Λίγο καιρό πριν την αλλαγή του έτους μεταδόθηκε από τηλεοπτικούς σταθμούς και διαδικτυακές ενημερωτικές σελίδες η είδηση του φόνου μίας 23χρονης στην Αθήνα· δράστις η 17χρονη φίλη της, η οποία της κατέφερε περισσότερα από 40 κτυπήματα με μαχαίρι[1]. Η είδηση ίσως δεν θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, με εξαίρεση, βεβαίως, τους συγγενείς και οικείους του θύματος και της δράστιδος, και θα καταγραφόταν στην μνήμη μας ως ένα ακόμη τραγικό περιστατικό από τα πολλά παρόμοια που συνέβαιναν και, δυστυχώς, θα συνεχίσουν να συμβαίνουν.
Ποιο είναι όμως το χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου εγκλήματος, που το καθιστά άξιο περαιτέρω σχολιασμού; Είναι η φύση της σχέσεως ανάμεσα στην ανήλικη και την ενήλικη κοπέλα, η οποία εκ των υστέρων απεδείχθη ότι ήταν ερωτική και άκρως αρρωστημένη καθώς, σύμφωνα με την κατάθεση της δράστιδος, το θύμα την προέτρεπε να αρχίσει να ντύνεται και να συμπεριφέρεται ως αγόρι (!), την προμήθευε με αλοιφές αύξησης τεστοστερόνης – ενώ σχεδόν την είχε πείσει να προβεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου! Το κίνητρο του φόνου ήταν ερωτικό, όπως δηλαδή και στις περιπτώσεις φόνων γυναικών από τους άνδρες συντρόφους τους, οι οποίοι φόνοι καλύπτονται εκτενώς από τα μ.μ.ε. Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση η είδηση δεν απασχόλησε τόσο έντονα τους δημοσιογράφους… Δεν είχαμε περιγραφή του φόνου ως «γυναικοκτονίας», δεν είχαμε αρίθμηση, φερ᾿ εἰπεῖν «η 19η γυναικοκτονία φέτος στην Ελλάδα», όπως είχαμε δει σε προηγούμενα εγκλήματα – και είναι βέβαιον ότι συστηματικῶς και καθολικῶς θα βλέπουμε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο δράστης θα είναι άνδρας… Δεν μάθαμε καν το ονοματεπώνυμο της νεκρής – και φυσικά δεν είχαμε χρήση του μικρού ονόματός της, συνήθους χειραγωγικής τακτικής των μ.μ.ε. που αποσκοπεί στην σκόπιμη συγκινησιακή φόρτιση του δέκτη της πληροφορίας και στην συναισθηματική του σύνδεση με το θύμα.
Από την αντιπαραβολή καθίσταται προφανές ότι οι κύριοι λόγοι μη αναφοράς των ως άνω στοιχείων είναι η αποφυγή: α) αποδυναμώσεως του εμπεδοτέου αφηγήματος περί της «έμφυλης, πατριαρχικής βίας», όπου ο άνδρας βιαιοπραγεί εναντίον της γυναικός, επειδή επιθυμεί να διατηρήσει τα “πατριαρχικά κεκτημένα” του εις βάρος της, β) στιγματισμού των ομοφύλων ζευγαριών και γ) αρνητικού αντικτύπου στην προσπάθεια προπαγανδίσεως της θεωρίας περί της «ταυτότητος φύλου» στο ευρύτερο κοινό.
Όσον αφορά το (α) είναι γνωστή η προσπάθεια, που ξεκίνησε δεκαετίες πριν, να παρουσιασθεί ο άνδρας – και ιδίως ο λευκός, ετεροφυλόφιλος άνδρας – ως ο απόλυτος κακός της Ιστορίας. Ως ο παράγων εκείνος ο οποίος, αφ’ ότου κάποια στιγμή υπερίσχυσε κοινωνικώς, δημιούργησε δομές εκμεταλλεύσεως και καταπιέσεως, οι οποίες διαιωνίζουν την τυραννική του κυριαρχία… Θύματά του; Οι γυναίκες, τα παιδιά, οι μη λευκοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες ακόμη και τα ζώα.
Πρωτοπόροι σε αυτήν την προσπάθεια υπήρξαν, ασφαλώς, οι θεωρητικοί της διαβοήτου Σχολής της Φρανκφούρτης, οι οποίοι τροποποίησαν την παλαιότερη μαρξιστική θεωρία κατά την οποία καταπιεστής ήταν η κεφαλαιοκρατική τάξη με καταπιεζομένη την εργατική. Ο εγγενής συντηρητισμός της λευκής εργατικής τάξης ήταν κάτι που τους έκανε να στραφούν σε άλλες ομάδες, να τις υποστηρίξουν, να τις περιβάλλουν με το φωτοστέφανο του “μάρτυρος” και να εξάρουν τον ρόλο τους ως επαναστατικών εμπροσθοφυλακών και δυνάμεων αλλαγής. Η περίπτωση επομένως κατά την οποία μία γυναίκα φονεύει μίαν άλλη, με την οποίαν διατηρούσε ερωτική σχέση, είναι λογικό, εάν τυχόν κατελάμβανε περισσότερο τηλεοπτικό και διαδικτυακό χώρο, να είχε προκαλέσει αμφιβολίες στο τηλεοπτικό και αναγνωστικό κοινό για την εγκυρότητα του όρου «γυναικοκτονία» και για τις ιδεολογικές προεκτάσεις του. Διότι πολύ απλώς υποβάλλει στην σκέψη την ιδέα ότι το κίνητρο της βιαιοπραγίας ήταν η ψυχολογική αστάθεια, ο αρρωστημένος εγωισμός, η αδυναμία διαχειρίσεως της απορρίψεως – και όχι κάποια υποτιθεμένη βούληση διατηρήσεως κάποιας σκοτεινής και ιδιοτελούς πατριαρχικής ισχύος ή η καταπιεστική συνωμοσία της πατριαρχικής κοινωνίας εις βάρος των γυναικών.
Ο φόνος από μόνος του επίσης καταστρέφει την εξιδανικευμένη εικόνα τέτοιων “ζευγαριών” ομοφύλων, που μεθοδικώς και πλήρως στρεβλωτικώς οικοδομείται και σφυρηλατείται στα μυαλά των μαζών από βρεφικής ήδη ηλικίας. Υποτίθεται ότι το μόνο που ενώνει αυτούς τους ανθρώπους είναι η «αγάπη» και ότι ακριβώς επειδή πρόκειται περί ατόμων τα οποία δεν ανταποκρίνονται στα κοινωνικά στερεότυπα περί φύλου και σεξουαλικής προτιμήσεως, οι σχέσεις τους είναι πιο ισορροπημένες από αυτές πολλών ετερόφυλων ζευγαριών, τα οποία (μας λένε τα παπαγαλάκια) αναπαράγουν «πατριαρχικά μοτίβα ρόλων και καταμερισμού ευθυνών εντός της σχέσεως». Κι όμως, κάτι το οποίο δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι το γεγονός ίσου ή ακόμη και υψηλοτέρου ποσοστού φαινομένων βίας στα ομόφυλα ζευγάρια! Με τους ερευνητές μάλιστα να αναφέρουν ότι πολλοί άνδρες και γυναίκες αποφεύγουν να μιλήσουν ευθέως, είτε επειδή υπάρχει ο φόβος αναπαραγωγής του στερεοτύπου περί θηλυπρέπειας, όσον αφορά τους άνδρες, ή ο φόβος στιγματισμού των λεσβιών όσον αφορά τις γυναίκες.[2][3] Να σημειωθεί όμως ότι ακόμη και σε αυτές τις έρευνες, και εντός του πνεύματος της πολιτικής ορθότητος τονίζεται η συμβολή του άγχους που δημιουργεί το ανήκειν σε μία μειονότητα στην εκδήλωση τέτοιων φαινομένων. Εν ολίγοις … και πάλι η «πατριαρχική» κοινωνία ευθύνεται για ό,τι στραβό συμβαίνει!
Όπως αναφέραμε, ο τρίτος κύριος λόγος είναι ο αντίκτυπος που έχουν τέτοιου τύπου ειδήσεις στην προπαγάνδιση της θεωρίας περί της «ταυτότητος φύλου». Μία ανάγνωση της περιγραφής της σχέσεως των ως άνω δύο γυναικών, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις, είναι αρκετή για να γίνει κατανοητό αυτό.
Η συγκεκριμένη θεωρία είναι βεβαίως εξ αρχής δηλητηριώδης, καθώς προσπαθεί να κανονικοποιήσει προβληματικές καταστάσεις. Τί μας λέει; Πως το φύλο έχει μεν μία βιολογική διάσταση αλλά όχι μόνον αυτήν. Ως εδώ θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, όμως συνεχίζει υποστηρίζοντας πως η βασική του διάσταση είναι η κοινωνική, πως διαμορφώνεται υπό την πίεση της οικογένειας, της κοινωνίας και των σχέσεων εξουσίας που αυτή εκφράζει. Το φύλο δηλαδή, όπως άλλως τε και η εθνική συνείδηση, κατά την αριστερά είναι κατ᾿ αρχήν απροσδιόριστο και ρευστό! Είναι άλλη μία από της ταυτότητες που μπορεί να αλλάζει αναλόγως των περιστάσεων· έχουμε φθάσει στο σημείο να υπάρχουν άτομα, των οποίων ο αυτοπροσδιορισμός δεν καθορίζεται από το δίπολο άρρεν/θήλυ, αλλά μπορούν να είναι βιολογικώς το ένα και συνειδησιακώς/υπαρξιακώς το άλλο – ή ακόμη και ταυτοχρόνως άλλα πολλά!!! Χαρακτηριστική είναι η εξάπλωση της χρήσεως στο διαδίκτυο των συνδυασμών διαφόρων αγγλικών αντωνυμιών όπως he/him, she/her, he/her, they/them ως προσδιοριστικών της ταυτότητος, του συμβόλου @ ως καταλήξεως π.χ. πολλ@ αντί του πολλοί ή πολλές και όρων όπως «ατομικότητα», «θηλυκότητα» ή «θηλυκότητες» ως δηλωτικών συγκεκριμένων ατόμων! Μάλιστα, εφ’ όσον είναι η κοινωνική πίεση αυτή που διαμορφώνει το φύλο, θα μπορούσε ευλόγως να συμπεράνει κανείς ότι τα άτομα που απορρίπτουν τους «συμβατικούς» προσδιορισμούς είναι και τα πραγματικώς ελεύθερα, αφού έχουν υπερβεί περιορισμούς και καταναγκασμούς. Έχουμε επομένως την δημιουργία ανθρώπων που εσωτερικώς δεν έχουν ένα σταθερό σημείο, έναν άξονα γύρω από τον οποίον οικοδομείται η προσωπικότητά τους, αλλά υπαρξιακούς χαμαιλέοντες, ασταθείς υπάρξεις των οποίων η κατάσταση εξισώνεται με αυτήν ενός υγιοῦς, ισορροπημένου ατόμου – ή μάλλον τίθεται υπεράνω εκείνης!!!
Δυστυχώς όλα αυτά δεν αποτελούν πλέον περιθωριακές ιδέες, οι οποίες υποστηρίζονται από παρομοίως περιθωριακές και ακίνδυνες ομάδες. Αντιθέτως η παράνοια αυτή, πέραν των πανεπιστημιακών χώρων, όπου ο κλάδος των κοινωνικών επιστημών κυριαρχείται από τέτοιες αντιλήψεις, έχει βρει πρόσφορο έδαφος σε άλλες κρατικές δομές [4], σε ιδιωτικά ιδρύματα [5], σε επιχειρήσεις-κολοσσούς, στην λογοτεχνία και στον κινηματογράφο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Maya Forster, η οποία ως ερευνήτρια του κλάδου των επιχειρηματικών σπουδών και της διεθνούς αναπτύξεως συνεργαζόταν με την δεξαμενή σκέψεως Center For Global Development. Το 2019 η συνεργασία της με το CGD δεν ανανεώθηκε, καθώς κάποια δημόσια σχόλιά της σχετικώς με την νομοθεσία περί ταυτότητος φύλου αλλά και με το κατά πόσο είναι δυνατή η αλλαγή φύλου οδήγησαν σε καταγγελίες εκ μέρους μελών του υπολοίπου προσωπικού! [6]
Μία άλλη τραγική περίπτωση που δείχνει πού μπορεί να φθάσει η εμμονή των θιασωτών των θεωριών αυτών και γενικότερα όσων υποστηρίζουν πως τα πάντα είναι αποτέλεσμα επιρροής του περιβάλλοντος και, άρα, ρευστά και ευμετάβλητα, είναι αυτή του David Reimer. Δεν είναι πολύ γνωστή και ευλόγως αποφεύγεται να αναφερθεί, διότι υπαίτιος της καταλήξεώς της ήταν ο γνωστός ψυχολόγος και σεξολόγος John Money, εισηγητής όρων που πλέον ακούμε συνεχώς όπως «έμφυλοι ρόλοι» και «σεξουαλικός προσανατολισμός». Ο Money ήταν από τους πρώτους που τόνισαν την επιρροή των κοινωνικών στερεοτύπων στην διαμόρφωση του φύλου. O David Reimer[7] ήταν ένας άνδρας, ο οποίος κατά την βρεφική του ηλικία είχε την ατυχία, λόγω ιατρικού λάθους, να υποστεί σοβαρό τραυματισμό στα γεννητικά του όργανα. Οι γονείς του, απλοί άνθρωποι, τρομοκρατημένοι από το συμβάν προσέτρεξαν στην βοήθεια του John Money, συνεργαζόμενου τότε με την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Johns Hopkins, ο οποίος θεώρησε προφανώς ότι βρήκε την ιδανική περίπτωση να εφαρμόσει τις θεωρίες του. Πρότεινε στην οικογένεια να προβεί σε επέμβαση αλλαγής φύλου και να μεγαλώσει το μικρό αγόρι ως κορίτσι. Παρ’ ότι το πείραμα διαφημίστηκε τότε ως επιτυχία, και ως τέτοιο το παρουσίαζε ο Money σε άρθρα του, η μικρή Brenda, όπως είχε ονομαστεί ο David Reimer, συμπεριφερόταν αφύσικα για κορίτσι, καθώς αρνούταν να παίξει με κούκλες, ήταν επιθετική και επιπλέον ήταν αποδέκτης πειραγμάτων από τους συνομηλίκους της λόγω των αγορίστικων χαρακτηριστικών της. Η επίδραση αυτής της καταστάσεως στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, στην μητέρα, τον πατέρα και τον δίδυμο αδελφό, ήταν καταστροφική: απόπειρες αυτοκτονίας, αλκοολισμός, παραβατική συμπεριφορά και ναρκωτικά. Εν τέλει κάποια στιγμή αποκαλύφθηκε στην Brenda ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν κορίτσι αλλά αγόρι και ότι αυτός ήταν ο λόγος που ήθελε να συμπεριφέρεται ως τέτοιο. Παρ’ όλο που ο Reimer προσπάθησε να ζήσει πλέον ως ένας άνδρας, δυστυχώς οι αρρωστημένοι και καταστροφικοί πειραματισμοί του Money επάνω του, οι οποίοι περιελάμβαναν ακόμη και τον εξαναγκασμό των δύο μικρών παιδιών σε αναπαράσταση ερωτικών περιπτύξεων(!), του τραυμάτισαν ανεπανόρθωτα την ψυχή, με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει το 2004 στην ηλικία 39 ετών. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε πεθάνει και ο δίδυμος αδελφός του Brian από υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Με βάση τα προαναφερθέντα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εδώ και κάποιες δεκαετίες – με αποκορύφωμα την περίοδο των τελευταίων ετών – οι οπαδοί και ποικίλα δόλια υποχείρια κάθε αντιφυσικής θεωρίας επιτίθενται με λύσσα και θρησκευτικό φανατισμό νεοφωτίστου εναντίον κάθε τι και οιουδήποτε φυσικού και υγιούς. Στόχος τους δεν είναι απλώς ένας αρτηριοσκληρωτικός και στείρος «συντηρητισμός» αλλά ή εξάλειψη κάθε ορίου, κάθε διακρίσεως και άρα κάθε ουσιώδους κι εγγενούς διαφοράς – ενώ κατά φαιδράν αυταναίρεση υποτίθεται πως μάχονται υπέρ της αποδοχής της «διαφορετικότητος»!!! – και, κατά συνέπειαν, η δημιουργία χαοτικών και αμόρφων καταστάσεων καθώς η μη αναγνώριση ορίων, φυσικών ορισμών και φυσικής οριοθεσίας/διακρίσεως συνεπάγεται και την αναίρεση της μορφής εν γένει, προς αντικατάσταση των διαφόρων και διαφορισμένων κοινωνιών από άμορφες κι ομοιογενείς, άχρωμες, άζωες κι άφυλες ρυπαρές ανθρωπομάζες.
Απεχθάνονται κάθε ιεραρχική δομή που είναι φυσικό απότοκο της ανισότητος και διαφορετικότητος των ατόμων και επιθυμούν την ισοπέδωση, ενώ είναι εμφανέστατον ότι διακατέχονται και από βαθύ υπαρξιακό μίσος απέναντι σε κάθε τι ωραίο και υγιές, θέλουν δε να καταστρέψουν οποιανδήποτε ιδέα, αξία και δομή μπορεί να λειτουργήσει ως άξονας διαμορφώσεως και αναπτύξεως της προσωπικότητος του ανθρώπου. Όπλο τους σε αυτόν τον πόλεμο είναι και η χειραγώγηση και διαστροφή της γλώσσης, την οποία δεν χρησιμοποιούν ως μέσο περιγραφής αλλά διαστροφής της πραγματικότητος, καθώς ως άλλοι μάγοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μία νέα πραγματικότητα μέσω της χρήσεως νεολογισμών που λειτουργούν ως μαγικές λέξεις-επικλήσεις.
Ακόμη ένα παράδειγμα αυτής της δολίας χειραγωγήσεως είναι ο καινοφανής όρος «παιδοβιαστής», που δολίως και καθόλου τυχαίως (αφού σημαντικοί εκπρόσωποί της είχαν δικαιολογήσει με ιδεολογικά επιχειρήματα την παιδεραστία…) εισήγαγε στον δημόσιο λόγο της χώρας μας η αριστερά[8]. Σαν να λέμε πως ο «παιδεραστής» ή ο «παιδόφιλος» είναι κάτι άλλο, άκακο και μη απειλητικό. Βασικός τους στόχος τα παιδιά και οι έφηβοι, όπως άλλως τε αποδεικνύεται από την πρόσφατη μόδα της αφηγήσεως παραμυθιών από γκροτέσκες φιγούρες παρενδυτικών, η οποία ήρθε και στην χώρα μας[9], και από την εισαγωγή εδώ και κάποια έτη στα σχολεία «θεματικών εβδομάδων», που περιλαμβάνουν ενότητες με τίτλους όπως «Έμφυλες Ταυτότητες»[10], καθώς αυτά αποτελούν και το μέλλον.
Βασικό μέλημα επομένως όσων αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτό το ρεύμα παρακμής και διαλύσεως θα πρέπει να είναι η διαφύλαξη της γλώσσης και υγιούς σκέψεως και αναπτύξεως των παιδιών, όχι γιατί απαραιτήτως θα γίνουν ζωντανά παραδείγματα όσων προπαγανδίζουν αυτές οι διεστραμμένες θεωρίες, αλλά για να μην καταλήξουν απόστολοι και προπαγανδιστές τους, συμβάλλοντας στην κατεδάφιση όσων επέτυχε μέσα στους αιώνες ο λευκός άνθρωπος και στην απώτερη εξαφάνισή του. Το καθήκον αυτό φαντάζει ίσως δύσκολο δεδομένων των συγχρόνων συνθηκών είναι όμως ταυτοχρόνως και επιβεβλημένο!
Είναι επίσης επιτακτική και εκ των ων ουκ άνευ η αναγνώριση της βασικής αλήθειας ότι όλοι πια οι θεσμοί (ΜΜΕ, σχολεία, πανεπιστήμια, “δικαιοσύνη”, “τέχνη” κ.ο.κ.) ευθυγραμμίζονται και συντάσσονται πλήρως στρατευμένοι στην πλευρά των ωρκισμένων εχθρών της φύσεως, της υγείας και της υπάρξεως εν τέλει των λευκών Εθνών, τα οποία αποδομοῦν όχι μόνον δημογραφικώς, πολιτικώς και κοινωνικώς αλλά πρώτιστα τα διαβρώνουν κι εκφυλίζουν εκ των ένδον με μιαν ιλιγγιώδη περιδίνηση στην Άβυσσο – μιαν διαβολική κούρσα, στην οποίαν η σιέλ κεντροδεξιά του Κούλη έχει ξεπεράσει ακόμη και την ροζ αριστερά των βδελυρών συριζοτρόλ…
[1]https://www.ethnos.gr/greece/article/238326/dolofoniastomaroysimeepeisenaallaxofylokaimoyagorazetzeltestosteronhseipeh17xronh
[2] https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyg.2018.01506/full
[3] https://www.bbc.com/news/magazine-29994648
[4] https://www.dol.gov/agencies/oasam/centers-offices/civil-rights-center/internal/policies/gender-identity
[5] https://www.onassis.org/whats-on/this-is-a-gender-free-zone-sexual-orientation-gender-identity-and-expression
[6] https://www.telegraph.co.uk/news/2019/11/13/tax-expert-lost-job-transphobic-tweet-takes-case-employment/
[7] https://slate.com/technology/2004/06/why-did-david-reimer-commit-suicide.html
[8] https://www.theguardian.com/world/2001/feb/24/jonhenley
[9] https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/thessaloniki-drag-queen-diabase-paramuthia-se-mikra-paidia-binteo/
[10] https://socialpolicy.gr/2017/03/θεματική-εβδομάδα-για-έμφυλες-ταυτότ.html
ΠΗΓΗ: www.armahellas.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.