Σκιές & Φρίκη: Δέκα κορυφαία διηγήματα τρόμου

Σκιές & Φρίκη: Δέκα κορυφαία διηγήματα τρόμου

Γιώργος Λαγκώνας        17 Μαρτίου 2016

Κείμενα που δεν θα έπρεπε να αγνοεί κάποιος που διαβάζει σκοτεινή φαντασία (γοτθική λογοτεχνία, weird, τρόμο). Θα προσπαθήσω να περιοριστώ (ειδικά στις πρώτες λίστες, γιατί μετά από αυτήν τη δεκάδα θα ακολουθήσουν κι άλλες) σε διηγήματα που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά, για την ευκολία του αναγνωστικού κοινού. Ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιο Ελληνικό βιβλίο στο οποίο μπορούν να βρεθούν, αν και αυτό δεν αποκλείει να υπάρχουν και σε άλλες συλλογές διηγημάτων. Επίσης, για ευνόητους λόγους, θα επιλέξω μόνο ένα διήγημα από κάθε συγγραφέα. Πάμε λοιπόν…

1.The rats in the walls (Οι αρουραίοι μέσα στους τοίχους, εκδ. Αίολος) – H.P.Lovecraft. Δυσφορία. Παράξενοι ήχοι, μακάβρια συρσίματα, ανεξήγητα χαρχαλέματα. Ένα παλιό σπίτι, ένα αρχαίο υπόγειο, το βάρος μιας απόκρυφης ιστορίας -αλλά και της προσωπικής σου εμμονής- που μοιραία σε συνθλίβει. Δυσφορία. Και, μέσα σε όλα αυτά, ο ακάματος θόρυβος, σαν από τρωκτικά που τρέχουν μέσα από τους τοίχους. Ή μήπως τρέχουν κάτω από το δέρμα σου; Ή μήπως δεν υπάρχει διαφορά; Στο δια ταύτα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Δυσφορία…

2.The fall of the house of Usher (Η πτώση του οίκου των Άσερ και… παραλλαγές, εκδ. Απόπειρα) – Edgar Allan Poe. Ο διπολικός Ώσερ, το δίπολο των δυο καταδικασμένων αδερφιών, το διχασμένο τους σπίτι. Πολύ απλά, μέσα σε ένα και μόλις διήγημα, ο Πόου καθορίζει, οριστικά και αμετάκλητα, τη γοτθική λογοτεχνία και αισθητική. Δεν είναι μόνο η επίδραση του περιβάλλοντος στον ψυχισμό του ατόμου, αλλά και η επίδραση του ψυχισμού στο περιβάλλον. Φαύλος κύκλος, ψυχολογικός και αναπόδραστος. Ακόμη κι αν δεν είχε γράψει τίποτα άλλο, αυτό το διήγημα θα αρκούσε για να τον στέψει ως τον κλασικότερο των κλασικών.

3.The Midnight Meat Train (Βιβλία του Αίματος 1, εκδ. Τρίτων) – Clive Barker. Μια σπάνια (αν όχι μοναδική) περίπτωση όπου ο μεταφρασμένος τίτλος ξεπερνάει τον πρωτότυπο. Δώστε βάση: «Η Κρεοφόρος του Μεσονυκτίου». Δηλαδή, μετά από αυτό, θέλετε κι άλλα; Τα βιβλία του αίματος ήταν μια ζωτικότατη… μετάγγιση (pun intended!) στην παραπαίουσα και ετοιμοθάνατη (εκείνη την εποχή) λογοτεχνία τρόμου. Και, έτσι ξαφνικά, από το πουθενά, ένας άγνωστος πιτσιρικάς έγινε η πιο πρωτότυπη, κοφτερή και σπινθηροβόλος πένα ενός ολόκληρου ιδιώματος. Κρίμα που η ανθηρή του (τρομο)περίοδος κράτησε τόσο λίγο…

4.The Chaser (Σκιές - Ιστορίες φρίκης, εκδ. Ωρόρα) – John Collier. Αν η αρχαιότερη ιστορία που ειπώθηκε έχει βασικά να κάνει με την επιθυμία κάποιου για κάτι που δεν μπορεί να αποκτήσει, αυτό το μικροσκοπικό ΔΙΑΜΑΝΤΙ τολμά τα απαντήσει στο αυτονόητο (και πολύ επικίνδυνο) ερώτημα: και τι γίνεται μετά; Η συγκεκριμένη συλλογή είναι μια από τις κορυφαίες συλλογές διηγημάτων τρόμου που κυκλοφόρησαν στη χώρα μας και η απόκτησή της κρίνεται απαραίτητη για κάθε φίλο του είδους.

5.Τhe Chain (Σκιές - Ιστορίες φρίκης, εκδ. Ωρόρα) H. Warner Munn. Φρίκη, όχι αστεία. Φρίκη, μετά και πέρα από εκεί όπου όλα θα έπρεπε να τελειώνουν. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω για αυτήν την ιστορία. Ανελέητα σκληρή και αδυσώπητη.

6.The Loved Dead (Σκιές - Ιστορίες φρίκης, εκδ. Ωρόρα) C. M. Eddy. Άλλο ανοσιούργημα. Από τις λίγες ιστορίες που έχουν την τιμή να είναι πραγματικά περιβόητες. Έσωσε το περιοδικό Weird Tales που τη δημοσίευσε από την οικονομική καταστροφή, μόνο και μόνο για να το (παρά τρίχα) καταστρέψει από το λιντσάρισμα του σοκαρισμένου κοινού. Α, και την έχει επιμεληθεί ο Η.P.Lovecraft αυτοπροσώπως!

7.The Whimper of whipped dogs (Στα όρια του φόβου, εκδόσεις Επιλογή) – Harlan Ellison. Ίσως οι πλέον αριστουργηματικές αράδες που έχουν γραφτεί για τον αστικό τρόμο. Όταν η δεισιδαιμονία, η παράνοια και ο ατόφιος υπαρξιακός τρόμος παντρεύονται, μέσα σε έναν καθεδρικό από καπνισμένα ντουβάρια που απλώνονται σε ιλιγγιώδη ύψη και ασύλληπτα βάθη. Οι φίλοι του τρόμου αξίζει να βρουν και τις τρεις τρομοσυλλογές που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Επιλογή. Είναι άνισες, αλλά περιέχουν κάποια διαμαντάκια.

8.Sticks (Στα όρια του φόβου, εκδόσεις Επιλογή) – Carl Edward Wagner. Κάποιος πρέπει κάποτε να γράψει ένα Ελληνικό κείμενο για τη λογοτεχνική σημασία, για το έργο αλλά και για το ήθος του «αγαθού γίγαντα» Wagner. Δυστυχώς, είναι ένας πολύ παραγνωρισμένος (στη χώρα μας) συγγραφέας και μάλλον έτσι θα παραμείνει. Ωστόσο, οι λίγοι και καλοί μπορούν να απολαύσουν αυτό το κομψοτέχνημα. Είναι ίσως λίγο ξεπερασμένο για τα σημερινά δεδομένα, αλλά παραμένει διαβολεμένα καλό! Τρόμος by the book, κυριολεκτικά!

9.Riding the bullet (Όλα είναι δυνατά, εκδ. Bell) – Stephen King. Ένα ακόμη αληθινά περιβόητο διήγημα. Η λογοτεχνική του αξία ξεπεράστηκε από το γεγονός ότι υπήρξε το πρώτο διήγημα (ever) που διατέθηκε διαδικτυακά και -μοιραία- έσπασε το ίντερνετ, εκείνη την αθώα και μακρινή εποχή που ο κόσμος φοβόταν πως το ηλεκτρονικό βιβλίο θα αφανίσει το πραγματικό. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη (ευτυχώς κατά τη γνώμη μου), αλλά μας έμεινε μια ιστορία που κατορθώνει να συμπυκνώσει όλους τους λόγους που (παρά τα ολισθήματά του) θα αγαπάμε για πάντα τον Stephen King.

10.Return of the Lloigor (Ιστορίες μαγείας και τρόμου, εκδ. Ωρόρα) – Colin Wilson. Άλλο ένα Ωροράκι που οι φίλοι της σκοτεινής φαντασίας αξίζει να βρουν. Εδώ ο μεγάλος συγγραφέας και ερευνητής Colin Wilson παίζει εξίσου και με τις δύο του ιδιότητες, προσφέροντάς μας ένα ιδιαίτερα ρεαλιστικό, όσο και ανησυχητικό αμάλγαμα λογοτεχνικών επιροών, που πάνω του πέφτει βαριά η σκιά του Η.P.Lovecraft. Βασικά, αν αξίζει να διαβάσετε μονάχα ένα Λαβκραφτικό pastiche, ε, είναι αυτό.

ΠΗΓΗ: nyctophilia.gr