25 χρόνια Forza Nuova

Η Forza Nuova (Νέα Δύναμη) ιδρύθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1997 στη  μικρή πόλη Cave, κοντά στη Ρώμη, με αφορμή μια συνάντηση που διοργάνωσε ο μουσικός Francesco Pallottino, επικεφαλής του συγκροτήματος εναλλακτικής μουσικής Intolleranza. Η ημερομηνία ενδεικτική, καθώς ήταν η ημέρα εορτασμού του Αρχάγγελου Μιχαήλ, συμβόλου και προστάτη της Ρουμανικής Σιδηράς Φρουράς του Κ. Ζ. Κοντρεάνου. Ο ιδεολογικός χαρακτήρας του κόμματος περιλαμβάνει αναφορές στον Φασισμό, τον Ρεξισμό [1], τον Περονισμό και τον Καθολικό Τραντισιοναλισμό.

Η ίδρυση του κόμματος πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των Roberto Fiore [2] και Massimo Morsello [3] που εκείνη την περίοδο ζούσαν ως φυγάδες στο Λονδίνο, καθώς είχαν κατηγορηθεί από τις ιταλικές αρχές για ένοπλες επιθέσεις και τη Σφαγή στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια [4] και ήταν αδύνατο να επαναπατριστούν πριν το 1999, όταν οι κατηγορίες εναντίον τους θα είχαν παραγραφεί.

Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η «στρατηγική της έντασης» και τα τυφλά βομβιστικά χτυπήματα κατά την περίοδο των «μολυβένιων χρόνων», που είχαν ως κύριο στόχο την αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, έγιναν από ιταλικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες, καθώς και άλλα σκοτεινά κέντρα.  Ύστερα από κάθε πολύνεκρο βομβιστικό χτύπημα άρχιζε ένα «κυνήγι μαγισσών» κατά των Ιταλών εθνικιστών. Πολλοί απ’ αυτούς φυλακίστηκαν με ψευδείς κατηγορίες, ενώ αρκετοί άλλοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής.

Μετά τη Σφαγή στο σιδηροδρομικού της Μπολόνια  στις 2 Αυγούστου 1980, δεκάδες εντάλματα σύλληψης εκδόθηκαν από τις ιταλικές αρχές κατά πολλών εθνικιστών ακτιβιστών, που δήθεν ευθύνονταν για την τρομοκρατική ενέργεια. Μεταξύ αυτών ήταν οι Fiore και Morsello οι οποίοι διέφυγαν στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με δύο άλλους συναγωνιστές τους. Συνελήφθησαν στο Λονδίνο στις 11 Σεπτεμβρίου 1981 από τη Σκότλαντ Γιαρντ, μετά από διεθνές ένταλμα σύλληψης για ανατρεπτική δράση που εκδόθηκε από την ιταλική «δικαιοσύνη» και κρατήθηκαν στη φυλακή για μερικές εβδομάδες πριν αφεθούν ελεύθεροι.

Το 1985, ο Βρετανός υπουργός Εσωτερικών Leon Brittan απάντησε αρνητικά στο αίτημα του Εργατικού βουλευτή Duns να παραδώσει τους Φιόρε και Μαρσέλο στις ιταλικές αρχές, καθώς σύμφωνα με την βρετανική νομοθεσία δεν ήταν δυνατή η έκδοση πολιτικού πρόσφυγα σε περίπτωση που υπάρχουν υπόνοιες νομιμότητας στη δίκη. Μετά την άρνηση έκδοσής τους από τις βρετανικές αρχές, ο Morsello, μαζί με τη σύζυγό του Marinella Rita, τον Roberto Fiore και τον Amadeo de Franciscischi θα καταδικαστούν ερήμην από το δικαστήριο της Ρώμης για τρομοκρατία  και ένοπλη συνωμοσία.

Να σημειωθεί ότι ο Roberto Fiore μαζί με τους Gabriele Adinolfi και Giuseppe Dimitri ήταν οι ιδρυτές και ηγέτες της Terza Posizione (Τρίτη Θέση) ενώ ο Morsello, τραγουδιστής και τραγουδοποιός  ήταν μέλος των «Ένοπλων Επαναστατικών Πυρήνων» (Nuclei Armati Rivoluzionari , N.A.R.).

H εθνικοεπαναστατική οργάνωση Terza Posizione (Τρίτη Θέση) ιδρύθηκε στη Ρώμη το 1978, έδρασε έως το 1982 και είχε τεράστια απήχηση στους νεαρούς εθνικιστές της ριζοσπαστικής δεξιάς τη δεκαετία του ’70.

To 1982 τέθηκε εκτός νόμου «λόγω πρόκλησης πράξεων βίας με σκοπό την ανατροπή της δημοκρατικής τάξης».

 Ο στόχος της Τρίτης Θέσης σε διεθνές επίπεδο ήταν η καταπολέμηση των ιμπεριαλισμών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, του κομμουνισμού, του καπιταλισμού, του  μερκαντιλισμού και του Σιωνισμού: «Ούτε ΗΠΑ ούτε ΕΣΣΔ: Τρίτη Θέση» ήταν το σλόγκαν της οργάνωσης

Η Τρίτη Θέση παρείχε πλήρη υποστήριξη σε όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, που αγωνίζονταν για την προστασία των παραδόσεών τους, ενάντια στη στρατιωτική επιθετικότητα και την οικονομική διείσδυση των δύο υπερδυνάμεων, όπως στις περιπτώσεις των Βάσκων, των Ιρλανδών, των Αφγανών, των Ιρανών, των Λίβυων εθνικιστών κ.λπ.  

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι Φιόρε και Μαρσέλο ανέπτυξαν πολιτική δράση σε συνεργασία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και άλλες εθνικιστικές οργανώσεις. Υπήρξαν συνιδρυτές της “International Third Position” που εξαπλώθηκε σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς ωστόσο να βρει σημαντική απήχηση. Με τη βοήθεια και την υποστήριξη διαφόρων μελών της βρετανικής ριζοσπαστικής δεξιάς, όπως π.χ. ο Nick Griffin [5], δραστηριοποιήθηκαν με μεγάλη επιτυχία σε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο, ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού και της εστίασης. 

Οι πολιτικές δραστηριότητες της Forza Nuova στην Ιταλία κατευθύνονταν τα πρώτα χρόνια από το Λονδίνο, την πόλη όπου διέμεναν ως φυγάδες οι δύο ηγέτες του κινήματος, Fiore και Morsello.

Η Forza Nuova αναπτύχθηκε αρχικά (1997-98) ως φραξιονιστικό κίνημα εντός του εθνικιστικού κόμματος  “Fiamma Tricolore” («Τρίχρωμη Φλόγα») του Πίνο Ράουτι. Οι ριζοσπαστικές θέσεις του κινήματος προκάλεσαν την αντίδραση του Ράουτι, ο οποίος εκείνη την εποχή ακολουθούσε μια σχετικά μετριοπαθή πολιτική, ευελπιστώντας να προσελκύσει περισσότερους οπαδούς, που θα προέρχονταν από την συντηρητική αστική Δεξιά. Τελικά, τα μέλη του κινήματος, με επικεφαλής τους Fiore και Morsello, αποχώρησαν από την Fiamma Tricolore.

Οι Φιόρε και Μαρσέλο επέστρεψαν στην Ιταλία την άνοιξη του 1999. Από τον Ιούνιο του 1999, η Forza Nuova συμμετείχε ενεργά, είτε αυτόνομα, είτε σε συνεργασία με άλλες ομάδες και κινήματα της ριζοσπαστικής δεξιάς, σε πλήθος διαδηλώσεων κατά της διαφθοράς, του λαθροεποικισμού, της Μαφίας, των ναρκωτικών, των Gay Pride εκδηλώσεων, αλλά και κατά του American Way of Life με μποϊκοτάζ στις μεγάλες πολυεθνικές που έχουν κατακλύσει την Ιταλία, όπως McDonald's, Blockbuster, Planet Hollywood κ.λπ.

Κατά την περίοδο 2003-2020 η FN συνεργάστηκε με αρκετά εθνικιστικά κόμματα και κόμματα, όπως  Alternativa Sociale (Κοινωνική Εναλλακτική),  Azione Sociale (Κοινωνική Δράση), Movimento Idea Sociale (Κίνημα Κοινωνική Ιδέα),  Volontari Nazionali (Εθνικοί Εθελοντές) κ.λπ., διατηρώντας ωστόσο τη δική της πολιτική γραμμή, ανεξάρτητη από τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς.

 Το 2008 μετά την υποχρεωτική παραίτηση της Αλεσάντρα Μουσολίνι από την Ευρωβουλή, που εγκατέλειψε τη θέση της για το ιταλικό κοινοβούλιο, ο Ρομπέρτο ​​ Φιόρε έγινε ευρωβουλευτής .

Την ίδια χρονιά (2008), η Forza Nuova συμμετείχε στις ιταλικές βουλευτικές σε συνεργασία με το Κίνημα Κοινωνικής Ιδέας (Movimento Idea Sociale). Ορισμένα από τα κοινωνικά ζητήματα που περιλαμβάνονταν στην προεκλογική τους εκστρατεία είχαν να κάνουν με την καταπολέμηση της μαφίας, την λαθρομετανάστευση, την ασυδοσία των τραπεζών, την κατάργηση των προνομίων της πολιτικής τάξης, την εθνικοποίηση της Alitalia και των αυτοκινητοδρόμων, την δημογραφική πολιτική και τη βοήθεια προς τις οικογένειες, την αναθεώρηση του νόμου 194 για τις αμβλώσεις, την αντίθεση στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ κ.λπ. Τα ποσοστά που έλαβε ο σχηματισμός FN-MIS ήταν πολύ χαμηλά, χωρίς να κατορθώσει να εκλέξει αντιπροσώπους στη βουλή και τη Γερουσία.

Η Forza Nuova συμμετείχε ανελλιπώς σε όλες τις εκλογές (βουλευτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές) με τα ποσοστά της, ωστόσο, να μην ξεπερνούν το 1%. 

Οι θέσεις της Forza Nuova έχουν ως στόχο την εθνική ανασυγκρότηση της Ιταλίας μέσω της επίτευξης 18 βασικών στόχων που συνοψίζονται παρακάτω:

1. Περικοπή εξόδων μέσω της μείωσης των βουλευτών και της κατάργησης της χρηματοδότησης των κομμάτων.

2. Καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και απλοποίηση των διοικητικών διαδιακασιών.

3. Κατάργηση των περιφερειών και μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων στις επαρχίες, στο πλαίσιο του πολιτικού, δημοσιονομικού, οικονομικού  και αναπτυξιακού έργου της τοπικής αυτοδιοίκησης.   

4. Εκχώρηση στο Κράτος της ιδιοκτησίας, διεύθυνσης και ελέγχου των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.

5. Νομισματική κυριαρχία. Εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ιταλίας. Διαγραφή του δημόσιου χρέους προς τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.

6. Απαγόρευση συμμετοχής στελεχών πιστωτικών ιδρυμάτων στην πολιτική. Ίδρυση ειδικού δικαστηρίου για τραπεζικά αδικήματα.

7. Δημογραφική πολιτική. Οικογενειακή προστασία και κίνητρα για τις πολύτεκνες οικογένειες.

8. Δικαίωμα ιδιοκτησίας κατοικίας και κατάργηση κάθε φορολογίας στην πρώτη κατοικία. Πρόσβαση σε στεγαστικά δάνεια, που θα εκδίδονται από δημόσιους φορείς, χωρίς κερδοσκοπικό ενδιαφέρον για την αγορά της πρώτης κατοικίας.

9. Προοδευτική κατάργηση του πρεκαριάτου. Παροχή δίκαιης κατανομής των επιχειρηματικών κερδών μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων.

 10. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Σχολείο αποτελεσματικό στα προγράμματα και αυστηρό στην επιλογή. Έμφαση στις ανθρωπιστικές σπουδές σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Δικαίωμα στη μόρφωση για όλους και παροχή διευκολύνσεων για τους άξιους μαθητές και σπουδαστές κ.λπ.

11. Κίνητρα για εναλλακτικές μορφές ενέργειας και επίτευξη ενεργειακής αυτονομίας.

12. Ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Παραχώρηση κρατικής γης σε νέους αγρότες-επιχειρηματίες. Υποστήριξη για την κατανάλωση τοπικών προϊόντων διατροφής· Απαγόρευση γενετικά τροποποιημένων τροφίμων στο εμπόριο.

13. Εξορθολογισμός και δικαιοσύνη σε μισθούς και συντάξεις.

14. Απλοποίηση του φορολογικού συστήματος. Υιοθέτηση ενιαίας φορολογικής κλίμακας. Μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης και του κόστους εργασίας για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Έκπτωση από το οικογενειακό εισόδημα των απαραίτητων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν κ.λπ.

15. Μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Αστική και πειθαρχική ευθύνη των δικαστών. Αυστηρές ποινές για τους επίορκους και διαπλεκόμενους δικαστές, κ.λπ.

16. Άμεση ανακοπή της μετανάστευσης και σταδιακός επαναπατρισμός των μεταναστών εκτός ΕΕ που δεν μπορούν να ενσωματωθούν στον κοινωνικό ιστό. Αυστηροποίηση των νόμων για το μεταναστευτικό.  Επικύρωση της αρχής του Jus Sanguinis.  Άμεση κατάργηση του κοινωνικού επιδόματος για τους μη εργαζόμενους μετανάστες κ.λπ..

17. Συμμετοχή του στρατού σε περιοχές όπου επικρατεί οργανωμένη εγκληματικότητα ώστε να καταπολεμηθούν οι μαφίες. Κατάσχεση όλων των περιουσιακών στοιχείων της μαφίας κ.λπ. 

18. Έξοδος της Ιταλίας από το ΝΑΤΟ. Καταγγελία της  Συνθήκης της Λισαβόνας. Σύσταση μιας Ευρώπης, πατρίδας ελεύθερων λαών και συνομοσπονδίας κυρίαρχων εθνών.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2019, τα κοινωνικά δίκτυα Facebook και Instagram διέγραψαν τις επίσημες ιστοσελίδες της Forza Nuova και της Casapound, καθώς και πολλά προσωπικά προφίλ στελεχών και οπαδών των συγκεκριμένων κινημάτων. Οι αμερικανικές εταιρείες των νεοταξιτών  ισχυρίστηκαν ότι «δεν μπορούν να συμμετέχουν στις πλατφόρμες τους άνθρωποι και οργανώσεις που διαδίδουν το μίσος».

Στις 11 Οκτωβρίου 2021, οι Εισαγγελικές Αρχές της Ρώμης επέβαλαν τον αποκλεισμό του ιστότοπου της FN σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 321 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Πριν ένα χρόνο (9 Οκτωβρίου 2021), κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης κατά του «πράσινου πιστοποιητικού» («No Green Pass»), μια ομάδα διαδηλωτών, παρεκκλίνοντας από την προκαθορισμένη πορεία, κατευθύνθηκε προς την έδρα της CGIL (Ιταλική Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας) προκαλώντας καταστροφές.  Το επόμενο βράδυ συνελήφθησαν 12 άτομα που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τα επεισόδια, συμπεριλαμβανομένων του Roberto Fiore  και του επικεφαλής του τομέα της FN στη Ρώμη, Giuliano Castellino.

Ο καθηγητής Giuseppe Provenzale, εκπρόσωπος της Forza Nuova και τέως αναπληρωτής εθνικός γραμματέας του κόμματος, είχε δηλώσει σχετικά με την άδικη φυλάκιση του Roberto Fiore  και των συναγωνιστών του: «Οι μαρτυρίες των αυτοπτών μαρτύρων είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που διαδίδονται από την τηλεόραση και τις εφημερίδες, η αφήγηση των οποίων καταλογίζει τα υποτιθέμενα βίαια επεισόδια της 9ης Οκτωβρίου στην FN. Πολυάριθμες μαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένων των βίντεο, πιστοποιούν ότι τα άτομα που εισέβαλαν στα γραφεία της CGIL δεν συνδέονται με τη FN. Προφανώς ήταν πράκτορες, ίσως άνδρες των υπηρεσιών, με πολιτικά ρούχα που πριν τη διάρρηξη φορούσαν άλλα ρούχα για να ενωθούν καλύτερα με το πλήθος». «Είναι μια πολιτική δίκη», είπε ο Καθηγητής, «όσο η κατάσταση είναι τεταμένη, το σύστημα δεν ενδιαφέρεται να επιταχύνει το χρόνο για να προχωρήσει σε δίκη».

Ο Φιόρε παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τις 29 Απριλίου του 2022 οπότε και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό για λόγους υγείας. 

Πριν λίγες εβδομάδες ο Roberto Fiore δέχτηκε απειλές κατά της ζωή του και το όνομά του συμπεριλαμβάνεται στην ουκρανική Hit List (λίστα στόχων προς εξολόθρευση) (https://myrotvorets.center/criminal/fiore-roberto/), διότι συνυπέγραψε έκκληση κατά των κυρώσεων και του πολέμου στην Ουκρανία και διότι κατήγγειλε τη δολοφονία της Darya Dugina, κόρης του φιλοσόφου Αλεξάντερ Ντούγκιν, από επιχειρησιακές ομάδες, που κατά πάσα πιθανότητα υποκινούνται από τον Εβραίο αχυράνθρωπο Ζελένσκι και άλλα ανδρείκελα της Δύσης.

Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Δεν φοβάμαι τόσο τις ουκρανικές υπηρεσίες αλλά και τις αμερικανικές ή/και δυτικές, γνωστές για τις προβοκατόρικες πρακτικές τους. Θα συνεχίσω τη μάχη μου ενάντια στον πόλεμο και τις κυρώσεις, γνωρίζοντας ότι έχω μαζί μου την πλειοψηφία των Ιταλών».  

Να σημειώσουμε, τέλος, την συμπαράσταση των Ιταλών αγωνιστών της FN προς τους διωκόμενους Έλληνες Εθνικιστές και τις άδικες προφυλακίσεις του Αρχηγού και των βουλευτών της Χρυσής Αυγής (βλ. παλαιότερο άρθρο μου https://pavlosgas.blogspot.com/2013/) .

[1] Ρεξισμός (από το Christus Rex - Χριστός Βασιλεύς) ονομάζεται το εθνικιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στο Βέλγιο υπό την ηγεσία του θρυλικού Λεόν Ντεγκρέλ (1906-1994)  κατά τα τελευταία χρόνια του  Μεσοπολέμου.

 [2] Ο Roberto Fiore γεννήθηκε στη Ρώμη στις 15 Απριλίου του 1959. Είναι παντρεμένος με την Ισπανίδα Esmeralda Burgos, με την οποία απέκτησαν ένδεκα παιδιά. Από πολύ μικρή ηλικία ανέπτυξε πολιτική δράση σε διάφορα κινήματα και οργανώσεις της ριζοσπαστικής δεξιάς στην ιταλική πρωτεύουσα. Το 1977 εντάχθηκε στη «Lotta Studentesca» («Φοιτητικός Αγώνας») και ένα χρόνο αργότερα ίδρυσε το κίνημα «Terza Posizione» («Τρίτη Θέση») μαζί με τους Giuseppe Dimitri και Gabriele Adinolfi.  Στις 29 Απριλίου του 1997 μαζί με τον Morsello ίδρυσαν τη Forza Nuova. Ο Fiore είναι ο Εθνικός Γραμματέας του κόμματος μέχρι σήμερα.

[3] Ο Massimo Morsello (1958-2001) γεννήθηκε στη Ρώμη στις 10 Νοεμβρίου του 1958. Ο πατέρας του ήταν θερμός αντικομμουνιστής και θαυμαστής της κοινωνικής φιλοσοφίας του φασισμού. Η μητέρα του, από τη Βουλγαρία, είχε μεταναστεύσει στην Ιταλία μετά την άνοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος στην εξουσία. Το 1975, λίγο μετά το θάνατο του πατέρα του, σε ηλικία 16 ετών, εντάχθηκε στο Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (MSI), πρώτα ως μέλος του «Μετώπου Νεολαίας» (Fronte della Gioventù) και αργότερα (1978) της πανεπιστημιακής οργάνωσης (FUAN) του κινήματος. Την ίδια περίοδο αρχίζει να ασχολείται με τη μουσική. Πραγματοποίησε τις  πρώτες του εμφανίσεις ως μουσικός το 1978 στις κατασκηνώσεις των μελών της νεολαίας του MSI, «Hobbit».

Κατά τη διάρκεια των «μολυβένιων ετών» και της «στρατηγικής της έντασης», ο Morsello κατηγορήθηκε για διάφορους λόγους (ένοπλη συμμορία, βιαιοπραγίες κ.λπ.) χωρίς στην ουσία να υπάρχουν αποδείξεις εις βάρος του, παρά μόνο ενδείξεις, κυρίως λόγω της μαχητικότητάς του. Καταδικάστηκε σε 8 χρόνια και 10 μήνες για σύσταση ένοπλης συμμορίας και ανατρεπτικής δράσης, ποινή που δεν θα εκτίσει, έχοντας καταφύγει στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1980.  Το 1990 απαλλάσσεται από τις κατηγορίες που σχετίζονται με τη σφαγή της Μπολόνια. Πέθανε στις 10 Μαρτίου 2001 χτυπημένος από την επάρατο νόσο.

[4] Η πιο πολύνεκρη βομβιστική επίθεση των «μολυβένιων ετών». Στις 2 Αυγούστου του 1980 ένας εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνιας σκοτώνοντας 85 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 200.

[5] Ο Nicholas John Griffin (γεν. 1959) υπήρξε επικεφαλής του Εθνικού Βρετανικού Κόμματος (British National Party) με το οποίο εξελέγη ευρωβουλευτής τον Ιούνιο του 2009. Τον Ιούλιο του 2014 παρέδωσε την ηγεσία του κόμματος στον Άνταμ Γουόκερ. Τον επόμενο Οκτώβριο, ο Γκρίφιν διαγράφηκε από το κόμμα, λόγω σοβαρών πολιτικών συγκρούσεων με τη νέα ηγεσία του. Ακολούθως ίδρυσε το κίνημα του Βρετανικού Κόμματος Ενότητας (British Unity Party) και χάρη στη φιλία του με τον Ρομπέρτο ​​Φιόρε άρχισε να συνεργάζεται με τη “Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία” (Alliance for Peace and Freedom). Την ίδια χρονιά τάχθηκε υπέρ του Brexit και ανακοίνωσε την ψήφο του στον Nigel Farage, ηγέτη του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου και αργότερα του Κόμματος Brexit (Brexit Party).

Παύλος Γκάσταρης