Πολύ αργά για δάκρυα, πρόεδρε...

Τετάρτη, 3 Απριλίου 2019        panusis.blogspot.com

Δεν φαντάζομαι να υπάρχει Έλληνας [ακόμα και απλώς ελληνόφωνος], που να μην έχει δει το ιστορικό βιντεάκι, όπου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο επονομαζόμενος και Εθνάρχης[;] δακρύζει, μιλώντας για τη Μακεδονία μας.

Γιατί όμως συγκινείται έως δακρύων, ένας πολιτικός που σημάδεψε όσο ελάχιστοι την σύγχρονη ιστορία του Ελληνισμού, προτού οι επίγονοι του, προκάμουν να μετατρέψουν την παλιά Ελλάδα, σε Ινδογρεκία της Ευρώπης;
Ήξερε ή προέβλεπε το τι θα επακολουθούσε;
Αντιλαμβάνονταν ότι έτσι όπως είχαν δρομολογηθεί οι καταστάσεις [και αυτός είχε συμβάλει τα μέγιστα στη δρομολόγηση τους] θα γίνονταν πραγματικότητα το όνειρο των κομμουνιστών, για τη δημιουργία ενός σλαβομακεδονικού κράτους, που θα εκτόπιζε αργότερα τον Ελληνισμό, από την κυριαρχία στα Βαλκάνια;

Ή μήπως απλά, έκλαψε από τύψεις;

Προφανώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Εκείνο όμως που ενδεχομένως να μάθουμε κάποτε [όταν θα επιτραπεί ξανά η ελεύθερη συζήτηση περί ιστορίας στην πρώην Ελλάδα] είναι το γεγονός ότι η λεγόμενη "δεξιά", δηλαδή η ευρωαμερικάνικη πολιτική συμμορία, που αναδύθηκε στην εγχώρια πολιτική σκηνή, μετά την πτώση του Παπαδόπουλου, προκειμένου να διαχειριστεί τα συμφέροντα των παγκόσμιων νονών [από κοινού φυσικά με τον καθεστωτικό εταίρο της, την πράσινη ή τη ροζοκόκκινη αριστερή πολιτική συμμορία] είχε βάλει πρώτη το χεράκι της, για να ξεκινήσει αυτή η θλιβερή διαδικασία διαμελισμού της Ελλάδος και η παραχώρηση της Μακεδονίας, στα αλβανοσλαβικά ανδρείκελα των σιωνιστικών, αμερικανικών και ευρωγερμανικών συμφερόντων.

Τα δάκρυα του Κωνσταντίνου Καραμανλή [του αληθινού, όχι του Βούδα] ήσαν κροκοδείλια.
Αυτός και ο βαλκάνιος κολλητός του ο Τίτο ήσαν οι πρώτοι πολιτικοί μαστόροι, που έθεσαν τα θεμέλια για την σημερνή τραγωδία, στην οποία [ω ειρωνεία της ιστορίας] έλαχε να πρωταγωνιστεί μία από τις πιο γελοίες φιγούρες της νεότερης Ευρωπαϊκής ιστορίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ