀνώτερες σχολές.

Ὅλες πράγματι οἱ ἔρευνες στὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἱκανοτήτων τῶν Νέγρων καταλήγουν στὸ ἴδιο ἀμετακίνητο συμπέρασμα, ὄτι αὐτοί ὑστεροῦν σημαντικά, ὄχι μόνον ἔναντι τῶν Λευκῶν, ἄλλά καὶ πολλῶν ἄλλων φυλῶν. Ἡ διαφορά τους λοιπὸν δὲν εἶναι «διαφορά στὸ χρῶμα τοῦ δέρματος», ὅπως οἱ ἀφελεῖς πιστεύουν, ἀλλὰ διαφορὰ πνεύματος.

Ὁ ἐπὶ 25ετίαν ἐργασθεὶς στὴν Ἀφρικὴ ἱατρὸς Wilhelm Gilges ἔγραφε τελευταῖα: «Ὅταν κάποιος ἀναλογιστῇ, ὅτι ὁ ἐγκέφαλος καὶ τὸ δέρμα προέρχονται ἀπὸ τὸ ἴδιο ἐμβρυακὸ ὑλικό, δὲν ἐκπλήσσεται ὅτι οἱ διαφορὲς στὸ δέρμα καὶ στὶς τρῖχες εἶναι παράλληλες μὲ τὶς διαφορὲς στὸν ἐγκέφαλο καὶ τὸν χαρακτήρα».

Ὁ Αὐστραλὸς καθηγητὴς τῆς ἀνατομίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Λονδίνου sir Grafton Elliot Smith σημειώνει: «Ὁ Νέγρος εἶναι ἑνα πολὺ πρωτόγονο μέλος τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, σὲ ὁρισμένα ὅμως σημεῖα πολὺ ἐξειδικευμένος. Τὸ μέσο μέγεθος τοῦ ἐγκεφάλου του εἶναι πολὺ μικρότερο ἀπὸ ὅσο στοὺς πληθυσμοὺς τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀσίας. Ἐπίσης παρουσιάζει, συχνότερα ἀπό ἄλλους λαούς, ἀνατομικὲς ἰδιότητες ποὺ θυμίζουν τοὺς ἀνθρωποπιθήκους». Καὶ ἀλλοῦ: «Ὁ Νέγρος καὶ ὁ Αὐστραλὸς εἶναι οἱ πιὸ πρωτόγονοι ἀπὸ ὅλους τοὺς ζῶντες λαούς». Ὁ γερμανός καθηγητής Felix von Bormann προσθέτει:

«Ὁ ἐγκέφαλος τοῦ Νέγρου εἶναι ἀπό ἀπόψεως χωρητικότητας μικρότερος ἀπὸ τὸν εὐρωπαϊκό, ἰαπωνικό ἢ κινεζικὸ ἐγκέφαλο, ἀπὸ πλευρᾶς δὲ ἐλίκων καὶ φαιᾶς οὐσίας εἶναι πρωτόγονος. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ οἱ Νέγροι εἶναι κατὰ μέσον ὁρο λιγότερο εφυεῖς ἀπὸ τοὺς ἀνωτέρῳ λαούς, εὐρισκόμενοι ἐπὶ χιλιετίες στὴν ἴδια ἐξελικτικὴ βαθμίδα».

Ὑποστηρίζεται ἀκόμη – ἀπὸ τὸ εἰδικὸ ἀνθρωπολογικὸ περιοδικὸ Mannus (Τεῦχος 2/1973)– ὅτι ἡ μέση κρανιακὴ χωρητικότης τῶν Εὐρωπαίων πρωτοανθρώπων πρὸ 500.000 ἔως 100.000 ἐτῶν ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ τὴ σημερινὴ τῶν Νέγρων καὶ τῶν Αὐστραλιδῶν.

Ὑπάρχουν πράγματι καὶ ἀνατομικὲς διαφορὲς στὸν ἐγκέφαλο τοῦ νέγρου. Μία ἀπ’ αὐτές εἶναι ἡ λεγόμενη «πτυχὴ τοῦ πιθήκου» (sulcus lunatus) στὸ πίσω μέρος τῆς ἐγκεφαλικῆς οὐσίας. Αὐτὴ ἡ πτυχὴ ἀποτελεῖ μία σαφῆ διαφοροποίηση τῶν πιθήκων ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, κατ’ ἐξαίρεση ὅμως εἶναι αὐτὴ ἀνεπτυγμένη καὶ στοὺς Νεγρῖδες καὶ Αὐστραλῖδες.

Στὴν σύγχρονη ἀνθρωπολογία χρησιμοποιεῖται ἡ Ἑλληνικὴ κατάληξη «ίδης» γιὰ τῆν ταξινόμηση καὶ ὀνομασία τῶν φυλῶν. Ἀρχαῖα Δωρικὴ κατάληξη (τὸ η μετατρέπεται σὲ α) καὶ προερχόταν ἀπὸ τὴν λέξη «ἰδέα» ποὺ τότε σήμαινε «μορφή». Λεωνίδας σήμαινε ὁ ἔχων τὴν μορφὴ τοῦ λέοντος», Πελοπίδας ὁ ἔχων τὴν μορφἠ τοῦ Πέλοπος, ἢ ποὺ μοιάζει στὸν Πέλοπα. Ἔτσι ἡ κατάληξη –ίδας καὶ κατόπιν –ίδης, χρησιμοποιήθηκε στὰ πατρωνυμικὰ, ἀφοῦ ὁ γιὸς μοιάζει στὸν πατέρα καὶ σώζεται μέχρι σήμερα στὰ ὀνόματα τῶν Ἑλληνοποντίων.

Ἀνατομικὲς διαφορὲς ἐπεσημάνθησαν ἀπὸ τὸν καθηγητὴ C. Connolly καὶ στὸ ἐμπρόσθιο μέρος τοῦ νεγρικοῦ ἐγκεφάλου. τέτοιες, ποὺ ὁ διάσημος Ἀμερικανός ἀνθρωπολόγος Carl. Coon (1868–1927) “Public Taxation and Negro Schools,”νὰ ὑποστηρίξῃ, ὅτι ἡ καθυστέρηση τῶν Νέγρων ἔναντι τῶν Λευκῶν πρέπει νὰ ἀντιστοιχῇ πρὸς ἐξέλιξη 200.000 ἐτῶν τοὐλάχιστον.

@Τάσος Πατεράκης /terrapapers.com

ΠΗΓΗ: terrapapers.com