Πρωθυπουργέ, ιδού ο λαός σας...

21/05/2019       panusis.blogspot.com

Όσοι/ες ασχολούνται με την ψυχολογία των μαζών, γνωρίζουν καλά τι είναι το "σύνδρομο του Μωϋσέως", που εισήγαγαν οι Φρόυντ και Γιουνγκ στο ψυχοκοινωνιολογικό γλωσσάρι του 20ου αιώνα...

Εν συντομία να σας πω εδώ ότι, με τον όρο: "σύνδρομο του Μωϋσέως", εννοούμε καταρχήν την αρρωστημένη εμμονή προς εξουσίαν ενός ατόμου, το οποίο, καταλαβαίνοντας ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να εξουσιάσει τους όμαιμους του, τους ομόθρησκους του και τους ομόγλωσσους του [δηλαδή τους ομοεθνείς του], αναζητά αγωνιωδώς έναν άλλον λαό, που θα είναι πολύ πιο εύκολο να κουμαντάρει τις τύχες του και να γίνει ο αδιαφιλονίκητος Ηγέτης του, όπως ο Μωϋσής χρίστηκε ο Μέγας Ηγέτης των Ισραηλιτών της Εξόδου.

Για να κατανοήσουμε απολύτως το πολύ σύνηθες αυτό σύνδρομο, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο βιβλικός Μωϋσής, αν και [μυστικά] Εβραίος στην καταγωγή, ανήκε ωστόσο στην ανώτερη Αιγυπτιακή κάστα.
Θεωρούνταν Αιγύπτιος πρίγκιπας και εντάσσονταν κανονικά στη σειρά διαδοχής του Φαραώ, αν και πολύ μακριά στη λίστα των δελφίνων.
Κατανοώντας λοιπόν ότι στα στενά πλαίσια μιας ανθρώπινης ζωής, δεν είχε καμία ουσιαστικά ελπίδα να διαδεχθεί κάποτε τον Φαραώ και να γίνει ο κουμανταδόρος της Αιγύπτου, αποφάσισε να το παίξει "Εβραίος" και να ηγηθεί σε κείνες τις ομάδες κατσικοκλεφτών, που ήσαν τότε οι Ισραηλίτες, μετά την εκδίωξη των Υξώς [σημιτικό φύλο, συγγενικό με τους Εβραίους] από την Αίγυπτο.
Η συνέχεια είναι γνωστή...

Θέλω να μου προσέξετε αυτό το ηρωικό φωτομοντάζ, εν σχέση με τη φωτό του τίτλου...

Στην απάνου φωτογραφία, ο κύριος πλάι στον τσιπρουλίνο, με το αναποδογυρισμένο καπελάκι, 

κάμει ένα περίεργο σήμα με τα δύο του δάχτυλα.

Σ' αυτή τη φωτό ξεκαθαρίζει το ζήτημα του τι εννοούσε...

Όπως λοιπόν μας διδάσκουν οι ψυχοδυναμικές θεωρίες και η Βίβλος, υπάρχουν άνθρωποι τόσο βαθιά άρρωστοι, τόσο εξουσιομανείς, ώστε δεν τους νοιάζει ούτε τόσο δα, ποιανού λαού θα ηγηθούν!
Αρκεί να γίνουν ηγέτες.
Αρκεί να αποκτήσουν την απόλυτη εξουσία [όχι μόνο στα σώματα, αλλά και στις συνειδήσεις και στους νόες των ανθρώπων]
Αρκεί να νιώθουν ότι γύρω τους υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων, που κρέμονται από τ' αρχίδια τους. Κι ας είναι μαύροι, κίτρινοι, λευκοι, πολιτισμένοι, απολίτιστοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, σιντοϊστές - ότι να' ναι.

Αρκεί να βρουν τον λαό που θα τους χρίσει ηγέτες του!
[Τόσο άρρωστοι είναι...]

Όπως ο Μωϋσής. Ο οποίος κατανοώντας ότι δεν είχε καμία ελπίδα να υπερφαλαγγίσει κάποιον από τους Αιγύπτιους πρίγκιπες που προηγούνταν στη σειρά διαδοχής του Φαραώ, αναζήτησε τον "λαό" του και τον ανακάλυψε σε μια ορδή πρώην νομάδων ποιμένων, που οι καταχτητές της Αιγύπτου Υξώς, τους είχαν κάμει αφέντες στον σβέρκο των γηγενών Αιγυπτίων αλλά όταν η χώρα του Νείλου, απελευθερώθηκε, οι Αιγύπτιοι τους μετέτρεψαν σε σκλάβους [και πολύ καλά έπραξαν]

Κι αν δεν ήταν οι Εβραίοι πρόθυμοι να τον χρίσουν Προφήτη τους και ηγέτη τους, να είσαστε βέβαιοι, ότι θα έβρισκε κάποια άλλη εθνότητα, από τις πολλές που είχαν σκλαβώσει οι πανίσχυροι Φαραώ της Θήβας, του Λούξορ και της Νότιας Αιγύπτου...
Κι ας ήταν μια ορδή γύφτων. Χωρίς πολιτισμό, χωρίς ιστορία, χωρίς αισθητική, χωρίς στοχασμό...
Δεν θα τον πείραζε διόλου.
Ηγέτης να είναι και όπου να' ναι...

Ο κάπο ντι τούτι ι κάπι των ροζοκόκκινων πολιτικών συμμοριών, Αλέξης με τ' όνομα, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ψυχικά αρρώστου ατόμου, που πάσχει από το σύνδρομο του Μωϋσέως.

Δεν δίνει δεκάρα για τους Έλληνες. Δεν δίνει δεκάρα για τη δημοκρατία. Δεν δίνει δεκάρα για τον πολιτισμό. Δεν δίνει δεκάρα για την ιστορία. Δεν δίνει δεκάρα για την αισθητική, για τη γλώσσα, για τον στοχασμό, για την τέχνη.
Αρκεί να βρει έναν "λαό" που θα τον χρίσει Ηγέτη του.

Κι αν δεν υπάρχει αυτός ο "λαός", είναι έτοιμος να τον κατασκευάσει.

Ανακατεύοντας αδιακρίτως μαύρους, λευκούς, ερυθρόδερμους, πυγμαίους, μογγόλους - ότι νά' ναι.
Μέχρι και "γύφτους", που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης.
Και να το παίξει Προφήτης τους.
Πρωθυπουργός τους, όπως θα λέγαμε σήμερα [καθότι οι προφήτες τελείωσαν μετά τον Μωάμεθ...]

Πρωθυπουργέ, ιδού ο λαός σας.
Τανασάκια, Αϊσάδες και Χασάν Ου-μπά-μπα...
Άλλωστε τέτοιον λαό αξίζετε...

Και φυσικά, ανάλογα με τον λαό του οποίου το παίζουν "προφήτες", τέτοια είναι και η δικιά τους πολιτισμική ταυτότητα.
Πιτόγυρα, κοντοσούβλια, τζατζικοκατάστασεις, βελουχιώτηδες και φτηνόκρασα σε πλαστικά μπουκάλια του 1 1/2 λίτρου, κολλητά στις σαμπάνιες των 150 εβρόπουλων.

Ρομά [γύφτοι, που θα 'λεγε και ο Παλαμάς] ιδού οι υπουργοί σας...

Α, και να μην ξεχάσω να σας θυμίσω τη μνημειώδη φράση του Μάνου Χατζιδάκη...
- Όταν συνηθίζεις την όψη του τέρατος, αρχίζεις να του μοιάζεις...

Ελληνόφωνοι ψηφοφόροι, έχετε πια ζυμωθεί με το τέρας. Και δεν το δια-κρίνετε καν...
Γίνατε ίδιοι μ' αυτό!

Ε λοιπόν, προτιμώ τους αυθεντικούς τσιγγάνους, έστω και ολίγον ζέχνοντες [όχι πάντως τόσον, όσο οι άπλυτοι παρακρατικοί του σύριζα] από τα μικρά ροζουλί τερατάκια, που παράγουν, μαζί με τις ορδές των λαθρέποικων, τον λαό του Ηγέτη τους...

Γραμματείς και Συριζαίοι, ιδού ο Πρωθυπουργός σας...