Ανάπτυξη ή σήψη;

03/03/2023

Ελένη Παπαδοπούλου*

Όταν μπήκαμε στα Μνημόνια μας έταξαν ότι θα πηγαίναμε μπροστά. Δώδεκα χρόνια μετά η Ελλάδα πόσο μπροστά είναι;

Τα ελληνικά τρένα είναι μία πονεμένη υπόθεση, η οποία έγινε τραγική μετά το φοβερό δυστύχημα με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες δίνουν μεγάλο βάρος στις μετακινήσεις με το τρένο, έχουν πολύ μεγάλο σιδηροδρομικό δίκτυο, που ενώνει τη μία άκρη της χώρας με την άλλη, ενώ ο κόσμος το χρησιμοποιεί ευρέως.

Στην Ελλάδα, στον 21ο αιώνα, το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν καλύπτει όλη τη χώρα, στην Πελοπόννησο δεν υπάρχει καν τρένο, οι υποδομές είναι προβληματικές και προσφάτως μάθαμε ότι δεν έχουν και συστήματα ασφαλείας. Μάλλον έχουμε, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, αλλά δεν λειτουργούν. Κοντά σε αυτά έχουμε και κάτι ευπαθείς που έχουν ρημάξει ράγες, καλώδια, μετασχηματιστές και ό,τι άλλο τους γυαλίσει, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε διπλά, τριπλά και πενταπλά το υπάρχον δίκτυο. Μας κοστίζει κάτι παραπάνω να μην έχουμε τελικά σοβαρό σιδηρόδρομο, αλλά το καταφέρνουμε.

Παρά αυτό το χάλι, το οποίο ως φαίνεται το γνώριζαν, αλλά δεν έπρατταν κάτι για να βελτιώσουν την κατάσταση, οι αρμόδιοι δηλώνουν με θράσος ότι η χώρα έχει απογειωθεί σε θέματα ανάπτυξης, τεχνολογίας, υποδομών. Θα εννοούν προφανώς τα σκαναρισμένα πιστοποιητικά για να πιούμε καφέ, τα μηνύματα για να πάμε βόλτα τον σκύλο και το 112 ότι θα βρέξει πολύ και ίσως να χιονίσει τον χειμώνα.

Δυσκολεύομαι κάπως να θεωρήσω ανάπτυξη και τεχνολογική πρόοδο έναν λεβιέ που πρέπει ένας άνθρωπος να χειριστεί για να αλλάξει το τρένο γραμμή, ένα μπακαλοτέφτερο, όπου θα σημειώσει τη διαδρομή και ένα τηλεφώνημα «έλα, Μπάμπη, έλα, Κώστα, ξεκινάς, όλα καλά». Δυσκολεύομαι επίσης να θεωρήσω ανάπτυξη το γεγονός ότι σε ένα δίκτυο χωρίς συστήματα ασφαλείας τόσο μέσα στα τρένα όσο και εκτός επιτρέπεται η κυκλοφορία συρμών και δη με επιβάτες.

Όταν μπήκαμε στα Μνημόνια και κουβαλήθηκαν εδώ οι «καλοί» ξένοι που θα μας έκαναν ανθρώπους, θα μας εκσυγχρόνιζαν και θα μας μεταρρύθμιζαν επαρκώς, ώστε να γίνουμε κι εμείς μοντέρνοι και Δανίες του Νότου, μας έταξαν ότι η Ελλάδα θα πήγαινε μπροστά. Δώδεκα χρόνια μετά η Ελλάδα πόσο μπροστά είναι; Που έχει καταληφθεί από κάθε καρυδιάς καρύδι, που αιμορραγεί πληθυσμιακά, που έχει κατακαεί, που έχει καταξεπουληθεί, που έχει εκτσογλανιστεί, που έχει φτωχύνει, που έχει εν ολίγοις διαλυθεί; Μήπως αντί για ανάπτυξη, ήρθε η σήψη; Η σήψη οδηγεί σε θάνατο. Αυτό δεν το γνωρίζουν οι εκάστοτε  «μεταρρυθμιστές»;

*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

ΠΗΓΗ: www.newsbreak.gr