Δεν ξέρω αν σας έχει δει ψυχίατρος, αλλά σας πληροφορώ πως υπάρχει ένας τζάμπα κι αλάνθαστος τρόπος για να μάθετε εάν είστε βλαμμένος, ή έχετε σώας τας φρένας;
Μας τον είπε ο Άρης Πορτοσάλτε: «Εντάξει, υπάρχει και η βλαμενίαση…», αυτός ο τιτάνας της δημοσιογραφίας και τώρα πλέον και της ψυχιατρικής!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Στη θητεία της απέδειξε πολλάκις ότι δεν διέθετε το ανάστημα για πρώτη πολίτης της χώρας. Ήταν μια λάθος επιλογή. Όμως, μοιάζει σαν να έχει βαλθεί να διατηρήσει τον τίτλο της αποτυχημένης ακόμα και ως απόμαχος
Βασίλης Γαλούπης
Όλα τα γκάλοπ συμφώνησαν αυτά τα πέντε χρόνια: Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν το λιγότερο συμπαθές πρόσωπο που πέρασε ποτέ από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και υπήρχαν λόγοι γι’ αυτή την αποτυχία της να γίνει έστω και λίγο δημοφιλής.
Το κακό είναι ότι το ένστικτο του κόσμου επιβεβαιώνεται ακόμα και μετά το τέλος της θητείας της διχαστικής Προέδρου. Η ανακοίνωση ότι αναλαμβάνει πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του «Ελληνικού Φεστιβάλ Α.Ε.» μπορεί να χαρακτηριστεί και πρωτοφανής.
Είναι δυνατόν ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ψάχνει για… θεσούλα αμέσως μετά το τέλος της θητείας του; Να θέλει απελπισμένα να χωθεί κάπου, μήπως και νιώσει υπαρκτή κι ενεργή επειδή έμεινε στον… άσο από τον Μητσοτάκη μπας και βολευτεί κάπου ο Τασούλας;
Είναι τόσο αόρατο τελικά το αποτύπωμα της Σακελλαροπούλου στον κορυφαίο, θεσμικά, ρόλο της Ελληνικής Δημοκρατίας, που στην απελπισία της να γίνει ορατό αυτό το «κάτι σαν τίποτα» που επιχειρεί να μας δείξει τόσο καιρό είναι διατεθειμένη να ψάχνει παράσημα από… φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Αλλα σοβαρά, όπως το συγκεκριμένο, αύριο ίσως ασόβαρα, μπορεί μεθαύριο να αναλάβει πρόεδρος και σε κανένα… πανηγύρι. Γιατί όχι;
Όταν ένας Πρόεδρος αποσύρεται από το μέγαρο, η θητεία του ολοκληρώνεται διά παντός. Έχει κατακτήσει και υπηρετήσει το υπέρτατο αξίωμα που θα μπορούσε ποτέ ως πολίτης. Μοιάζει αδιανόητο στη συνέχεια να διορίζεται αλλού ή να γίνεται της προσκολλήσεως σε κόμματα και υπουργούς.
Η Σακελλαροπούλου δεν κατάλαβε ποτέ ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι το αποκορύφωμα μιας διαδρομής, όχι το σκαλοπάτι για μια νέα καριέρα, όπως τώρα, ή για να προμοταριστούν μόδες της εποχής κι εμμονικές ατζέντες που αποτελούν σημεία των καιρών.
Όμως, δεν προκαλεί έκπληξη η χθεσινή ανακοίνωση ότι η τέως Πρόεδρος αναλαμβάνει πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Φεστιβάλ. Είναι η συνέχεια μιας θητείας που όλοι θέλουν να ξεχάσουν.
Η
Σακελλαροπούλου είναι η Πρόεδρος που δεν βρήκε να πει μια λέξη παρηγοριάς
στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Στο ντροπιαστικό μήνυμά της για τη
«μαύρη» επέτειο η επιλεκτική δικαιωματίστρια δεν είχε ξοδέψει περισσότερα από
5-10 λεπτά για να ξεπετάξει μια ανακοίνωση σκέτης περιφρόνησης προς τους
νεκρούς και τις οικογένειές τους.
Με ένα προχειρογραμμένο σκονάκι, η Σακελλαροπούλου θεώρησε ότι έκανε το θεσμικό
της καθήκον για το πρώτο μνημόσυνο μιας εθνικής τραγωδίας, που μέχρι σήμερα
σπαράζει την κοινωνία και διαλύει κάθε εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση
της συγκάλυψης και μια Δικαιοσύνη υπηρέτη του Μαξίμου.
Στην πραγματικότητα, η τότε Πρόεδρος με χιλιοειπωμένες προτάσεις έβγαζε, δημοσιοϋπαλληλικά, την υποχρέωση, όταν δεν έπαιρνε, ως όφειλε, θέση για το κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί εδώ και πάνω από 2,5 χρόνια τους πολίτες. Κι όλα αυτά για να κάνει «πλάτες» στον Μητσοτάκη.
Για όσα δικαιώματα είναι σε πλήρη συμφωνία με την ατζέντα Κυριάκου η Σακελλαροπούλου μπορούσε πάντα να γίνεται λαλίστατη και ευδιάθετη, ακόμα και να διασκεδάζει τα ξημερώματα με υπουργούς και στελέχη του Μαξίμου σε μπαράκια όταν ψηφίζονταν οι νόμοι.
Για όσα δικαιώματα, όμως, έρχονταν, όπως επισημαίναμε διαρκώς από τη «δημοκρατία», σε σύγκρουση με τις συγκαλύψεις του Μαξίμου, όπως οι υποκλοπές ή τα Τέμπη, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεγε να είναι φειδωλή, γενικόλογη και να περνά σχεδόν απαρατήρητη.
«Εναν χρόνο μετά, η τραγωδία των Τεμπών πληγώνει και θυμώνει την κοινωνία. Η οδύνη παραμένει αμείωτη και τα ερωτήματα δίχως απάντηση. Η σκέψη μας βρίσκεται κοντά στις οικογένειες των θυμάτων, των τραυματιών, των επιβατών που έζησαν τη φρίκη εκείνης της νύχτας. Τα λόγια δεν μπορούν να επουλώσουν το τραύμα. Χρέος της Πολιτείας είναι η απόδοση της ευθύνης και η μέριμνα για να μη ζήσει ποτέ ξανά η χώρα μας ένα τέτοιο πλήγμα στην ασφάλεια και την εμπιστοσύνη των πολιτών» ήταν το μηδενικού αποτυπώματος μήνυμά της. Σε ένα κείμενο-ντροπή για την ίδια προσωπικά, που την ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Δεν αρκεί μόνο η σκέψη της Προέδρου της Δημοκρατίας να είναι κοντά στις οικογένειες που έχουν το δημοκρατικό κι ανθρώπινο δικαίωμα στην αλήθεια. Ηταν εξαρχής επιβεβλημένη και η φυσική της παρουσία για να ενισχύσει το δικαίωμα των συγγενών, όπως επισημαίναμε και τότε.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έγινε Πρόεδρος όλων των Ελλήνων με μια από τις μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, 261 ψήφων. Κι ακριβώς επειδή ο θεσμικός της ρόλος δεν περιελάμβανε την άσκηση εξουσίας, ήταν υποχρεωμένη να υπερασπίζεται και να σέβεται τουλάχιστον τις στοιχειώδεις ισορροπίες.
Στη θητεία της απέδειξε πολλάκις ότι δεν διέθετε το ανάστημα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ηταν μια λάθος επιλογή. Ομως, μοιάζει σαν να έχει βαλθεί να διατηρήσει τον τίτλο της αποτυχημένης, ακόμα και ως απόμαχος της Προεδρίας.
Ως ανώτατη ηγέτιδα του ελληνικού κράτους δεν είχε καμιά δουλειά να πυροδοτεί με τον φανατισμό της πολιτισμικούς πολέμους, εμφανιζόμενη ακραία σε κοινωνικά ζητήματα, ούτε να πουλάει «μητσοτακοφροσύνη». Ο ρόλος της ήταν ενωτικός βάσει Συντάγματος. Τώρα, ως τέως, κατάφερε να πείσει πως μια θεσούλα είναι πάντα χρήσιμη. Ξεφτιλίζοντας τον θεσμό που υπηρέτησε όσο κανένας προκάτοχός της.
______________________________________________________
Αικατερίνη Σακελλαροπούλου – Τέως ΠτΔ
Γεννήθηκε το 1956 στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας της υπήρξε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου. Σπούδασε νομική στην Αθήνα με μεταπτυχιακό στη Σορβόνη. Το 1982 διορίστηκε εισηγήτρια στο ΣτΕ, στο οποίο έγινε πρόεδρος το 2018-2020, η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε το αξίωμα. Στις 22 Ιανουαρίου 2020 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στην ψηφοφορία στη Βουλή έλαβε 261 ψήφους κι έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος Δημοκρατίας στην Ιστορία της Ελλάδας. Η θητεία της ολοκληρώθηκε το 2025.
ΠΗΓΗ: www.dimokratia.gr
Το άρθρο 30 του Συντάγματος είναι σαφές. Το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο έργο.
Κανένας πριν από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν ανέλαβε κάποια θέση μετά το τέλος της θητείας του.
Μόνο εκείνη που ως πρώην πρόεδρος του ΣτΕ θα όφειλε πρώτη να αρνηθεί, δέχτηκε ρόλο σε φεστιβάλ με νομική μορφή ανώνυμης εταιρείας.
Αλλά ποιος υπολογίζει το Σύνταγμα μπροστά στη δόξα και το δημόσιο χρήμα; Οπωσδήποτε όχι η «επαναστάτρια» Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
ΠΗΓΗ:
www.newsbreak.gr
Στην 48η θέση (μεταξύ 143 χωρών) βρίσκεται η Ελλάδα σχετικά με τον δείκτη του Κράτους Δικαίου στην κατάταξη του World Justice Project για το 2025. Σημειώθηκε πτώση μίας θέσης σε σχέση με το 2024, γεγονός που δικαιώνει τις φωνές για την κατάσταση του Κράτους Δικαίου στη χώρα, αλλά και για το γεγονός πως κάθε χρόνο οι μετρήσεις είναι και χειρότερες. Εξέλιξη για την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή της.
Ο εν λόγω δείκτης βασίζεται σε καταγραφές του δικονομικού συστήματος κάθε χώρας, τους περιορισμούς που επιβάλλει κάθε κυβέρνηση, η τήρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα των Ρυθμιστικών Αρχών.
Στην κατάταξη παρατηρείται ότι η Ελλάδα ξεπερνά οριακά χώρες όπως η Γρενάδα, η Μποτσουάνα και οι Μπαχάμες.
Στην 48η θέση (μεταξύ 143 χωρών) βρίσκεται η Ελλάδα σχετικά με τον δείκτη του Κράτους Δικαίου στην κατάταξη του World Justice Project για το 2025. Σημειώθηκε πτώση μίας θέσης σε σχέση με το 2024, γεγονός που δικαιώνει τις φωνές για την κατάσταση του Κράτους Δικαίου στη χώρα, αλλά και για το γεγονός πως κάθε χρόνο οι μετρήσεις είναι και χειρότερες. Εξέλιξη για την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή της.
Ο εν λόγω δείκτης βασίζεται σε καταγραφές του δικονομικού συστήματος κάθε χώρας, τους περιορισμούς που επιβάλλει κάθε κυβέρνηση, η τήρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα των Ρυθμιστικών Αρχών.
Στην κατάταξη παρατηρείται ότι η Ελλάδα ξεπερνά οριακά χώρες όπως η Γρενάδα, η Μποτσουάνα και οι Μπαχάμες.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως το «σκορ» της Ελλάδας στο WJP (0.60) συγκρίνεται με χώρες της υποσαχάριας Αφρικής όπως ο Μαυρίκιος και η Μποτσουάνα (0.60 επίσης), λίγο χαμηλότερο από τη Ρουάντα (0.63) και τη Ναμίμπια (0.63).
Παράλληλα, η Ελλάδα παραμένει στον βυθό της κατάταξης των ευρωπαϊκών χωρών και συγκεκριμένα στην 29η από τις 31 θέσεις από χώρες της Ευρώπης, της EFTA (Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών), ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία και την Ουγγαρία.
ΠΗΓΗ: karditsastakra.com
Από τα ευρωπαϊκά κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης προϊόν δανεισμού ύψους 750 δισ. ευρώ της ΕΕ για ενίσχυση των πιο αδύναμων οικονομιών, στην Ελλάδα αντιστοιχούσαν συνολικά 36,6 δισ. και έχουν απορροφηθεί μέχρι στιγμής 19,4 δισ., δηλαδή το 53%. Απομένει μόλις ένας χρόνος έως το τέλος του 2026 που ολοκληρώνεται το πρόγραμμα, το οποίο ξεκίνησε το 2022. Για τη χορήγηση της συγκεκριμένης βοήθειας η ΕΕ και το ΔΝΤ είχαν θέσει πέντε βασικές κατευθύνσεις: 01. Προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, ιδίως στη μεταποίηση, την τεχνολογία και στις υποδομές. 02. Αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων ώστε να δημιουργηθεί μόνιμη παραγωγική βάση και όχι πρόσκαιρη δαπάνη. 03. Απλούστευση ρυθμίσεων και διαδικασιών Δικαιοσύνης για ταχύτερη επιχειρηματική δραστηριότητα. 04. Ενίσχυση συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό και προγράμματα κατάρτισης για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. 05. Διεύρυνση των εξαγωγών πέρα από τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
Τι κατάφερε από όλα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που, όπως αποκαλύπτεται συνεχώς από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και την πατέντα των απευθείας αναθέσεων, χρησιμοποίησε ευρωπαϊκούς πόρους για μίζες και εξαγορές ψήφων; Τι θα συμβεί λοιπόν μετά το πέρας του 2026, όταν τελειώσει αυτό το πλουσιοπάροχο πρόγραμμα; Οπως τόνισαν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, «τα προσωρινά κονδύλια δεν χτίζουν μόνιμη οικονομία». Οι επόμενοι μήνες θα κρίνουν εάν η χώρα θα έχει μετατρέψει αυτήν τη χρηματοδοτική στήριξη σε διαρκή ευημερία – ή αν, με το τέλος των ευρωπαϊκών πόρων, θα αποκαλυφθεί μια οικονομία που εξακολουθεί να στηρίζεται στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.
Λοιπόν, παραγωγικές επενδύσεις δεν έγιναν και σχεδόν όλα αφορούσαν εξαγορές κυρίως από ξένα επενδυτικά – κερδοσκοπικά κεφάλαια που κυριάρχησαν σε τομείς όπως τράπεζες, ενέργεια, ιδιωτική υγεία και παιδεία, ακίνητα και τουρισμός, έχοντας στους περισσότερους τομείς συγκροτηθεί σκληρά καρτέλ χωρίς κανέναν ρυθμιστικό έλεγχο από αρχές που έπαψαν να είναι ανεξάρτητες. Ο πρωτογενής τομέας –κρίσιμος για τη διατροφική ασφάλεια της χώρας– καθώς και ο βιομηχανικός συνεχίζουν να συρρικνώνονται από την προκλητική αδιαφορία τα κυβέρνησης.
Μάλιστα, ειδικά για τον τουρισμό στον οποίο στηρίζεται η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τη νέα μελέτη της Διεύθυνσης Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας, οι επενδυτικές ανάγκες στα ελληνικά νησιά εκτιμώνται σε 35 δισ. ευρώ σε βάθος δεκαετίας, με στόχο την αναβάθμιση κρίσιμων τομέων όπως οι μεταφορές, η ενέργεια, το νερό και η διαχείριση αποβλήτων. Η πρόκληση αφορά όχι μόνο την εξεύρεση πηγών χρηματοδότησης, αλλά και τη δημιουργία ενός σύγχρονου πλαισίου διακυβέρνησης, ικανού να συντονίζει προτεραιότητες, να κατευθύνει πόρους με προβλεψιμότητα και να μετατρέπει τη χρηματοδότηση σε ολοκληρωμένα έργα.
Να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα σήμερα είναι τέσσερις φορές κάτω από τον στόχο στις επενδύσεις. Στα συστατικά μεγέθη του ΑΕΠ (εξαγωγές, επενδύσεις, κατανάλωση) η χώρα σπάει κάθε ρεκόρ χαμηλότερων μεταβολών μεγεθών στα αντίστοιχα διαστήματα των ετών 2018-2025. Στο πρώτο εξάμηνο του 2025 η χώρα αναπτυσσόταν με ρυθμό1,96% (έναντι πρόβλεψης για 2,2%) και ήταν στη 12η θέση των 27. Πρόκειται για τη χαμηλότερη ετήσια ανάπτυξη πρώτου εξαμήνου από το 2017.
Και αν οι φιλοπόλεμες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίσουν μετατρέποντας τις οικονομίες τους σε πολεμικές μηχανές και μάλιστα με δανεισμό, όταν μάλιστα τα δημόσια χρέη των χωρών της ευρωζώνης σήμερα ξεπερνούν τα 20 τρισ. ευρώ, τι γίνεται; Επακόλουθο η ύφεση και ο περιορισμός της αγοραστικής δύναμης που –σε συνδυασμό με την πανάκριβη ενέργεια– θα προκαλέσουν διαλυτικό χάος. Και σε ό,τι μας αφορά, βρισκόμαστε ως χώρα ήδη στην τελευταία θέση της ΕΕ στον δείκτη του κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) εκφρασμένου σε πρότυπα αγοραστικής δύναμης.
Να θυμίσουμε ότι έναν χρόνο πριν, τον Σεπτέμβριο του 2024, μετά την παράδοση της εκτενούς έκθεσής του για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε ότι το αναπτυξιακό μοντέλο της ΕΕ «ξεθωριάζει γρήγορα», οι αδυναμίες αυξάνονται και δεν υπάρχει σαφής στρατηγική για τη χρηματοδότηση των αναγκαίων επενδύσεων. Έκαναν κάτι οι Ευρωπαίοι; Ναι, έκαναν. Έβαλαν την έκθεση Ντράγκι στο αρχείο. Προηγείται η στήριξη του Ζελένσκι και κανείς Ευρωπαίος φορολογούμενος πολίτης δεν γνωρίζει το ύψος των χρημάτων που έχουν δοθεί στην Ουκρανία, παρότι όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα αυτή δεν μπορεί να νικήσει τη Ρωσία.
ΠΗΓΗ: karditsastakra.com
Μπορεί η κυβέρνηση να λέει ότι η οικονομία βραβεύεται και να δανείζεται με χαμηλό επιτόκιο, όμως η κοινωνία στενάζει καθώς τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών ξεπέρασαν τα 111 δισ. ευρώ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
