“Fratteli tutti” (“Όλοι αδέλφια”) – Ένα μανιφέστο εναντίον της Ευρώπης και των λευκών από τον Πάπα Φραγκίσκο

20 Ιανουαρίου 2021

Στις 3 Οκτωβρίου του 2020 δόθηκε στην δημοσιότητα η τρίτη εγκύκλιος του Πάπα Φραγκίσκου (http://www.vatican.va/content/francesco/en/encyclicals/documents/papa-francesco_20201003_enciclica-fratelli-tutti.html), του οποίου το πραγματικό όνομα – Jorge Mario Bergoglio – θα χρησιμοποιούμε στην συνέχεια του κειμένου. Κατά παράδοση, οι παπικές εγκύκλιοι αναφέρονται σε “ιδιαιτέρως σημαντικά” εκκλησιαστικά ή ευρυτέρου ενδιαφέροντος ζητήματα και απευθύνονται είτε σε στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας είτε στους πιστούς εν συνόλω. Αν και ο Bergoglio έχει πολλάκις αποδείξει ότι αποτελεί ένα ισχυρό και πειθήνιο εργαλείο στα χέρια του συστήματος στον λυσσασμένο αγώνα για την καταστροφή της Ευρώπης και την εξολόθρευση της λευκής φυλής (ποιός μπορεί να ξεχάσει την αηδιαστική εικόνα πλύσεως των ποδών νέγρων εποίκων;) και παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, δεν παύει να εκπλήσσει αρνητικώς με την ανοικτά προδοτική του στάση απέναντι στην φυλή του.

Η εγκύκλιος με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Fratteli tutti” (“Όλοι αδέλφια”) αποτελεί ένα μνημειώδες μανιφέστο δηλητηριώδους προπαγάνδας εναντίον την Ευρώπης και της λευκής ανθρωπότητος γενικότερα, ενδεδυμένη με έναν λεπτό μανδύα “χριστιανικής αγάπης και αδελφοσύνης”. Πρόκειται για ένα κατάπτυστο κείμενο 70 σελίδων μίσους εναντίον της φυλής μας και όχι αγάπης προς όλους, όπως ψευδώς διακηρύσσει, όπου οι πραγματικοί (αφανείς) συγγραφείς, χρησιμοποιώντας την ιδιότητα του Bergoglio, παραθέτουν την επίσημη γραμμή της Καθολικής Εκκλησίας (που ουσιαστικώς είναι κοινή σε όλα τα χριστιανικά δόγματα) για το άμεσο μέλλον της λευκής ανθρωπότητος. Παρά την αδικαιολόγητα μεγάλη έκταση και τους συνεχείς κουραστικούς πλατειασμούς με τις χριστιανικές κοινοτοπίες περί «καθολικής αγάπης», «αδελφοσύνης», «αλληλεγγύης» και «ταπεινότητος», το κείμενο είναι τόσο προκλητικά προπαγανδιστικό υπέρ της μεταναστεύσεως και εναντίον της υπερασπίσεως των συνόρων, που μόνον ίσως μόνον οι λοβοτομημένοι δογματικοί χριστιανοί θα δυσκολευθούν να κατανοήσουν περί τίνος πρόκειται! Την ουσία της εγκυκλίου συμπυκνώνει το εξής τρίπτυχο πολιτικών προτάσεων που, πλασαρισμένες με διαφόρους τρόπους, βομβαρδίζουν τον αναγνώστη από την αρχή έως το τέλος:

• Κατάργηση των συνόρων.
• Πλήρης και άνευ όρων αποδοχή του μαζικού εποικισμού της Ευρώπης από τις αφροασιατικές ορδές.
• Διαμοιρασμός της δημόσιας περιουσίας και αποποίηση της ιδιωτικής περιουσίας των πιστών προς όφελος των “φτωχών και κατατρεγμένων” (τουτέστιν των αφροασιατών εποίκων).

Προτού εισέλθουμε σε λεπτομέρειες, πρέπει να τονίσουμε ότι οι προτάσεις αυτές, το συνολικό ύφος του κειμένου και η παθητική θέση στην οποία τοποθετεί η εγκύκλιος τον λευκό άνθρωπο στην πλέον κρίσιμη στιγμή της υπάρξεώς του, δεν διαφέρουν σε τίποτα (ή μάλλον είναι ακόμη πιο ακραίες) από τις προτάσεις και τις θέσεις των πιο σκληροπυρηνικών νεο-μαρξιστικών οργανώσεων, είτε αυτές εμφανίζονται ως ΜΚΟ, είτε ως “think tanks”, είτε ως ομάδες εργασίας του ΟΗΕ, είτε ως πολιτικά κόμματα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Η όλη εγκύκλιος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε συνταχθεί από το γραφείο τύπου των πιο ψυχοπαθητικών συνιστωσών των “Πρασίνων” της Γερμανίας ή του Σύριζα στην Ελλάδα, με μια απλή τροποποίηση της ορολογίας ώστε αντί για χριστιανική να είναι (νεο)μαρξιστική, καθώς και με την αφαίρεση των αναφορών στον Θεό και τις λοιπές οντότητες του χριστιανικού σύμπαντος. Αυτό όμως, όπως επανειλημμένως έχουμε τονίσει ως Άρμα, δεν αποτελεί σύμπτωση ούτε είναι ένα σημείο των καιρών, καθώς η μαρξιστική ψευδο-θρησκεία ουσιαστικώς αποτελεί μια μετεξέλιξη και επικαιροποίηση της χριστιανικής θρησκείας που αντικατέστησε την (παρωχημένη) ιουδαιοχριστιανική μεταφυσική με τον σύγχρονο θεό του υλισμού.                          

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα της εγκυκλίου είναι τα σύνορα των κρατών και η “ανάγκη” για την κατάργησή τους. Η τρίτη παράγραφος της εισαγωγής που τιτλοφορείται “Without Borders” (“Χωρίς σύνορα”) στρώνει το έδαφος για τον βομβαρδισμό «αγάπης», «ταπεινότητος», αλλά και υποταγής απέναντι στους «πρόσφυγες»/μετανάστες και τις συνεχείς προτροπές για κατάργηση των συνόρων που ακολουθούν στο υπόλοιπο κείμενο. Εκεί γίνεται αναφορά σε ένα επεισόδιο της ζωής του «Αγίου Φραγκίσκου», του οποίου «η ανοικτή καρδιά δεν γνώριζε όρια και υπερέβαινε τις διαφορές καταγωγής, εθνικότητος, χρώματος ή θρησκείας» (…) όπως μας πληροφορεί ο Bergoglio. Το επεισόδιο αφορά στην συνάντηση του Φραγκίσκου με τον Σουλτάνο Malik-el-Kamil στην Αίγυπτο στην εποχή των Σταυροφοριών και δείχνει το «μεγαλείο ψυχής» του Φραγκίσκου, ο οποίος συνιστούσε στους πιστούς της εποχής να επιδείξουν ταπεινότητα και υποταγή (!!!), εις το όνομα του Θεού (!), εάν βρεθούν ανάμεσα σε Σαρακηνούς και άλλους απίστους, διότι έτσι πρέπει να πράττουν οι χριστιανοί!!!

Σταχυολογούμε από το υπόλοιπο κείμενο ορισμένα ακόμη ενδιαφέροντα: Στην παράγραφο “AN ABSENCE OF HUMAN DIGNITY ON THE BORDERS” (“Απουσία ανθρώπινης αξιοπρέπειας στα σύνορα”) γίνεται ευθύς επίθεση στα «λαϊκιστικά καθεστώτα», όπως αποκαλούνται στο κείμενο, τα οποία προσπαθούν να αποτρέψουν την είσοδο «προσφύγων»/μεταναστών στα κράτη τους με κάθε τρόπο. Όπως μας λέει ο Bergoglio, κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο «για εμάς του χριστιανούς». Άλλη παράγραφος στη συνέχεια του κειμένου τιτλοφορείται «Neighbours without borders»  («Γείτονες χωρίς σύνορα»). Εκεί οι συγγραφείς του κειμένου χρησιμοποιούν την παραβολή του καλού Σαμαρείτου για να μας πείσουν «να αγκαλιάσουμε και να αποδεχθούμε ως γείτονες τους πάντες, ανεξαιρέτως προελεύσεως, όπως έκανε ο Ιησούς, ο οποίος αν και Ιουδαίος (όπως ακριβώς λέει το κείμενο) αποδέχθηκε τους Σαμαρείτες ως αδελφούς του».

Ακόμα πιο κάτω, στις παραγράφους «Rights without borders» («Δικαιώματα χωρίς σύνορα») και «The rights of peoples» («Τα δικαιώματα των ανθρώπων») ο Bergoglio και οι συγγραφείς του κειμένου, δείχνουν ανοικτά, με άκρως προκλητικό τρόπο, ποια είναι η στάση του επισήμου χριστιανισμού στο ζήτημα του εποικισμού της Ευρώπης. Ταυτιζόμενοι πλήρως με τον έτερο δηλητηριώδη θεσμό (ΟΗΕ) υποστηρίζουν ανερυθρίαστα την παράλογη θέση ότι η μετανάστευση είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά δεν μένουν εκεί. Καλυπτόμενοι πίσω από την παπική ιδιότητα που δήθεν εκφράζει αγάπη και αλληλεγγύη, κάνουν αυτό που ούτε ο ΟΗΕ, ούτε καμία νεο-μαρξιστική οργάνωση τολμά να κάνει: Προτείνουν εμμέσως πλην σαφώς την διαμοίραση των ιδιωτικών μας περιουσιών στους αφροασιάτες εποίκους (!!!), χρησιμοποιώντας, όπως πάντα, το αιώνιο όπλο του χριστιανισμού: την καλλιέργεια ενοχών στο ποίμνιο.

Γράφουν, επί παραδείγματι, τα εξής: «Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει αποκλεισμένος εξαιτίας του τόπου γεννήσεως του, και πολύ λιγότερο εξαιτίας των προνομίων που απολαμβάνουν άλλοι που γεννήθηκαν σε τόπους με μεγαλύτερες ευκαιρίες. Τα όρια και τα σύνορα συγκεκριμένων κρατών δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο σε αυτό». Το δικαίωμα στην ιδιωτική περιουσία πάντα συνοδεύεται από την βασική και πρότερη αρχή της υποταγής όλων των ιδιωτικών περιουσιών στον καθολικό προορισμό των αγαθών της Γης, και συνεπώς στο δικαίωμα όλων στην χρήση τους. Στην τωρινή εποχή, μια σταθερή πίστη στον κοινό προορισμό των αγαθών της Γης απαιτεί ότι αυτή η αρχή πρέπει να εφαρμόζεται στα έθνη, στις περιοχές και στους πόρους τους. Μπορούμε συνεπώς να πούμε ότι κάθε κράτος ανήκει όχι μόνο στους πολίτες του αλλά και στους ξένους, κατά τον ίδιο τρόπο που τα αγαθά μιας περιοχής δεν πρέπει να στερούνται από κάποιον που βρίσκεται σε ανάγκη και έρχεται από αλλού».

Η πρώτη παράγραφος στο τέταρτο κεφάλαιο τιτλοφορείται «BORDERS AND THEIR LIMITS» («Τα σύνορα και οι περιορισμοί τους»). Εκεί ο Bergoglio και το συνάφι του στρέφονται σε συγκεκριμένες προτάσεις για την διαχείριση του «μεταναστευτικού», πάντα εις βάρος της Ευρώπης. Όπως γράφουν: «Περίπλοκες προκλήσεις προκύπτουν όταν ο γείτονάς μας τυγχάνει να είναι μετανάστης. Σε ιδανικές συνθήκες, η μη απαραίτητη μετανάστευση θα έπρεπε να αποφεύγεται; το οποίο προϋποθέτει την δημιουργία στις χώρες προελεύσεως των συνθηκών που απαιτούνται για μια αξιοπρεπή ζωή. Όμως μέχρι να γίνει σημαντική πρόοδος προς την επίτευξη αυτού του στόχου, είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε το δικαίωμα όλων των ατόμων να βρουν ένα μέρος που ανταποκρίνεται στις βασικές τους ανάγκες, και όπου μπορούν να βρουν προσωπική ολοκλήρωση. Η αντίδραση μας στην άφιξη μεταναστών μπορεί να συνοψιστεί από τέσσερις λέξεις: καλωσορίζουμε, προστατεύουμε, προωθούμε και ενσωματώνουμε».

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για πολύ ακόμα την ανάλυση αυτού του αισχρού τερατουργήματος, αλλά αυτό θα απαιτούσε πολλές ακόμα σελίδες από την πλευρά μας. Κλείνοντας την παρούσα αναφορά, αξίζει να αναφερθεί ότι, σχετικά με το θέμα της ιδιωτικής περιουσίας, η εγκύκλιος μας πληροφορεί ότι «Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, ένα πλήθος στοχαστών ανέπτυξαν ένα καθολικό όραμα για τον κοινό προορισμό των δημιουργούμενων αγαθών. Αυτό τους οδήγησε να συνειδητοποιήσουν ότι αν ένα άτομο στερείται τα απαραίτητα για να ζήσει με αξιοπρέπεια, είναι επειδή κάποιο άλλο άτομο τα παρακρατεί. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος το συνοψίζει ως εξής: Το να μην μοιραζόμαστε τον πλούτο μας με τους φτωχούς ισοδυναμεί με το να τους ληστεύουμε και να τους παίρνουμε τα προς το ζην. Τα πλούτη που διαθέτουμε δεν είναι δικά μας, αλλά και δικά τους. Η χριστιανική παράδοση ποτέ δεν αναγνώρισε το δικαίωμα στην ιδιωτική περιουσία ως απόλυτο ή απαράβατο, και έχει τονίσει τον κοινωνικό σκοπό όλων των μορφών της ιδιοκτησίας». Θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Ποια είναι η διαφορά τους με τα βασικά μηνύματα του μαρξισμού; Ο νεο-μαρξισμός είναι μια αναδιατύπωση του μαρξισμού που, απλώς, αντί για τις οικονομικοκοινωνικές τάξεις θέτει στο προσκήνιο τις φυλετικές και άλλων τύπων μειονότητες. Ο νεο-χριστιανισμός που προωθεί ο Bergoglio, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όλα τα Προτεσταντικά δόγματα κάνουν μήπως κάτι διαφορετικό; ΟΧΙ, κάνουν ακριβώς το ίδιο, περιβάλλοντας το δηλητηριώδες εξισωτικό κήρυγμά τους με ένα επίχρισμα κίβδηλης ψευδομεταφυσικής και ψευδοηθικισμού.

Για να προλάβουμε όποιον αφελώς ισχυρισθεί ότι όλα αυτά είναι ιδέες και προτάσεις των Καθολικών, ας τον προτρέψουμε να αναρωτηθεί ποια είναι η θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και άλλων ισχυρών παραγόντων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως ο τραγελαφικός Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, σχετικά με το «μεταναστευτικό». Και για να μην πηγαίνουμε τόσο μακριά, ας δούμε τι έχει να πει ο πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου Αθηναγόρας για τον οποίον «ο Ιησούς Χριστός είναι ο κατ’ εξοχήν μετανάστης» (https://www.efsyn.gr/politiki/paraskinia/43596_iisoys-metanastis) ή τι φρικαλεότητες είχε αναφέρει σε πρόσφατη τοποθέτησή του ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, σύμφωνα με τον οποίον θα αγκαλιάσουμε τους αλλοεθνείς και θα πάρουν για νύφες και γαμπρούς τα παιδιά μας .

Για να προλάβουμε επίσης όποιον παραπλανημένο ισχυρισθεί ότι όλα αυτά είναι κατασκευάσματα των διεφθαρμένων συγχρόνων κληρικών και ότι δεν έχουν σχέση με τον αληθινό χριστιανισμό, τονίζουμε ότι η εγκύκλιος, όπως ρητώς παραδέχεται μέσω αναφορών σε πρωτοχριστιανούς «στοχαστές», δεν εφευρίσκει έναν νέο «κακό» χριστιανισμό. Αντιθέτως, αποβάλλει τα όποια ευγενή εθνοφυλετικά χαρακτηριστικά απέκτησε ο χριστιανισμός δια μέσω των αιώνων κυριαρχίας του στην Δύση και επαφής του με την αληθινή Άρια ψυχή, και τον επαναφέρει στην ατόφια πρωταρχική του μορφή, στις διδαχές των πρώτων αιώνων υπάρξεώς του, τονίζοντας από την μία την ταπεινότητα, την παθητικότητα και την υποταγή ως βασικές ιδιότητες που πρέπει να διαθέτουν οι «καλοί χριστιανοί», και από την άλλη, προτείνοντας το μοντέλο της (κομμουνιστικού τύπου) κοινοκτημοσύνης ως το μέσο επιτεύξεως αρμονίας στην κοινωνία. Η μόνη ουσιαστική διαφορά με τον πρωτοχριστιανισμό είναι ότι πλέον όλη η ισοπεδωτική φιλοσοφία της παθητικότητος και της υποταγής του ατόμου τοποθετείται στο πλαίσιο του εποικισμού και της καταστροφής της Ευρώπης που αυτός συνεπάγεται.

Η παπική εγκύκλιος “Fratteli tutti” είναι μεν ένα κατάπτυστο προδοτικό κείμενο, αλλά είναι και ιδιαιτέρως διδακτικό. Συνιστούμε να το διαβάσει οπωσδήποτε όποιος διατηρεί αμφιβολίες σχετικά με το αν η χριστιανική Εκκλησία συγκαταλέγεται ανάμεσα στους συμμάχους ή στους εχθρούς στον αγώνα για την επιβίωση της φυλής μας. Το ίδιο συνιστούμε σε όποιον αδυνατεί να πιστέψει ότι, αν αφήσουμε στην άκρη τις φαινοτυπικές διαφορές, χριστιανισμός και μαρξισμός είναι τέκνα των ιδίων γονέων.

ΠΗΓΗ: www.armahellas.com