Η επαναστατική Auftragstaktik και η διάνοια του ανώτατου διοικητή

Κώστας Γρίβας

Στο προηγούμενο άρθρο στο SLpress.gr είχαμε αναφερθεί στους πολιτισμικούς παράγοντες που γέννησαν την Auftragstaktik στον πρωσικό και εν συνεχεία στον γερμανικό Στρατό. Μια αρχική της εφαρμογή έγινε στον γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 από τον στρατηγό Μόλτκε, με σαρωτική επιτυχία. Ωστόσο, ο συγκεντρωτισμός και η λατρεία του ελέγχου δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και μετά τη νίκη κατά των Γάλλων αντεπιτέθηκαν.

Συγκεκριμένα, μετά τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, η αποτελεσματική λιτότητα της Auftragstaktik θυσιάστηκε στον βωμό της ανάπτυξης της “στρατιωτικής επιστήμης”, κατά το κυρίαρχο πνεύμα της εποχής. Η ανυπαρξία κεντρικού σχεδιασμού και ο “λαμπρός οπορτουνισμός” της Auftragstaktik, η ελευθερία σκέψης και δράσης των κατώτερων διοικητών, η συνεχής προσαρμογή στην τριβή της μάχης και η αναζήτηση φευγαλέων ευκαιριών, κατά το πνεύμα του Κλαούζεβιτς, δεν μπορούσαν να γίνουν ανεκτά σε έναν βιομηχανικό πολιτισμό, ο οποίος βρισκόταν στην ακμή του και είχε θεοποιήσει την τυποποίηση, τον ασφυκτικό έλεγχο των ανώτερων κλιμακίων επί των κατώτερων και την κατά γράμμα εφαρμογή τυποποιημένων διαδικασιών. Η “αναρχική” Auftragstaktik δεν μπορούσε παρά να οδηγηθεί στο περιθώριο, ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Από ένα μικρό εργαστήριο στη Γλασκώβη στις μηχανές που άλλαξαν τον κόσμο: Το όνομά του έγινε μονάδα μέτρησης ισχύος

  

Η μηχανή του άναψε το καμίνι της Βιομηχανικής Επανάστασης

Στη μικρή πόλη Γκρίνoκ της Σκωτίας, το 1736, ένα παιδί γεννιέται σε μια οικογένεια ναυπηγών. Ο James Watt είναι μικρόσωμος, φιλάσθενος, με συχνούς πονοκεφάλους.

Μα βρίσκει παρηγοριά στον πάγκο με τα εργαλεία του πατέρα του. Εκεί, ανάμεσα σε κατσαβίδια, ξύλα και μέταλλα, φτιάχνει μινιατούρες μηχανισμών, δοκιμάζει, σπάει, ξαναφτιάχνει.

Ο κόσμος γύρω του μοιάζει τεράστιος, αλλά στο μικρό του εργαστήριο μπορεί να τον εξηγήσει.

Σπουδές, μαθητεία και ασθένειες

Στα 17 αποφασίζει: θέλει να γίνει κατασκευαστής μαθηματικών οργάνων. Ταξιδεύει στη Γλασκώβη και αργότερα στο Λονδίνο. Η μαθητεία είναι σκληρή· δουλειά δέκα ωρών την ημέρα, κρύο, φτώχεια, λιγοστό φαγητό.

Η υγεία του καταρρέει, μα η γνώση μένει. Όταν επιστρέφει στη Σκωτία, ανοίγει εργαστήριο μέσα στο πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Φτιάχνει όργανα μέτρησης, γνώμονα και πυξίδες, αλλά κερδίζει και κάτι πιο σημαντικό: τη φιλία σπουδαίων επιστημόνων, όπως του χημικού Joseph Black, που θα του ανοίξουν δρόμους.

Η στιγμή της έμπνευσης

Πριν τον James Watt, oι πρώτες ατμομηχανές του Thomas Newcomen είχαν σημαντικά προβλήματα: ήταν πολύ αργές, είχαν μεγάλη κατανάλωση κάρβουνου εξαιτίας των απωλειών ενέργειας και πολύ μικρή απόδοση. Ο James Watt έλυσε το πρόβλημα διαφυγής θερμικής ενέργειας κάνοντας την ατμομηχανή πιο λειτουργική με υψηλή απόδοση, πραγματοποιώντας την συμπύκνωση του ατμού σε ξεχωριστό δοχείο. (A monograph concerning the history of, and technical information on, the NEWCOMEN, the BOULTON & WATT and the CORNISH engines)

Είναι 1764 όταν του ζητούν να επισκευάσει ένα μικρό μοντέλο ατμομηχανής Newcomen. Ο Watt παρατηρεί πως η μηχανή ξοδεύει αλόγιστα ατμό· κάθε φορά που ο κύλινδρος γεμίζει, ψύχεται, μετά ξαναζεσταίνεται. «Είναι σαν να βράζεις νερό σε ένα σουρωτήρι», σκέφτεται.

Μήνες ολόκληρους βασανίζεται με το πρόβλημα. Μέχρι που ένα Σαββατιάτικο απόγευμα, περπατώντας σε ένα λιβάδι, του έρχεται η ιδέα: «Και αν η συμπύκνωση γίνει σε ξεχωριστό δοχείο, χωρίς να κρυώνει ο κύλινδρος;».

Την επόμενη μέρα δοκιμάζει μια πρόχειρη κατασκευή με μια χάλκινη σύριγγα. Και δουλεύει. Είναι η στιγμή που αλλάζει την ιστορία.

Η πρώτη απογοήτευση

Το να έχεις μια ιδέα δεν σημαίνει πως μπορείς να τη φτιάξεις. Τα πρώτα του μεγάλα μοντέλα αποτυγχάνουν.

Ο ατμός διαφεύγει, τα έμβολα μπάζουν· ο Watt προσπαθεί να τα σφραγίσει με λάδια, τσόχα, ακόμη και… κοπριά αλόγων. Οι μηχανές δεν δουλεύουν όπως πρέπει. Χρέη συσσωρεύονται. Σχεδόν τα παρατά.

Όμως η τύχη τού χαμογελά. Γνωρίζει τον βιομήχανο Matthew Boulton, που βλέπει στο ταπεινό του σχέδιο μια επανάσταση. Ο Boulton έχει το κεφάλαιο και την οργάνωση· ο Watt έχει την ιδέα. Το 1775 ενώνουν τις δυνάμεις τους.

Η συμμαχία που αλλάζει τον κόσμο

Στο εργοστάσιο του Boulton, κοντά στο Μπέρμιγχαμ, γεννιούνται οι πρώτες βιομηχανικές ατμομηχανές.

Το 1776, μία μηχανή τοποθετείται σε ανθρακωρυχείο του Στάφορντσάιρ: αντλεί νερά με ταχύτητα και οικονομία που κανείς δεν είχε φανταστεί. Οι εργάτες χειροκροτούν, οι εφημερίδες γράφουν για το «θαύμα».

Η ζήτηση εκτοξεύεται. Σύντομα, οι μηχανές του Watt δεν περιορίζονται στα ορυχεία· κινούν μύλους, υφαντουργεία, χαλυβουργεία, αποστακτήρια. Η παραγωγή παίρνει φωτιά. Η Βιομηχανική Επανάσταση επιταχύνεται.

Από την ατμομηχανή στο «άλογο» και το «watt»

Ο Watt δεν σταματά στις πρώτες βελτιώσεις. Επινοεί το «διπλής ενέργειας έμβολο», την «παράλληλη κίνηση», τον φυγόκεντρο ρυθμιστή.

Για να μετρήσει τη δύναμη των μηχανών του, καθιερώνει την έννοια της «ιπποδύναμης». Αιώνες αργότερα, το όνομά του θα γίνει η μονάδα ισχύος που όλοι γνωρίζουμε: το watt.

Παρά την τεράστια επιτυχία, ο James Watt παραμένει ντροπαλός και σεμνός. «Θα προτιμούσα να αντιμετωπίσω κανόνι παρά να κάνω παζάρια», γράφει κάποτε σε επιστολή του. Προτιμά το εργαστήριό του από τις αίθουσες των επιχειρήσεων.

Στα γεράματά του ασχολείται με παράξενα χόμπι: φτιάχνει μηχανές που χαράζουν γλυπτά, πειραματίζεται με τη ροή του νερού.

Η κληρονομιά

Ο James Watt πεθαίνει σαν σήμερα, 25 Αυγούστου 1819, στο σπίτι του κοντά στο Μπέρμιγχαμ, σε ηλικία 83 ετών.

Μέχρι το τέλος, παραμένει ο σιωπηλός μάστορας που άλλαξε τον κόσμο όχι με θόρυβο, αλλά με επιμονή, μεθοδικότητα και φαντασία.

Η μηχανή του άναψε το καμίνι της Βιομηχανικής Επανάστασης, χάρισε δύναμη σε εργοστάσια και πλοία, άνοιξε τον δρόμο για έναν νέο αιώνα. Κι έμεινε για πάντα σύμβολο: κάθε φορά που μετράμε την ισχύ σε watts, θυμόμαστε εκείνον τον Σκωτσέζο που, ένα απόγευμα του 1765, σταμάτησε να περπατά στο λιβάδι και άρχισε να αλλάζει τον κόσμο.

Νατάσα Στασινού

ΠΗΓΗ: www.naftemporiki.gr

Η κυβέρνηση δεν έχει πια από πού να πιαστεί

Μέχρι πρότινος κάθε φορά που η κυβέρνηση ερχόταν σε δύσκολη θέση για την προβληματική πραγματικότητα των πολιτών έβρισκε σωσίβιο στη Eurostat. Έστω και άθελά της, η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή «πρόσφερε» κάποια επιχειρήματα στους μηχανισμούς του Μαξίμου που επιδίδονταν σε σαφάρι για την αλίευση λίγων αλλά βολικών στοιχείων για την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ποιότητα της υγείας κ.ά.

Η τακτική αυτή είναι σταθερή από το 2019. Οι τελάληδες της κυβέρνησης χρησιμοποιούσαν αποσπασματικά τα στατιστικά της Eurostat σε κάθε πιεστική κατάσταση. Όταν τα αφηγήματα κινδύνευαν, μια δυο μετρήσεις για το τι γίνεται στην Ευρώπη και το γιατί οι άλλες χώρες «δεν είναι καλύτερες από εμάς» πρόσφεραν μια κάποια ανάσα.

Μόνο που η Eurostat δεν πουλάει παραμύθι, όπως η ελληνική κυβέρνηση. Το Μαξίμου μπορεί να επιχειρεί την τιθάσευση της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η οποία συνεργάζεται με τη Eurostat, αλλά οι ευρωπαϊκές Αρχές δεν ελέγχονται εύκολα. Το γνωρίζουμε και από το πώς δρα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία σε σύγκριση με τον Άρειο Πάγο επί Κυριάκου.

Οι δείκτες της Eurostat, δίνουν διαδοχικά χαστούκια στα αφηγήματα Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον από πουθενά να πιαστεί. Χάθηκε και το τελευταίο αποκούμπι της.

Οι μετρήσεις της Eurostat καταδεικνύουν ότι στην Ελλάδα παρατηρείται η μεγαλύτερη μιζέρια απ’ όλη την Ευρώπη. Οι δείκτες σοκάρουν σε σχεδόν όλους τους τομείς:

Αρνητική πρωτιά για το ΕΣΥ, είμαστε οι πιο απογοητευμένοι μαζί με τη Βουλγαρία για την οικονομία, κατατασσόμαστε στους αρνητικούς πρωταθλητές στο α’ τρίμηνο για την αύξηση εκπομπής ρύπων, η Ελλάδα σπάει τα κοντέρ σταθερά στον πληθωρισμό, που είναι διπλάσιος του μ.ο. της ευρωζώνης. Κι όλα αυτά ενώ η ακρίβεια καλπάζει, είμαστε ουραγοί στη στέγαση ΑμεΑ και γενικού πληθυσμού, οι δείκτες για την υπερεργασία είναι «σκλαβιάς» και η παιδική φτώχεια καταδικάζει το μέλλον ανηλίκων.

Ακόμα και στα χρόνια των Μνημονίων ο κόσμος μπορούσε έστω να κάνει διακοπές για δύο εβδομάδες, ώστε να ξεφύγει λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τώρα, επί Κυριάκου Μητσοτάκη, ανάπτυξης και Ελλάδας 2.0, η Eurostat ενημέρωσε πως ένας στους δυο Έλληνες δεν μπορεί να κάνει μπάνια. Ίσως γι’ αυτό ακόμα και τον Αύγουστο πια τα μεγάλα αστικά κέντρα δεν αδειάζουν, όπως παλιά. Η ακρίβεια αποτρέπει τους πολίτες από τα πανάκριβα νησιά, αλλά πλέον δείχνει απαγορευτική και η ηπειρωτική Ελλάδα, όπου μας «στέλνουν» βουλευτές της Ν.Δ., όπως η Βούλτεψη.

Από τον Σεπτέμβριο μάς περιμένει μια ασφυκτική πραγματικότητα. Όσα αρνητικά δείχνει η Eurostat για την επιβίωση στη χώρα μας οι Έλληνες φορολογούμενοι τα ζουν καθημερινά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να δώσει πάλι στη ΔΕΘ όσα ψίχουλα περισσεύουν από τις απευθείας αναθέσεις και τις επιδοτήσεις-μαϊμού σε «γαλάζιους», αλλά δεν φτάνουν. Τα προβλήματα, αντί να λύνονται, διογκώνονται.

Τούτη τη φορά η κυβέρνηση έχει ένα βασικό ζητούμενο: να βρει ένα αφήγημα που να αντέξει έστω για μερικές εβδομάδες. Και να μην καταρριφθεί από τη Eurostat ή να μη γελοιοποιηθεί αμέσως από τον κόσμο στα social media. Αυτό, όμως, είναι κάτι πραγματικά δύσκολο. Στη φαρέτρα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει μείνει τίποτα πλέον. Μόνο το βιβλίο με τα επιτελικά ψέματα.

ΠΗΓΗ: «κυριακάτικη δημοκρατία»

Αδιανόητο: H Κριστίν Λαγκάρντ στηρίζει τη λαθρομετανάστευση την ώρα που οι ροές συνεχίζονται αδιάκοπα στην ΕΕ

  

Ντροπή και αίσχος αυτά που λέει...

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ υπερασπίστηκε την κατάσταση που επικρατεί με τις ασταμάτητες ροές μεταναστών σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Ελλάδα να βρίσκεται σταθερά στον πυρήνα του προβλήματος.

Μακριά από το πρόβλημα που σίγουρα δεν την αγγίζει μπορεί να μιλά ακατάπαυστα, σκεπτόμενη ως τεχνοκράτης και αδιαφορώντας για τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, παρά κοιτάζοντας μόνο το συμφέρον και τα νούμερα.

Συγκεκριμένα, η Λαγκάρντ υποστήριξε ότι η «εισροή ξένου εργατικού δυναμικού βοήθησε την ευρωζώνη να απορροφήσει διαδοχικά σοκ, όπως η εκτόξευση του ενεργειακού κόστους και ο πληθωρισμός-ρεκόρ, διατηρώντας ταυτόχρονα σε ικανοποιητικά επίπεδα την ανάπτυξη και την απασχόληση».

Η επικεφαλής της ΕΚΤ επισήμανε πως «αν και το 2022 οι ξένοι εργαζόμενοι αντιπροσώπευαν μόλις το 9% του συνολικού εργατικού δυναμικού, έχουν συμβάλει στο ήμισυ της αύξησής του τα τελευταία τρία χρόνια», για να προσθέσει στη συνέχεια ότι «χωρίς αυτήν τη συμβολή οι συνθήκες στην αγορά εργασίας θα ήταν πιο πιεσμένες και η παραγωγή χαμηλότερη».

Στο ζύγι η μετανάστευση με την μείωση των γεννήσεων στην Ευρώπη

Η πρόεδρος της ΕΚΤ υποστήριξε ότι «η μετανάστευση διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην αντιστάθμιση της πτώσης του ευρωπαϊκού δείκτη γεννήσεων και της αυξανόμενης προτίμησης για μικρότερες ώρες εργασίας». «Αυτό», όπως είπε, «βοήθησε τις επιχειρήσεις να επεκτείνουν την παραγωγή και συγκράτησε τις πληθωριστικές πιέσεις, ακόμη κι όταν οι μισθοί υστερούσαν σε σχέση με τις τιμές».

«Η μετανάστευση θα μπορούσε, κατ’ αρχήν, να παίξει καθοριστικό ρόλο στην άμβλυνση των ελλείψεων εργατικού δυναμικού καθώς οι εγχώριοι πληθυσμοί γερνούν. Ωστόσο οι πολιτικοοικονομικές πιέσεις μπορεί όλο και περισσότερο να περιορίσουν τις εισροές» είπε η Κριστίν Λαγκάρντ

Η ίδια τόνισε επιπλέον ότι η ευρωπαϊκή αγορά εργασίας βγήκε από τα πρόσφατα σοκ σε «απροσδόκητα καλή κατάσταση» αλλά προειδοποίησε ότι «αυτή η δυναμική δεν πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη».

Καταλήγοντας η Κριστίν Λαγκάρντ επισήμανε ότι «η δημογραφική συρρίκνωση, η πολιτική αντίδραση και οι αλλαγές στις προτιμήσεις των εργαζομένων εξακολουθούν να απειλούν την ανθεκτικότητα της ευρωζώνης».

ΠΗΓΗ: www.newsbreak.gr

Δραματική ανατροπή των συσχετισμων στήν Μεγαλόνησο με 100.000 Τούρκους στρατιώτες

 

Δραματική ανατροπή των συσχετισμών στήν Μεγαλόνησο – Τό 1:2 υπέρ των Τούρκων γίνεται μέ απόφαση Ερντογάν 1:10 – Μοχλός πιέσεως γιά τίς διαπραγματεύσεις – Νέος Αττίλας στήν ξηρά, νέος Αττίλας καί στήν θάλασσα – Ο στρατηγός Χαφτάρ «περνά» τό τουρκολιβυκό μνημόνιο από τήν Βουλή της Βεγγάζης καί προχωρα σέ εξόρυξη υδρογονανθράκων μέ τόν Ερντογάν!

ΥΠΕΡΔΙΠΛΑΣΙΑΖΕΙ τίς δυνάμεις της στήν Κύπρο η Τουρκία. Πληροφορίες του τουρκικού Τύπου αναφέρουν ότι από 37.000 άνδρες πού αριθμούν σήμερα θά ανέλθουν σέ 100.000 μέ τόν ανάλογο βαρύ οπλισμό πυροβολικού καί αρμάτων. Γιά νά έχουμε μία τάξη μεγεθών νά αναφέρουμε ότι τό σύνολον του Ελληνικού Στρατού σέ πλήρη στελέχωση αριθμεί 114.000, ενώ τήν ελεύθερη Κύπρο υπερασπίζεται μία δύναμις 14.000 περίπου στελεχών τήν οποία συγκρατούν η Εθνική Φρουρά καί η Ελληνική Δύναμις Κύπρου (ΕΛΔΥΚ).

Συμφώνως πρός δημοσιεύματα της τουρκικης TRT haber καί της Aydınlık, η τουρκική στρατιωτική δύναμις στήν Κύπρο ενισχύεται σημαντικά, μέ πρόφαση τόν ισχυρισμό, ότι η Μεγαλόνησος έχει καταστεί στρατηγικό σημείο γιά τήν Τουρκία απέναντι στίς αυξανόμενες απειλές λόγω των εξελίξεων στήν Μέση Ανατολή καί στήν Ανατολική Μεσόγειο. Δέν χρειάζεται νά είναι κανείς ειδήμων περί τήν στρατιωτική επιστήμη γιά νά καταλάβει ότι αυτά πού υποστηρίζει η Άγκυρα είναι απλά προσχήματα. Τί θά κάνουν 100.000 στρατιώτες «εγκλωβισμένοι στήν Κύπρο γιά νά επηρεάσουν εξελίξεις στήν Συρία ή στόν Λίβανο; Η αύξησις της στρατιωτικής της παρουσίας συνιστά απειλή γιά τήν Ελεύθερη Κύπρο. Στήν καλύτερη περίπτωση είναι μιά απειλητική παρουσία μέ στόχο τήν άσκηση πιέσεως εν όψει των όποιων διαπραγματεύσεων αρχίσουν. Στήν χειρότερη είναι η πρώτη φάσις της προετοιμασίας γιά τήν κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου.»

Πάντως η ενίσχυσις αυτή έρχεται, επίσης, σύμφωνα μέ τά ρεπορτάζ των τουρκικών μέσων, σέ αντίδραση πρός τήν παρουσία δυνάμεων των ΗΠΑ, Ισραήλ, Ηνωμένου Βασιλείου καί Γερμανίας στήν Κυπριακή Δημοκρατία, όπου κατεσκευάσθησαν ναυτική καί αεροπορική βάσις καί ηυξήθη η στρατιωτική παρουσία των Συμμάχων. Η πολιτική αυτή, σύμφωνα μέ τήν Άγκυρα, απειλεί τήν σταθερότητα του νησιού καί «δίδει στήν Τουρκία τό δικαίωμα νά προστατεύσει τήν τουρκοκυπριακή κοινότητα.» Νά σημειώσουμε ότι οι βρεταννικές δυνάμεις ήσαν πάντα εκεί, ενώ μόλις προσφάτως άρχισαν νά εμφανίζονται αμερικανικές. Ούτε γερμανικές ούτε ισραηλινές δυνάμεις σταθμεύουν στήν Κύπρο. Προδήλως όλα αυτά τά δημοσιεύματα είναι προφάσεις.

Καί ενώ ο Αττίλας απλώνεται απειλητικά στό έδαφος της Κύπρου, επεκτείνεται καί κατά θάλασσαν μέ τήν ελληνική Κυβέρνηση νά παρακολουθεί τίς εξελίξεις ανήμπορη νά αντιδράσει. Είναι πολλά χρόνια τώρα πού ακούγονται φωνές στήν Αθήνα, ότι η Κύπρος είναι «άλλη χώρα», ότι αυτά πού γίνονται εκεί «δέν μας αφορούν». Τί έχουν νά πουν όμως γιά τό γεγονός ότι αυτή η κατακόρυφος αύξησις δυνάμεων αποφασίζεται από τόν Ερντογάν, τήν στιγμή κατά τήν οποία η Τουρκία υπογράφει συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας μέ τήν Αίγυπτο, ενώ η ελεγχόμενη από τόν στρατηγό Χαφτάρ Βουλή της Βεγγάζης είναι έτοιμη νά επικυρώσει τό τουρκο-λιβυκό μνημόνιο; Νά σημειώσουμε ότι ενδεικτική της βελτιώσεως των επαφών μέ τόν Χαφτάρ αποτελεί η επίσκεψις της τουρκικής κορβέτας TCG Kinaliada στό λιμάνι της Βεγγάζης, η πρώτη τουρκικού πολεμικού εκεί. Παράλληλα, η Άγκυρα εξετάζει τήν αποστολή στρατιωτικών συμβούλων, ενώ τόν περασμένο Απρίλιο ο γυιός του Χαφτάρ, Σαντάμ, συνηντήθη στήν Άγκυρα μέ τόν Τούρκο υπουργό Αμύνης καί τόν αρχηγό του Στρατού.

Η Ελλάς εστήριζε γιά χρόνια τήν πολιτική της γιά τήν Ανατολική Μεσόγειο στήν φιλία μέ τήν Αίγυπτο, μέ τήν οποία υπέγραψε καί συμφωνία μερικής οριοθετήσεως ΑΟΖ, καί μέ τήν επιρροή πού ασκούσε στόν Χαφτάρ καί τό μόρφωμα της ανατολικής Λιβύης. Τώρα χάνει καί τά δύο της ερείσματα. Καί τά χάνει, διότι η κατευναστική πολιτική της τήν έχει καταστήσει απέναντί τους αναξιόπιστη.

Νά σημειωθεί ότι από τό 1974 πού ο Αττίλας εισέβαλε στήν Κύπρο εγκατέστησε στήν Μεγαλόνησο στρατιωτική δύναμη μεγέθους σώματος στρατού υπό τήν διοίκηση υποστρατήγου. 37.000 άνδρες μέ άρματα μάχης τεθωρακισμένα οχήματα καί πυροβολικό. Καί φυσικά μέ τήν τουρκική αεροπορία νά κυριαρχεί στούς αιθέρες χωρίς αντίπαλο, τουλάχιστον μέχρι τό 2000, τότε πού πέταξαν τά ελληνικά F-16 καί ανεφοδιάσθηκαν στήν αεροπορική βάση της Πάφου.

Σημείο καμπής πού πέρασε απαρατήρητο στήν Αθήνα ήταν η προώθησις του τουρκικού στρατού, τό έτος 2000, στά Στροβίλια, ένα χωριό μέ μικτό πληθυσμό σέ μιά ζώνη πού εθεωρείτο ουδέτερη πρός τήν περιοχή της Αμμοχώστου. Ήταν η πρώτη κατάληψις κυπριακου εδάφους μετά τό 1974 καί έγινε ανεκτή, καθώς μάλιστα συνέπιπτε μέ τήν κρίση των πυραύλων S-300 πού τελικώς δέν πήγαν στήν Κύπρο. Τό σημειώνουμε γιά νά μήν νομίζουν ορισμένοι πώς ό,τι έγινε έγινε τό 1974, καί η εισβολή έχει τελειώσει. Επίσης γιά νά επισημάνουμε ότι οι υποχωρήσεις της Αθήνας ουδόλως κατευνάζουν τούς Τούρκους, αλλά μάλλον τούς ενθαρρύνουν νά συνεχίσουν τήν εφαρμογή των αρπακτικών σχεδίων τους.

Από τό έτος 2000, υπό τόν αείμνηστο Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη, μέ τήν κήρυξη του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου καί τήν εφαρμογή ενός μεγάλου εξοπλιστικού προγράμματος, η Εθνική Φρουρά κατέστη ποιοτικώς ανωτέρα των κατοχικών δυνάμεων. Η κατάστασις αυτή άλλαξε, καθώς επί μία 20ετία η ελληνική πλευρά δέν εφρόντισε νά διατηρήσει τό ποιοτικό πλεονέκτημα, ενώ η τουρκική μεθοδικώς βελτίωνε τό επίπεδο των δυνάμεών της μέ πλέον σύγχρονα άρματα καί τεθωρακισμένα οχήματα. Τώρα οι δυνάμεις υπερδιπλασιάζονται. Η αναλογία από 1 πρός 2 γίνεται σχεδόν 1 πρός 10. Ήδη, μέ απόφαση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου στήν Άγκυρα, ο διοικητής των κατοχικών δυνάμεων αναβαθμίζεται σέ αντιστράτηγο. Καί η Αθήνα υπνώτει. Δυστυχώς.

ΠΗΓΗ: www.olympia.gr