Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ

04.02.2019

Η φυγή των Ελληνόπουλων από τη χώρα την απογυμνώνει από τους ευφυείς πολίτες και την οδηγεί στην εξαθλίωση

Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*

Το σημαντικότερο κεφάλαιο που διαθέτει μια χώρα είναι η ευφυΐα των πολιτών της, επειδή οι δείκτες ευημερίας ενός λαού, όπως αυτοί της τεχνολογικής προόδου, της ποιότητας ζωής, της Παιδείας και της κοινωνικής συμπεριφοράς, καθώς και της πολιτικής αντίληψης σχετίζονται με την οικονομική ανάπτυξη.

Επειδή όλες οι προηγμένες κοινωνίες έχουν αντιληφθεί αυτή την απλή εξίσωση, υιοθετούν επιθετικές κατακτητικές πολιτικές ώστε να προσελκύσουν τη μετανάστευση των πλέον ευφυών και ταλαντούχων ατόμων από τον πλανήτη με ιδιαίτερες ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία. Έτσι, ιδρύουν μορφωτικά ινστιτούτα που εδρεύουν στις προς πνευματική λεηλασία χώρες, χορηγούν υποτροφίες σπουδών και εξασκούν συνεχή προπαγάνδα μέσω της παρουσίασης των επιτευγμάτων της χώρας.

Οι κοινωνίες και τα έθνη ισχυροποιούνται οικονομικά και προοδεύουν μόνο μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας, που προάγεται μέσω της κατάλληλης Παιδείας και των πολιτικών που εφαρμόζονται από ευφυή άτομα. Συνεπώς, οι χώρες με χαμηλούς τεχνολογικούς και επιστημονικούς δείκτες δεν έχουν καμία ελπίδα οικονομικής ανάπτυξης στο μέλλον. Η φτώχεια και η ανέχεια ωθούν τους ταλαντούχους να μεταναστεύσουν, βυθίζοντας τις χώρες προέλευσης μεταναστών ολοένα περισσότερο στην πνευματική και την κοινωνική εξαθλίωση και δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση διαρκούς πνευματικής λεηλασίας από τις χώρες προορισμού μεταναστών.

Η πνευματική λεηλασία είναι χειρότερη της οικονομικής, επειδή η πρώτη είναι μη αναστρέψιμη, ενώ η δεύτερη είναι αντιστρεπτή, εάν καταλάβουν την εξουσία ευφυή άτομα με εθνική συνείδηση, που μπορούν να αντιληφθούν τα προβλήματα, σε αντίθεση με τους μικρόνοες αμόρφωτους και άξεστους διεθνιστές οι οποίοι κυβερνούν σήμερα την πατρίδα μας και επιπλέον έχουν την καταστροφική ιδιότητα να μισούν τον λαό από τον οποίο προέρχονται και μισθοδοτούνται πλουσιοπάροχα.

Έτσι, λοιπόν, η μαζική φυγή των ταλαντούχων νέων από την Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας, επειδή η απογύμνωσή της από τους ευφυείς πολίτες δημιουργεί το σπιράλ του οικονομικού θανάτου. Ταυτόχρονα, ο συλλογικός δείκτης ευφυΐας των εναπομεινάντων πολιτών στη χώρα μας διαρκώς ελαττώνεται όχι μόνο λόγω της ροής των αυτοχθόνων στο εξωτερικό, αλλά και λόγω της μαζικής μετανάστευσης πολιτών από χώρες με χαμηλό δείκτη συλλογικής ευφυΐας, των οποίων το μορφωτικό επίπεδο είναι πολύ χαμηλό. Πράγματι, τo 2010 το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό «Intelligence» δημοσίευσε άρθρο σχετικά με τον δείκτη ευφυΐας 108 εθνών (National IQ index), ένθα τεκμηριώνεται ότι ο ελληνικός λαός είχε δείκτη ευφυΐας ίσον με 92, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος ήταν 99, ενώ η θέση της χώρας στην παγκόσμια κατάταξη ευφυΐας διαρκώς βαίνει ελαττούμενη.

Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που οι Έλληνες αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων σε σχέση με άλλους λαούς, οι οποίοι βρίσκονται σε αντίστοιχη οικονομική κατάσταση, επειδή ο διαφορετικός δείκτης ευφυΐας ανακλά την ικανότητα των λαών να αντιλαμβάνονται τα τεκταινόμενα και να αντιδρούν θετικά και συλλογικά στις πρόδηλες διαθέσεις οικονομικής λεηλασίας.

Ο εθνικός δείκτης ευφυΐας καλλιεργείται από τις οικονομικές ελίτ μέσω της Παιδείας και, συνεπώς, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, επειδή είναι άμεσα σχετιζόμενος με την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση. Λαοί με χαμηλό δείκτη ευφυΐας, εκτός της οικονομικής δυσπραγίας, καλλιεργούν ασυνήθη κοινωνικά πρότυπα και προκαταλήψεις που επιδεινώνουν την κατάσταση.

Η μαζική φυγή των νέων από την Ελλάδα, εκτός από την πολιτική ενθάρρυνση, έχει και την κοινωνική συνιστώσα της, λόγω του συνδρόμου της «ανθρωποθυσίας των παιδιών». Οι Έλληνες δημιουργούν οικογένεια και αναπαράγονται, επιδιώκοντας να μορφώσουν όσο καλύτερα μπορούν τα παιδιά τους, με σκοπό να τα στείλουν στο εξωτερικό, από το οποίο δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι ελάχιστοι νέοι θα κατακτήσουν κοινωνικές και οικονομικές περγαμηνές στο εξωτερικό, εκτός από το να εργάζονται 10 και 12 ώρες ημερησίως ως μισθωτοί σκλάβοι. Αν εξαιρέσουμε τον υπερπροστατευτισμό της ελληνικής οικογένειας, που δημιουργεί αποκλειστικά μαλθακούς πολίτες, σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ο ανταγωνισμός είναι λυσσαλέος και συνεπώς πάντα θα βρίσκεται κάποιος άλλος με μεγαλύτερο δείκτη ευφυΐας και ικανότητες, ώστε να καταλαμβάνει τις υψηλότερες θέσεις της κοινωνικής ιεραρχίας.

To αποτέλεσμα της κοινωνικής παράνοιας είναι η δημιουργία ενός πρεκαριάτου λεηλατημένων ψυχών στο εξωτερικό, που θα έχουν το αίσθημα ότι δεν ανήκουν πουθενά. Άραγε, τι μέλλον μπορεί να έχει μια κοινωνία που ωθεί τα παιδιά της στη φυγή και αναζητεί να λύσει τα προβλήματά της στο εξωτερικό;

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

ΠΗΓΗ: https://www.dimokratianews.gr/