Ο ΑΦΕΛΗΣ ΕΓΧΩΡΙΟΣ «ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙΣΜΟΣ»

08/04/2019

Η πατριωτική τακτική του Ιταλού μεγιστάνα και οι «ελληνόφωνοι ολιγάρχες» που ξεπουλούν τη χώρα μας

Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε το προνόμιο να συγκεντρώνει στο πρόσωπό του εκείνα που πολλοί επιθυμούν: την πολιτική εξουσία, τις επιχειρήσεις, την κατοχή ποδοσφαιρικών ομίλων και τηλεοπτικών σταθμών, το πολύ χρήμα, καθώς και όλα όσα συνεπάγεται η κατοχή του απύθμενου πλούτου. Μέσω της πολιτικής ο Σίλβιο έλεγχε τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία έτσι ώστε ένα μεγάλο μέρος από τα κέρδη των δημόσιων έργων και των οικονομικών δραστηριοτήτων του κράτους να καταλήγει στις τσέπες του, ενώ μέσω του ποδοσφαίρου ήταν σε θέση να ελέγχει τις τοπικές μαφίες της ιταλικής περιφέρειας, να καθοδηγεί τους φανατικούς Ιταλούς χούλιγκαν και κυρίως να καρπούται τις ψήφους των οπαδών των ποδοσφαιρικών ομίλων.

Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία του Σίλβιο ήταν ο έλεγχος ενός αποτελεσματικού δικτύου τεχνοκρατών και πολιτικών στην Κομισιόν ώστε ο πακτωλός των χρημάτων από τα ευρωπαϊκά ταμεία να μην καταλήγει μόνο στις τσέπες της «φυλής» των πασοκοσυριζαίων της Ελλάδος (οι νεοδημοκράτες ακόμα δεν είχαν απορροφήσει την τεχνογνωσία του αρμέγματος της ευρωπαϊκής αγελάδας), αλλά να μπορέσει μέσω του ικανότατου ιταλικού λόμπι στις Βρυξέλλες να χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις του χωρίς να παράγει έργο, αντιγράφοντας έτσι τους ικανότατους των Ελλήνων στην αεροπραγία που μέσω της πρακτικής τού μηδενικού έργου μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ένα απέραντο νεκροταφείο.

Πράγματι, η πρόσφατη σύλληψη στα Βασιλικάτα ενός Ιταλού επιχειρηματία που διοχέτευσε στις τσέπες του 16.000.000 ευρώ, ευγενική χορηγία των Βρυξελλών για να φτιάξει εργοστάσιο συσκευασίας λαδιού, αποτελεί την εξαίρεση μέσα σε ένα γενικευμένο σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής, όπου πολιτικοί και ολιγάρχες, όλοι μαζί αδελφωμένοι και ενωμένοι, διοχετεύουν τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων στις τσέπες τους. Παρά τις ικανότητές του όμως ο Σίλβιο έκανε το μοιραίο λάθος: Ενεπλάκη με την πολιτική ώστε οι ανθρώπινες αδυναμίες του να δώσουν τη δυνατότητα στους πολιτικούς αντιπάλους του να τον σύρουν σε χρονοβόρες δικαστικές περιπέτειες. Εν αντιθέσει, οι συνάδελφοί του ολιγάρχες στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, απεδείχθησαν εξυπνότεροι. Αντί να κατέλθουν οι ίδιοι προσωπικώς στην πολιτική, αφενός μετέτρεψαν το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας σε υπαλλήλους τους, ώστε μέσω της κατάλληλης νομοθεσίας να μπορούν να ελέγχουν την οικονομική ζωή και να κατευθύνουν το εθνικό προϊόν και τον μόχθο του λαού στις τσέπες τους, και αφετέρου, μιμούμενοι τον Σίλβιο, κατέκτησαν την πραγματική εξουσία μέσω του ελέγχου των τηλεοπτικών σταθμών, μεγάλου μέρους του Τύπου και των αθλητικών σωματείων, ενώ απέκτησαν και τον έλεγχο της διανόησης, της τέχνης και του λόγου μέσω χορηγιών με ευρωπαϊκά χρήματα. Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά μεταξύ του Σίλβιο και των αντίστοιχων συναδέλφων του στην Ελλάδα. Ο μεν πρώτος είναι Ιταλός πατριώτης, οι δε δεύτεροι απάτριδες και διεθνιστές, οι οποίοι παρέδωσαν τη χώρα βορά στα γερμανικά αρπακτικά μέσω των πολιτικών υπαλλήλων τους, ενώ ταυτόχρονα δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά σε εχθρικές χώρες.

Θα πρέπει να είναι κάποιος αφελής αν θεωρεί ότι η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς έχει να κάνει μόνο με τις ιδεοληψίες της παρανοϊκής ελληνικής Αριστεράς ή την εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών συμφερόντων των Αμερικανών και των Γερμανών στην περιοχή. Ψάχνοντας κανείς προσεκτικά, θα σκοντάψει στις διαπλεκόμενες επιχειρηματικές δραστηριότητες των Ελλήνων ολιγαρχών στα Σκόπια, όπως θα σκοντάψει και στις αντίστοιχες επιχειρηματικές δραστηριότητές τους στην Τουρκία. Έτσι λοιπόν μπορεί να κατανοηθούν η καθημερινή αναφορά των κατορθωμάτων του Τούρκου πρωθυπουργού στους τηλεοπτικούς σταθμούς, η προβολή των τηλεοπτικών τουρκικών σειρών, καθώς επίσης και η αφύσικη τουρκολαγνεία και σκοπιανολατρεία επιχειρηματιών επειδή τα προϊόντα που παράγουν καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στα ράφια πωλήσεων αυτών των χωρών.

Αυτό όμως που δεν αντιλαμβάνονται οι ελληνόφωνοι ολιγάρχες είναι ότι οι ίδιοι αποτελούν το σημαντικότερο θήραμα των θηρευτών της χώρας. Αφού με τη βοήθεια του πολιτικού συστήματος διέλυσαν τη μεσαία τάξη, αρχής γενομένης από τους οικονομικά ασθενέστερους, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι σύντομα έρχεται και η σειρά τους να θηρευτούν.
Με τη βοήθεια των πολιτικών υπαλλήλων τους τα γερμανικά αρπακτικά πρώτα τους απέβαλαν από τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, ενώ ήδη έχουν αρχίσει να τους εκτοπίζουν και από τις υπόλοιπες σημαντικές δραστηριότητες μέσω του ελέγχου του κράτους. Οι απάτριδες ελληνόφωνοι ολιγάρχες είναι πολύ αφελείς αν νομίζουν ότι οι νέοι κατακτητές θα τους αφήσουν να δραστηριοποιούνται για πολύ καιρό ακόμα στη χώρα.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

ΠΗΓΗ: www.dimokratianews.gr