Ο Otto Skorzeny για τον Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό

Ο Otto Skorzeny (1908-1975) υπήρξε πασίγνωστος Γερμανός αξιωματικός ο οποίος μνημονεύεται ακόμη και σήμερα για τις ριψοκίνδυνες καταδρομικές αποστολές τις οποίες έφερνε επιτυχώς εις πέρας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επί παραδείγματι την απελευθέρωση του Mussolini το 1943 από τις φυλακές στις οποίες τον έκλεισαν οι συμμαχικές δυνάμεις (Επιχείρηση Δρυς).

Στις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εξιστορήσεις του, συμπεριλαμβάνεται το ακόλουθο άγνωστο απόσπασμα, όπου περιγράφεται η επαφή του ίδιου του Skorzeny με μια άλλη Ρωσία από αυτήν που οι Γερμανοί αντιμετώπιζαν στο Ανατολικό Μέτωπο, μια Ρωσία Εθνικιστική, αντιμαρξιστική αλλά και αντικαπιταλιστική, μια Ρωσία της Τιμής και της Παράδοσης που υπέφερε κάτω από την τυραννία του μπολσεβικισμού. Αυτές τις εν πολλοίς άγνωστες ιστορικά δυνάμεις αντιπροσώπευσε ο Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός (ROA) του Στρατηγού Βλασώφ, ο οποίος υπήρξε στέλεχος του Κόκκινου Στρατού έως τις αρχές του 1942 και την περιβόητη Μάχη της Μόσχας.

Ο Φαίλκερζαμ μου έφερε το Μανιφέστο του Κινήματος Βλασώφ, το οποίο εξέδωσε ο στρατηγός το 1943: «H Ρωσική Επιτροπή απαιτεί τα ακόλουθα βασικά στοιχεία για την νέα οργάνωση της Ρωσίας: Εξόντωση του Μπολσεβικισμού, του Στάλιν και της κλίκας του, έντιμη ειρήνη με την Γερμανία, και δημιουργία μιας νέας Ρωσίας, χωρίς Μπολσεβικισμό αλλά και χωρίς Καπιταλισμό, με την βοήθεια της Γερμανίας και άλλων λαών της νέας Ευρώπης».

Για την νέα οργάνωση της Ρωσίας η Επιτροπή πρότεινε το ακόλουθο πρόγραμμα:

1. Κατάργηση της καταναγκαστικής εργασίας, δικαίωμα στην ελεύθερη εργασία και οργάνωση συνδικάτων.

2. Κατάργηση των Κολχόζ και απόδοση της γης στους χωρικούς.

3. Επανίδρυση του εμπορίου, τής οικοτεχνίας και της ελαφράς βιομηχανίας.

4. Δικαίωμα των διανοουμένων, να εργάζονται ελεύθερα για τα συμφέροντα του λαού.

5. Κοινωνική δικαιοσύνη και εξασφάλιση όλων των εργατών εναντίον της εκμετάλλευσης.

6. Δικαίωμα για εκπαίδευση και κοινωνική ασφάλιση όλων των εργατών.

7. Κατάργηση της τρομοκρατίας και σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

8. Εξασφάλιση της ελευθερίας για όλους τους λαούς της Ρωσίας.

9. Αμνηστία και επάνοδος στα σπίτια για όλους τους πολιτικούς κρατουμένους.

10. Ανοικοδόμηση των χωριών και πόλεων με σχέδιο της κυβέρνησης.

11. Ανοικοδόμηση των εργοστασίων με σχέδιο της κυβέρνησης.

12. Διαγραφή όλων των οφειλών τις όποιες έχει συνάψει σε μυστικές συμφωνίες ο Στάλιν με τους Αγγλοσάξονες και που έχει αναλάβει ο ίδιος.

13. Εξασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου διαβίωσης για όλους τους αναπήρους πολέμου και τις οικογένειές τους.

Αυτό, το λεγόμενο «Μανιφέστο του Σμόλενσκ», τροποποιήθηκε ελαφρά στην Πράγα, στις 14 Νοεμβρίου 1944. Είχα την εντύπωση ότι ο Βλασώφ ανήκε σε εκείνους τους Ρώσους που δεν θεωρούσαν την Ρωσία ασιατική χώρα και ήθελαν να συμμετέχουν στην οργάνωση μιας μεγαλύτερης και ισχυρότερης Ευρώπης. Γνώριζε την Άπω Ανατολή και γνώριζε σαφώς ποια πελώρια δύναμη αλλά και ποιο κίνδυνο αποτελούσε η κοιμώμενη ακόμη Κίνα για την χώρα του και για όλους τους Ευρωπαίους…

(…)Σύμφωνα με τον Βλασώφ οι ίδιοι oι Ρώσοι όφειλαν να νικήσουν τον Μπολσεβικισμό. ‘Ύστερα η κατάρα, την οποία εξέφρασε ο Ντοστογιέφσκι στα τέλη του προηγουμένου αιώνα, δεν θα είχε Ισχύ πλέον για πολύ.

Όταν ο Φαίλκερζαμ και εγώ τον συναντήσαμε αντιλαμβανόταν έστω και καθυστερημένα πως μια χώρα π.χ. σαν την Ουκρανία, η οποία κατείχε έναν παλαιό δικό της πολιτισμό, είχε το δικαίωμα να αυτοδιοικείται και ότι οι βαλτικές χώρες ουδέποτε υπήρξαν ρωσικές. Ο «σοσιαλισμός» αντιπροσώπευε για τους Κοζάκους κάτι διαφορετικό, σε σχέση με τους άλλους λαούς της Ρωσίας, και η νέα κατανομή του εδάφους ήταν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Είχαμε πόλεμο. Ο Γερμανικός Στρατός χρησιμοποίησε περισσότερους από 500.000 Ρώσους αιχμαλώτους ως εθελοντές (Χίβις) οι όποιοι πρόσφεραν στα μετόπισθεν μεγάλη υπηρεσία. Ο Βλασώφ ήθελε στην αρχή να του διατεθούν όλοι οι Ρώσοι αιχμάλωτοι ακόμη και οι εθελοντές. Θα μπορούσε σε αυτή την περίπτωση να συγκροτήσει περίπου 30 μεραρχίες, κάτι που όμως θα δημιουργούσε έναν μεγάλο κίνδυνο όχι μόνο για την Γερμανία, αλλά για όλη την Ευρώπη. Ήταν σοφότερο να τεθούν χαμηλότεροι στόχοι…

(…)’Έκαναν μεγάλη προπαγάνδα επ’ ώφελεία τού ROA (Russkaia Osvoboditelnaia Armiia – Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός) και μεγάλος αριθμός από λιποτάκτες προσέρχονταν στα στρατεύματά μας ή κατ’ ευθείαν στα τάγματα του Βλασώφ. Στην Πράγα συγκροτήθηκε μία νέα Επιτροπή το KONR (Komitet Oswobodjdenia Naradow Rossii) (Επιτροπή Απελευθέρωσης των Ρωσικών Λαών). Οι ιδέες και οι σκοποί του Βλασώφ ήταν, από ευρωπαϊκή άποψη εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πέρα από αυτό, από κοινωνική σκοπιά, πίστευε ότι οι Μαρξιστικές Λενινιστικές θέσεις ήταν ξεπερασμένες. Κύρια έγνοια του στρατηγού Βλασώφ ήταν να απαλλαγεί από τον Στάλιν και το καθεστώς του, που κρατούσε τον Ρωσικό λαό στην πιο στυγνή σκλαβιά χειρότερη και από την εποχή των Τσάρων. Ο Στρατός του έπρεπε να είναι ένας «κοινωνικός απελευθερωτικός Στρατός». Ο Βλασώφ μου έκανε την καλύτερη εντύπωση, όταν εξηγούσε με λογική τα επιχειρήματά του. Δεν ήταν ούτε μισθοφόρος, ούτε φανατικός, ήταν ρεαλιστής. «Σας χρειαζόμαστε», μου έλεγε, «γιατί έχετε τα όπλα για να πολεμήσουμε τον Στάλιν αλλά και εσείς μας χρειάζεστε επίσης»! Επέκρινε τον Στάλιν πολύ σκληρά. Γνώριζε ότι η Stavka διέθετε πρώτης τάξης πληροφορίες που της παρέχονταν από εξαίρετες κατασκοπευτικές οργανώσεις.

Otto Skorzeny, “Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις”

Το βιβλίο του Όττο Σκορτσένυ «ΟΙ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ - ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΝΔΡΑ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ» κυκλοφόρησε στα ελληνικά τον Μάρτιο του 2007 από τις εκδόσεις Eurobooks.

(. . .) Ο Σκορτσένυ δεν αρκείται μόνο στην εξιστόρηση των δικών του περιπετειών που ήταν άλλωστε κάτι παραπάνω από πλούσιες. Στο βιβλίο του δίνει γλαφυρές περιγραφές των προσωπικών του συναντήσεων με όλες σχεδόν τις ηγετικές φυσιογνωμίες του Γ΄ Ράιχ, παραθέτει τους διαλόγους που είχε μαζί τους, μιλά κολακευτικά για κάποιες από αυτές και απομυθοποιεί κάποιες άλλες. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Σκορτσένυ τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός και το κατόρθωμα που σημάδεψε την σταδιοδρομία και την ζωή του ήταν σίγουρα η θεαματική απαγωγή του Μουσολίνι από τον ορεινό όγκο του Γκραν Σάσσο τον Σεπτέμβριο του 1943. (. . .) Το όνομά του έγινε συνώνυμο με την απαράμιλλη τόλμη και οι Σύμμαχοι συνέχισαν να τον φοβούνται ακόμη και πολλά χρόνια μετά την λήξη του πολέμου, φθάνοντας να χαρακτηρίσουν τον Σκορτσένυ ως «τον πιο επικίνδυνο άνδρα στην Ευρώπη». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

ΠΗΓΗ: xrisiavgi.com