Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
ΕΥΡΕΘΗΣΑΝ καί πάλι κάποιοι πού δυσανασχέτησαν, ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος ὅτι ἔμειναν κενές χιλιάδες θέσεις εἰσακτέων στήν τριτοβάθμια ἐκπαίδευση, ἐξ αἰτίας τῆς καθιερώσεως τῆς ἐλαχίστης βάσεως εἰσαγωγῆς.
Μᾶλλον ὅμως αὐτό πού θά ἔπρεπε νά μᾶς προβληματίζει εἶναι τό γεγονός ὅτι 9.000 ὑποψήφιοι γιά τά ἀνώτατα καί ἀνώτερα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα ἔμειναν ἐκτός, διότι στίς πανελλήνιες ἐξετάσεις δέν ἔπιασαν τήν βάση. Στήν πραγματικότητα, τήν βάση δέν τήν ἔπιασαν πολύ περισσότεροι –ἐκτιμῶνται σέ 25.000– ἁπλῶς 9.000 εἶναι οἱ θέσεις πού ἔμειναν κενές.
Αὐτό πού θά ἔπρεπε ὅμως νά μᾶς προβληματίζει εἶναι οἱ αἰτίες γιά τίς ὁποῖες τόσο μεγάλος ἀριθμός ἀποφοίτων τῶν λυκείων μας δέν εἶναι ἱκανοί νά γράψουν ἱκανοποιητικά στίς πανελλήνιες ἐξετάσεις. Οἱ ὁποῖες μπορεῖ νά μήν εἶναι ὁ πλέον ἐπιτυχημένος τρόπος ἐπιλογῆς τῶν εἰσακτέων στά πανεπιστήμια, εἶναι ὅμως ἀδιάβλητος. Συνεπῶς τά ἀποτελέσματά τους ἀποτυπώνουν μία πραγματικότητα. Καί αὐτή εἶναι ὅτι μεγάλος ἀριθμός ὑποψηφίων φοιτητῶν στεροῦνται στοιχειωδῶν προσόντων γιά νά συνεχίσουν τίς σπουδές τους. Εἶναι προφανές ὅτι κάτι δέν πάει καλά στό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα. Ἔχουμε καταστρέψει τήν μέση παιδεία, καθιστῶντάς την προθάλαμο εἰσαγωγῆς στήν τριτοβάθμια ἐκπαίδευση (καί ὄχι βαθμίδα καλλιεργείας γενικῆς ἐγκυκλοπαιδικῆς μορφώσεως, ὅπως θά ἔπρεπε) καί πάλι μεγάλος ἀριθμῶν ἀποφοίτων της «δέν πιάνει τήν βάση».
Προφανῶς καί μιλοῦμε γιά χαμηλό ἐπίπεδο παρεχομένης παιδείας. Ἀλλά σχέδια ἀναμορφώσεως δέν βλέπουμε νά ὑπάρχουν… Τώρα ὅμως εἶναι πού θά ἔπρεπε νά ὁμιλοῦμε γιά νέα ἐκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Πόσῳ μᾶλλον πού οἱ ἐξελίξεις τῆς τεχνολογίας εἶναι τέτοιες, πού καί τό καλύτερο ἐκπαιδευτικό σύστημα τῆς προηγουμένης δεκαετίας, θά ἔπρεπε ἤδη νά ἀναθεωρεῖται, προκειμένου νά μήν ξεπερασθεῖ ἀπό τήν πραγματικότητα.
Ἕνα δεύτερο ζήτημα εἶναι τό ἐάν οἱ θέσεις τῶν εἰσακτέων εἶναι ἐπαρκεῖς γιά τίς ἀνάγκες τῆς χώρας ἤ μήπως εἶναι ὑπερβολικά πολλές. Ἐδῶ θά κάνουμε μία θλιβερή διαπίστωση. Πλήττονται πλέον καί τά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα ἀπό τό δημογραφικό πρόβλημα τῆς χώρας. Προϊόντος τοῦ χρόνου, ὁ ἀριθμός τῶν νέων μειώνεται καί κατ’ ἀντιστοιχίαν μειώνονται αὐτοί πού διεκδικοῦν μία θέση στήν τριτοβάθμια ἐκπαίδευση.
Εἰδική κατηγορία ὅμως ἀποτελοῦν οἱ στρατιωτικές σχολές, στίς ὁποῖες γιά μίαν ἀκόμη φορά ἔμειναν ἑκατοντάδες κενές θέσεις εἰσακτέων. Καί ὅμως κάποτε οἱ σχολές αὐτές ἦσαν περιζήτητες, καί διότι τό στρατιωτικό ἐπάγγελμα προσέδιδε αἴγλη καί ἐτύγχανε καθολικῆς ἀποδοχῆς ἀπό τήν κοινωνία καί διότι ἐξησφάλιζε μιά σίγουρη σταδιοδρομία. Εἶναι πολλά χρόνια τώρα ὅμως, πού τόσο ἡ ἐθνική ἄμυνα ὅσο καί οἱ στρατιωτικοί κατ’ ἐπέκτασιν συστηματικῶς ὑπονομεύονται καί ἀποδομοῦνται. Ἐνοχλοῦντο κάποιοι ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι οἱ δημοσκοπήσεις (πού ἔχουν σταματήσει νά γίνονται) ἔδειχναν ὅτι ἡ κοινωνία περιέβαλλε τήν Ἐκκλησία καί τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις μέ ἐμπιστοσύνη τήν ὁποία δέν ἐπεδείκνυε οὔτε πρός τό πολιτικό σύστημα, οὔτε κἄν πρός τίς κυβερνήσεις.
Ἀποτέλεσμα τῆς συστηματικῆς αὐτῆς ἀπαξιώσεως δέν εἶναι μόνον τό χαμηλό ἐνδιαφέρον γιά εἰσαγωγή στίς στρατιωτικές σχολές. Εἶναι καί οἱ συνεχῶς αὐξανόμενες παραιτήσεις νέων στελεχῶν ἀπό τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις. Συμβάλλει βεβαίως καί τό γεγονός ὅτι οἱ ἀποδοχές τῶν στρατιωτικῶν παραμένουν καθηλωμένες, χωρίς νά λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἡ ὑπηρεσία ἀπαιτεῖ νά ζοῦν στήν παραμεθόριο ἀλλάζοντας μάλιστα τόπο διαμονῆς τόσο συχνά, πού νά μήν εἶναι δυνατόν νά ἔχουν μόνιμο τόπο κατοικίας. Αὐτά ὅμως εἶναι εὐρύτερα προβλήματα, πού ὅπως καί αὐτό τῆς παιδείας ἀντιμετωπίζονται μέ ἀδιαφορία, ἄν μή καί μέ ἀπαξία. Δέν εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅτι μπορεῖ νά λυθοῦν.
ΠΗΓΗ: www.estianews.gr
