Ας τους ταράξουμε στην Ελληνικότητα!
19/05/2019 panusis.blogspot.com
Καλά, ε;
Είμαι βέβαιος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνόφωνων τηλεθεατών, θα
ήντουσαν εψές [Σάββατο 18 Μαίου] καρφωμένοι στις τηλεοράσεις τους και θα
ρουφούσαν αμείλικτα τες βυζοβίζιονς.
Καλύτερα λοιπόν που στα ξενικά μας αποκαλούν Greece και Greeks [Γραικία και Γραικούς].
Μα τω Χριστώ, ρε πούστη μου, θα ήτανε πολύ κρίμα να ακούγονταν η λέξη Hellas μέσα σε κείνη την αποθέωση του πολυπολιτισμικού κιτσαριού και της βιοαισθητικοφυλετικής παρακμής τους λευκού ανθρώπου.
Δηλαδή ρε παιδιά, ήτανε σαν όλο αυτό το [πανάκριβο] τηλεκωλάδικο, να το είχε σκηνοθετήσει η μανδάμ Παναγοπούλου, σε σενάριο Περιστέρας Τσιπρομπαζιάνα.
Σκαφάτο, χλιδάτο, κιτσάτο, στρασάτο και νεοπλουτάτο.
Σαν να έβλεπα τη Γκόλφω, σε διασκευή broadway μιούζικαλ, από την κ. Μελιτζάνα...
Πραγματικά σας λέγω, δυο φορές που κατά λάθος το τηλεκοντρόλ μου ψιλοκόλλησε εκεί, κόντεψα να πάθω πολιτισμικό σοκ
Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά είχα μαγειρέψει και κάτι μύδια σαγανάκι, μούρλια. Και φυσικά ανησυχούσα μήπως με αηδίαζε σε τέτοιον βαθμό, που αντί για τα μύδια θα αναγκαζόμουνα να καταπίνω αντιεμετικά χάπια.
Δόξα τω Θεώ, δεν μου κόπηκε η όρεξη.
Θα το έχω όμως υπ' όψη μου κι όποτε αποφασίσω ν' αρχίσω δίαιτα, θα κοπανάω μια βυζοβίζιον στα γιου τιούμπια και θα γίνω Μπραντ Πιτ [που λέει ο λόγος να πούμε...]
Καλύτερα λοιπόν που στα ξενικά μας αποκαλούν Greece και Greeks [Γραικία και Γραικούς].
Μα τω Χριστώ, ρε πούστη μου, θα ήτανε πολύ κρίμα να ακούγονταν η λέξη Hellas μέσα σε κείνη την αποθέωση του πολυπολιτισμικού κιτσαριού και της βιοαισθητικοφυλετικής παρακμής τους λευκού ανθρώπου.
Δηλαδή ρε παιδιά, ήτανε σαν όλο αυτό το [πανάκριβο] τηλεκωλάδικο, να το είχε σκηνοθετήσει η μανδάμ Παναγοπούλου, σε σενάριο Περιστέρας Τσιπρομπαζιάνα.
Σκαφάτο, χλιδάτο, κιτσάτο, στρασάτο και νεοπλουτάτο.
Σαν να έβλεπα τη Γκόλφω, σε διασκευή broadway μιούζικαλ, από την κ. Μελιτζάνα...
Πραγματικά σας λέγω, δυο φορές που κατά λάθος το τηλεκοντρόλ μου ψιλοκόλλησε εκεί, κόντεψα να πάθω πολιτισμικό σοκ
Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά είχα μαγειρέψει και κάτι μύδια σαγανάκι, μούρλια. Και φυσικά ανησυχούσα μήπως με αηδίαζε σε τέτοιον βαθμό, που αντί για τα μύδια θα αναγκαζόμουνα να καταπίνω αντιεμετικά χάπια.
Δόξα τω Θεώ, δεν μου κόπηκε η όρεξη.
Θα το έχω όμως υπ' όψη μου κι όποτε αποφασίσω ν' αρχίσω δίαιτα, θα κοπανάω μια βυζοβίζιον στα γιου τιούμπια και θα γίνω Μπραντ Πιτ [που λέει ο λόγος να πούμε...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.